... (S-4988), XVII-XVIII სს.
237. უჭვრიტეთ჻ მისთა჻ ელვათა჻ შუქნი჻ ძლივ჻ გავიცადენით: ვთქუით჻ თუ჻ მზეაო჻ ქუეყნად჻ ნუ჻ ვეუბნებით჻ ცად჻ ენით»: მისი჻ მოგვინდა჻ შეპყრობა჻ ვჰკადრეთ჻ და჻ შევეცადენით: ასრე჻ სულთქმით჻ და჻ ვაებით჻ მით჻ ვართ჻ ცრემლისა჻ ცადენით:
238. მე჻ უხუცესმან჻ უმცროსთა჻ კაცი჻ დავსთხოვე჻ ქენებით: ჩემან჻ შედეგმან჻ ტაიჭი჻ მისი჻ თუით჻ აქო჻ ხსენებით: ამან჻ მართ჻ ოდენ჻ მორევა჻ გვითხრა჻ უვალეთ჻ ჩვენებით: მივმართეთ჻ იგი჻ ეგრევე჻ წყნარად჻ მივა჻ და჻ შვენებით:
239. ჩუენ჻ მისითა჻ მიზეზითა჻ აწ჻ ვართ჻ ლომო჻ შეჭირვებით: ცაცა჻ მისად჻ არა჻ ჰკუირან჻ მივიდოდა჻ თავის჻ ნებით: შესაპყრობლად჻ ჴელი჻ ვჰკადრე჻ მაგრა჻ მეტად჻ შეზარებით: ასრე჻ მწარედ჻ მათრაჴითა჻ ჩამოგუფრიწა჻ არ჻ ჴრმალ჻ ხლებით:
240. ბროლმან჻ ლალსა჻ გარეულმან჻ ვარდნი჻ თხელნი჻ ანატიფნა: იგი჻ ტკბილნი჻ გონებანი჻ ჩვენთვის჻ მეტად჻ გაამყიფნა: არ჻ აგვიხუნა჻ არცა჻ დაგვიხუნა჻ ყოლე჻ არად჻ ამოგუკრიფნა: მისნი჻ მკვახედ჻ მოუბარნი჻ მათრაჴითა჻ შეგუამწიფნა:
241. უმცროსსა჻ ძმასა჻ მივეცით჻ უფროსთა჻ დავეზიდენით: ჴელი჻ მოჰკიდა჻ დადეგო»჻ ესეცა჻ ჰკადრა჻ კიდ჻ ენით: მან჻ ჴმალსა჻ ჴელი჻ არ჻ მიჰყო჻ ჩვენ჻ ამად჻ დავერიდენით: თავსა჻ გარდაჰკრა჻ მათრაჴი჻ ვნახეთ჻ სისხლისა჻ კი჻ დენით:
242. ჩემი჻ ძმა჻ გლახ჻ დაკოდილი჻ მასვე჻ წამსა჻ ჩამოვარდა: მისმან჻ შიშმან჻ დაგუაწყნარნა჻ იგი჻ ყოლე჻ არ჻ აჩქარდა: მასმცა჻ მიღმა჻ რაღა჻ ვჰკადრეთ჻ ვისგან჻ ყოფა჻ გაგვიმწარდა: ვთქვით჻ თუ჻ უჴმლოდ჻ მოგვერია჻ ცრმალთა჻ გაგყრის჻ ფარდაფარ჻ და:
243. მით჻ ერთითა჻ მათრაჴითა჻ თავი჻ ასრე჻ გარდაფრიწა: ვითა჻ მკუდარი჻ უსულო჻ ქნა჻ ვითა჻ მიწა჻ დაამიწა: მისი჻ რადმე჻ მკადრებელი჻ მოამდაბლა჻ მოამიწა: თვალთა჻ წინა჻ წაგვივიდა჻ ლაღი჻ კუშტი჻ ამაყი჻ წა:
244. აღარ჻ დაბრუნდა჻ წავიდა჻ წყნარად჻ და჻ აუჩქარებლად: აგერა჻ მივა჻ ნახეო჻ იგი჻ მზეებრ჻ და჻ მთუარებლად: შორს჻ უჩვენებდეს჻ ავთანდილს჻ მტირალნი჻ გაუხარებლად: ოდენ჻ ჩნდა჻ შავი჻ ტაიჭი჻ მისი჻ მის჻ მზისა჻ მარებლად:
245. აჰა჻ მიხუდა჻ ავთანდილსა჻ ღაწუთა჻ ცრემლით჻ არ჻ დათოვნა: რადგან჻ ცუდად჻ არ჻ წაუჴდა჻ მას჻ ეზომი჻ გარეთ჻ ყოვნა: კაცსა჻ მიხუდეს჻ საწადელი჻ რას჻ ეძებდეს჻ უნდა჻ პოვნა: მაშინ჻ მისგან჻ აღარა჻ ჴამს჻ გარდასრულთა჻ ჭირთა჻ ხსოვნა:
246. უთხრა჻ თუძმანო჻ ვარ჻ ვინმე჻ ღარიბი჻ უადგილოსა: მე჻ იმა჻ ყმისა჻ საძებრად჻ მოვშორდი჻ საგაზრდილოსა: აწ჻ თქუენგან჻ მივხუდი჻ საქმესა჻ ყოლე჻ არ჻ საადვილოსა: ღმერთიმცა჻ ნურას჻ ნუღარ჻ იქს჻ თქუენსავე჻ საღრეჯილოსა:
247. ვითა჻ მე჻ მივხუდი჻ წადილსა჻ ჩემის჻ გულისა჻ ნებასა: აგრემცა჻ ღ~თი჻ ნურას჻ იქს჻ ძმისა჻ თქუენისა჻ ვნებასა: უჩვენა჻ მისი჻ სადგომი჻ მიდითო჻ ნებანებასა: ჩრდილსა჻ გარდასვით჻ მაშურალნი჻ მიეცით჻ მოსვენებასა:
248. ესე჻ უთხრა჻ და჻ წავიდა჻ ცხენი჻ გაქუსლა჻ დეზითა: ვითა჻ გავაზი჻ გაფრინდა჻ არ჻ გაშვებული჻ ხეზითა: ან჻ მთვარე჻ მზისა჻ შემყრელი჻ მზე჻ სინათლითა჻ ზეზითა: დაევსო჻ ცეცხლი჻ შემწველი჻ მისითა჻ მან჻ მიზეზითა:
249. მიეწურა჻ იგონებდა჻ ახლოს჻ შეყრა჻ ვითა჻ აგოს: საუბარმან჻ უმეცარმან჻ შმაგი჻ უფრო჻ გააშმაგოს: ჴამს჻ თუ჻ კაცმან჻ გონიერმან჻ ძნელი჻ საქმე჻ გამოაგოს: არ჻ სიწყნარე჻ გონებისა჻ მოიძულოს჻ მოიძაგოს:
250. რადგან჻ ისი჻ არის჻ რადმე჻ უცნობოდ჻ და჻ ისრე჻ რეტად: რომე჻ კაცსა჻ არ჻ მიუშვებს჻ საუბრად჻ და჻ მისად჻ ჭურეტად: მივეწევი჻ შევიყრებით჻ ერთმანერთის჻ ცემა჻ ჟლეტად: ანუ჻ მომკლავს჻ ანუ჻ მოვჰკლავ჻ დაიმალვის჻ მეტისმეტად:
251. აწ჻ იმა჻ ყმისა჻ საკრავად჻ ჴრმალსაცა჻ ვით჻ მიჰყევ჻ ნები: არ჻ მოვჰკლავ჻ არცა჻ მოვჰკვდები჻ არ჻ ვავნებ჻ არცა჻ ვევნები: შორით჻ თვალითა჻ მივსწურავ჻ უკანა჻ დავედევნები: იარეს჻ გავლეს჻ მრავალი჻ მინდორი჻ შამბნარ჻ ჴევნები:
252. გარდაჰჴდა჻ და჻ თაყვანის჻ სცა჻ ახსენა჻ ღ~თისა჻ სახენი: შენ჻ გმონებს჻ ყოვლი჻ ქუეყან჻ ყოველნი჻ მონა჻ სახენი: შენგან჻ მიხუდების჻ წადილსა჻ უღონო჻ დანასახელნი: მისად჻ საძებრად჻ სიცოცხლე჻ ვქენ჻ ლახვართა჻ ვახენი:
253. ავთანდილ჻ იტყუის჻ ეზომნი჻ ჭირნიმცა჻ რად჻ ვაცუდენი: რამცაღა჻ არის჻ არ჻ არის჻ თუმცა჻ არ჻ ედგნეს჻ ბუდენი: სადაცა჻ მივა჻ მივიდეს჻ რამცა჻ მოვლიდეს჻ ზღუდენი: ნუთუ჻ მუნ჻ ვძებნო჻ ღონენი჻ ჩემი჻ არ჻ დასამრუდენი:
254. წინაუკანა჻ იარეს჻ ორნი჻ დღენი჻ და჻ ღამენი: დღისით჻ და჻ ღამით჻ მაშურალნი჻ არ჻ საჭამადთა჻ მჭამენი: არსადა჻ ხანი჻ არ჻ დაყუეს჻ ერთნი჻ თვალისა჻ წამენი: მათ჻ მიწყივ჻ ცრემლნი჻ სდიოდეს჻ მინდორთა჻ მოსალამენი:
255. დღისით჻ ვლეს჻ და჻ საღამოჟამ჻ გამოუჩნდეს჻ დიდნი჻ კლდენი: კლდეთა჻ შიგან჻ ქვაბი჻ იყვო჻ ძირსა჻ წყალი჻ ჩანადენი: წყლისა჻ პირსა჻ არ჻ ითქმოდა჻ შამბი჻ იყო჻ თუ჻ რასდენი: ხე჻ დიდრონი჻ თვალ჻ უწდომი჻ მაღლა჻ კლდემდის჻ ანაყრდენი:
256. დადგა჻ უჭვრეტს჻ ალვის჻ შტოსა჻ ანძრევს჻ ჰქონდა჻ გარე჻ ყელსა: ავთანდილს჻ ჰკვირს჻ ეგრე჻ ვითა჻ გაანათებს჻ მზეებრ჻ ველსა: პირად჻ მზესა჻ გულად჻ ლომსა჻ ტანად჻ შეჰგავს჻ სარო჻ მზრდელსა: მოიგონებს჻ გულამოსკუნით჻ მასვე჻ მისსა჻ საგონელსა:
