... (H-66), 1832 წ.
1480. ფრიდონ კაცნი დააბრუნნა: მოსასხმელად აქლემისად სახლსა მისსა მისაღებლად: მის ყველასა საჭურჭლისად აწ მუნითგან გაემართნეს: არაბეთით მივლად გზისად ავთანდილი გალეული: შესაყრელად მთვარე მზისად
1481. მიხვდეს არაბთა საზღვარსა: რა ვლეს მრავალნი ხანები დახვდა სოფლები ციხები: ჴშირ ჴშირად თანის თანები მუნ შიგა მყოფსა ემოსა: ტანსა ლურჯი და მწვანები ავთანდილისთვის ყველაი: ცრემლითა არს ნაბანები
1482. ტარიელ კაცი გაგზავნა: წინაშე როსტან მეფესა შესთვალა გკადრებ მეფეო: სურვილთა სიიეფესა მე მოვალ მეფე ინდოთა: დარბაზსა თქვენსა სეფესა გიჩვენებ ვარდსა კოკობსა: უფრჭკუელ მოუკრეფელსა
1483. მაშინ თქვენ ჩემი გეწყინა: ნახვა მიწისა შენისა ცდა შეპყრობისა ავი ჰქენ: შემოტევება ცხენისა მე შენთა სპათა ვაჩვენე: ნიშანი რამე წყენისა დავხოცე მონა მრავალი: მსახურნი სრისა თქვენისა
1484. აწ ამად მოვალ წინაშე: დავყარენ ჩემნი გზანია შემინდოთ რაცა შეგცოდეთ: ჰქნეთ გაწყრომისა კმანია ძღვენი არა გვაქვს გმოწმობენ: ფრიდონ და მისნი ყმანია ოდენ ძღვნად თქვენი ავთანდილ: მე თქვენთვის მამიტანია
1485. რა მიუვიდა მეფესა: მახარობელი ჟამისა ვით გაეხარნეს ვერ იტყვის: ენა ერთისა წამისა თინათინს ღაწვთა ემატა: ელვა შუქისა სამისა ბროლსა და ლალსა აშვენებს: მუნ ჩრდილი წარბ წამწამისა
1486. ტაბლაკსა ჰკრეს და გაისმა: სიცილი თქართქარებისა ლაშქარნი რბოდეს მი და მო: ქნა სწადდა მათკენ რბენისა დაიწყეს მოსხმა ცხენისა: მოღება უნაგრებისა შესხდეს სიმრავლე მოყმისა: მკლავ ფიცხელ გულ მაგრებისა
1487. მეფე შეჯდა გაეგებნეს: თავადნი და სრულად სპანი ვისცა ესმის მოვიდიან: მას წინაშე სხვაგნით სხვანი ყველაკაი ღ~თსა მადლობს: გაამაღლნეს მათნი ხმანი თქვეს ბოროტსა უმყოფოა: კეთილნია შენთვის მზანი
1488. რა ერთმანერთი აუჩნდა: მისაგებ მოსაგებავი ავთანდილ ეტყვის ტარიელს: სიტყვათა დანაზებავთა აგერა ხედავთ მინდორთა: მტვერითა შენაღებავთა ამად მედების სახმილი: გულსა ეცხება ებავთა
1489. ისია ჩემი გამზრდელი: და თქვენდა მოგებებულა იქი ვერ მივალ მრცხვენიან: გულსა სახმილი დებულა ჩემად არაკად სულდგმული: კაცი არ გაწბილებულა რასაცა მიზამთ თქვენ იცით: ფრიდონ თქვენადვე ხლებულა
1490. ტარიელ უთხრა კარგსა იქ: შენ პატრონისა კრძალვასა აწ დადეგ იქი ნუ მოხვალ იქმცა უჩემოდ ხალვასა მე მივალ უთხრობ მეფესა: შენგან თავისა მალვასა ვეჭვ ღ~თითა ადრე შეგყარო: მზესა მას ტანად ალვასა
1491. მუნ დადგა ლომი ავთანდილ: დაიდგა მცირე კარავი ნესტან დარეჯან მუნვე დგას: იგია მჭვრეტთა მზარავი მისთა წამწამთა ნიავი: ქრის ვითა ქარი არავი წავიდა მეფე ინდოთა: მისრული მიუპარავი
1492. ტარიელცა თაყვანისცა: მივა კოცნად სასალამოდ მეფე ყელსა აკოცებდა: მართ ბაგისა დასაამოდ გაკვირვებით ეუბნების: არის მისგან სათამამოდ შენ მზე ხარო შენი გაყრა: არის დღისა და საღამოდ
1493. გაეკვირვა მეფე მისსა: თვალადობა სიტურფესა პირსა უჭვრეტს გაკვირვებით: უქებს მკლავთა სიალფესა კვლავ ფრიდონცა უსალამა: თაყვანისცა მან მეფესა მას მეფესა ავთანდილის: ნახვისათვის მოსწრაფესა
1494. მეფე ტარიას ქებასა: დაჰკრთების დაეღონების ტარიელ ეტყვის მეფეო: აწ გული შენ გემონების მიკვირს თუ ეგრე სიკეთე: თქვენ ჩემი რად გეგონების რადგან ავთანდილ შენია: სხვა რად ვინ მოგეწონების
1495. ნუ გიკვირს მისი ვერ ნახვა: და დაყოვნება ხანისა მოდი და დავსხდეთ მეფეო: ამოა კორდი მწვანისა გკადრო მიზეზი მისისა: თქვენს წინა ვერ მოტანისა ვიაჯი რასმე მე მართებს: მოთხოვა აწ ფარმანისა
1496. დასხდეს მეფენი მოადგა: გარე სიმრავლე რაზმისა ტარიელს პირსა ციმციმი: ათქს უნათლესი ბაზმისა ჭვრეტა ახელებს მჭვრეტელთა: ყოფა ქცევისა და ზმისა დაუწყო თხრობა მეფესა: სიტყვისა ბრძნად ნაკაზმისა
1497. მეფეო თავი მემცრობის: მე მისად მოსახსენებლად მაგრა მოსრული თქვენს წინა: ვარ შემამხვეწლად მქენებლად თვით იგი იაჯს რომელი: ჩანს მზეებრ შუქთა მფენელად ვინ არის ჩემად სინათლედ: და ჩემად გამათენებლად
1498. აწ ამას გკადრებთ ორნივე: ხვეწით და შემუდარებით ავთანდილ დამდვა წამალი: მისგან თავისა დარებით დავიწყდეს რომე პატიჟნი: სჭირდეს ჩვენთავე დარებით არ გაწყენ გრძელი ამბავი: არს ჩვენგან მიუმხვდარებით
1499. თქვენთა უყვარს ერთმანერთი: ქალი მას და იგი ქალსა მით ვიგონებ საბრალოსა: მტირალსა და ფერ ნამკრთალსა მუხლ მოყრილი გეაჯები: ნუღარ აწვევ იმათ ალსა რომე მისცე ქალი თქვენი: მკლავ მაგარსა გულ ფიქალსა
