..., 1860 წ.

548. მაშინღა შეველ ხატაეთს. მოვლად და მოსათვალავად კლიტენი საჭურჭლეთანი. მამართვეს დაუმალავად ქვეყანა ჩავსხი უბრძანე იყვენით თქვენ უკრძალავად და მზემან არ დაგწვას იცოდით. დაგყარე და უგვალავად.

549. საჭურჭლენი გარდავნახე. თავის თავის კიდის კიდე უცხო ფერთა საჭურჭლეთა. დავშრთები თუ ვით მოვსთვლიდე. ერთგან ვნახე საკვირველი. ყაბაჩა და ერთი რიდე და თუმცა ნახო სახელისა. ცოდნასაცა ინატრიდე.

550. ვერა შევიგენ რა იყო. ანუ ნაქმარი რაულად ვისა უჩვენი უკვირდის. ღ~თისაგან თქვეს სასწაულად არცა ლარულად დგებოდა. მის ქსელი არ ორხოულად და სიმტკიცე გვანდის ნაჭედსა. ვთქვი ცეცხლთა შენართაულად.

551. იგი საძღნოდ მისად დავსხხენ. ვისი შუქი მანათობდა მეფისათვის დავარჩივე სარმაღნოდ რაცა სჯობდა ჯორ აქლემი ასჯერ ასი. ყველაკაი წვივ მაგრობდა და დატვირთული გაუგზავნე. ამბავსაცა კარგსა სცნობდა.

წიგნი ტარიელისა ინდოთ მეფისა წინაშე ოდეს გაემარჯვა ხატაელთა ზედა.

552. წიგნი დავსწერე მეფეო. სვემცაა თქვენი სვიანად მე ხატაელთა მიმუხთლეს. თუმცა მათ ეცა ზიანად ჩემი ამბავი დასტური. ამად გაცნობე გვიანად და მეფე შევიპყარ მოგივალ. მე ალაფიან ტყვიანად.

553. რა ყოველი დავიურვე. ხატაეთით გავემგზავრე წამოვიღე საჭურჭლენი. საჴელმწიფო დავურვე ვერა ვზიდე აქლემითა. აზავრები ვააზავრე და მოვირჭმე და მოვიურვევლინე. ამ სოფელსა ჴელი ვყარე.

554. ხატაელისა ჴელმწიფე. მომყვანდა შეპყრობილია ინდოეთს მიველ მეგება. ჩემი გამზრდელი ტკბილია რა ქება მითხრა არ ითქმის. ჩემგან სათქმელად წბილია და ჴელი გამიჴსნა შემიკრა. მან სახვეველი ლბილია.

555. დადგეს ტურფანი კარავნი. მოედანს ჩამოდგომილსა საუბრისა და ჭვრეტისა. ჩემისა მას მონდომილსა მას დღესა ედვა ნადიმი. მას შიგან გარდა ჴდომილსა და მიალერსებდა მიჭვრეტდა. წინაშე ახლოს ჯდომილსა.

556. მას ღამით ვსხედით ნადიმად. მუნ ამოდ გავიხარენით დილასა ქალაქს შევედით. მოედნით ავიყარენით მეფემან ბრძანა ლაშქარნი. უჴმევით შემომჯარენით და ხატაელნი მიჩვენენით. ტყვენიცა შემომგუარენით.

557. ხატაელთ მეფე მას წინაშე. შეპყრობილი მოვიყვანე ტკბილათ ნახა ჴელმწიფემან. ვითა შვილი სააკვანე ორგული და მოღალატე. ნამსახურსა დავაგვანე და ესე არის მამაცისა. მეტის მეტი სიგულვანე.

558. მას მეფისა ხატაელსა. უმასპინძლა უალერსა ჟამიერად უბრძანებდის. საუბარსა მათსა ფერსა ცისკრათ მიმეს მიბრძანებდეს. მე სიტყვასა ლმობიერსა და შეუნდობო ხატაელსა. მას აქამდის შენა მტერსა.

559. ეს ვკადრე ღ~თნ ვინათგან. შეუნდოს შეცოდებულსა უყავით თქვენცა წყალობა. მას ღონე გაცუდებულსა რამაზს უბრძანებს იცოდე. გაგზავნი შეწყალებულსა და მაგრამ ნუ ვნახავ კვლამცაღა. ჩემს წინა გაწბილებულსა.

560. ესენი დასდვეს შეკვეთეს. დრაჰკან ასჯერ ასია კვლავ ხატაური მრავალი. სხვა სტავრა სხვა ატლასია მერმე ყუელაი დამოსა. იგი და მისი ხასია და შეწყალებული გაუშვა. არ იყო რისხვის ფასია.

561. მან ყველაი დაუმადლა. დადრკა მდაბლად ეთაყვანა მოახსენა ორგულება. ღ~თნ თქვენი შემანანა თუღა ოდეს შეღაგცოდოღა. მაშინ მამკალ მემცა განა და წავიდა და ყველაკაი. მისი თანა წაიტანა.

562. წავიდა კაცი მეფისა. ცისკრობს არ დანაღამია უბრძანა შენგან განვყრილ ვარ. მას აქეთ თვეო სამია მინდორს მოკლული ისრითა. ნადირი არ მიჭამია არ დამაშვრალხარ წამოდი. თუცა და შრომის ხანია.

563. შევიარე დარბაზს მიველ. დამხუდა ჯარი ავაზისა შავარდნითა სავსე იყო. სრულად არე დარბაზისა მეფე ქვე ჯდა შეკაზმული. შვენებითა მსგავსი მზისა და გაეხარნეს მისვლა ჩემი. ტურფისა და ლამაზისა.

564. მან მისსა ცოლსა ეუბნა. მართ ჩემგან უცოდნელია ომით მოსული ტარიელ. საჭვრეტლად სასურველია მან გაანათლოს მჭვრეტელთა. გული რაზომცა ბნელია და რაცა დაგვედრო საქნელად. ჰქენ არა საზოზღნელია.

565. რაც მითქვამს საქმე უშენოდ. შენცა სცან ესე მცნებული რადგან ქალია სამეფო. ჩვენგანვე სახელ დებული ვინცაღა ნახავს აწ ნახოს. აჰა დღე ედემს ხებული და გვერცა დაისხი ორნივე. სრას დამხვდი მოვალ შვებული.

566. ხატაელისა მინდორი. ძირი მთისა და გორისა იყო სიმრავლე ძაღლისა. შავარდნისა და ქორისა ადრე დავბრუნდით ვიარეთ. არ ვიცი გზისა შორისა და აღარ იბრუნეს და აშლეს. ქნეს თამაშობისა ორისა.