..., 1860 წ.
1906. ესმა მუქარა მეფისა. ღ~თივ გვირგვინ გულ აზატია მივმართე მივდეგ საომრად. ჩავიპყარ მძიმე ლახტია ბარგის ტანითა კაზმულსა. მე ცხენსა გარდავახლტია და მოსრულ ხარ მოდი საომრად. მით გაგიცუდო ტახტია.
1907. შეიქნა ომი ფიცხელი. რაზმის კიდემდის კიდითა ხვარაზმას სპათა ინდონო. ვით მჭელსა მოიმკიდითა იაჯებოდის ტარიელს. სულ ნუ დავხოცო კიდითა და ვისცა გარდაჰკრის გააპის. ცხენ კაცი გარდნაკიდითა.
1908. შუბი შემოსცა ხვარაზმშა. ტარიელს მკერდსა შელეწნა ვერ გაუტეხა აბჯარი. ვერცა თუ სადმე დახეწნა ვაქებ ვინ გმირი ასეთი. ან სარო ალვა ახეწნა და ტარიელ ჴმალი ხვარაზმშას. ცხენსა ჰკრა ყოლ არ ეძეწნა.
1909. ტარიელ ცხენი ხვარაზმშას. მოუკლა მუნვე დაეცა უფიცხე იბრძვის ქვეითსა. ჴმალი უნდოდა დაეცა ყმა აღარავინ იახლა. რომ ადრე ცხენი მიეცა და ამისთვის მარტო იბრძოდა. არათ ღონითა გაექცა.
1910. დაშვრა მისჭირდა მარტოსა. მრავალი ჴმალი ექნია გაუტყდა ჴმალი და ლახტი. მართ ვითა მშვილდი შეჰქნია ამისთვის სპათა სიმრავლე. მრგვლად გარ ალყად შემოჰქნია და ჴელთა შეიპყრეს დაბნელდეს. მისთვის მნათობთა შუქნია.
1911. ტარიელ ნახა ხვარაზმშა. საკლავად გამართებული გაეხარნეს და შეიქნა. პირ მზეებრ წაღმართებული სთქვა კმა არს ჩემთვის ღ~თისაგან. წყალობა დამართებული და აწ აღარავის მოვაკლევ მეფეა წაღმართებული.
1912. მივიდა გააშვებინა. დიდი ხვარაზმთა მფლობელი ცხენი მოჰგვარეს დაწყნარდა. შესვეს მართ ვითა მჴმობელი მივიდეს მისნი ძმად ფიცნი. მოლოცვა წარ მომთხრობელი და უქეს ხვარაზმშას დარჩომა. ყოლ არა იყვნეს მგმობელი.
1913. მობრუნდეს გამარჯვებულნი. ჩამოხდეს ძირთა ხეთასა ტურფათა რასმე ბაღთასა. ყოლ არ კატართა ტვეთასა მათ ნაომრობა შვენოდა. მჯობთა ყოველთა მჴნეთასა და თქვეს თუ ვაჯობოთ ესე დღე. მეტად ყოველთა დღეთასა.
1914. გამოისვენეს მაშვრალთა. აბჯრისა ტანსა აჴდითა პურობა სმა სიმღერითა. სოფლისა ჴელისა ჴდითა მათი მებრძოლი მას დღესა. მკდრუად ჩნდის აბჯრისა წახდითა და ხვარაზმშა დაჯდა ფერითა. მსგავსად ფერისა ნაჴდითა.
1915. დილას ფრიდონ ავთანდილ. და სხვათა სპათა თავნია ტარიელისას მივიდნენ. დასხდეს ლაშქარნი შავნია აწ მათგან სამოციქულოდ. კაცი ჩანს შენაგზავნია და შესთვალა ღ~თნ პატივგცნა. ტყვედ გყვანან შენნი მავნია.
1916. ვინათგან ღ~თნ ეგზომი. დაგდვა დიდებით გმართებს რომ იყო საღმრთოსა. ზედან საქმესა რიდებით აწ შენ რაცა ჰქენ ეგ საქმე. პირველსა ზედან მიდებით და პირი აიღეთ გაუშვით. ხვარაზმშა ამოდ მშვიდებით.
1917. ტარიელ გასცა პასუხი. მეტად წყნარა და მჭევრები ღ~თისაგან მე მჭირს წყალობა. და თქვენგან დიადი მჭევრები აწ თქვენგან სამჯერ დადგმულა. ჩემთვის შუქისა ტევრები და დარჩეს გაუშვით ხუარაზმშა. აგრევ თავადი ბევრები.
1918. შევიდეს ნახეს ტარიელ. და მადლსა გარდა იხდიდეს მერმე ადგეს და ხვარაზმშა. სად იყო მუნა მივიდეს უსალამეს ერთმანერთსა. თავის თავი მოამშვიდეს და გვერცა დაუსხდეს ნაკრავთა. უქებდეს და აცადიდეს.
1919. მერმე ჰკადრეს ჱე ხვარაზმშა. ჴელმწიფეო ბედნიერო მორჭმულო და თვით მპყრობელი. ზნე უკლებო გონიერო გვიკვირს რაცა თქვენ გიქნია. პირველ კაცო მეცნიერო და რად აშვილეთ შვილი თქვენი. ყოვლით ზნითა შვენიერო.
1920. თუ გასმიოდა ტარიელ. ნახვითა ანუ სმენითა მემკვიდრე სადმე არისო. რადარა მოიხსენითა აწ გარდაუშვით პირველი. სისხლი პირითა ჩვენითა და აქათ წადით და მეფობდით. ბრძნითა გონება ენითა.
1921. ხვარაზმშა წყნარნი სიტყვანა. თქვნა ბრძენთა სწავლა რიგისა პირველად ქება ავთანდილს. და ნურადინს მიუგისა მე თქვენი ანუ ვითა ვსთქვა. ბუდე ვარ აწ აუგისა და მკლავს სირცხვილისა ლახვარი. ბასრისა შუბ დაუგისა.
1922. ოდეს ძე ჩემი ეთხოვნა. სასიძოდ ინდოთ მეფესა მაშინ არსადით ვიცნობდით. ტარიელს სისხლთა მჩქეფესა უმკვიდროდ ყოფა ეწერა. მათს წიგნსა მათსა სეფესა და ამად ვერ მიხვდა მიგმობდით. ჭკუასა დანამყეფესა.
1923. მართებდა თუმცა ტარიელს. ებრძანა ჩემთვის კაცითა მართ ერთხელ ვითა ეგრეცა. არ მრავლად კვლავ დაკვლაცითა მე ვარ მემკვიდრე პატრონი. მე მმართებს ღ~თითა და ცითა და ნუ მოსცემ შვილსა თვარ. დავხვდე რაზმითა ცემ ტკაცითა.
1924. თუ მაშინ არ დაეშალა. თქვენ უმართლე ხართ მდურვასა მე თავსაცავე ვაბრალებ. მას საშინელსა ურვასა მაგრა უმეცრად ჩავიჭერ. ცრემლთა მორევსა ცურვასა და ამად ვერვინადამიშლის. გულსა სისხლისა წურვასა.
1925. ეს ასრე იყო რაც გკადრე. თქვენცა გასმოდეს მგონია თვარ გაიკითხენ ინდონი. გკადრებენ უშმაგონია ავთანდილ ჰკადრე მეფეო. ესე ვერა გაგიგონია და მაგისთანა სიტყვანი. აწ არად სავარგონია.
