... (S-1727), 1837 წ.
1636. მასცა უბოძა ფარმანი: წა სახლი მოიარეო჻ მე ნუ გამწირავ მნახევდი: ადრე მობრუნდი გარეო჻ ავთანდილს უთხრა უშენოდ: რამცა ვით გავიხარეო჻ რათგან ისწრაფი რაღა ვქმნა: მოგელის ლომსა მთვარეო჻
აქა ტარიელის დასნეულება და ხვარაზმშა მეფისაგან სისხლის ძებნად მოსულა ინდოეთს჻
1637. საწუთროო უხანაო: სიმუხთლისა სენი გჭირსა჻ უწინ ცათა გაყუანილსა: ჩააგდებვე დიდსა ჭირსა჻ გააყვითლებ ქარვის ფერად: პირველ ლალსა განაჭვირსა჻ კარგად ვერვინ ვერა ნახავს: ხანგრძლად შენგან დანაჭირსა჻
1638. აწ გონიერნო სიტყვანი თქვენ: ჩემნი შეიწყნარენით჻ ძველნი ნარჩმნი ამბავნი: ლექსად ვთქვენ გაიხარენით჻ შოთას დაურჩა უთქმელად: ჩვენ ესე დავაბარენით჻ ლექსნი მიქენით ამისთვის: ენანი მამაჴმარენით჻
1639. გრძლად ავად გახდა ტარიელ: სენთაგან მორჭმით მპყრობელი჻ დიდი ჲინდოთა ჴელმწიფე: მეფეთა ზედა მფლობელი჻ ოთხ წელ წვა ზედა ლოგინთა: მრავალთა სენთა მშობელი჻ ვეღარ ვნახეთ მხეცთა სრვით: და ვერცა რაზმთა მწობელი჻
1640. ესმა ხვარაზშას ამბავი: ტარიელ მწოლი სენისა჻ ვით გაეხარნეს სმენამცა: გვაქვს ჩვენგან მონახსენისა჻ ვაზირნი იხმო რჩევად ზის: უბნობს არ ავსენისა჻ იტყვის ვადინოთ ინდოეთს: სისხლი რუდ მონადენისა჻
1641. მე მასმია ინდოთ მეფე ტარიელ: წევს ხანთა დიდთა჻ აწ ჩვენ გხმართებს ძებნა სისხლთა: ნუ ვამყოფებთ დანამშვიდთა჻ ამოვსწყვიტნეთ დავარბივნოთ: ზედა ვსცვეთდეთ ვითა ჴიდთა჻ ათასთა და ბევრ ათასთა: შევიქმოდეთ მათთა შვიდთა჻
1642. უტარიელოდ ინდონი: ლაშქარნი ნურა გგონია იცით თუ რამაზს რა უყო: არად არ სავარგონია პირველ ბრძენთაგან სიჯაბნე: მრავალჯერ გამიგონია აწ გვმართებს მათი მტერობა: ესე მით მამიგონია
1643. ჰკადრეს ვაზირთა მეფეო: ვართ დედის მუცლით მონანი჻ მაგა საქმესა ვერ მქნელნი: ვართ აქამდისცა მონანი჻ ჩვენ მოგვეწონნეს თათბირნი: ეგ თქვენნი მონაგონანი჻ ღ~თსა სწადს ასრე სუბუქ ვჰქნათ: ვითა დრამისა წონანი჻
1644. თუ ბრძანოთ აწვე გავგზავნოთ: ყოველგნით ლაშქრისა მხმობელი჻ უხმოთ ვაზირთა ლაშქართა: მებრძოლთა დამამხობელი჻ ომისა მოწადინენი: ერთმანერთისა მსწრობელი჻ ჩაუქნი აბჯარნი ზნე სრულნი: უაზრო დაუშრობელი჻
1645. აწ მეფე ბრძანებს გაგზავნოთ: ყოვლგნით წასვლა ხამს კაცისა჻ ნურვინ დადგების მოვიდნენ: რაზმი ვკრათ მართ მამაცისა჻ ნუ ვის დავარჩენთ ავსწყვიტნეთ: ნაშობი მუნ დიაცისა჻ ომ გარდახდილნი გავბრწინვიდეთ: ვითამცა გუნდია ცისა჻
1646. წავიდა ყველგან მხმობელი: ლაშქარისა ხვარაზმულისა჻ ინდოეთს ზედა აწვევდეს: გრძლად ხანსა დასაზმულისა჻ გულ მესისხლურად მებრძოლთა: ყოლ არ მოწყალე მზმელისა჻ მოვიდეს იგ მოკაზმულნი: ხშირად დასარაზმელისა჻
1647. აღლუმი ნახა მეფემან: ლაშქარისა მუნ მოსრულისა჻ ანგარიშ მიუხდომელი: ინდოეთს გამართულისა჻ დროშისა უანგარიშოს: ზრო გრძელად ამართულისა჻ ოცი ათასი დაწერეს: ალმისა წამართულისა჻
1648. ცხენ კაცისა ანგარიში: თვალითა ვერვის მიგვიგია჻ შუბი ოთხასი ათასი: ბასრის პირი დაუგია჻ გაემართნენ ინდოეთად: სისხლითა ძებნა გაუგია საქმე ყოვლი ზაბუნი ქუში: ვამე დიდი აუგია
1649. წავიდეს მზღვარი დააგდეს: ხვარაზმთა საჴელმწიფოსა ინდოეთს მზღვარსა შეუხდეს: არბევენ ვით საალაფოსა ხოცენ კაცსა და დიაცსა: ტურფასა სანაყოფოსა჻ ოხრად გახდიან ქალაქსა: სამოთხეს დასამყოფოსა჻
1650. ესმა ინდოთა მეფესა: სენთაგან დამძიმებულსა჻ ემატა სევდა სევდასა: აღარ ნეტარძი გებულსა჻ ბრძანა თუ მიყო სოფელმან: მისგან არ გახარებულსა჻ აწ გნუკევ ომსა ლაშქართა: მათთვის არ დაზარებულსა჻
1651. მომკლა ვინცა ვინ ჩემს უფრო: ამ სოფლისაგან ჩიოდეს჻ დამერთო სევდა სევდასა: გარდმიწყდეს ნეტარძი ოდეს჻ მაშინ რად არა შემკადრეს: როს ღაწვნი გაილალოდეს჻ მას მიგავს ყვავილნი დაჭკნეს: ფურცელნი ჩამოსცვიოდეს჻
1652. მსგავსად იძრახნა ტარიელ: არ გვანდა გახარებულსა჻ კაცი გაგზავნა ყოველგნით: ბრძანება მისცა დაგულსა჻ ფიცხლა უბრძანა ინდოთა: ჟამს მოდით მოსწრაფებულსა჻ თქვენ გნუკვი იმათ შებმასსა: და არცა დაზარებულსა჻
1653. წამს შეიყარნეს ინდონი: ლაშქართა უთვალავითა჻ ცხენ კეთილ აბჯარ სრულობით: მინდორთა მოსარწყავითა჻ დროშითა მრავალ ფერითა: მეფისა წითელ შავითა჻ ჴრმლებითა ინდოურითა: კარგითა მოსაკაზმავითა჻
1654. წინ მოეგებნეს ინდონი ხვარაზმშს: ბუკ ტაბლაკ დაბდაბებითა჻ მალითა ტაიჭებითა: გულ მედგრად მით მაზრაკებითა჻ სპილოთა მეომრებითა: ჩარხ ნავ ზანდუკებითა჻ რაზმითა მეტად გრძელითა: ჴევთაცა გავაკებითა჻
