... (S-4988), XVII-XVIII სს.
607. არ჻ დავიჯერებ჻ მე჻ შენსა჻ ღალატსა჻ ორგულობასა: უარის჻ ქნასა჻ ღმრთისასა჻ ამისთუვის჻ არ჻ მადლობასა: იაჯდი჻ თავსა჻ ჩემსა჻ და჻ მორჭუმით჻ ინდოეთს჻ ფლობასა: მე჻ და჻ შენ჻ ვისხდეთ჻ ჴელმწიფედ჻ სჯობს჻ ყოვლსა჻ სიძე჻ სძლობასა:
608. მე჻ ლმობიერად჻ მომიტკბა჻ გამწყრალი჻ გამქისებული: ახლოს჻ დამისვა჻ მაღირსა჻ აქამდის჻ არ჻ ღირსებული: ანუ჻ მზე჻ იყო჻ ქვეყანად჻ ან჻ მთუარე჻ პირ჻ გავსებული: მეუბნებოდა჻ დამივსო჻ ცეცხლი჻ ამისთუის჻ გზებული:
609. მიბრძანა჻ თუ჻ გონიერი჻ ჴამს჻ აროდეს჻ არ჻ აჩქარდეს: რაცა჻ სჯობდეს჻ მოაგვაროს჻ საწუთროსა჻ დაუწყნარდეს: თუ჻ სასიძო჻ არ჻ მოუშვა჻ ვაი჻ თუ჻ მეფე჻ გაგვიმწარდეს: შენ჻ და჻ იგი჻ წაიკიდოთ჻ ინ჻ დოეთი჻ გარდაქარდეს:
610. კულავ჻ თუ჻ სიძე჻ შემოუშვა჻ მე჻ შემირთავს჻ იყოს჻ ასდენ: ერთმანერთსა჻ გავეყარნეთ჻ ძოწეულნი჻ გაგვიფლასდენ: მათ჻ მორჭმულთა჻ მოივლინონ჻ ჩვენ჻ შვენება჻ გაგვიასდენ: ესე჻ ამბვად჻ არ჻ ეგების჻ რომე჻ სპარსნი჻ გაგვიხასდენ:
611. მე჻ ვჰკადრე჻ ღმერთმან჻ აშოროს჻ მის჻ ყმისა჻ შენი჻ ქმარობა: რა჻ შემოვიდენ჻ ინდოვეთს჻ შევიგნა჻ მათი჻ გმირობა: უჩვენო჻ ჩემი჻ ძალ჻ გული჻ და჻ ჩემი჻ მეომარობა: ასრე჻ დავჰჴოცნე჻ შეეძლოს჻ აღარა჻ არ჻ საჴმარობა:
612. მიბრძანა჻ თუ჻ ჴამს჻ დიაცი჻ დიაცურად჻ საქმე჻ დედლად: დიდსა჻ სისხლსა჻ ვერ჻ შეგაქნევ჻ ვერ჻ ვიქნები჻ შუა჻ კედლად: რა჻ მოვიდეს჻ სიძე჻ მოკალ჻ მისთა჻ სპათა჻ აუწყვეტლად: ქნა჻ მართლისა჻ სამართლისა჻ ხესა჻ შეიქს჻ ჴმელსა჻ ნედლად:
613. ასრე჻ ქენ჻ ჩემო჻ ლომო჻ და჻ მჯობო჻ ყოველთა჻ გმირთაო: მიპარვით჻ მოკალ჻ სასიძო჻ ლაშქართა჻ ნუ჻ მოირთაო: მათთა჻ სპათაცა჻ ნუ჻ დაჰჴოც჻ ზროხათა჻ ვითა჻ ვირთაო: უბრალო჻ სისხლი჻ უბრალო჻ კაცმანცა჻ ვით჻ იტვირთაო:
614. იგი჻ რა჻ მოჰკლა჻ ეუბენ჻ პატრონსა჻ ჩემსა჻ მამასა: უთხრა჻ თუ჻ სპარსთა჻ ვერა჻ ვიქ჻ ინდოეთისა჻ ჭამასა: ჩემია჻ მკვიდრი჻ მამული჻ არ჻ მივსცემ჻ არცა჻ დარასა: არ჻ დამეხსნები჻ გაგიჴდი჻ ქალაქსა჻ ვითა჻ ტრამასა:
615. ჩემი჻ ყოლა჻ ნურა჻ გინდა჻ სიყუარული჻ არცა჻ ნდომა: ამით჻ უფრო჻ მოგეცემის჻ სამართლისა჻ შენ჻ მოჴდომა: ქნას჻ მეფემან჻ ყელ჻ მოტეხით჻ შემოხვეწა჻ შემოკდომა: ჴელთა჻ მოგცეს჻ თავი჻ ჩემი჻ შეგუფერობდეს჻ ერთგან჻ სხდომა:
616. ესე჻ დია჻ მამეწონა჻ თათბირი჻ და჻ გამორჩევა: ჩემთა჻ მტერთა჻ დავაცადე჻ დასაჴოცლად჻ ჴრმლისა჻ ქნევა: მერმე჻ ავდეგ჻ წამოსავლად჻ მან჻ დამიწყო჻ ქვექვე჻ წვევა: მწადდა჻ მაგრა჻ ვერ჻ შეუმართე჻ შეჭიდება჻ შემოხვევა:
617. ხანი჻ დავჰყავ჻ გავეყარე჻ მაგრა჻ გავჰჴე჻ ვითა჻ ხელი: ასმათ჻ წინა჻ წამომიძღვა჻ ჩამდიოდა჻ ცრემლი჻ ცხელი: ჭირი჻ ბევრჯელ჻ ვაათასე჻ ლხინი჻ ჩემი჻ ვაერთხელი: მერმე჻ წასულა჻ არა჻ მწადდა჻ ამად჻ მივალ჻ არ჻ ფიცხელი:
618. გარე჻ ვაქციე჻ ასმათი჻ მუნ჻ ჩემი჻ ჩამოყოლილი: ღამით჻ უჭურეტდი჻ ვარსკულავთა჻ მე჻ საწოლს჻ ვერ჻ დაწოლილი: გულსა჻ დამესვის჻ ლახვარი჻ შავთა჻ წამწამთა჻ სროლილი: მისმან჻ შუქმან჻ დამალურჯა჻ დამალება჻ დამდვა჻ წყლული:
619. მოვიდა჻ კაცი჻ სასიძო჻ მოვაო჻ მოსლვა჻ გვახარა: მაგრა჻ თუ჻ ღმერთი჻ რას჻ უზამს჻ არა჻ იცოდა჻ გლახ჻ არა: მეფესა჻ მიხუდა჻ სიამე჻ არ჻ სიტყუა჻ ივაგლახა჻ რა: ახლოს჻ მიმიჴმო჻ მიბრძანა჻ მოდიო჻ თავი჻ დახარა:
620. მიბრძანა჻ ჩემთვის჻ ესე჻ დღე჻ ლხინი჻ და჻ სიხარულია: გარდავიჴადოთ჻ ქორწილი჻ ჴამს჻ ვითა჻ დასასრულია: გავგზავნოთ჻ კაციმოვიღოთ჻ ყოვლგნით჻ საჭურჭლე჻ სრულია: უხვად჻ გავსცემდეთ჻ ვავსებდეთ჻ სიძუნწე჻ უმეცრულია:
621. მე჻ გავგზავნენ჻ ყოვლგნით჻ კაცნი჻ საჭურჭლეთა჻ წამომხმელნი: სასიძოცა჻ მოგვივიდა჻ იყვნეს჻ ხანსა჻ არდამზმელნი: შიგნით჻ ჩუენნი჻ გაეგებეს჻ გარეთ჻ მოდგეს჻ ხვარაზმელნი: მათ჻ ლაშქართა჻ ერთგან჻ მყოფთა჻ ვერ჻ იტევდეს჻ ვერცა჻ ველნი:
622. მეფემან჻ ბრძანა჻ მოჰკაზმეთ჻ კარვითა჻ მოედანია: გამოისვენოს჻ სიძემან჻ დაყოს჻ ცოტაი჻ ხანია: მუნ჻ მისად჻ ნახუად჻ გავიდნენ჻ უშენოდ჻ სხვანი჻ სპანია: შენ჻ აქა჻ ნახენ჻ კმარიან჻ იქა჻ ნახვისად჻ კმანია:
623. მოედანს჻ დავდგი჻ კარვები჻ წითლისა჻ ატლასებისა: მოვიდა჻ სიძე჻ გარდაჴდა჻ დღე჻ გვანდა჻ არ჻ აღუსებისა: შეიქმნა჻ გასულა჻ ქალაქით჻ ჯარია჻ მუნ჻ ხასებისა: მართ჻ იყო჻ დგომა჻ ლაშქართა჻ თემ჻ თემად჻ დას჻ დასებისა:
624. მე჻ დავშური჻ ვითა჻ წესია჻ საურავგარდაჴდილისა: შინა჻ წამოველ჻ მაშურალსა჻ ქნა჻ მომდომოდა჻ ძილისა: მონა჻ მოვიდა჻ მამართუა჻ წიგნი჻ ასმათის჻ ტკბილისა: ადრე჻ მოდიო჻ გიბრძანებს჻ მსგავსი჻ ალვისა჻ ზრდილისა:
625. ცხენისაგან჻ არ჻ გარდავჴე჻ წაველ჻ ფიცხლად჻ დავმორჩილდი: ქალი჻ დამხუდა჻ ნატირები჻ ვჰკითხე჻ ცრემლსა჻ რასა჻ ჰმილდი: მითხრა჻ შენი჻ შესწრობილი჻ ტირილსამცა჻ ვით჻ ავსცილდი: გაუწყუეტლად჻ ვით჻ გამართლო჻ როგორამცა჻ გავექილდი:
626. შევედით჻ ვნახეთ჻ ბალიშსა჻ ზედა჻ წარბშერჭმით჻ მჯდომარე: მზე჻ ვეღარას჻ იქს჻ მის჻ მეტსა჻ მას჻ გაენათლა჻ რომ჻ არე: წავდეგ჻ მიბრძანა჻ რასა჻ სდგა჻ დღე჻ მიგიჩს჻ წინ჻ საომარე: ანუ჻ გამწირე჻ მიტყუე჻ და჻ კულავცა჻ მომიცდომარე:
