..., 1860 წ.
1603. უამბო ფრიდონ ავთანდილს. ტარიას მოციქულობა არ დადგებისო ცუდია. შენგან ცდისაღა ბალობა მას დაუმძიმდა მოედვა. გულსა ცეცხლის ალობა და ასრე ხამს შიში მეფეთა. და პატრონისა კრძალობა.
1604. ავთანდილ მივა მუხლ მოყრით. ტარიას შესახვეწელად ფერთა ეხვევის ავთანდილ. აღარ შეხედავს ზე წელად იტყვის კმა რაცა შევსცოდე. როსტენს წლეულად მე წელად და კვლავ ნუ მიქ ერთ გულობისა. გამტეხდა დაცა მლეწელად.
1605. რასაც ლომი არ მოგცემს. მას ღ~თისა სამართალია გამზრდელსა ჩემსა ვით ვკადრო. მე საქმე სამუხთალია მე მისთვის ჴელი ვით გავსძრა. ვინ ჩემთვის ფერ ნამკრთალია და ვით მოგიხმოს როსმონამან. პატრონსა ზედა ჴმალია
1606. ეგე საქმე მე და ჩემსა. საყვარელსა შეგვამდურვებს ვაი თუ გაწყრეს გაგულისდეს. კუშტი გულსა შეიურვებს ანბავსაცა დამიძვირებს. ჭვრეტისათვის მამასურვებს და შენდობასა ჴორციელი. კაცი ვეღარ დამიურვებს.
1607. ტარიელ უთხრა სიცილით. მზემან შუქ მონაფენამან ჴელი მოჰკიდა ავთანდილს. ამართა ააყენამან მიყოვო კარგი ყველაი. მომართებამან შენამან და მაგრამ ჴამს შენცა გალხინოს. ჩემგან შენისა ლხენამან.
1608. დია მძულს მეტი მოყვრისა. შიში კრძალვა და რიდობა მძულს გაუწყვეტლად კუშტობა. სულ მძიმობა და დიდობა თუ მოყვარია გულისა. ქნას ჩემკენ მონაზიდობა და თვარა მე ჩემად იგ მისად. სჯობს ერთობ კიდის კიდობა.
1609. მე ვიცი გული საშენოდ. სიყვარულისა შენისა აწ ეწყინების სტუმრობა. შენისა მე შემყრელისა მე რამცა ვკადრე მეფესა. თხრობა რისამცა ჭრელისა და ოდენ ნახვისა მისისა. ნატვრა მაქვს სანატრელისა.
1610. ამას ოდენ მოვიხსენებ. მუდარით და შეპოვრებით რომე მოგცეს ქალი მისი. მან მისითა მოგონებით რადგან ბოლოდ შეყრა არის. სიშორესა ვით ეთნებით და დააშუენეთ ერთმანერთი. თავ თავისთვის ნუ დასჭკნებით.
1611. რა ავთანდილ ტარიასგან. სცნა წასვლასა არ დაშლიდა არა ჰკადრა შეცილება. საუბარსა ზედა რთვიდა ფრიდონ კაცსა დარჩეულსა. სათანაოდ გარდასთვლიდა და თანა წაჰყვა გაღანამცა. მასთანავე გზასა ვლიდა.
ტარიელისაგან ქვაბსავე მისვლა და საჭურჭლის ნახვა.
1612. ამ საქმესა დაფარულსა. ბრძენი დევნოს გააცხადებს რადგან ღ~თი მოწყალეობს. არ ბოროტსა არ დაბებს ავსა წამ ერთ შეამოკლებს. კარგსა ხან გრძლად გააკვლადებს და თავსა მისსა უკეთესსა. უზადო ჰყოფს არ აზადებს.
1613. ფრიდონისით გაემართნენ. იგი ლომთა იგი მზენი თანა მიჰყავს პირი მზისა. ქალი მჭვრეტთა ამაზრზენიი ჰკიდავს ბროლსა ყორნის ბოლო. დაწყობილი დანათხზენი და მუნ ბალახშსა აშვენებდა. სინატიფე სინაზენი.
1614. იგი მზე უჯდა კუბოსა. და ეგრე არონინებდეს მინადირობდეს ნადირსა. და სისხლსა დაადინებდეს სადაცა დახვდის ქვეყანად. მჭვრეტელთა მოალხინებდეს და მოეხვეოდის სძღვნობდიან. აქებდეს არ აგინებდეს.
1615. მას ჰგავს თუ მცა სამყაროს. მზე უჯდა შუა მთვარეთა იარეს დღენი მრავალნი. ლაღთა ბრძნად მოუბარეთა შუა მას დიდთა მინდორთა. ყოვლგნით კაცთ მიუმხვდარეთა და სად ყოფილიყო ტარიელ. მიხვდეს მის კლდეთა არეთა.
1616. ტარიელ ბრძანა მე მმართებს. დღეს თქვენი მასპინძელობა მუნ მივალ სადა ყოფილვარ. მჭირდა აქამდი ხელობა მუნ გვიმასპინძლოს ასმათმან. მას უცს ჴორცისა ჴმელობა და მერმე გიძღვნი ტურფათა. აქოთ ლარისა ჭრელობა.
1617. მივიდნენ შიგან გარდახდეს. ქვაბსა მას დიდთა კლდეთასა ასმათს უცს ჴორცთა ჴმელობა. იქს მასპინძლობა კვეთასა ამხანაგობდეს ლაღობდეს. წასვლასა მათ საქმეთასა და ღ~თსა მადლობდეს შეცვლასა. მათსა ჭირს და ზნეთასა.
1618. მოიარეს ქვაბძოვანი. თამაშობდეს მზიარულნი ჰპოვეს იგი საჭურჭლენი. ტარიელის დაბეჭდულნი ვერცა ვისგან დანათვალი. ვერცა ვისგან შეგებულნი და არ იტყვან თუ არ გვაქვსო. იგ ამისთვის გულ ნაკლულნი.
1619. მუნ იყო ტურფა მრავალი. მათ მათი შესადარები კვლავ ფრიდონისნი აავსნა. ყმა ჰყვა თუ სპასალარები აივსნა კაცნი ყველანი. მაშინ მათ თანა ნარები და მაგრამ ძეს რომე საჭურჭლე. გვანდა კაც დაუკარები.
1620. უბოძა უთხრა ვალი შენი. ჩემგან ძნელად გარდიხდების მაგრამ თქმულა კარგის მქნელი. კაცი ბოლოს არ წახდების აწ საჭურჭლე რაზომიცა. აქა ძეს დაან იდების და შენი იყოს ყველაკაი. შენ წაიღე ვითა გხვდების.
1621. ფრიდონს მდაბლად თაყვანის სცა. ჰკადრა მადლი მეტისმეტი ჱე მეფეო რად გონივა. უჭკუო და აგრე რეტი მტერი ყველა ჩალად გიჩანს. ვითამც იყოს ვითა რეტი და ჩემი მტერი მუნამდისცა. ვირემ ვიყო შენი მჭვრეტი.
