..., 1860 წ.
1984. რაცა მემართა მიიწყო. სოფელმან ჩემი ბეგარა რაც შვება მამხვდა საჩემოდ. არ იქნა გამოდეგარა რაცა ვინები მიუხვის. ესე გთნავს ანუ გარა და აწ უნდა მშალოს ნივთთაგან. მიწასა მიმცეს მე გარა.
1985. სახლნო დაგაგდე უმკვიდროდ. სარკმელნო ერდოვ რა ბანო მომთქმელნო ჩემნო მტირალნო. ზარნო ზახილნო რა ბანო ღაწვნი ყაყაჩოს მფერავნი. ცრემლნო აყვითლეთ რა ბანო და მოსემ ვით გამცნო მგოდებდით. კარნო ჩემთვის რა ბანო.
1986. რაცა მე მიყო მუხთალმან. თქვენც რამემ გავნოს ეგები ვინცა მიჰყვება ჩემებრივ. გულსა ლახვარი ეგება ფიცხელი ვერსით გარდუხლტეს. გამქცევსა წინა ეგება და ნუ მიენდობით გასინჯეთ. ვის მართლ მჭვრეტლად გაქვსეგება.
1987. აღარ მიმინდო სოფელმან. შეიქნა ჩემთვის უხანო ნუ მიჰყოლიხართ უფალნო. პატრონნო ბეგნო ნუხანნო გულს შუა საკვდად ისარი. მკრა არა გამაუხანო და ჩემისა სიკუდილისათვის. ამხანაგებიც სწუხანო.
1988. ფრიდონ მტიროდი პირველ მე. მერმე ავთანდილ ჴლმიანი ერმა წაგისხით ვლაღობდით. აწ აღარა ვართ ჴმიანი წავედით ჩვენთვის დაბნელდა. მზე კამკამ სინათლიანი და ჩვენი მიფარვა წახდომა. არის შენთვისცა ზიანი.
1989. ძეთა შეგვედრებ ლომელთა. ჯერ არ იციან ბრძოლანი მაგრა მიქნია ამათთვის. ნაწვართთა ყმათა ყოლანი ამათ ასწავლე ჩემებრივ. ისპად ისრისა სროლანი და ვაი მიგვჭირდების წასრულთა. მუდამ მიწაზედ წოლანი.
1990. ამ სოფლისგან წასვლისათვის. მტერთა იგეს ჩემს ზედ იში აღარ ვეჭობ რამაზ რომე. ჩემს შვილს დასდვას რამე შიში ვერც ხვარაზმშამ ძეთ ჩემთ რამე. გამოჰპიროს შამათ ქიში და მოდით ჩემნო დამმარხველნო. მამაყარეთ მიწა ქვიში .
1991. სულთ ამოსვლის დროს შემოგჭვრეტ. მიწად გარდმექცა კაცება ჩემნო გაზრილნო მონანო. შეჰქენით თავსა კაცება თმანი გაიფხვრენით ულვაშსა. წვერს უქმნეთ ხელის ტაცება და სულ გაიგლიჯეს მონათა. თავს თმანი არ პირსა რაც ცემა.
1992. რაცა სოფელმან წყლულები. დამდვა ვერ მკურნა მალამა ცრემლთა ღვარისა მორევთა. მიმცა სარჩობლად მალამა სიყმის დროს რჯანი მიმრავლა. ბოლოს სიკვდილი მალამა და წავალ და ჴორცმა მიწასა. საჭმლად დასადნოდ მალამა.
1993. მჴეცთა ვსურიდი ვერსად მორჩეს. ისრის ჩემის განაკრავნი მტერთ ვერ ქნიან შესაპყრობლად. გზანი ჩემნი განაკრავნი საჭმლად მქონდის ნადირთ ჴორცი. არ თუ თიკან განაკრავნი და მედგის გორად თვალ გორანი. აწ წვრილ წვრილად განაკრავნი.
1994. შვილო სარიდან უჩემოდ. თვალნი ცრემლითა შენამე გულსა არ უთხრა მტერთაგან. ვიჯაბნე მამხვდა შენამე ჩემთ ძმობილთ ძეთა მსახურეთ. ეტკბე ემდაბლე შენამე და მტერთ ეპასუხე როგორც მე. იკითხე მექნას შენამე.
1995. სიცოცხლესაც ბევრი მსაჯა. მე სოფელმან მუხთლად მქცევმან ბევრჯელ მარტო დაბნედილმან. არ მტერთ ომში გამამქცევმან ხვარაზმ შუბი შემომლეწა. თვითვე ცხენის წამწავქცევმან და აწ სიკვდილმან მიძაბუნა. ჩემის სისხლის დამაქცევმან.
1996. სიკვდილო რასთვის არ მამკალ. როდესაც ვიყავ ჴელია დაბნედით მპოვა ავთანდილ. თვალთ მავლო მან სახელია აწ ასრე ჩემი წაყვანა. ან შენი რა სახელია და შემიბრალებდით მსმენელნო. თუმცა გვერც გიახელია.
1997. სიკვდილი მიწვევს და მპატოჟობს. დამიწყო მისკენ მირება პირველ მიქადა დღედ სიგრძედ. აწ არ მითავა პირება წავხედით ორნი მნათობნი. ვის ძვირად გვქონდა ღირება და ჩვენს უკან ლხინი სიუჴვე. თქვენც იცით დაიძვირება.
1998. ის დღე გიჯობდა დარეჯან. როს ქაჯთა ციხე ავიღე სხივთა ელვა და ციმციმი. შუქნი მიდამო გაიღე შენდა ასმათი შეგყარე. სულთქმა გულთაგან დაიღე და აწ მზიდე საფლავისაკენ. გასწი საკაცე წაიღე.
1999. ნესტან დარეჯან ატირდა. ანდერძს დაუწყო წერება ჩემთა მნახავთა გიმძიმდეს. რომ შუქი მამემტვერება არ დაიშალა სოფელმან. პირველთგან ჩემი მტერება და არც მე ვშორდები ტარიელს. ვეღარვინ ვერ გვეტერება.
2000. რა დავიბადე გსმენიათ. ჩემი სხვით კამკამ კრთომანი ზრახვასა თავი დავრიდე. მით არ მეწივა ცთომანი ტარიელ ჩემთვის ბნდებოდა. მეც მქონდა მისი ნდომანი და ხატაელთ ომი უბრძანე. ფიცხლავ ქნა მან მიხდომანი.
2001. გამაჯვებული მოვიდა. ჴელ კოდილ იყო ომითა რამაზ მოჰგვარა მეფესა. ხელ შეკრულ წინ წადგომითა ხვარაზმს ძე სთხოვა საჩემ ქრმოდ. არ ვიქმენ მე მიხდომითა და ტარიელ მოკლა ანასდად. შეიქნა სულთა ჴდომითა.
2002. მეფე გაუწყრა დას დავარს. ვინ ჩემი იყო მზრდელია დავარ სცნა ქაჯთა ჴელთ მისცა. ჰქენით ჭირთ გარდამჴდელია ნავს ჩამსვეს რაზა დაკლიტეს. არ იყვნეს ნირ ამჴდელია და ზღვის წყალსა ვსვემდი სიმწრით. მეგონა ველის ყრდელია.
2003. ქაჯთაგან ფატმან წამგვარა. მათ გაუცუდდა გრძებანი უსენ გასტეხა საფიცი. მთვრალმან ქნა გამჟღავნებანი მიმცეს მეფესა გამპარავთ. ქნეს ჩემი ქრთამით ნებანი და ფატმანთან მიველ თავისა. ვქენ ცხენით წაყვანებანი .
