1000. მჭურეტელთა მზე და მებრძოლთა, მჴეცი და ვითა ზარია, ბეჭდითურთ თითი მოჰკუეთა, ქუესკნელთ მიწათა გარია, ზღვათაკენ სარკმლთა, გასტყორცა ზღვისა ქვიშათა გარია, მისთვის არცა სად სამარე, არცა სათხარად ბარია-
1001. ჴმა მათისა დაჴოცისა, არ გაისმა არსით არა, წამოვიდა ყანდებრ ტკბილი, რასამცა ვით გაემწარა, ესე მიკვირს სისხლი, მისი ასრე ვითა მოიპარა, რომე წეღან წამოევლო, გზა იგივე წაიარა-
1002. რა ფატმანისსა შევიდა, ლომი მზე მოყმე წყლიანი, უბრძანა მოვჰკალ მან ყმამან, დღე ვეღარ ნახოს მზიანი, თჳთ მონა შენი მოწმად მყავს, ფიცი აფიცე ღ~თიანი, აჰა თითი და ბეჭედი, და დანა მაქუს მე სისხლიანი-
1003. აწ მითხარ თუ რას იტყოდი, რას გაშმაგდი ისრე რეტად, რას გექადდა ისი კაცი, მესწრაფების მეტის მეტად, ფათმან ფერჴთა მოეხუია, არა ღირს ვარ პირსა ჭურეტად, გამიმრთელდა გული წყლული, ახლა დავჰსჯე ცეცხლთა შრეტად-
1004. მე და უსენი შვილითურთ, აწ ახლად დავიბადენით, ლომო ქებანი შენნიმცა, ჩვენ ვითა ვადიადენით, ვინათგან სისხლთა იმისთა, დაღვრანი დავიქადენით, თავითგან გითხრობ ყუელასა, თქუენ სმენად დაემზადენით-
1005. ამა ქალაქსა წესია, დღესა მას ნავროზობასა, არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი, არცა ვინ წავა გზობასა, ყოველნი ჰსწორად დავიწყებთ, კაზმასა ლამაზობასა, დიდსა შეიქმენ მეფენი, პურობა დარბაზობასა-
1006. ჩვენ დიდ ვაჭართა ზედა გვაც, დარბაზს მიღება ძღუჱნისა, მათ საბოძვრისა ბოძება მართებს, მჰსგავსისა ჩვენისა, ათს დღემდის ისმის ყოველგან, ჴმა წინწილისა ებნისა, მაედანს მღერა ბურთობა, დგრიალი ცხენთა დგენისა-
1007. ქმარი ჩემი დიდ ვაჭართა, წაუძღვების უსენ წინა, მათთა ცოლთა მე წავასხამ, მაწუჱველი არათ მინა, დედოფალსა ძღუჱნსა უძღვნით, მდიდარი თუ გლახა ვინა, დარბაზს ამოდ გავიხარებთ, მხიარული მოვალთ შინა-
1008. დღე მოვიდა ნავროზობა, დედოფალსა ძღუჱნი ვსძღუჱნით, ჩვენ მივართვით მათ გვიბოძეს, ავავსეთ ავივსენით, ჟამიერად მხიარულნი, წამოვედით ნებით ჩვენით, კულავ დავჰსხედით გახარებად, მუნებურნი არ ვიყვენით-
1009. ბაღსა შიგან თამაშობად, საღამოსა გაველ ჟამსა, გავიტანე ხათუნები, მათი ჭმევა ჩემგან ჰჴამსა, მამყუებოდეს მომღერალნი, იტყოდიან ტკბილსა ჴმასა, ვიმღერდი და ვყმაწვილობდი, ვიცვალებდი რიდე თმასა-
1010. იქ ბაღსა შიგან ტურფანი, სახლნი ნატიფად გებულნი, მაღალნი ყოვლგნით მხედუჱლნი, ზღუას ზედან წაკიდებულნი, მუნ შევიყოლენ ხათუნნი, იგი ჩემთანა ხლებულნი, კულავ დავიდევით ნადიმი, დავსხედით ამოდ შვებულნი-
1011. ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან, უმასპინძლე ამოდ დურად, სმასა ზედა უმიზეზოდ, გავჴე რამე უგემურად, რა შემატყუჱს გაიყარა, სხდომილ იყო რაცა პურად, მარტო დავრჩი სევდა რამე, შემომექცა გულსა მურად-
1012. უკმოვახვენ სარკმელნი და, შევაქცივე თუალნი ზღუასა, ვიხედვიდი ვიქარვებდი, კაეშნისა ჩემგან ზრდასა, შორს აღმიჩნდა ცოტა რამე, მოცურვედა შიგან ზღვასა, ფრინუჱლად ვჰთქვი ანუ მჴეცად, სხვას ვამჰსგავსე მემცა რასა-
1013. მე შორიდამ ვერად ვიცან, მამეახლა იყო ნავი, ორთა კაცთა ტანად შავთა, თჳთ პირიცა ედგა შავი, იქით აქეთ მოსდგომოდეს, ახლოს უჩნდა ოდენ თავი, გამოიღეს გამიკვირდეს, იგი უცხო სანახავი-
1014. გამოზიდნეს იგი ნავი, გამოიღეს ბაღსა წინა, მიიხედნეს მოიხედნეს, ვინ გვიჭურეტსო სადა ვინა, ვერა ნახეს სულიერი, ვერცა რამან შეაშინა, მე იდუმალ ვიხედვიდი, სულ ღებული ვიყავ შინა-
1015. მით ნავიდაღმან მათ რომე, გარდმოსვეს კიდობანითა, ვუჭვრეტდი ქალი გარდმოჴდა, უცხოთა რათმე ტანითა, თავსა რიდითა შავითა, ქუჱშეთ მოსილი მწუანითა, მზესა სიტურფით ეყოფის, იყოს მისითა გვანითა-
1016. რა მობრუნდა ქალი ჩემკენ, შემოადგეს სხივნი კლდესა, ღაწვთა მისთა ელვარება, ელვარებდა ჴმელთა ზესა, დავიწუხენ თუალნი ყოლა, ვერ შევადგენ ვითა მზესა, უკმოვიხშენ კარი ჩემკენ, მათი ჭვრეტა ვერა ცნესა-
1017. მოვიხმენ ოთხნი მონანი, ჩემსა წინაშე მდგომელნი, უჩვენე ჰხედავთ ჲინდოთა, ტყვედ ჰყვანან შუქნი რომელნი, ჩაეპარენით ჩადითო ვარქუი, ნუ ჩქარად მხლტომელნი, მოგყიდონ ფასი მიეცით, რისაცა იყვნენ მდომელნი-
1018. თუ არ მოგცენ ნუღა მიჰსცემთ, წაგვარეთ და დაჰჴოცენით, მოიყუანეთ ისი მთვარე, ჰქმენით კარგად ეცადენით, ჩემნი ყმანი ზედა დაღმე, ჩაეპარნეს ვითა ფრენით, დაევაჭრეს არ მოჰყიდეს, შავნი ვნახენ მეტად წყენით-