..., 1860 წ.
შველა ტარიელისაგან ფრიდონისა გამარჯვება:
703. მოჯობდა ომი შეეძლო. ჴმარება ცხენ აბჯარისა დავკაზმეთ ნავი კატარღა. და რიცხვი სპათა ჯარისა კაცი ჴამს მათად საჭვრეტლად. ღონემცა იაჯარისა და აწ გითხრა ომი მოყმისა. მებრძოლთა დამაჯარისა.
704. მათი მესმა დაპირება. ჩაბალახთა ჩამობურვა ნავი წინა მამეგება. არა ვიცი იყო თუ რვა ფიცხლავ ზედა შევეჯახე. მათ დაიწყეს ამოდ ცურვა და ქუსლი ვკარ გადავაქცივე. დაიძახეს დია ცურ ვა.
705. კვლავ მიველ მოვკიდე. ხელი ნავისა ბაგესა ზღვასა დავანთქენ დავხოცენ. ომიმცა რაღა აგესა სხვანი გამექცესმიმართეს. მას მთასა საქულ ბაგესა
706. ზღვა გავიარეთ მივედით. შემოგვიტივეს ცხენითა კვლავ შევიბენით შეიქნა. ომისა სამარცხენითა მუნ მამეწონა ფრიდონის. სიქველე სიფიცხენითა სა იბრძუის ლომი და პირად მზე. იგი ალვისა ხენითა.
707. თვით ორნივე ბიძა ძენი. მისი ჴლმითა ჩამოყარა ჴელი წმიდათ გარდაკვეთა. იგი ასე ასაპყარა მოიყვანა მჴარ დაკრული. ერთმან ორნი არ დაყარა და მათი ყმანი აატირა. მისი სპანი ამაყარა.
708. მათნი ლაშკარნი გაგვექცნენ ვეცენით გაცავფანტენით ფიცხლავ წაუღეთ ქალაქი. არ თავნი გავაზატენით ქვითა დავლეწეთ წვივები. ჩვენ იგი გავანატენით და მამკალ თუ ლარი დალიოთ. ან აკიდებით ან ტენით.
709. ფრიდონ ნახნა საჭურჭლენი. და ბეჭედი მისი დასხა თვით ორნივე ბიძა ძენი. დაპყრობილი წამოასხა მისად ნაცვლად სისხლი მათი. მოღვარა და ველთა ასხა.
710. მოვედით მოქალაქენი. ზარი ჩნდა რომე ზმიდიან აჯათა მქნელი მჭვრეტელთა. გულსა მუნ დააბმიდიან მე და ნურადინს ყველანი. ქებასა შეგვასხმიდიან და გვითხრობდეს მკლავთა თქვენთაგან. ჯერ მათი სისხლი მიდიან.
711. ლაშქარნი ფრიდონ მეფისა. მიხმობდენ მეფეთ მეფობით თვით მათსა თავსა მანად და. ჩემსა ყოველსა სეფობით დაღრეჯით ვიყავ ვერ მპოვეს. ვერ ოდეს ვარდთა მკრეფობით და ჩემი ვერა სცნან ამბავი. არ იყო მუნ იეფობით.
ფრიდონისაგან ნესტან დარეჯანის ამბის მბობა:-
712. დღესა ერთსა მე და მეფე. ნადირობას გამოვედით ზღვასა ზედან წაწურვითა. ქედსა სამე გარდავდეგით ფრიდონ მითხრა გითხრობ რასმე. ვთამაშობდით ცხენსა ვსხედით და ერთი რამე საკვირველი. მე ვნახეო ამა ქედით.
713. მე ვკითხევდი ფრიდონ მეტყვის. მართ ამბავსა ესოდენსა დღე ერთ მწადდა ნადირობა. შევჯე ამა ჩემსა ცხენსა ზღვასა შიგან იხვსა გვანდა. ჴმელთა ზედან შავარდენსა და იქ ვიდეგ და თვალს უგებდი. ქორსა იქით განაფრენსა.
714. ზოგჯერ ზღვისაკენ მივხედე. წავდგომოდი ამა გორსა ზღვასა შიგან ცოტა რამე. დავინახე თუმცა შორსა. ეგრე ფიცხად სიარული. არას ძალ უცს მისსა სწორსა და ვერად ვიცან გონებასა. გავეკვირვე ამად ორსა.
715. ვსთქვი რა არის რას ვამსგავსო. ფრინველია ანუ მჴეცი ნავი იყო გარ ეფარა. სამოსელი მრავალ კეცი წინა კაცი მოზიდვიდა. თვალი ამად დავაცეცი და მთვარე უჯდა კიდობანსა. ცა მეშვიდე მასცა ვეცა.
716. ამოძვრნეს ორნი მონანი. შავნი მართ ვითა ფისანი ქალი გარდმოსვეს სისხონი. ვნახე მისისა მთისანი მას რომე ელვა ჰკრთებოდა. ფერიმცა გვანდა რისანი და მან გაანათლა ქვეყანა. გაცუდდეს შუქი მზისანი.
717. სიხარულმან ამაჩქარა. ამათრთოლა დამცა მლეწა იგი ვარდი შემიყვარდა. რომე თოვლსა არ ეხეწა დავაპირე შეტევება. ვთქვი წავიდე მათკენ მეწა და ჩემსა შავსა სულიერი. რამცა ვითა გარდმეხვეწა.
718. ცხენი გავქუსლე იქმოდა. შამბი ჴმასა დახრიალსა ვეღარ მიუსწარ გამასწრა. რაზომცა ვსცემდი წრტიალსა ზღვის პირსა მიველ შევხედე. ჩნდა ოდენ მზისა წტიალსა და გამშორვებოდეს წამსლოდეს. ამისთვის დავეწვი ალსა.
719. ესე მესმა ფრიდონისაგან. მამემატა ცეცხლთა სიცხე ჩემთა ღაწვთა დანადენი. მე ჩემივე სისხლი ვიცხე ცხენისაგან გარდავიჭერ. თავი სრულად გავიკიცხე და მამკალ თუმცა უჩემოსა. ენახომსცა ვისცა ისცხე.
720. ესე ჩემგან გაუკვირდა. ფრიდონს მეტად ეუცხოვა მაგრამ მეტად შევებრალდი. ტირილითა მესათნოვა ვითა შვილი დამადუმა. მემუდარა შემეპოვა და თვალთა ვითა მარგალიტი. ცხელი ცრემლი გარდმოთოვა.
