1197. წადი ჰინდოეთს მიმართე, არგე რა ჩემსა მშობელსა. მტერთაგან შეიწრებულსა, ყოვლგნით ხელ აუპყრობელსა. გულსა ალხინე ჩემისა, მოშორვებისა მთმობელსა. მომიგონებდი მტირალსა, შენთჳს ცრემლ შეუშრობელსა:-
1198. რაცა ვიჩივლე ბედისა, ჩემისა კმა საჩივარად. ჰსცან სამართალი მართალი, გულისა გულსა მივარად. შენთჳს მოვკვდები გავხდები, ყორანთა დასაყივარად. ვირე ცოცხალ ვარ გეყოფი, სატირლად და სატკივარად:-
1199. აჰა ინიშნე ნიშანი, შენეულისა რიდისა. გარდმიკუჱთია ალამი, ჩემო ერთისა კიდისა. ესეღა დამრჩეს სანაცლოდ, მის იმედისა დიდისა. რისხვით მობრუნდა ბორბალი, ჩუჱნ ზედა ცისა შვიდისა:-
1200. ესე წიგნი საყუარელსა, მისსა თანა მინაწერი. რა დაწერა გარდაკვეთა, მათ რიდეთა ერთი წვერი. თავ მოხდილსა დაუშვენდა, სისხო სიგრძე თმათა წვერი. ალვისაგან სული მოქრის, ყორნის ფრთათათ მონაბერი:-
1201. იგი მონა წამოვიდა, გულანშაროს მიმავალი. წამ ერთ მიხვდა ფატმანისსა, დღე იარა არ მრავალი. რა ავთანდილს გაუსრულდა, საქმე მისი სასურვალი. ხელ აპყრობით ღ~თსა მადლობს, ცნობა სრული არა მთვრალი:-
1202. ფატმანს უთხრა გამისრულდა, ჟამად საქმე საწადელი. დიდი შენი მოჭირვება, ჩემგან არის გარდუხდელი. წავალ დგომად აღარა მცალს, დრო მოსულა შარშანდელი. ფიცხლა ქაჯეთს მოვიყუანო, მათი მომსპობ ამწყუედელი:-
1203. ხათუნმან უთხრა ჱე ლომო, ცეცხლი აწ უფრო ცხელდების. მოეშორვების ნათელსა, გული ამისთჳს ბნელდების. ისწრაფე ჩემი ნუ გაგვა, ხელი ეგრეცა ხელდების. თუ ქაჯნი მოგესწრებიან, მუნ მისლვა გაგიძნელდების:-
1204. ყმამან ფრიდონის მონანი, იხმნა მასთანა ხლებულნი. უბრძანა მკუდარნი აქამდის, აწყა ვართ დაცოცხლებულნი. ჩვენთა მტერთანი გიჩუჱნნე, წყლულნი მით ვაგლახებულნი. რაცა გვინდოდა მისითა, სმენითა გაახლრებულნი:-
1205. მიდით და ფრიდონს უამბეთ, ამბავი არ ნაცქაფავი. მე ვერა ვნახავ ვისწრაფი, გზა ჩემი არს ნასწრაფავი. მან გაახაფოს ჴმა ხაფი, კულავ უფრო გასახაფავი. თქუჱნ მოგცე ლარი ყველაი, მე ჩემი ნაალაფავი:-
1206. ჩემსა ზედა დიდი არის, ვალი თქუჱნგან დანადები. მადლსა სხუაჱბრ გარდავიხდი, თუღა ფრიდონს შევეყრები. აწ წაიღეთ ყველაკაი, მეკობრეთა წანაღები. ამის მეტსა ვერას მოგცემ, ვიცი ამად გეძუნწები:-
1207. სახლი არ მახლავს არ ძალ მაქუს, გაცემა საბოძვარისა. მისცა მართ სავსე ხვამალდი, რიცხვი ტურფათა ჯარისა. უბრძანა წადით წაიღეთ, გზა წავლეთ მისვე არისა. ფრიდონს მიართჳთ უსტარი, ჩემგან ძმად ნაფიცარისა:-
1208. დასწერა ფრიდონ მაღალო, სვე სრულო მეფეთ მეფეო. ლომისა მსგავსო ძალ გულად, მზეო შუქ მოიეფეო. მოვლენილო და მორჭმულო, მტერთა სისხლისა მჩქეფეო. უმცროსმან ძმამან შორი შორ, სალამი დავიყეფეო:-
1209. ჭირნი ვნახენ და მოცამხუდა, ნაცვალი ჭირ ნახულისა. კარგა მოხდომა საქმისა, ჩემისა განზრახულისა. მიცნია მართლად ამბავი, პირისა მზედ სახულისა. დამარჩენელი ლომისა, მის ქვესკნელს დამარხულისა:-
1210. იგი მზე ქაჯთა მეფესა, ჰყავს ქაჯეთს პატიმარია. მიჩანს მუნ მისვლა თამაშად, თუცა გზა საომარია. ნარგისთათ წჳმა ბროლისა, წვიმს ვარდი ნაწვიმარია. ჯერ ქალსა ქაჯნი არ ახლვან, მაგრა სპა უამარია:-
1211. გულ მხიარული ვიხარებ, ამად არ ცრემლი მმილდების. სადაცა შენ და შენი ძმა ხართ, ძნელი გაადვილდების. რაცა მოგინდეს უცილოდ, იქმთ იგი არ აქცილდების. არ თურე კაცმან დაგიდგნა, ვეჭუ კლდეცა გაგილბილდების:-
1212. აწ შემინდევ ვერა გნახე, შორს ამისთჳს წაგიარე. გზა გზა ყოვნა აღარა მცალს, პატიმრადა იგი მთვარე. ადრე მოვალთ მხიარულნი, ჩვენი ნახვა გაიხარე. ამის მეტი რაღა გკადრო, ძმასა ძმურად მოეხმარე:-
1213. ამა მონათა ჩემზედა, გარდაუხდელი გულია. ამოდ მსახურეს თქუჱნიმცა, გული ამათთჳს სრულია. ქება რად უნდა მას ვინცა, თქუჱნთანა ხან დაზმულია. მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია:-
1214. ესე უსტარი დასწერა, შეჰკრა და წაცახვია მან. მისცა ფრიდონის მონათა, ვარდმან და თმითა იამან. შესთუალა ზეპირ რაც ხამდა, სრულად მართ ვითა გიამან. მათ მარგალიტი უჩუჱნის, ძოწისა კარმან ღიამან:-
1215. მონახა პოვა ავთანდილ, ნავი მისისა მხარისა. გამოემართა იგი მზე, პირითა სავსე მთვარისა. მაგრა დაგდება უმძიმდა, ფატმანის გულ მწუხარისა. მისთა გამყრელთა ნაკადი, ჩასდის სისხლისა ღვარისა:-