..., 1860 წ.

1831. რაცა პირველ სენი სჭირდა. ყველა წვრილად მიუწერა მერმე როგორ ხვარაზმელთა მათთვის ძაძა შეეწერა ვით ერბივნეს ვით ეხოცნეს. ვით ქალაქი მოემტვერა და ვით სოფელი მუხთალია. იგი მემცა დამემტერა.

1832. გვერც მისვეს მწერალი. მთქმელ გამამრჩევი ენათა ტარიელ ნესტან დარეჯან. ჴმა ტკბილი მოუსმენათა რა გაათავეს წერითა. წიგნი ჴელთ მისცეს მონათა და წადით მიართვით ავთანდილს. ჩვენთვის ცრემლ დანადენათა.

1833. კვლავ ფრიდონისას გაგზავნეს. სხვა კაცი ერთი ნავითა მასცა აცნობეს სოფლისა. სიტურფე საბრუნავითა სენთა და ხვარაზმელთაგან. ოდენ ვარ საფშვინვითა და მტირალი სისხლის ცრემლითა. დამჴობით საკრინავითა.

1834. აწ ვითა გმართებსთ გმირთა და. ჩემთა ფიცისა ძმობილთა აგრე გაფიცხდით საშველად. გაწყევ სასწრაფოდ ჴმობილთა თქვენთა ლაშქართა იმედსა. ვარ ქვისებრ დაულბობილთა და ომსა ნაწვართთა ჩაუქთა. მებრძოლთა რაზმად წყობილთა.

1835. არაბთ მეფე მორჭმულია. იყო მცილე არა ვინა იმღერდა და იხარებდა. და მოგოსნები უსხდა წინა ჩანგსა ჰკრიან აწყობდიან. პირ მთვარენი ვარდთა მინა და გამოვიდის ინადირის. კულა მობრუნდის იყვის შინა.

1836. იბურთის და ითამაშის. თინათინსა თანა დაჯდის ეს სოფელი იამოვნის. საწუთროსა დაუწყნარდის ყელსა ბროლსა შვენებანი. მას ელვანი გარ უვარდის და ერთად სხდიან ტახტსა ზედან. მათ ბაგეთად ვარდი ვარდის.

1837. სმა ჭამა და ნადი მობა. მზგეფსა ერთსა გაისვენა ელვამან და შვენებამან. მათმან ერთსა დააშვენა მომღერალთა მათ წინაშე. არაოდეს მოესვენა და მე ვერ ვიტყვი რაცა სჭირდა. ბევრი უნდა ჭება დენა.

1838. რა გარდახდა გამოვიდა. ჟამი რამე ღამე დღენი მოციქული შარა გრძელსა. მოამოკლებს ირჩევს ცხენი გაგზავნილნი რა მოვიდეს. ნახეს ნორჩი ალვის ხენი და რა ავთანდილს მოახსენეს. ატირდა და უქნა ზნენი.

1839. რა ავთანდილს ფრიდონს. ესმა. ინდოთ ესე საწყინარი გულსა ასრე ლახვრად ეცა. მართ დაესო აწვე ნარი თქვეს გავეხდით საწუთროსა. არას კაცსა მოუბნარი და აქამდისინ მხიარული. ვსტირთ აღარას მოცინარი.

1840. ავთანდილ სულთქამს ოხრიდა. მოჰგონდა ტარიელობა მასთანა ყველა სწორი ყვის. დგომა გაჭრა და ჴელობა უკვირდა მკლავთა დადრეკა. უსახროდ მათი ქველობა და სჭირს და სოფელი არ იკლებს. გულსა ლახვარი მჭრელობა.

1841. მართ ავთანდილს ვით ეწყინა. ვინმცა ჰკადრა ვინარს ღირსნი ყველა წვრილად მოიკითხნა. ვით ნაქმარნი ხვარაზმისნი უბრძანა და შემოჰჴადა. დიდებულნი სპანი მისნი და აწ ტარიელს ვმსახუროთო. ვართ მონანი ყმათა ყმისნი.

1842. თვით კაცნი ერთმანერთსა. გაუგზავნეს არ დავსწფეთა ინდოთა და ტარიელის. საქმისათვის გვინდა ფეთა პაემანი შეუთვალეს. დროთა ხანთა არ დავსცეთა და ერთმანერთის შვილისა და. ნახვისათვის მოსწრაფეთა.

1843. აწ ავთანდილ ფრიდონს კაცნი. გაუგზავნა გაემართნეს ოდათ დღეში შეიყარნეს. იარაღნი მოიმართნეს მუნ დროშანი ვერ დავთვალენ. რომე იმათ აემართნეს და მათ ორთავე ჴელმწიფეთა. პირი მზეებრ ეწაღმართნეს.

1844. მათ ორთავე ჴელმწიფეთა. სრულად მათთა სამეფოთა აქიმები დაარჩივეს. თემთა კარგთა სამეფოთა წამოვიდეს რაზმ წყობილნი. გზათა ლევენ სასწრაფოთა და მოისმენდით ჴმათა მათთა. საბუკ ტაბლაკ სადაფოთა.

1845. ინდოეთს მივლენ ნავითა. გამართეს სამუნაოთა სრულნი აბჯრითა მოსილნი. ხვარაზმშას საუბნაროთა სწრაფით დალევენ მართ წყალთა. სწრაფთ და მათ უნაოთა, და ხვარაზმთ დასთხრიან საფლავთა. სატირლად სამზურნაოთა.

1846. წავიდეს რაზმი დააწყვეს. გზანი იარნეს რებითა მისძახდეს ხმასა მაღალსა. საყვირ ქოს ტაბლაკებითა ზღვის პირს მივიდეს დაჰკაზმეთ. ნავები კატარღებითა და დასხდეს გავიდეს დროშითა. კარგითა ალამებითა.

1847. გავიდეს და პირსა დადგეს. უთვალავი სპა იახლა უამრავი დროშა იყო. რომ ალამი მოენახლა ამოსწყვეტენ მათთა მბრძოლთა. ყოლა ტკბილა ვინ ემძახლა და მებრძოლია ხვარაზმთ მეფე. იგი ვერად დაესახლა.

1848. გაგკრფეს ლაშქარნი ზღვისაგან. და მივლენ ტარიელისა უხარის ნახვა ძმობილთა. დიდისა ინდოთ მფლობილსა გაგზავნეს მახარობელი. მოვალთ მოსწრაფე ხელისა და გვტრფიალობს ნახვა ვარდისა. აწ ახლად გალეულისა.

1849. მოვიდა მახარობელი. ტარიელს ჰკადრეს აქებდეს გახდა ჴმა ზარი მოსულისა. სიხარულსა ყოვლნი ჰჴმობდეს ცისკრად იკრეს ნაღარათა. ქოსი ჴმათა დაატკბობდეს და სამნივ ერთად შეიყარნეს. მათთა მჭვრეტთა დაადნობდეს.

1850. წინ მოეგება მტირალი. პირითა მილეულითა აღარ მთვარულად სავსითა. არ ნათლად დილეულითა მართ ვითა ძვრთა ოდენ. ცოცხალი სახითა მისეულითა და თაყვანისცემდეს იგ გმირნი. წესითა და ჩვეულითა.