..., 1860 წ.

1851. თაყვანისცეს უსალამეს. მო იკითხეს ერთმანერთი მერმე ჰკითხეს ვით არისო. ლომი გმირთა შენაერთი მან პირ მზემან წვრილად ბრძანა. სენი სჭირსო ყოლარერთი და მისის ასრე ყოფისათვის შეგვარისხეს ზედათ ღ~თი.

1852. მოიტირეს მათ ლომ კაცთა. ტარიელის სნეულება მერმე უმძიმს ინდოთათვის. მათ მტერთაგან ძლეულება ტარიელის ნახვა სწრაფით. უნდა ვითარც ჩვეულება და ნახეს მჭლედ და ფერ მიჴდილად. გულსა სჭირდა დაჭწყლულება.

მოსვლა ავთანდილისა, და ფრიდონისაგან ტარიელის შესვლა:

1853. ნესტან დარეჯან ტან სარო. პირად მზე ვითამც ალალი დაღრეჯით იყო ვითა სევდითა. აწ აღარც ვითამც ალალი სისხლის ცრემლითა მტირალი. უბნობდა ვითამც ალალი და თქვა იყო ჩვენთუის ხვარაზმშა. მწყერთათვის ვითამც ალალი.

1854. სისხლის ცრემლითა მტირალი. ბრძანებდა არ სათუობით ზურგი აქვს მზესა მოდრეკით. სევდა სჭირს დასანაზობით ნესტან დარეჯან ტან სარო. არს მისით ხასიათობით და სევდა სევდასა დაროდა. ვერ მჭვრეტთა დასანათობით.

1855. გამოვლნეს ზღვანი მოვიდეს. ჴმელეთსა ტარიერია ნახეს სენთაგან დაცემით. ტარიელ მსგავსი ბერია ორთა სენთაგან ჩიოდა. მტირალი მოაბერია და თქვა გაჴდა თემი ინდოთა. სისხლთაგან მონატბერია.

1856. ტარიელის ნახვისათვის. მობრუნდეს და მოუჩოქნეს ნახეს მჭლედ და ფერ მიჴდიელად. ჰკადრეს გული აუჩუქნეს ლომო მზეო რამ გაგხადა. პირთა ზედა შუქი უქნეს და აწ გაგვა მტერთა შენთა. რისხვა ზეცით მოუბუქნეს.

1857. ტარიელს ძმათა უჩივის. სენი დამერთო მტერულად დღესა ერთსა ნადირობდით. მოვიდოდი მხიარულად სმად დავჯე ვიხარებდი. ვარდი არ ვქენ დანასრულად და მართ ანასდათ მომივიდა. სევდამ მოკლა გული სრულად.

1858. ესმა ხვარაზმთა მფლობელსა. იგი დამერთო მე ზედა ინდონი ჩემნი შეებნენ. მთვარე დაბნელდა და მეოდა, ქვეყანა ასწყვიდა. სისხლი იკითხა ჩემზედა და მე ასრე ვიყავ მკლავთაგან. ვერ მოვიხმარე მტერზედა.

1859. სოფელო ვისთა სისხლთა სვამ. დამწვენ გლახ ცეცხლი ვისადა ვის ვარდი ია ყაყაჩოდ. არა ჰგავს ნარგისისიდა მნახველნი ფიცვენ ფიცითა. წაუხმან შუქნი მზისადა და უყურეთ მსგავსად ყვავისა. ბულბული ნეხუთა ვზისადა.

1860. ესე თქვა და ვით ეწყინა. ესე ამბავი მათ მეფეთა ტარიელის შველისათვის. არ დამდგომთა მოსწრაფეთა ცრემლი სდის და აგრე ფიცვენ. ვადენთ სისხლთა მონარჩქეფთა და ხვარაზმშს მივალთ მოვიჴმარებთ. მოკლავ მაგარნი სიფიცხეთა.

1861. აწ ასმათი მიეგებვის. ნამსახური და დობილი. მტერთა ჩვენთა ნახვა თქვენი. შემშრეს თვალთა ცრემლ ლტობილი მათ სალამი გამოუღეს. მოიკითხეს გულ წდობილი და შესტირა და აჩუქნა. აატირნა ერთობილი.

1862. კვლავ მოიკითხეს ასმათი. ნამსახური და ხლებულნი ღ~თსამც მადლი აქვს არ ვნახეთ. ტარიელ თვალ დაფახულნი (2.) და ადრე ვკურნებთო იტყვიან. ამას ვართ იმედებულნი (1.) მო ვასხად ზედ დავაყენოთ. მკურნელნი ჴელოვნებულნი.

1863. ჴელი ჰყვეს გვერცა მიუსხდეს. აქიმნი შემოკრებულნი წავლენ ფრიდონ და ავთანდილ. გულითა გამეხებულნი ფიცხლავ ინდოთა აცნობეს. მოვლენ არიან ქებულნი და მოვიდეს სპანი ინდოთა. არ ხანსა დაყოვნებულნი.

ავთანდილისა და ფრიდონისაგან ხვარაზმისაკენ საომრად წასვლა.

1864. აღლუმი ვნახე არ აკლდა. იგ ლაშქარნი უთვალავნი მთა და ბარი გაიტენა. მოემატა სპანი სხვანი ბუკსა იკრეს და ავთანდილს. ფრიდონს სძღვნიან მოდგეს თავნი და მიდგეს შორით უსალამეს. თქვეს თუ ვნახეთ ცით ვარსკვლავნი.

1865. სამთა მეფეთა დროშები. მუნ სამგან ამართულნია სხვათა თავადთა მრავალთა. ნიშანი წარმართულნია ხვარაზმს მიდიან სასწრაფოდ. არ წყნარად გამართულია და მე ვერ დავსთვალენ ამარვა. ჩემგან ძნელ შემართულნია.

1866. ცისკრად შეიქნა ჴმა ბუკთა. საყვირთა ქოს ტაბლაკ ვება ინდონნი დგანან შუასა. შვენის დროშის ალმება მარჯვენით დგეს ლომ ავთანდილ. ყოლ არა არ უნდა მას ქება და მარცხენით ფრიდონ მოჰყვების. უხარის მათ გუერდცა ხლება.

1867. გაემართნეს სამესისხლოდ. ხვარაზმს მივლენ გმირნი ესე მზღვართა მათთა რა მიუჴდეს. ღაზოდ იყუნეს სისხლთა მთესე მივიდეს და აწ მათა ქნეს. პირველ მათგან დანაწესე და ცეცხლებრ სწვენ და აოჴრებენ. მიუბრუნეს რისხვა ზესე.

1868. წავიდა კაცი საცნობლად. ვით შავარდენი ზეხითა აცნობა ხვარაზმთ მეფესა. მორჭმულსა დიდად ზეზითა არიან ორნი მნათობნი. ჰგვანან მოსრულნი მზე მზითა და ქვეყანა სრულად დაუწვავს. რისხვათა მათ მიზეზითა.