431. ახლოს მიველ შემომხედეს, შმაგიაო ესე ჰსთქვესა. მუნ მივჰმართე მკლავმაგარმან, სად უფროსი ჯარი ჰსდგესა. კაცს შუბი ვჰკარ ცხენით დავეც, მართ ორნიუჱ მიჰჴდენ მზესა. შუბი გატყდა ჴელი მივჰყავ, ვაქებ ჴრმალო ვინცა გლესა:-
432. შიგან ასრე გავერივე, გნოლის გუნდსა ვითა ქორი. კაცი კაცსა შემოვჰსტყორცე, ცხენ კაცისა დავჰსდგი გორი. კაცი ჩემგან განატყორცი, ჰბრუნავს ვითა ტანაჯორი. ერთობ სრულად ამოვჰსწყჳტე, წინა კერძი რაზმი ორი:-
433. ერთობილად მამეხჳვნეს, მგრგვლივ შეიქმნა ომი დიდი. ვჰკრი რასაცა ვერ დამიდგის, სისხლსა მჩქეფრად აღმოვღურიდი. ცხენსა კაცი გაკუჱთილი, მანდიკურად გარდავჰკიდი. სითაც ვიყჳ გამექციან, მათ შეჰქმნიან ჩემი ჰრიდი:-
434. საღამოჟამ დაიძახა, ქედით მათმან დარაჯამან. ნუღარა ჰსდგათ წაედითო, კულავ მოგუხუჱდნა რისხჳთ ცამან. მოვა მტუჱრი საშინელი, შეგუაშინა ამად ამან. ნუთუ სრულად ამოგვწყჳტნეს, უთუალავმან ბევრმან სპამან:-
435. ჩემნი ლაშქარნი რომელნი, წამომეტანნეს მე არა. რა ეცნათ წამოსულიყუნეს, ღამე წართჳთა ეარა. ვერ დაიტევდა მინდორი, და არე მთათა იარა. გამოჰსჩნდეს ჰსცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ჴმა გააზიარა:-
436. იგი ჰნახეს გასაქცევლად, გაემართნეს შევჰკივლენით. ველნი ჩუჱნგან ნაომარნი, ომითავე გარდავვლენით. რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმან ერთსა გავეჴლმენით. მისნი სპანი ყოველნივე, დავიპყრენით არ მოვჰკლენით:-
437. უკანანიცა ლაშქარნი, მოესწრნეს მათ გაქცეულთა. დაუწყეს პყრობა ჩამოყრა, შეშინებულთა ძლეულთა. ძილისა მიხუდათ ნაცული, ძილმკრთალთა ღამე თეულთა. ტყუჱთა მრთელთაცა არ აკლდათ, კუნესა მართ ვითა სნეულთა:-
438. მას ადგილსა ნაომარსა, გარდავხედით მოსუჱნებად. ჴელსა ჴრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ ნაღებად. ჩემნი სპანი მოჳდიან, საჭურეტლად და ჩემად ქებად. ვერ იტყჳან ვერ მიმხუდარან, ქებასაცა მოჰჴსენებად:-
439. ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს. ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს. რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი ამიტირდეს. ჩემგან ჴრმლითა განაკუჱთნი, ნახეს მეტად გაუკჳრდეს:-
440. გავგზავნენ ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე. ერთობ სავსენი მოჳდეს, თავი ვაალაღებინე. სისხლსა მძებნელთა ჩემთასა, მინდორი შევაღებინე. არ ვჰბრძოლე კარი ქალაქთა, უომრად გავაღებინე:-
441. რამაზს ვარქჳ შემიგია, საქმე შენი სამუხთალე. აწ ეგრეცა შეპყრობილმან, თაჳ გამოიმართალე. სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყუჱლა ჴელთა მამათუალე. თუარე ესდენ შეცოდებით, მოგკლავ რადღა შეგიწყალე:-
442. რამაზ მითხრა აღარა არის, ამის მეტი ჩემი ღონე. ერთი ჩემი დიდებული, მომეც ზედა მაპატრონე. ციხოვანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე. ჴელთა მოგცემ ყუჱლაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე:-
443. მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანენ. ციხოვანნი ერთობილნი, ჩემს წინაშე მოჳყუანენ. ჴელთა მომცეს სიმაგრენი, ომი ასე შევანანენ. საჭურჭლენი სიმრავლითა, რასამცა ვით დავაგუანენ:-
444. მაშინღა შეველ ხატავეთს, მოვლად და მოსათუალავად. კლიტენი საჭურჭლეთანი, მომართუჱს დაუმალავად. ქუჱყანას მივეც იმედი, იყუჱნით თქუჱნ უკრძალავად. მზემან არ დაგწუჱნ იცოდეთ, დაგყარნე გაუგუალავად:-
445. საჭურჭლენი განჳხილენ, თჳთო თჳთოდ კიდის კიდე. უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავჰშურები თუ მოვჰსთუალვიდე. ერთგან ვნახე საკჳრველი, ყაბაჩა და ერთი რიდე. თუმცა ჰნახო სახელისა, ცნობასაცა ინატრიდე:-
446. ვერა შეჳგენ რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად. ვისცა უჩუჱნი უკჳრდის, ღ~თისაგან ჰსთქჳს მან სასწაულად. არცა ლარულად ჰგებოდა, მას ქსელი არ ორხოულად. სიმტკიცე ჰგუანდის ნაჭედსა, ვჰსთქჳ ცეცხლსა შენართაულად:-
447. იგი საძღუნოდ მისად დავჰხსენ, ვისი შუქი მანათობდა. მეფისათჳს დავარჩიე, საარმაღნოდ რაცა ჰსჯობდა. ჯორაქლემი ასჯერ ასი, ყუჱლაკაი წვივ მაგრობდა. დატჳრთული გავუგზავნე, ჰამბავსაცა კარგსა ჰსცნობდა:-
448. წიგნი დავჰსწერე მეფეო, სუჱმცა არს თქუჱნი სვიანად. მე ხატაველთა მიმუხთლეს, მაგრამ მათ ეცა ზიანად. ჩემი ჰამბავი დასტური, ამად გაცნობე გჳანად. მეფე შეჳპყარ მოგივალ, მე ალაფიან ტყჳანად:-
449. რა ყუჱლაი დავიურვე, ხატავეთით გავემგზავრე. წამოჳხუჱნ საჭურჭლენი, საჴელმწიფო ვიონავრე. ვერ კმა მეყო აქლემები, აზავრები ვააზავრე. მოვირჭმენ და მოჳვლინე, რაცა მწადდა აგრე ვჰყავრე:-