586. ნავითა გამველ ზღჳსაგან, შტო რამე გამოჳდოდა. არ შეჳკრებდი გამყოლთა, ვჰსთქჳ ჩემთა რად დავჰრიდო და. დამეძაბუნნდეს სიმრავლე, მე მათი არ გამჳდოდა. ვნადირობდი და ვიზახდი, ჴმა ჴაფად გამედიდოდა:-
587. მართლად იჯავრეს წუნობა, მათი თუ ესე ჴმდა ვითა. გამამაპარნეს ლაშქარნი, გზანი შემიკრნეს ნავითა. თჳთ ბიძას ძენი ჩემნიცა, შესხდეს თჳსითა თავითა. ჩემთა გაუხდეს ლაშქართა, ომად მათისა მკლავითა:-
588. მათი მესმა დავინახე, ზახილი და ჴრმალთა ელვა. ნავი ვჰსთხოვე მენავეთა, მით ვიყივლე მე ერთხელ ვა. ზღუასა შეველ მომეგება, მეომარი ვითა ღელვა. ჰსწადდათ მაგრამ ვეღარა ჰქმნეს, ჩემი ზედა წამოქელვა:-
589. კულავ სხვანი დიდნი ლაშქარნი, უკანა მამეწეოდეს. იქით და აქეთ მომიჴდეს, ერთგნით ვერ მამერეოდეს. არ მამწეოდეს წინანი, ზურგით მესროდეს მე ოდეს. ჴრმალსა მივენდევ გამიტყდა, ისარნი დამელეოდეს:-
590. მამეჯარნეს ვეღარა ვჰქმენ, ნაჳთ ცხენი გარდჳხტუნვე. ზღუა ზღუა ცურჳთ წამოუველ, ჩემი მჭურეტნი გავაცბუნვე. თანა მყოლნი ყველაკანი, დამიჴოცნეს დარჩა მუნვე. ვინმცა მდევდა ვერ შემამხუდა, მივუბრუნდი მივაბრუნვე:-
591. აწ იგი იქმნას რაღაცა, ენებოს ღ~ისა წადილსა. ვეჭვუ ჩემი სისხლი არ შეჰრჩესთ, ძალი შემწევდეს ქადილსა. ოხრად გავუჴდი ყოფასა, მათ საღამოსა და დილსა. ვუჴმობ ყუავთა და ყორანთა, მათ ზედა ვაქმნევ ხადილსა:-
592. ამა ყმამან შემიკუჱთა, გული მისკენ მიმიბრუნდა. მოვახსენე აჩქარება, შენი ყოლა არა უნდა. მეცა თანა წამოგყუჱბი, დაიჴოცნენ იგი მუნ და. ჩუჱნ ორთავე მეომარნი, გაღანამცა შეგჳძრწუნდა:-
593. ესეცა ვუთხარ ჰამბავი, ჩემი არ გაგეგონების. უფრორე წურილად გიამბობ, თუ ჟამი ჩუჱნ გვექონების. მან მითხრა ლხინი საჩემო, მაგას რა შეეწონების. დღედ სიკუდილამდის სიცოცხლე, შენ ჩემი დაგემონების:-
594. მივედით მისსა ქალაქსა, ტურფასა მაგრამ ცოტასა. გამოეგებნეს ლაშქარნი, იყრიდეს თავს იოტასა. პირსა იხოკდეს გაჰყრიდეს, ნახოკსა ვით ნაფოტასა. ეხუჱოდიან ჰკოცნიან, ჴრმალსა და სალტე კოტასა:-
595. კულავ მოვეწონე ვეტურფე, მე მისი გარდნაკიდარი. შემასხმდიან ქებასა, მზეო შენ ჩუჱნთჳს იდარი. მივედით ვნახეთ ქალაქი, მისი ტურფა და მდიდარი. ყუჱლასა ტანსა ემოსა, ზარქაში განაზიდარი:-
596. მოჯობდა ომი შეეძლო, ჴმარება ცხენ აბჯარისა. დავჰკაზმეთ ნავი კატარღა, და რიცხჳ სპათა ჯარისა. კაცი ჰჴმდა მისთა მჭურეტთათჳს, ღონემცა იაჯარისა. აწ გითხრა ომი მოყმისა, მებრძოლთა დამსაჯარისა:-
597. მათი ვნახე საომარად, ჩაბალახთა ჩამობურვა. ნაჳ წინა მომეგება, არა ვიცი იყო თუ რვა. ფიცხლავ ზედა შევეჯახე, მათ დაიწყეს ამოდ ცურვა. ქუსლი ვჰკარ და დავუქციე, დაიძახეს დიაცურ ვა:-
598. კულავ სხუასა მიველ მოვჰკიდე, ჴელი ნაჳსა ბაგესა. ზღუასა დავანთქი დავჴოცენ, ომიმცა რაღა აგესა. სხუანი გამექცეს მიჰმართეს, მათ მათსა საქულბაგესა. ვინცა მიჭურეტდა უკჳრდა, მაქებდეს არ მაძაგესა:-
599. ზღუა გაჳარეთ გავედით, შემოგჳტიეს ცხენია. კულავ შეჳბენით შეიქმნა, ომისა სიმარცხენია. მუნ მომეწონა ფრიდონის, სიქველე სიფიცხენია. იბრძჳს ლომი და პირად მზე, იგი ალჳსაც ხენია:-
600. თჳთ ორნივე ბიძის ძენი, თჳსნი ჴრლმითა ჩამოჰყარნა. ჴელნი წმინდად გარდაჰკუჱთნა, იგი ასე ასაპყარნა. მოიყუანნა მჴარდაკრულნი, ერთმან ორნი არ დაჰყარნა. მათნი ყმანი გაამტირნა, თჳსნი ყმანი ამაყარნა:-
601. მათნი ლაშქარნი გაგვექცნეს, ვეცენით გაცავჰფანტენით. ფიცხლავ წავუღეთ ქალაქი, არ თავნი ვუაზატენით. ქჳთა დავლეწეთ წჳვები, ჩუჱნ იგი გავანატენით. მამკალით ლარი დალიოთ, ან აკიდებით ან ტენით:-
602. ფრიდონ ნახნა საჭურჭლენი, და ბეჭედნი თჳსნი დაჰსხნა. თჳთ ორნივე ბიძის ძენი, დაპყრობილნი წამოასხნა. თჳსად ნაცულად სისხლნი მათნი, მოღუარნა და ველთა ასხნა. ჩემი ჰსთქუჱს თუ ღ~თსა მადლი, ვინ ალჳსა ხენი ასხნა:-
603. მივედით მოქალაქეთა, ზარი ჰსჩნდა რომე ზმიდიან. აჯათა მქმნელნი მჭურეტელთა, გულსა მუნ დააბმიდიან. მე და ნურადინს ყუჱლანი, ქებასა შეგვასხმიდიან. გვეტყოდეს მკლავთა თქუჱნთაგან, ჯერც მათნი სისხლნი მიდიან:-
604. ლაშქარნი ფრიდონს მეფედ და, მიჴმობდეს მეფეთ მეფობით. თჳთ თავთა თჳსთა მონად, და ჩემსა ყოველთა სეფობით. დაღრეჯით ვიყავ ვერ მპოვეს, ვეროდეს ვარდის მკრეფობით. ჩემი ვერ ჰსცნიან, ამბავი მუნ იყო არ იეფობით:-