1251. იგი სახლი ორმოცივე, შიგან იყო გატენილი, ჰპოვეს ერთი ზარადახანი, აბჯრისათვის ახლად ქნილი, მუნ აბჯარი ყოვლი ფერი, ასრე იდვა ვითა მწნილი, შიგან ერთი კიდობანი, დაბეჭდილი არ გახსნილი-
1252. ზედა ეწერა აქა ძეს, აბჯარი საკვირველიო, ჯაჭუ მუზარადი აბჯარი, ჴმალი ბასრისა მჭრელიო, თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო, უმისჟამისოდ ვინც გახსნას, იყოს მეფეთა მკულელიო-
1253. კიდობანი გაჴსნეს ჰპოვეს, მუნ აბჯარი სამი ტანი, რასაცა ვით შეიმოსენ, მეომარნი სამნი ყმანი, ჯაჭუი ჴრმალი მუზარადი, საბარკული მათი გჰუანი, ზურმუხტისა ბუდებითა, იყვნეს ვითა ლუსკუმანი-
1254. თითომან თჳთო ჩაიცვეს, თავის თავს გამოსცდიდიან, ჯაჭუ მუზარადსა აბჯარსა, მართ ვერა ვერ მოჰკიდიან, ჴმალი რკინასა მოჰკრიან, ვით ბანბის მკედსა სჭრიდიან, მათ უღირს ყოვლად ქუჱყანად, შევატყევ არ გაჰყიდიან-
1255. ჰსთქუეს ესე ნიშნად გვეყოფის, ვართო კარგითა ბედითა, ღ~თნ მოგხუედნა თვალითა, ზეგარდმო მონახედითა, აიღეს იგი აბჯარი, თავის თავისა ქედითა, თითო მათ ერთი ფრიდონის, საძღვნობლად შეკრეს ღვედითა-
1256. ოქროც რამე წაიტანეს, მარგალიტი ღარიბები, გამოვიდეს გამობეჭდეს, ორმოცივე საჭურჭლები, ავთანდილ ჰსთქუა ამას იქით, დავამაგრო ჴრმალსა ნები, ამა ღამე არსად წავალ, რა გათენდეს არ დავდგები-
1257. აქა მხატვარო დახატე, ძმად უმტკიცესად ძმობილნი, იგი მიჯნურნი მნათობთა, სხვისა ვერვისგან ჰსწრობილნი, ორნივე გმირნი მოყმენი, მამაცობისა ცნობილნი, რა ქაჯეთს მივლენ გასინჯოთ, ომი ლახვართა სობილნი-
1258. რა გათენდა გაემართნეს, წაიტანეს ასმათ თანა, ნურადინის ქუჱყანამდი, შეისვიან მათ უკანა, მუნ ვაჭარმან მწვე ძვირ ფასად, ცხენი მისცა არ უძღვანა, ავთანდილ კმა ყოლაოზად, სხვამცა ვინღა წაიტანა-
1259. იარეს და ზედა შეჰსხდეს, ნურადინის მეჯოგეთა, ჯოგი ნახეს მოეწონა, ფრიდონისთვის ეაგეთა, მუნ ავთანდილს ჲინდო ეტყვის, გაქნევ კარგთა სიშმაგეთა, მოდი ფრიდონს გავლაღობნეთ, ჯოგსა მისსა მოვადგეთა-
1260. ჯოგი წავუღოთ მოსრულნი, ვესმით ჯოგისა წაღებად, გამოემართვის საომრად, ჴელთა სისხლისა დაღებად, ანაზდად გვიცნობს გაჰკრთების, გულსა შეელმის დაღებად, ამოა კარგი ლაღობა, ლაღსა კულავ შეიქმს ლაღებად-
1261. დაიწყეს პყრობა ტაიჭთა, ფრიდონის უკეთესებსა, მუნ მეჯოგეთა ფანოსი, შეექმნა ეკრა კვესებსა, უყივლეს ვინ ხართ მოყმენო, ვინ იქთ საქმესა ზესებსა, ჯოგი მისია ვინ მტერსა, ჰკრავს ჴრმალსა არ აკუნესებსა-
1262. მათ მშვილდები დაიწვადეს, მეჯოგეთა გაეკიდნეს, მეჯოგენი მიიზახდეს, ჴმანი მათნი გაადიდნეს, გვიშველეთო გვიშველეთო, მეკობრეთა ამოგვწყვიტნეს, ჴმა შეიქმნა შეიყარნეს, ფრიდონს ჰკადრეს არ დარიდნეს-
1263. შეეკაზმა ფრიდონ შეჯდა, შეკაზმული გამოვიდა, ჴმა შეიქნა შეიყარნეს, რაზმი ველთა დაჰფარვიდა, იგი მზენი მოეგებნეს, ვის ზამთარი ვერ დაზვრიდა, დაეხურათ ზარადები, პირსა მათსა უფარვიდა-
1264. რა ტარიელ ფრიდონ იცნა, ჰსთქუა ვნახეო ვინცა მინა, მუზარადი მოიჴადა, გაიღიმდა და გაიცინა, ფრიდონს უთხრა რასა ლამი, ჩვენი მოსლვა რას გეწყინა, პურად ავი მასპინძელი, მოგვეგებვი ომად წინა-
1265. ფრიდონ მჰსწრაფლად გარდაიჭრა, დავარდა და თაყვანის სცა, იგინიცა გარდაუჴდეს, მოეხვივნეს აკოცესცა, ფრიდონ ღ~თსა ჴელაპყრობით, უსაზომო მადლი მისცა, დიდებულნი აკოცებდეს, იცნობდიან იგი ვისცა-
1266. ფრიდონ უთხრა რასა ჰსდეგით, მოგელოდი უწინარე, ერთმანერთი დააშვენეს, გაემართნეს იქცეს გარე, მე მზა ვარო სამსახური, თქუენი რამცა დავიზარე, ჰგუანდა თუმცა შეყრილ იყვნეს, ორნი მზენი ერთი მთუარე-
1267. ფრიდონის სახლსა გარდახდეს, ორნივე ტურფად გებულსა, ახლოს დაისვამს ავთანდილს, მისსა ძმად შეფიცებულსა, ტარიელ დაჯდა საჯდომსა, ოქსინო გარდაგებულსა, მათ უძღუნეს იგი აბჯარი, ფრიდონს ჭაბუკად ქებულსა-
1268. უთხრეს ჯერთ ჟამად არა გუაქუს, სხუა შენთვის არმაღანია, მაგრამ ტურფანი მრავალნი, ქვე სადმე გვისხენ სხვანია, მან დასდუა პირი მიწასა, არ დაიყოვნა ხანია, ჩემთვის ამისი ბოძება, არს თქვენი შესაგვანია-
1269. გამოისვენეს მას ღამით, ფრიდონის მასპინძლობითა, აბანოს ბანნა აავსნა, შესამოსლისა ძღნობითა, დამოსნა ტურფა ტურფითა, ერთმანერთისა მჯობითა, თუალ მარგალიტი ღარიბი, უძღვნა ოქროსა გობითა-