333. შიგან ასრე გავერივე, გნოლის ჯოგსა ვითა ქორი, კაცი კაცსა შემოვჰტყორცე, ცხენ კაცისა დავსდგი გორი, კაცი ჩემგან განატყორცი, ბრუნავს ვითა ტანაჯორი, ერთობ სრულად ამოვწყვიტე, წინა კერძი რაზმი ორი-
334. ერთობილნი მამეხვივნეს, მგრგვლივ შეიქნა ომი დიდი, ვჰკრი რასაცა ვერ დამიდგის, სისხლსა მჩქეფრსა აღმოვღვრიდი, ცხენსა კაცი გაკუეთილი, მანდიკურად გარდავკიდი, სითაც ვიყვი გამექციან, მათ შექნიან ჩემი რიდი-
335. საღამო ჟამ დაიზახა, ქედით მათმან დარაჯამან, ნუღარა სდგათ წაედითო, კულავ მოგვხედნა რისხვით ცამან, მოვა მტუჱრი საშინელი, შეგვაშინა ამად ამან, ნუთუ სრულად ამოგვწყვიტნეს, უთვალავმან ბევრმან სპამან-
336. ჩემნი ლაშქარნი რომელნი, წამომეტანნეს მე არა, რა ეცნა წამოსულიყუნეს, ღამე წართვითა ეარა, ვერ დაიტევდა მინდორი, და არე მთათა იარა, გამოჩნდეს ჰსცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ჴმა გაიზიარა-
337. იგი ჰნახეს გასაქცევლად, გაემართნეს შევჰკივლენით, ველნი ჩვენგან ნაომარნი, ომითავე გარდავლენით, რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმან ერთსა გავეჴლმენით, მისნი სპანი ყუელანივე, დავიპყრენით არ მოვჰკლენით-
338. უკანანიცა ლაშქარნი, მოესწრნეს მათ გაქცეულთა, დაუწყეს პყრობა ჩამოყრა, შეშინებულთა ძლეულთა, ძილისა მიხვდა ნაცვლი, ძილ მკრთალთა ღამე თეულთა, ტყუეთა მრთელთაცა არ აკლდა, კუნესა მართ ვითა სნეულთა-
339. მას ადგილსა ნაომარსა, გარდაჰვჴედით მოსვენებად, ჴელსა ჴრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ ნაღებად, ჩემნი სპანი მოვიდიან, საჭვრეტლად და ჩემად ქებად, ვერ იტყვიან ვერ მიმხუდარან, ქებასაცა მოხსენებად-
340. ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს, ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს, რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი ამიტირდეს, ჩემგან ჴრმლითა განაკუჱთნი, ნახეს მეტად გაუკვირდეს-
341. გავგზავნენ ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე, ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავი ვაალაღებინე, სისხლითა მძებნელთა ჩემთასა, მინდორი შევაღებინე, არ ვბრძოლე კარი ქალაქთა, უომრად გავაღებინე-
342. რამაზს ვარქვი შემიგნია, საქმე შენი სამუხთალე, აწ ეგრეცა შეპყრობილმან, თავი გამოიმართალე, სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყველა ჴელთა მამათვალე, თუარე ესდენ შეცოდება, მემცა ზედა რად წავსთვალე-
343. რამაზ მითხრა აღარა არის, ამის მეტი ჩემი ღონე, ერთი ჩემი დიდებული, მომეც ზედა მაპატრონე, ციხოვანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე, ჴელთა მოგცემ ყველაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე-
344. მივეც ერთი დიდებული, თანა სპანი წავატანენ, ციხოვანნი ერთობილნი, ჩემს წინაშე მოვიყვანენ, ჴელთა მომცეს სიმაგრენი, ომი ასრე შევანანენ, საჭურჭლენი სიმრავლითა, რასამცა ვით დავაგვანენ-
345. მაშინღა შეველ ხატაეთს, მოვლად და მოსათვალავად, კლიტენი საჭურჭლეთანი, მომართვეს დაუმალავად, ქვეყანა ჩავსხი უბრძანე, იყვენით თქვენ უკრძალავად, მზემან არ დაგწვენ იცოდით, დაგყარე გაუგვალავად-
346. საჭურჭლენი განვიხილენ, თავის თავის კიდის კიდე, უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავჰშურები თუ მოვსთვალვიდე, ერთგან ვნახე საკვირველი, ყაბაჩა და ერთი რიდე, თუმცა ნახენ სახელისა, ცოდნასაცა ინატრიდე-
347. ვერა შევიგენ რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად, ვისცა უჩვენი უკვირდის, ღ~თისაგან თქვის მან სასწაულად, არცა ლარულად ჰგებოდა, მას ქსელი არ ორხოულად, სიმტკიცე ჰგუანდის ნაჭედსა, ვთქვი ცეცხლთა შენართაულად-
348. იგი საძღვნოდ მისად დავჰხსენ, ვისი შუქი მანათობდა, მეფისათვის დავარჩივე, საარმაღნოდ რაცა სჯობდა, ჯორ აქლემი ათჯერ ასი, ყველაკაი წვივ მაგრობდა, დატვირთული გაუგზავნე, ამბავსაცა კარგსა სცნობდა-
349. წიგნი დავსწერე მეფეო, სვემცა არს თქვენი სვიანად, მე ხატაელთა მიმუხთლეს, თუცა მათ ეცა ზიანად, ჩემი ამბავი დასტური, ამად გაცნობე გვიანად, მეფე შევიპყარ მოგივალ, მე ალაფიან ტყვიანად-
350. რა ყუჱლაი დავიურვე, ხატაეთით გავემგზავრე, წამოვიხუენ საჭურჭლენი, სახელმწიფო დავიავრე, ვერ კმა მეყო აქლემითა, აზავრები ვააზავრე, მოვირჭუენ და მოვივლინე, რაცა მწადდა აგრე ვყავრე-
351. ხატაეთისა ჴელმწიფე, მომყვანდა შეპყრობილია, ჲინდოეთს მიველ მეგება, ჩემი გამზრდელი ტკბილია, რა ქება მითხრა არ ითქმის, ჩემგან სათქმელად წბილია, ჴელი გამიხსნა შემაკრა, მან სახვეველი ლბილია-