1255. მე აგრე არა მინახავს, მართ ვითა არა მნდომია. მოდი და გავხსნათ შევიგნეთ, საჭურჭლე თუ რა ზომია. იამა ადგეს ორნივე, არცა ქვე ასმათ მჯდომია. დალეწეს კარი ორმოცი, მათგან არ ზედა ომია:-
1256. ჰპოეს საჭურჭლე უსახო, კულავ უნახავი თვალისა. მუნ იდუა რიყე თვალისა, ხელ წმიდად განათალისა. ჩნდის მარგალიტი ოდენი, ბურთისა საბურთალისა. ვინმცა ქმნა რიცხვი ოქროსა, ვერვისგან დანათვალისა:-
1257. იგი სახლი ორმოცივე, შიგან იყო გატენილი. ჰპოეს ერთი ზარადახანი, აბჯრისათჳს ახლად ქნილი. მუნ აბჯარი ყოვლი ფერი, ასრე იდვა ვითა მწნილი. შიგან ერთი კიდობანი, დაბეჭდილი არ გახსნილი:-
1258. ზედა ეწერა აქა ძეს, აბჯარი საკვირველიო. ჯაჭუ მუზარადი აბჯარი, ჴმალი ბასრისა მჭრელიო. თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო. უმისჟამისოდ ვინც გახსნას, იყოს მეფეთა მკულელიო:-
1259. კიდობანი გახსნეს ჰპოეს, მუნ აბჯარი სამი ტანი. რასაცა ვით შეიმოსენ, მეომარნი სამნი ყმანი. ჯაჭვი ჴმალი მუზარადი, საბარკული მათი გვანი. ზურმუხტისა ბუდებითა, იყვნეს ვითა ლუსკუმანი:-
1260. თჳთომან თჳთო ჩაიცვეს, თავის თავს გამოსცდიდიან. ჯაჭუ მუზარადსა აბჯარსა, მართ ვერა ვერ მოკიდიან. ჴმალი რკინასა მოჰკრიან, ვით ბანბის მკედსა სჭრიდიან. მათ უღირს ყოვლად ქუჱყანად, შევატყევ არ გაყიდიან:-
1261. თქვეს ესე ნიშნად გვეყოფის, ვართო კარგითა ბედითა. ღ~თნ მოგხვედა თვალითა, ზეგარდმო მონახედითა. აიღეს იგი აბჯარი, თავის თავისა ქედითა. თჳთო მათ ერთი ფრიდონის, საძღვნობლად შეკრეს ღვედითა:-
1262. ოქროც რამე წაიტანეს, მარგალიტი ღარიბები. გამოვიდეს გამობეჭდეს, ორმოცივე საჭურჭლები. ავთანდილ თქუა ამას იქით, დავამაგრო ჴმალთა ნები. ამას ღამე არსად წავალ, რა გათენდეს არ დავდგები:-
1263. აქა მხატუარო დახატე, ძმად უმტკიცესად ძმობილნი. იგი მიჯნურნი მნათობთა, სხჳსა ვერვისგან სწრობილნი. ორნივე გმირნი მოყმენი, მამაცობისა ცნობილნი. რა ქაჯეთს მივლენ გასინჯოთ, ომი ლახვართა სობილნი:-
1264. რა გათენდა გაემართნეს, წაიტანეს ასმათ თანა. ნურადინის ქუჱყანამდი, შეისვიან მათ უკანა. მუნ ვაჭარმან ოქროს ფასად, ცხენი მისცა არ უძღვანა. ავთანდილ კმა ყოლაოზად, სხვამცა ვინღა წაიტანა:-
1265. იარეს და ზედა შეხუდეს, ნურადინის მეჯოგეთა. ჯოგი ნახეს მოეწონა, ფრიდონისთჳს ეაგეთა. მუნ ავთანდილს ჰინდო ეტყჳს, გაქნევ კარგთა სიშმაგეთა. მოდი ფრიდონს გავლაღობნეთ, ჯოგსა მისსა მოვადგეთა:-
1266. ჯოგი წაუღოთ მოსრულნი, ვესმით ჯოგისა წაღებად. გამოემართჳს საომრად, ველთა სისხლისა დაღებად. ანასდად გიცნობს გაკრთების, გულსა შეელმის დაღებად. ამოა კარგი ლაღობა, ლაღსავე შეიქს ლაღებად:-
1267. დაიწყეს პყრობა ტაიჭთა, ფრიდონის უკეთესებსა. მუნ მეჯოგეთა ფანოსი, შეექნა ეკრა კვესებსა. უყივლეს ვინ ხართ მოყმენო, ვინ იქთ საქმესა ზესებსა. ჯოგი მისია ვინ მტერსა, ჴმალსა კრავს არ აკუნესებსა:-
1268. მათ მშვილდები დაიწვადეს, მეჯოგეთა გაეკიდნეს. მეჯოგენი მიიზახდეს, ჴმანი მათნი გაადიდნეს. გვიშველეთო გვიშველეთო, მეკობრეთა ამოგვწყვიტნეს. ხმა შეიქნა შეიყარნეს, ფრიდონს ჰკადრეს არ დარიდნეს:-
1269. შეეკაზმა ფრიდონ შეჯდა, შეკაზმული გამოვიდა. ხმა შეიქნა შეიყარნეს, რაზმი ველთა დაჰფარვიდა. იგი მზენი მოეგებნეს, ვის ზამთარი ვერ დაზვრიდა. დაეხურა ზარადები, პირსა მათსა უფარვიდა:-
1270. რა ტარიელ ფრიდონ იცნა, აწ ვნახეო ვინცა მინა. მუზარადი მოიხადა, გაიღიმა გაიცინა. ფრიდონს უთხრა რასა ლამი, ჩუჱნი მოსლვა რას გეწყინა. პურად ავი მასპინძელი, მოგვეგებვი ომად წინა:-
1271. ფრიდონ ფიცხლა გარდაიჭრა, დავარდა და თაყვანის სცა. იგინიცა გარდაუხდეს, მოეხჳვნეს აკოცესცა. ფრიდონ ღ~თსა ხელაპყრობით, უსაზომო მადლი მისცა. დიდებულნი აკოცებდეს, იცნობდიან იგი ვისცა:-
1272. ფრიდონ უთხრა რასა სდეგით, მოგელოდი უწინარე. მე მზა ვარო სამსახური, თქუჱნი რამცა დავიზარე. ჰგვანდა თუმცა შეყრილ იყუნეს, ორნი მზენი ერთი მთვარე. ერთმანერთი დააშვენეს, გაემართნეს იქცეს გარე:-
1273. ფრიდონის სახლსა გარდახდეს, ორნივე ტურფად გებულსა. ახლოს დაისვამს ავთანდილს, მისსა ძმად შეფიცებულსა. ტარიელ დაჯდა საჯდომსა, ოქსინო გარდაგებულსა . მათ უძღვნეს იგი აბჯარი, ფრიდონს ჭაბუკად ქებულსა:-