... (Q-376), XIX ს.

431. ახლოს მიველ შემომხედეს, შმაგიაო ესე ჰსთქვესა. მუნ მივჰმართე მკლავმაგარმან, სად უფროსი ჯარი ჰსდგესა. კაცს შუბი ვჰკარ ცხენით დავეც, მართ ორნიუჱ მიჰჴდენ მზესა. შუბი გატყდა ჴელი მივჰყავ, ვაქებ ჴრმალო ვინცა გლესა:-

432. შიგან ასრე გავერივე, გნოლის გუნდსა ვითა ქორი. კაცი კაცსა შემოვჰსტყორცე, ცხენ კაცისა დავჰსდგი გორი. კაცი ჩემგან განატყორცი, ჰბრუნავს ვითა ტანაჯორი. ერთობ სრულად ამოვჰსწყჳტე, წინა კერძი რაზმი ორი:-

433. ერთობილად მამეხჳვნეს, მგრგვლივ შეიქმნა ომი დიდი. ვჰკრი რასაცა ვერ დამიდგის, სისხლსა მჩქეფრად აღმოვღურიდი. ცხენსა კაცი გაკუჱთილი, მანდიკურად გარდავჰკიდი. სითაც ვიყჳ გამექციან, მათ შეჰქმნიან ჩემი ჰრიდი:-

434. საღამოჟამ დაიძახა, ქედით მათმან დარაჯამან. ნუღარა ჰსდგათ წაედითო, კულავ მოგუხუჱდნა რისხჳთ ცამან. მოვა მტუჱრი საშინელი, შეგუაშინა ამად ამან. ნუთუ სრულად ამოგვწყჳტნეს, უთუალავმან ბევრმან სპამან:-

435. ჩემნი ლაშქარნი რომელნი, წამომეტანნეს მე არა. რა ეცნათ წამოსულიყუნეს, ღამე წართჳთა ეარა. ვერ დაიტევდა მინდორი, და არე მთათა იარა. გამოჰსჩნდეს ჰსცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ჴმა გააზიარა:-

436. იგი ჰნახეს გასაქცევლად, გაემართნეს შევჰკივლენით. ველნი ჩუჱნგან ნაომარნი, ომითავე გარდავვლენით. რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმან ერთსა გავეჴლმენით. მისნი სპანი ყოველნივე, დავიპყრენით არ მოვჰკლენით:-

437. უკანანიცა ლაშქარნი, მოესწრნეს მათ გაქცეულთა. დაუწყეს პყრობა ჩამოყრა, შეშინებულთა ძლეულთა. ძილისა მიხუდათ ნაცული, ძილმკრთალთა ღამე თეულთა. ტყუჱთა მრთელთაცა არ აკლდათ, კუნესა მართ ვითა სნეულთა:-

438. მას ადგილსა ნაომარსა, გარდავხედით მოსუჱნებად. ჴელსა ჴრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ ნაღებად. ჩემნი სპანი მოჳდიან, საჭურეტლად და ჩემად ქებად. ვერ იტყჳან ვერ მიმხუდარან, ქებასაცა მოჰჴსენებად:-

439. ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს. ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს. რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი ამიტირდეს. ჩემგან ჴრმლითა განაკუჱთნი, ნახეს მეტად გაუკჳრდეს:-

440. გავგზავნენ ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე. ერთობ სავსენი მოჳდეს, თავი ვაალაღებინე. სისხლსა მძებნელთა ჩემთასა, მინდორი შევაღებინე. არ ვჰბრძოლე კარი ქალაქთა, უომრად გავაღებინე:-

441. რამაზს ვარქჳ შემიგია, საქმე შენი სამუხთალე. აწ ეგრეცა შეპყრობილმან, თაჳ გამოიმართალე. სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყუჱლა ჴელთა მამათუალე. თუარე ესდენ შეცოდებით, მოგკლავ რადღა შეგიწყალე:-

442. რამაზ მითხრა აღარა არის, ამის მეტი ჩემი ღონე. ერთი ჩემი დიდებული, მომეც ზედა მაპატრონე. ციხოვანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე. ჴელთა მოგცემ ყუჱლაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე:-

443. მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანენ. ციხოვანნი ერთობილნი, ჩემს წინაშე მოჳყუანენ. ჴელთა მომცეს სიმაგრენი, ომი ასე შევანანენ. საჭურჭლენი სიმრავლითა, რასამცა ვით დავაგუანენ:-

444. მაშინღა შეველ ხატავეთს, მოვლად და მოსათუალავად. კლიტენი საჭურჭლეთანი, მომართუჱს დაუმალავად. ქუჱყანას მივეც იმედი, იყუჱნით თქუჱნ უკრძალავად. მზემან არ დაგწუჱნ იცოდეთ, დაგყარნე გაუგუალავად:-

445. საჭურჭლენი განჳხილენ, თჳთო თჳთოდ კიდის კიდე. უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავჰშურები თუ მოვჰსთუალვიდე. ერთგან ვნახე საკჳრველი, ყაბაჩა და ერთი რიდე. თუმცა ჰნახო სახელისა, ცნობასაცა ინატრიდე:-

446. ვერა შეჳგენ რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად. ვისცა უჩუჱნი უკჳრდის, ღ~თისაგან ჰსთქჳს მან სასწაულად. არცა ლარულად ჰგებოდა, მას ქსელი არ ორხოულად. სიმტკიცე ჰგუანდის ნაჭედსა, ვჰსთქჳ ცეცხლსა შენართაულად:-

447. იგი საძღუნოდ მისად დავჰხსენ, ვისი შუქი მანათობდა. მეფისათჳს დავარჩიე, საარმაღნოდ რაცა ჰსჯობდა. ჯორაქლემი ასჯერ ასი, ყუჱლაკაი წვივ მაგრობდა. დატჳრთული გავუგზავნე, ჰამბავსაცა კარგსა ჰსცნობდა:-

წიგნი ტარიელისა ჲინდოთ მეფის წინაშე ოდეს გაიმარჯუა ხატაველთა ზედა (12)

448. წიგნი დავჰსწერე მეფეო, სუჱმცა არს თქუჱნი სვიანად. მე ხატაველთა მიმუხთლეს, მაგრამ მათ ეცა ზიანად. ჩემი ჰამბავი დასტური, ამად გაცნობე გჳანად. მეფე შეჳპყარ მოგივალ, მე ალაფიან ტყჳანად:-

449. რა ყუჱლაი დავიურვე, ხატავეთით გავემგზავრე. წამოჳხუჱნ საჭურჭლენი, საჴელმწიფო ვიონავრე. ვერ კმა მეყო აქლემები, აზავრები ვააზავრე. მოვირჭმენ და მოჳვლინე, რაცა მწადდა აგრე ვჰყავრე:-