1270. უთხრა თუ ესე სიტყუაა, ავისა მასპინძელისა, ჰგავს მომწყენოდეს ჰსტუმრობა, თქვენ ბრძნისა ვითა ხელისა, მაგრამ აწ ყოფნა არა ვარგა, წავლა სჯობს გზისა გრძელისა, თუ ქაჯნი მოგვესწრებიან, საეჭვი არს სიძნელისა-
1271. დიდთა რას ვაქმნევთ ლაშქართა, კარგნი გვინდან და ცოტანი, სამასი კაცი გვეყოფის, წავიდეთ მართ მეოტანი, ჩვენ ქაჯეთს ქაჯთა მეომრად, დავაგნეთ ჴრმალსა კოტანი, მას ადრე ვჰპოვებთ ვისიცა, მოგვკლავს ალვისა მოტანი-
1272. ქაჯეთს ერთხელ კულაც ვყოფილვარ, ნახავთ თქვენცა გემაგრების, ყოვლგნით კლდეა გარეშემო, მტერი ვერა მოადგების, თუ იდუმალ არ შეუვალთ, ცხადად შებმა არ ეგების, მით ლაშქარი არად გვინდა, რაზმი მალვით ვერ მოგვყვების-
1273. იგინიცა დაემოწმნეს, ამა მისა ნაუბარსა, მუნ დააგდეს ქალი ასმათ, ფრიდონ მისცემს საჩუქარსა, თჳთ სამასსა ცხენოსანსა, წაიტანდეს გმირთა დარსა, ბოლოდ ღ~თი გაუმარჯვებს, ყოვლსა პირველ შენაზარსა-
1274. ზღუა გაიარეს სამთავე, ერთგან ძმად შეფიცებულთა, ფრიდონ გზა იცის იარეს, დღისით და ღამით რებულთა, ფრიდონ ჰსთქუა ვახლავთ, არეთა ჩვენ ქაჯეთს მიახლებულთა, აქადგან ღამით ვლა გვინდა, მით არას გამჟღავნებულთა-
1275. ამა ფრიდონის თათბირთა, სამნივე ერთგან ზმიდიან, რა გაუთენდის დადგიან, და ღამით ფიცხლა ვლიდიან, მივიდეს აჩნდა ქალაქი, მცუჱლთა ვერ დასთვალვიდიან, გარე კლდე იყო გუშაგთა, ჴმა ჯარვით გაადიდიან-
1276. გვირაბის კარსა ჭაბუკი, ათი ათასი მცუჱლია, მათ ლომთა ნახეს ქალაქი, მთუარე ჰსდგას მუნ ნათელია, ჰსთქუჱს ვითათბიროთ ვითა ვთქვათ, აწ გამორჩევა ძნელია, ასი ათასსა აჯობებს, თუ გამორჩევით მქმნელია-
1277. ფრიდონ ჰსთქუა ვიტყვი სიტყვასა, ვეჭვ ჩემი არ დამცდარია, ჩუჱნ ცოტანი ვართ ქალაქი, დიდთაგან საომარია, პირისპირ ომი არ ძალ გვაქვს, არ ჟამი საკუჱხარია, ათას წელ ვერსით შევუვალთ, თუ ზედ დაგვიხშან კარია-
1278. ჩემსა სიმცროსსა გამზრდელნი, სამუშაითოდ მზრდიდიან, მასწავლნეს მათი საქმენი, მახტუნებდიან მწვრთიდიან, ასრე გავიდა საბელსა, რომ თუალნი ვერ მამკიდიან, ვინცა მიჭვრეტდიან ყმაწვილნი, იგიცა ინატრიდიან-
1279. აწ ვინცა იცით უკეთე, შეტყორცა საგდებელისა, მან ერთსა ბურჯსა გარდვაგდოთ, წვერი საბლისა გრძელისა, მას ზედა გავლა ადვილად, მიჩანს მართ ვითა ველისა, თქვენ ჭირად გიყო შიგანთა, პოვნა კაცისა მრთელისა-
1280. აბჯრითა გავლა არად მსჩანს, ჭირად გატანა ფარისა, შიგან ჩავხტები კისკასად, ვეცემი მსგავსად ქარისა, ლაშქართა დავჴოც გავახუამ, ნახოთ გაღება კარისა, თქუჱნცა მუნ მოდით სადაცა, გესმას ზრიალი ზარისა-
1281. ავთანდილ უთხრა ჱე ფრიდონ, მოყუასნი ვერ გიჩივიან, ლომთა მკლავთაგან იმედი გაქუს, არა წყლულნი გტკივიან, ჰსთათბირობ ძნელთა თათბირთა, მტერთა ივაგლახივიან, მაგრამ თუ გესმის გუშაგნი, რა ახლო ახლო ყივიან-
1282. რა გახვიოდე გუშაგთა, ესმას აბჯრისა ჩხერება, გიგრძნობენ თოკსა მოჰკვეთენ, ამისი ჴამს დაჯერება, წაგიჴდეს ცუდად ყველაი, დაგრჩეს ცუდიღა ფერება, ეგე თათბირი არ ვარგა, სხვაებრ ვქმნათ თავის ტერება-
1283. ჰსჯობს დადეგით დამალულნი, თქვენ ადგილსა იდუმალსა, ისი კაცნი არ იჭირვენ, მგზავრსა ქალაქს შემავალსა, სავაჭროდა შევეკაზმი, ვიქმ საქმესა მე მუხთალსა, ერთსა ჯორსა გარდავჰკიდებ, მუზარადსა ჯაჭვსა ჴრმალსა-
1284. სამთაუჱ შესულა არ ვარგა თუ, გვიგრძნან არს სათუები, მე მარტო შევალ ვაჭრულად, და კარგად შევეტყუები, მალვით ჩავიცვამ აბჯარსა, გავსჩნდები გავეცრუები, ღ ~თნ ქმნას უხვად ვადინო, შიგნით სისხლისა რუები-
1285. შიგნითა მცუჱლთა მოვიცლი, მე უნახავად ჭირისა, თქუენ გარეთ კართა ეცენით, ყოველნი მჰსგავსად გმირისა, კლიტეთა დავლეწ გავახვამ, ნახოთ გაღება კარისა, თუ რა სხუა ჰსჯობდეს თქუენ ბრძანეთ, ვარ მრჩევლად ამა პირისა-
1286. ტარიელ უთხრა მე თქუენი, ვჰსცან გმირთა მეტი გმირობა, თქუჱნსა ძალგულსა თქუენივე, ჰგავს თათბირობა პირობა, ვიცი გწადსთ ომი ფიცხელი, არ ცუდი ჴრმალთა ღირობა, კაციმცა მაშინ თქუენ გახლავს, რა ომმან ჰქმნას გაჭირობა-