... (S-1727), 1837 წ.
1695. ტარიელ ნახა ქალაქი: თვით მათცა ევარგებოდა჻ ომით აღებას მის მათგან: ყოლ ღონე არ ეგებოდა჻ შუა ციხე დგა მისებრი: სხვა არა არ ეგებოდა჻ შიგანთა მცველთა სიმრავლე: თვალვით არ შეიგებოდა჻
1696. ხვარაზმშას ესმა ტარიელ: მოსრულა მოჯობებულა჻ აწ იგი შიგნით აჩქარდა: საომრად გაჯავრებულა჻ ვაზირი იხმო ვინ ყოვლთა: ვაზირთა დაჭარბებულა჻ აბჯარსა გასცეს რჩევად ზის: ისწრაფავს გახელებულა჻
1697. ვაზირს უთხრა უომარი: არ დავდგები არათ არა჻ ტარიელის ომსა თავად: ემოწმების არა თარა჻ ხვარაზმშა თქვა არ შევება: უპასუხო ლაშქართა რა჻ ვაზირმან თქვა გარეთ რაზმი: მოვაგვაროთ ღონითა რა჻
1698. ხვარაზმშა თქვა ჱე ვაზირო: რად დამიშლი ომსა თავად჻ რას იტყვიი სად გინახავ: მუქარისა მყოფი ავად჻ ჩემთა მბრძოლთა ჩემგან აჩნდის: ასო მწველ და დანაშავად჻ შინ მოსულთა შეიცვლიან: ძოწეულნი ლარნი შავად჻
1699. აწ ვაზირი თარა ჰკადრებს: საუბარსა წყნარსა ამოდ჻ ვიცი რომე გიცნობდიან წინას: მბრძილთა სათამამოდ჻ მაგრა აწ სჩან სიყმისაგან: წასულა დასალამოდ჻ სიბერეა მსგავსი მისი: რა დღე მიხდეს და საღამოდ჻
1700. მე დია ვიცი მინახავ: მრავალთა მბრძოლთა მორევით჻ გედინოს სისხლთა ნაკადი: და დაგეყენოს მორევით჻ გაგექცივნენ და გეყივლოს: მაღლითა ხმითა მორევით჻ აწ სიბერისა ლახვარი: გასვია გულსა მორევით჻
1701. თქვენ წაგიღია წინასი: სიყმისა შვენიერობა჻ თმა შეგრევია ამისთვის: გაჩნია დანაბერობა჻ ტარიელს პირსა აჩნია: სიყმისა ვარდთა ფერობა჻ რაზმად შევიბნეთ მეფეო: გვმართებს ამისი ჯერობა჻
1702. რა გათავდა ვაზირობა: ასე ვითა აღსარება჻ მეფე ბრძანებს დამიშალეთ: რადგან ჩემი მუქარება჻ აწ ვქნათ კარგად გამორჩევით: გარეთ ომსა მოგვარება჻ ღ~თნ ქნას და ნახოთ მათი: სიცოცხლისა გამწარება჻
1703. ჰკადრა ვაზირმან მეფეო: ხარ ომთა კარგად ჩვეული჻ რამცა ვიცოდი მე თქვენგან: უკეთე გამორჩეული჻ ნახე ტარიელს რაზომი: ჰყავს ასაბია წვეული჻ ამისთვის იქნა ხვარაზმთა: ლაშქარი მათგან ძლეული჻
1704. აწ რადგან აღარ დაიშლლი: კართ გარე ომსა რაზმითა჻ ღამით გავიდეთ გაპარვით: არ მაშხალითა ბაზმითა჻ ცისკრისა ჟამსა დავესხნეთ: გმირთა წესითა და ზმითა჻ ღ~თნ ქმნას ასრე დავხოცოთ: არ იყვნენ ხანსა დაზმითა჻
1705. დაასკვნეს ესე თათბირი: თარასგან ნავაზირები჻ ხვარაზმშაჰა ბრძანა უთუოდ: ვქნათ ესე დანაპირები჻ იანგარიშა მისი სპა: ომში მართ ვითა გმირები჻ ასოთხმოცათი ათასი: მებრძოლი ამატირები჻
1706. სხვა სპა მრავალი ქვეითი: ციხეს დაჰყარა ჭურვილი჻ ზღუდეთად კარგი მესროლი: ჩაბალახ ჩამობურვილი჻ ღამით გავიდეს ვის აქმეთ: ომისა მსწრაფლად სურვილი჻ ცისკრისა ჟამსა დამსხმელთა: შექმნე სისიხლისა წურვილი჻
აქა ომი ხვარაზმელთა ინდოთა არაბთა და თურქთა჻
1707. რას ვაგრძელებდე დაესხნეს: ცისკრისა ჟამსა ომითა჻ შეიქნა მაღლა კივილი: ქუხილის შენაზომითა჻ მათ მძინარეთა დაესეხნეს: სისხლი სდის უსაზომითა჻ მაღლად იზახდა ხვარაზმშაჰ: ტარიელისთვის წყრომითა჻
1708. ეტყვის ძე ჩემი ტარიელს: შენ მუხთლად მოჰკალ მძინარე჻ თუ მამაცი ხარ შემები: მოდი წამოდეგ წინარე჻ მოვედ ვახმაროთ ერთმანერთსა: ჴრმალი სისხლისა მდინარე჻ ვეჭვ სამართალმან შენ შეგქმნა: მოსვლისა მოსაწყინარე჻
1709. რა ესე ესმა ზახილი მათ: სამთა გმირთა მეფეთა჻ მართ წყნარად ადგომილ იყვნეს: გვანდეს ვარდისა მკრეფეთა჻ ტანსა იცმიდეს აბჯარსა: მართ შუქთა მოიეფეთა჻ ხვარაზმშას სპათა მიუხდეს: ვით მგელნი ძაღლთა მყეფეთა჻
1710. კვლა მათნი სპანი სამგნითვე: შეიძრნეს გარეთ მდგომელნი჻ ზედა დამსხმელთა მოუხდეს: ამაყნი ჴაფად მწყრომელნი჻ ფიცხლად შეებნეს არ ჰგვანდეს: იგ ფრანგნი ვინმე რომელნი჻ მოსწყლნეს მოსწყვიტეს უწყალოდ: ძლივღა განერნეს რომელნი჻
1711. ერთ კერძ ფრიდონ და ავთანდილ: იმრგვლივ სპანი მოიარნეს჻ იგი ორნივე ფიცხლად სვრიდეს: ბრძოლით ხვარაზმთა შეეზარნეს჻ დახოცეს გამოაქციეს: ქალაქის კარს სრვის შეჰსჯარნეს჻ შიგნით მყოფთა მოისწრაფეს: რათა კარნი დაეყარნეს჻
1712. ტარიელ ნახა ხვარაზმშაჰ: გამაყდა გული ბერისა჻ შეიქნა ველი ორგნითვე: სისხლითა მონატბერისა჻ გორად ძევს შუბთა ნალეწი: და რიყე ჴმალთა წვერისა჻ კვლა მოუბრუნდა ხვარაზმშას: რისხვა ცით მონაბერისა჻
1713. შუბნი აძგერა ხვარაზმშაჰ: ტარიელ მკერდსა რა ეცა჻ ვერ გაუტეხნა აბჯარი: ვერცა თუგულსა წაეცა჻ ხვარაზმშა ფიცხლობს საკვდავად: საწადი არსით მიეცა჻ ტარიელ ჴრმალი ხვარაზმშას: ცხენსა უკრა ყოლ ქვეცა დაეცა჻
