1274. უთხრეს ჯერთ ჟამად არა გვაქვს, სხუა შენთჳს არმაღანია. მაგრა ტურფანი მრავალნი, ქვე სადმე გვისხენ სხვანია. მან დასდვა პირი მიწასა, არ დააყოვნა ხანია. ჩემთჳს ამისი ბოძება, არს თქუჱნი შესაგვანია:-
1275. გამოისვენეს მას ღამით, ფრიდონის მასპინძლობითა. აბანოს ჰბანნა აავსნა, შესამოსლისა ძღნობითა. დამოსნა ტურფა ტურფითა, ერთმანერთისა მჯობითა. თვალ მარგალიტი ღარიბი, უძღუნა ოქროსა გობითა:-
1276. უთხრა თუ ესე სიტყვაა, ავისა მასპინძელისა. ჰგავს მომწყენოდეს სტუმრობა, თქუჱნ ბრძნისა ვითა ხელისა. მაგრა აწ ყოფნა არა ვარგა, წავლა სჯობს გზისა გრძელისა. თუ ქაჯნი მოგვესწრებიან, საეჭვი არს სიძნელისა:-
1277. დიდთა რას ვაქმნევთ ლაშქართა, კარგნი გვინდან და ცოტანი. სამასი კაცი გვეყოფის, წავიდეთ მართ მეოტანი. ჩუჱნ ქაჯეთს ქაჯთა მეომრად, დავაგნეთ ჴმალსა კოტანი. მას ადრე ვპოებთ ვისიცა, მოგვკლავს ალვისა მოტანი:-
1278. ქაჯეთს ერთხელ კვლავ ვყოფილვარ, ნახავთ თქუჱნცა გემაგრების. თუ იდუმალ არ შეუვალთ, ცხადად შებმა არ ეგების. ყოვლგნით კლდეა გარეშემო, მტერი ვერა მოადგების. მით ლაშქარი არად გვინდა, რაზმი მალვით ვერ მოგვყვების:-
1279. იგინიცა დაემოწმნეს, ამა მისა ნაუბარსა. მუნ დააგდეს ქალი ასმათ, ფრიდონ მისცემს საჩუქარსა. თჳთ სამასსა ცხენოსანსა, წაიტანდეს გმირთა დარსა. ბოლოდ ღ~თი გაუმარჯვებს, ყოვლსა პირველ შენაზარსა:-
1280. ზღუა გაიარეს სამთავე, ერთგან ძმად შეფიცებულთა. ფრიდონ გზა იცის იარეს, დღისით და ღამით რებულთა. ფრიდონ თქვა ვახლავთ არეთა, ჩუჱნ ქაჯეთს მიახლებულთა. აქადგან ღამით ვლა გვინდა, მით არას გამჟღავნებულთა:-
1281. ამა ფრიდონის თათბირთა, სამნივე ერთგან ზმიდიან. რა გაუთენდის დადგიან, და ღამით ფიცხლა ვლიდიან. მივიდეს აჩნდა ქალაქი, მცველთა ვერ დასთვალვიდიან. გარე კლდე იყო გუშაგთა, ჴმა ჯარვით გაადიდიან:-
1282. გვირაბის კარსა ჭაბუკი, ათი ათასი მცველია. მათ ლომთა ნახეს ქალაქი, მთვარე დგას მუნ ნათელია. თქვეს ვითათბიროთ ვითა ვქნათ, აწ გამორჩევა ძნელია. ასი ათასსა აჯობებს, თუ გამორჩევით მქმნელია:-
1283. ფრიდონ თქუა ვიტყჳ სიტყუასა, ვეჭ ჩემი არ დამცდარია. ჩვენ ცოტანი ვართ ქალაქი, დიდთაგან საომარია. პირისპირ ომი არ ძალ გვაქვს, არ ჟამი საკვეხარია. ათას წელ ვერსით შევუვალთ, თუ ზედ დაგვიხშან კარია:-
1284. ჩემსა სიმცროსსა გამზრდელნი, სამუშაითოდ მზრდიდიან. მასწავლნეს მათი საქმენი, მახტუნებდიან მწვრთიდიან. ასრე გავიდი საბელსა, რომ თვალნი ვერ მამკიდიან. ვინცა მჭვრეტდიან ყმაწვილნი, იგიცა ინატრიდიან:-
1285. აწ ვინცა იცით უკეთე, შეტყორცა საგდებელისა. მან ერთსა ბურჯსა გარდვაგდოთ, წვერი საბლისა გრძელისა. მას ზედან გავლა ადჳლად, მიჩანს მართ ვითა ველისა. თქვენ ჭირად გიყო შიგანთა, პოვნა კაცისა მრთელისა:-
1286. აბჯრითა გავლა არად მჩანს, ჭირად გატანა ფარისა. შიგან ჩავხტები კისკასად, ვეცემი მსგავსად ქარისა. ლაშქართა დავხოც გავახვამ, ნახოთ გაღება კარისა. თქვენცა მუნ მოდით სადაცა, გესმას ზრიალი ზარისა:-
1287. ავთანდილ უთხრა ჱე ფრიდონ, მოყვასნი ვერ გიჩივიან. ლომთა მკლავთაგან იმედი, გაქვს არა წყლულნი გტკივიან. სთათბირობ ძნელთა თათბირთა, მტერთა ივაგლახივიან. მაგრა თუ გესმის გუშაგნი, რა ახლო ახლო ყივიან:-
1288. რა გახვიდოდე გუშაგთა, ესმას აბჯრისა ჩხერება. გიგრძნობენ თოკსა მოკვეთენ, ამისი ხამს დაჯერება. წაგიხდეს ცუდად ყველაი, დაგრჩეს ცუდიღა ფერება. ეგე თათბირი არ ვარგა, სხვაებრ ვქნათ თავის ტერება:-
1289. სჯობს დადეგით დამალულნი, თქუჱნ ადგილსა იდუმალსა. ისი კაცნი არ იჭირვენ, მგზავრსა ქალაქს შემავალსა. სავაჭროდა შევეკაზმი, ვიქ საქმესა მე მუხთალსა. ერთსა ჯორსა გარდავჰკიდებ, მუზარადსა ჯაჭუსა ხრმალსა:-
1290. სამთავე შესვლა არ ვარგა, თუ გვიგრძნან არს სათუები. მე მარტო შევალ ვაჭრულად, და კარგად შევეტყუები. მალჳთ ჩავიცვამ აბჯარსა, გავჩნდები გავეცრუები. ღ ~თნ ქნას უხვად ვადინო, შიგნით სისხლისა რუები:-
1291. შიგნითა მცველთა მოვიცლი, მე უნახავად ჭირისა. თქუჱნ გარეთ კართა ეცენით, ყოველნი მზგავსად გმირისა. კლიტეთა დავლეწ გავახვამ, ნახოთ გაება კარისა. თუ რა სხვა სჯობდეს თქუჱნ ბრძანეთ, ვარ მრჩევლად ამა პირისა:-