336. უკანანიცა ლაშქარნი, მოესწრნეს მათ გაქცეულთა. დაუწყეს პყრობა ჩამოყრა, შეშინებულთა ძლეულთა. ძილისა მიხვდა ნაცვლი, ძილ მკრთალთა ღამე თეულთა. ტყვეთა მრთელთაცა არ აკლდა, კვნესა მართ ვითა სნეულთა:-
337. მას ადგილსა ნაომარსა, გარდავხედით მოსვენებად. ხელსა ჴრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ ნაღებად. ჩემნი სპანი მოვიდიან, საჭვრეტლად და ჩემად ქებად. ვერ იტყვიან ვერ მიმხვდარან, ქებასაცა მოხსენებად:-
338. ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს. ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს. რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი ამიტირდეს. ჩემგან ჴრმლითა განაკვეთნი, ჰნახეს მეტად გაუკვირდეს:-
339. გავგზავნენ ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე. ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავი ვაალაღებინე. სისხლითა მძებნელთა ჩემთასა, მინდორი შევაღებინე. არ ვბრძოლე კარი ქალაქთა, უომრად ავაღებინე:-
340. რამაზს ვარქვი შემიგნია, საქმე შენი სამუხთალე. აწ ეგრეცა შეპყრობილმან, თავი გამოიმართალე. სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყველა ხელთა მამათვალე. თვარე შენი შეცოდება, მემცა ზედა რად წავსთვალე:-
341. რამაზ მითხრა აღარა არის, ამის მეტი ჩემი ღონე. ერთი ჩემი დიდებული, მომეც ზედა მაპატრონე. ციხოვანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე. ჴელთა მოგცემ ყველაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე:-
342. მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანენ. ციხოვანნი ერთობილნი, ჩემს წინაშე მოვიყვანენ. ჴელთა მომცეს სიმაგრენი, ომი ასრე შევანანენ. საჭურჭლენი სიმრავლითა, რასამცა ვით დავაგვანენ:-
343. მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანე. ციხოვანნი ერთობილნი, ჩემს წინაშე მოვიყვანე. ჴელთა მომცეს სიმაგრენი, ომი ასე შევანანე. საჭურჭლენი სიმრავლითა, რასამცა ვით დავაგვანე:-
344. მაშინღა შეველ ხატაეთს, მოვლად და მოსათვალავად. კლიტენი საჭურჭლეთანი, მამართვეს დაუმალავად. ქუჱყანა ჩავსხი უბრძანე, იყვენით თქვენ უკრძალავად. მზემან არ დაგწვენ იცოდით, დაგყარე გაუგვალავად:-
345. საჭურჭლენი გარდავნახენ, თავის თავის კიდის კიდე. უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავშვრები თუ მოვსთვალვიდე. ერთგან ვნახე საკვირველი, ყაბაჩა და ერთი რიდე. თუმცა ნახენ სახელისა, ცოდნასაცა ინატრიდე:-
346. ვერა შევიგენ რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად. ვისცა ვაჩვენი უკვირდის, ღ~თისაგან თქვის მან სასწაულად. არცა ლარულად ჰგებოდა, მას ქსელი არ ორხოულად. სიმტკიცე გვანდის ნაჭედსა, ვსთქვი ცეცხლთა შენართაულად:-
347. იგი საძუღნოდ მისად დავხსენ, ვისი შუქი მანათობდა. მეფისათჳს დავარჩიე, საარმაღნოდ რაცა სჯობდა. ჯორ აქლემი ათჯერ ასი, ყველაკაი წვივ მაგრობდა. დატჳრთული გაუგზავნე, ამბავსაცა კარგსა სცნობდა:-
348. წიგნი დავსწერე მეფეო, სვემცა არს თქვენი სვიანად. მე ხატაელთა მიმუხთლეს, თუცა მათ ეცა ზიანად. ჩემი ამბავი დასტური, ამად გაცნობე გვიანად. მეფე შევიპყარ მოგივალ მე ალაფიან ტყვიანად:-
349. რა ყველაი დავიურვე ხატაეთით გავემგზავრე. წამოვიხვენ საჭურჭლენი საჴელმწიფო დავიავრე. ვერ მოვეყავ აქლემითა, აზავრები ვააზავრე. მოვირჭვენ და მოვივლინე, რაცა მწადდა აგრე ვყავრე:-
350. ხატაეთისა ჴელმწიფე, მამყვანდა შეპყრობილია. ინდოეთს მიველ მეგება, ჩემი გამზრდელი ტკბილია. რა ქება მითხრა არ ითქმის, ჩემგან სათქმელად წბილია. ჴელი გამიხსნა შემაკრა, მან სახვეველი ლბილია:-
351. დგანან ტურფანი კარავნი, მოედანს ჩამოდგომილსა. საუბრისა და ჩემისა, ჭვრეტისა მას მონდომილსა. მას დღესა ედვა ნადიმი, მას შიგან გარდახდომილსა. მიალერსებდეს მიჭვრეტდა, წინაშე ახლოს ჯდომილსა:-
352. მას ღამით ვსხედით ნადიმად, მუნ ამოდ გავიხარენით. დილასა ქალაქს შევედით, მაედნით ავიყარენით. მეფემან ბრძანა ლაშქარნი, უხმენით შემოსჯარენით. დღეს ხატაელნი მიჩვენეთ, ტყვენიცა შემამგვარენით:-
353. რამაზ მეფე მას წინაშე, შეპყრობილი მოვიყვანე. ტკბილად ნახა ჴელმწიფემან, ვითა შვილი სააკვანე. ორგული და მოღალატე, ნამსახურსა დავაგვანე. ესე არის მამაცისა, მეტის მეტი სიმგულვანე:-
354. მას მეფესა ხატაელსა, უმასპინძლა უალერსა. ჟამიერად უბრძანებდის, საუბარსა მათსა ფერსა. ცისკრად მიხმეს მიბრძანებდეს, მე სიტყვასა ლმობიერსა. შეუნდობო ხატაელსა, მას აქამდის შენამტერსა:-