945. ზღუა გაიარა ავთანდილ, მივა ტანითა მჭევრითა, ნახეს ქალაქი მოცული, გარე ბაღისა ტევრითა, გუარად უცხონი ყუავილნი, ფერითა ბევრის ბევრითა, მის ქუეყანისა სიტურფე, რა გაიგონო შენ რითა-
946. მათ ბაღთა პირსა დააბეს, ნავი საბლითა სამითა, ავთანდილ ტანსა ჯუბანი, ჩაიცვა დაჯდა სკამითა, მოასხეს კაცნი მზიდავნი, დამზადებულნი დრამითა, იგი ყმა ვაჭრობს თავადობს, და თავს მალავს ამითა-
947. მოვიდა მისი მებაღე, ბაღსა იახლნეს რომელსა, მას ყმასა უჭურეტს შეფრფინვით, პირსა ელვათა მკრთომელსა, ავთანდილ უჴმო ეუბნა, კაცსა არ სიტყუა მცთომელსა, ვისნი ხართ ვინ ხართ რა ჰქვიან, მეფესა აქა მჯდომელსა-
948. წურილად მითხარ ყუჱლაკაი, ყმა მას კაცსა ეუბნების, რა ლარია უფრო ძვირად, ან იეფად რა იხსნების, ჰკადრა ვხედავ პირი შენი, მზისა პირად მემეცნების, რაცა ვიცი მართლად გკადრებ, მრუდი არა არ იქმნების-
949. ესეა ზღუათა სამეფო, თვისა ათისა სავლითა, თჳთ გულანშაროს ქალაქი, სავსე ტურფითა მრავლითა, აქ ძეს ტურფა ყუჱლაი, ზღვა ზღვა ნავითა მავლითა, მელიქ სურხავი ჴელმწიფობს, სავსე სვითა და დავლითა-
950. აქა მოსვლითა გაყმდების, კაცი თუც იყო ბერები, სმა გახარება თამაში, ნიადაგ არს სიმღერები, ზამთარ და ზაფხულ ჰსწორად, გვაქვს ყვავილი ფერად ფერები, ვინცა გვიცნობენ გვნატრიან, იგინცა ვინა მტერები-
951. დიდ ვაჭარნი სარგებელსა, ამისებრსა ვერ ჰპოებენ, იყიდიან გაჰყიდიან, მოიგებენ წააგებენ, გლახა თუჱ ერთ გამდიდრდების, სავაჭროსა ყოვლგნით ჰკრეფენ, უქონელნი წელიწდამდის, საქონელსა დაიდებენ-
952. მე ვარ მებაღე უსენის, ვაჭართა უხუცესისა, ესეცა გკადრო ჰამბავი, საქმე მისისა წესისა, თჳთ ესე ბაღი მისია, თქუჱნი სადგომი დღესისა, პირუჱლ მას ჰმართებს ჩვენება, ყოვლისა უტურფესისა-
953. რა შემოვლენ დიდ ვაჭარნი, მას ნახუჱნ და ძღუჱნსა სძღვნიან, უჩვენებენ რაც ჰქონდეს, სხვაგან ლარსა ვერ გახსნიან, უტურფესა სეფედ დასხმენ, ფასსა მუნუჱ დაუთვლიან, მათ მაშინვე ააზატებს, ვითა სწადდეს და ჰყიდიან-
954. თქუჱნებრთა საბატიოთა, მათ მართებს გამოსვენება, დამყენებელთა უბრძანებს, ჰმართებდეს ვის დაყენება, აწ იგი აქა არ არის, რას მარგებს მისი ჰჴსენება, გამოგებუა და წაყუანა, მას ჰმართებს თქუჱნი ქენება-
955. ფატმან ხათუნ შინა არის, ხათუნი და ცოლი მისი, პურად კარგი მასპინძელი, საყუარელი არ თუ მქისი, მას ვაცნობო მოსლუა თქვენი, წაგიყვანოს ვითა თვისი, წინა კაცსა მოგაგებებს, ქალაქს შეხვალ ნათლივ დღისი-
956. ავთანდილ უთხრა წადიო, აგრე ჰქმენ რაცა გწადიან, მებაღე მირბის იხარებს, ოფლი მკერდამდის ჩაჰსდიან, ხათუნსა ჰკადრა ჰამბავი, მე ესე დამიქადიან, ყმა მოვა მისთა მჭვრეტელთა, შუქნი მზედ გაიცადიან-
957. ვაჭარი ვინმე პატრონი, არს ქარავნისა დიდისა, საროსაებრი ნაზარდი, და მთვარე დღისა შვიდისა, შუჱნის ჯუბა და მოხუჱვნა, ძოწეულისა რიდისა, მე მიჴმო მკითხა ჰამბავი, და ნირი ლართა ჰსყიდისა-
958. ფატმან ხათუნს გაეხარნეს, გააგება მონა ათი, მოუკაზმეს ქარვანსრანი, დააყენა ბარგი მათი, შემოვიდა ღაწვი ვარდი, ბროლ ბალახში მინა სათი, მისთა მჭურეტთა დაუსახეს, ვეფხსა ტოტი ლომსა თათი-
959. ზარი გახდა შემოაკრბა, ქალაქისა ერნი სრულად, იქით აქათ იჯრებოდეს ვჰნახოთ ამას სრულად, ზოგნი ჰნდომით შეჰფრფინვიდეს, ზოგნი იყვნეს სულ წასულად, მათთა ცოლთა მოიძულვეს, ქმარნი დაჰრჩეს გაბასრულად-
960. ფატმან ცოლი უსენისა, გაეგება კართა წინა, მხიარულმან უსალამა, სიხარული დაიჩინა, ერთმანერთი მოიკითხეს, შევიდეს და დაჰსხდეს შინა, ფატმან ხათუნს მოსლუა მისი, შევითვატყე არ ეწყინა-
961. ფატმან ხათუნ თუალად მარჯუჱ, არ ყმაწვილი მაგრამ მზმელი, ნაკუთად კარგი შავ გრემანი, პირ მსუქანი არ პირჴმელი, მუტრიბთა და მომღერალთა, მოყვარული ღვინის მსმელი, დია ედუა სასალუქო, დასაბურავ ჩასაცმელი-
962. მას ღამესა ფატმან ხათუნ, უმასპინძლა მეტად კარგა, ყმამან უძღუნა ძღუჱნი ტურფა, მიმღებელთა თქვეს თუ ვარგა, ფატმანს მისი მასპინძლობა, უღირს ღ~თო არ დაკარგა, ჰსუჱს და ჭამეს დასაწოლად, ყმა გავიდა ღამით გარ გა-
963. დილასა ლარი ყუჱლაი, უჩვენა გაახსნევინა, ტურფანი სეფედ გარდაჰსუჱს, ფასიცა დაათულევინა, ვაჭართა უთხრეს წაიღეთ, აჰკიდა გააწევინა, ჰსთქუა ვითა გინდა ვაჭრობდით, ნუ გაამჟღავნებთ მე ვინა-