..., 1860 წ.
1680. კვლავ უძღვნა ძღვენი ორთავე. მსგავსი მათისა ბედისა ათასი თვალი ნაშობი. რომანულისა დედისა კვლავ მარგალიტი ათასი. მართ ვითა კვერცხი ტრედისა და ათასი ცხენი ტაიჭი. სიდიდით მსგავსი ქედისა.
1681. ფრიდონს უძღვნა ცხრა ტაიჭი. მარგალიტი თავ შედგმული ცხრა ტაიჭი ძვირ ფასისა. უნაგრითა შეკაზმული ინდოთ მეფე თაყვანისცემას. ლაღი ბრძენი არ მახმული და მადლი ჰკადრა ფხიზელურად. თუცა იყო ღვინო სმული.
1682. რას ვაგრძელებდე გარდახდეს. დღენი ერთისა თვისანი თამაშობდიან არ იყვნეს ყოლ. არ გაყრილნი ძმისანი ტარიელს სძღვნია უცხონი. თვალნი ლალისა ქვისანი და მათ ყოვლთა მათნი ელვანი. ჰფარვენ მართ ვითა მზისანი.
1683. ტარიელ გვანდის ვარდსა და. იყვის ფიფქისა მთოველად ავთანდილ როსტენს წინაშე. გაგზავნა დასათხოველად შესთვალა შენი სიახლე. კმა ჩემად ლხინად ყოველად და მტერთა აქვს ჩემი სამეფო. ვიცი მუნ შიგან მძოველად.
1684. უცებნი მოსხნის მცოდნელთა. ცოდნამან ხელოვნებამან ვეჭუ მოგცეს თქვენცა დაღრეჯა. ჩემმან რასაცა ვნებამან წავიდე ავი არ მიყოს. მე აქა დაყოვნებამან და ადრე კვლავ გნახენ მორჭმულნი. ინებოს ღ~თისა ნებამან.
1685. როსტევანს ეთქვა მეფეო. რად ხარ რასაცა რიდითა რაცა გიჯობდეს იქმოდეთ. გასჭვრეტდით გაიცდიდეთა დაცასჭრიდითა ავთანდილ თანა წამოგყვეს. წადით ლაშქრითა დიდითა და თქვენთა მტერთა და ორგულთა. დაჰფრეწდით დაცასჭრიდითა.
1686. ავთანდილ უთხრა ტარიელს. ეს სიტყვები ორები მან უთხრა ეგრე ნუ უბნობ. შეცევ ბროლისა ყორები ახლა შეყრილსა მთვარესა. მზეო ვით მოეშორები და ავთანდილ უთხრა მაგათა. შენგან არ მოვიღორები.
1687. რა დია გინდა დამაგდო. წახვიდე ჩემად მზრახავად ცოლი უყვარსო გასწირა. იყო ამისად მსახავად მე დავრჩე შენი გაყრილი. თავისად მე ვაგლახავად და კაცსა მოყვრისა გაწირვა. ახ მოუხდების ახავად.
1688. ტარიელს უგავს სიცილი. ბროლისა ვარდთა ფრქვევისა უბრძანა ვიტყვი უშენოდ. შენისა უფრო მე ვასა რადგან გწადიან წამამყევ. დამწამებ ნურას თნევასა და ავთანდილ ბრძანებს ლაშქართა. ყოვლგნით მისთანა წყევსა.
1689. შეჰყარნა სპანი არაბეთს. აღარა ხანსა ზმულია კაცი ოთხმოცი ათასი. ყველაი დაკაზმულია კაცსა და ცხენსა ემოსა. აბჯარი ხვარაზმულია და არაბთა მეფე მათითა. გაყრითა ნაღველ ჭმულია.
1690. ერთმანერთისა გაყრილნი. ქალნი ორნივე დობილნი ერთმანერთისა და ფიცნი. სიტყვისა გამონდობილნი მკერდითა მკერდსა შეკრულნი. ყელითა გარდაჭდობილნი და ტიროდეს მათთა მჭვრეტელთა. გულიმცა ესხნეს წდობილნი.
1691. მთვარე ცისკრისა ვარსკვლავსა. რა თანა შეესწოროსა ორნივე სწორად მნათობდეს. მოშორდენ მოეშოროსა არა თუ იგი მოშორდენ. მართცამან მოაშოროსა და მათდა სამჭვრეტლად მჭვრეტელთა. ჴამს თავი იქედგოროსა.
1692. მათადვე სახედ რომელსა. ესენი დაუბადიან იგივე გაყრის სიშორე. არა თუ ნებით სწადიან ვარდსა სწებენ და აპობენ. ტირან და ცრემლი ჩასდიან და მათთა გამყრელთა ყოველთა. სიცოცხლე არ იქადიან.
1693. ნესტან დარეჯან თქვა ნეტამც. ყოლარა შემოგცნებოდა მზისა გამყრელი გაყრითა. აწ ასრე არ დავდნებოდი ამბავსა სცნევდი მაცნევდი. წიგნითა მეუბნებოდი და ვითა მე შენთვის დამწვარ ვარ. აგრე შენ ჩემთვის დნებოდი.
1694. თინათინ უთხრა ჱე მზეო. შენთა მჭვრეტელთა ლხინებო რადმცა გამწირე თუ ვითა. გაყრასა მოვითმინებო ღ~თისაგან დღეთა თხოვასა. ნაცვლად სიკუდილი ვინებო და აგრემცა მივი რაზომსა. ცრემლსა მე დავიდინებო.
1695. კვლავ აკოცეს ერთმანერთსა. გაიყარნეს იგი ქალნი ქვე დამდგომმან წამავალსა. ვერ მოსხლიტნა ყოლა თვალნი იგი იჭვრეტს უკუღმავე. ედებოდეს ამით ალნი და რომელ მწადდეს ვერ დავსწერენ. მე სიტყვანი ნაათალნი.
1696. როსტენ მათითა გაყრითა. ხელთაგან უფრო ჴელდების ათასჯერ იტყვის ვაგლახსა. არ სულთქმა უერთხელდების ცრემლი სდის წყარო ცრემლისა. მართ ვითა ქვაბი ცხელდების და ტარიელ არის დაღრეჯით. ფიფქი ნამდების თხელდების.
1697. ტარიელს ვარდსა დაუტყლეჟს. მეფე ხვევნით და კოცნებით იტყვის თუ თქვენი სიახლე. მიიზს აქამდისცა ოცნებით რადგა ნ მოგშორდი დავრჩები. პატიჟთა გასაოცნებით და შენგან მოგვეცა სიცოცხლე. შენგანვე დავიჴოცნებით.
1698. ტარიელ შეჯდა მეფისა. გაყრილი გამომსალამე სრულად ლაშქართა სდიოდა. ცრემლი მინდორთა სალამე მზე შენ გელმისო საომრად. და თავი შენ მასალამე და უბრძანა თქვენთვის მტირალსა. ყოლ არ მიმიჩნდეს სალამე.
1699. გაემართნეს და წავიდეს. დია სპითა და ბარგითა ტარიელ ფრიდონ ავთანდილ. თავითა მეტად კარგითა კაცი ო რმოცი ათასი. ჰყვა ცხენითა ვარგითა და მივლენ სამნივე გულითა. ერთმანერთისა მარგითა.
