434. მე გავგზავნენ ყოვლგნით, კაცნი საჭურჭლეთა წამომხმელნი. სასიძოცა მოგვივიდა, იყვნეს ხანსა არ დამზმელნი. შიგნი ჩვენნი გაეგებნეს, გარეთ მოდგეს ხორაზმელნი. მათ ლაშქართა ერთგან მყოფთა, ვერ იტევდეს ვერცა ველნი:-
435. მეფემან ბრძანა მოჰკაზმეთ, კარვითა მოედანია. გამოისვენოს სიძემან, დაჰყოს ცოტაი ხანია. მუნ მისად ნახვად გავიდენ, უშენოდ სხვანი ყმანია. შენ აქა ნახენ კმარიან, იქა ნახვისად კმანია:-
436. მოედანს დავდგი კარვები, წითლისა ატლასებისა. მოვიდა სიძე გარდახდა, დღე გვანდა არ აღვსებისა. შეიქმნა გასლვა შიგანთა,თემ თემად დას დასებისა . დაიწყეს დგომა ლაშქართა, ჯარია მუნ ხასებისა:-
437. მე დავშუჱრ ვითა წესია საურავ გარდახდილისა. შინა წამოველ მაშრალი წილ მომდგომოდა ძილისა. მონა მოვიდა მომართვა წიგნი ასმათის ტკბილისა. ადრე მოდიო გიბრძანებს მჰსგავსი ალვისა ზრდილისა:
438. ცხენისაგან არ გარდავხე, წაველ ფიცხლად დავმორჩილდი. ქალი დამხვდა ნატირები, ვჰკითხე ცრემლსა რასა მილდი. მითხრა შენი შესწრობილი, ტირილსამცა ვით ავსცილდი. გაუწყვედლად ვით გამართლო, რაგვარამცა გავაქილდი:-
439. შევედით ვნახეთ ბალიშსა, ზედა წარბ შერჭმით მჯდომარე. მზე ვეღარას იქმს მის მეტსა, მას განენათლა რომ არე. წავდეგ მიბრძანა რასა დაგ, დღე მიგიჩს შენ საომარე. ანუ გამწირე მიტყუე, და კულავცა მაიმცთომარე:-
440. მე მეწყინა აღარა ვთქვი, ფიცხლად გარე შემოვბრუნდი. უკუვყივლე აწ გამოჩნდეს, არ მინდოდეს ვისცა უნდი. ქალი ომსა რაგვარ მაწვევს, აგრე ვითა დავძაბუნდი. შინა მოველ მოკულავ მისი, დავაპირე არ დავყმუნდი:-
441. ასსა უბრძანე მონასა, საომრად დაემზადენით. შევსხედით გავლეთ ქალაქი, არა ვის გავეცხადენით. კარავსა შეველ იგი ყმა, ვითა წვა ზარამც თქმად ენით. უსისხლოდ მოვჰკალ იგი ყმა, თუცა ხმდა სისხლისა დენით:-
442. კარვის კალთა ჩახლათული, ჩავსჭერ ჩავაქარაბაკე. ყმასა ფეხთა მოვეკიდე, თავი სვეტსა შეუტაკე. წინა მწოლთა დაიძახეს, გლოვა მიხვდა საარაკე. ცხენსა შევჯე და წაცამოველ, ჯაჭვი მეცვა საკურტაკე:-
443. ჴმა დამივარდა შეიქმნა, ზახილი მოსაწევარი. წამოველ წევნა დამიწყეს, დავხოცე ჩემი მდევარი. ქალაქი მქონდა მაგარი, მტერთაგან მოურევარი. მუნ შიგან შეველ მშვიდობით, ამოდ იგივე მე ვარი:-
444. კაცი გავგზავნენ ვაცნობე, ყოვლგან ლაშქარსა ყველასა. აქა მამმართეთ ვინცაღა, ჩემსა იქმოდეთ შველასა. არ გაწყდა მოსულა მდევართა, ღამესა დია ბნელასა. ჩემნი რა სცნიან სცვედიან, თავებსა მათსა მრთელასა:-
445. ცისკრად ავდეგ შევეკაზმე, რა გათენდა ღამე დილად. ვნახენ სამნი დიდებულნი, მეფისაგან მოგზავნილად. ებრძანა თუ ღ~თნ იცის, გამეზარდე ვითა შვილად. ჩემი ასრე რად შესცვალე, სიხარული სიმძიმილად:-
446. ხვარაზმშას სისხლი უბრალო, სახლად რად დამადებინე. თუ ჩემი ქალი გინდოდა, რად არა შემაგებინე. მე ბერსა შენსა გამზრდელსა, სიცოცხლე მაარმებინე. დღედ სიკვდილამდის შენიცა, თავი არ მაახლებინე:-
447. მე შეუთვალე მეფეო, ვარ უმაგრესი რვალისა. თვარა რად მიშლის სიკუდილსა, ცეცხლი სიკუდილთა ალისა. მაგრა ჴელმწიფე თჳთ იცით, ხამს მქნელი სამართალისა. მე თქვენმან მზემან მაშოროს, ნდომა თქვენისა ქალისა:-
448. იცით ინდოთა სამეფო, რაზომი სრა საჯდომია. ერთიღა მე ვარ მემკვიდრე, ყველაი თქვენ მოგხდომია. ამოსწყდა მათი ყველაი, მამული თქვენ დაგრჩომია. დღესამდის ტახტი უჩემო, არავის არ მონდომია:-
449. ვერ გათნევ თქვენმან კეთილმან, აწ ეგე არ მართალია. ღ~თნ არ მოგცა ყმა შვილი, გივის ერთაი ქალია. ხვარაზმშა დასვა ჴელმწიფედ, მოგხვდების რა ნაცვალია. სხვა მეფე დაჯდეს ჰინდოეთს, მერტყას მე ჩემი ხრმალია:-
450. შენი ქალი არად მინდა, გაათხოვე გამარიდე. ჰინდოეთი ჩემი არის, არვის მივსცე ჩემგან კიდე. ვინცა ჩემსა დამეცილოს, მისით მასცა აღმოვფხვრიდე. სხვად მეშველსა გარეგანსა, მამკალ ვისცა ვინატრიდე:-
451. ესე კაცნი გამეგზავნეს, გონებასა გავეშმაგე. რომე მისი ვერა მეცნა, ამას უფრო დავედაგე. მას ზღუდესა გარდავადეგ, მინდორთაკე რომე ვაგე. მესმა საქმე საშინელი, რომე თავი ვერ წავაგე:-
452. გამოსჩნდეს ორნი ქვევითნი, მე მივეგებე წინარე. ქალი ჰყვა ერთსა მონასა, ვსცანმცა თუ მოღმა ვინ არე. თავ გაგლეჯილი ასმათი, პირს სისხლი ჩამომდინარე. აღარ მიყივლა ღიმილით, არცაღა გამიცინა რე:-