... (H-2074), XVI-XVII სს.
1737. რა჻ ტარიელს჻ ესე჻ ესმა჻ მეტად჻ ფიცხლად჻ აიყარა჻ ეჯი჻ სამდღე჻ წასავალი჻ ერთსა჻ დღესა჻ წაიარა჻ დროშა჻ მისი჻ აიმართა჻ წინა჻ არა჻ მოიფარა჻ აწ჻ ნახე჻ თუ჻ გოლიათი჻ გული჻ ვითა჻ ამაგარა჻
ტარიელისაგან ჰინდოეთს მისვლა და ხატაელთ დამორჩილება჻
1738. ჰინდოეთს჻ ზედა჻ წაადგა჻ მუნ჻ მთა჻ და჻ დიდი჻ ქედია჻ აჩნდა჻ ლაშქარი჻ უსახო჻ მესაკუირველა჻ ჰე჻ დია჻ ტარიელ჻ ბრძანა჻ მოყმენო჻ აწ჻ თქუენგან჻ რა჻ იმედია჻ ადრე჻ მოვიცლი჻ ჩემთაგან჻ ღ~თი჻ და჻ ჩემი჻ ბედია჻
1739. იმა჻ ლაშქართა჻ უნახვან჻ კულა჻ ჴრმალთა჻ ჩემითა჻ კუეთანი჻ ერთხელ჻ შემებნეს჻ დავჰოოცენ჻ შევქნენ჻ აბჯართა჻ ფეთანი჻ ავთანდილ჻ ჰკადრა჻ რად჻ უნდა჻ თქმანი჻ სიტყუათა჻ მძლეთანი჻ მართ჻ ვითა჻ მტუერთა჻ წავიხუამთ჻ მიხუდეს჻ ფერჴითა჻ ცუეთანი჻
1740. დაეკაზმნეს჻ საომარად჻ გაამაყდეს჻ გაჩაუქდეს჻ ცხენთა჻ შესხდეს჻ უკეთესთა჻ საჴედარნი჻ ასუბუქდეს჻ ერთმანერთსა჻ აჯობინეს჻ მჭურეტელთაგან჻ არ჻ გაუქდეს჻ იგი჻ ქედი჻ ჩაიქროლეს჻ ბუქისაცა჻ უფრო჻ ბუქდეს჻
1741. წინ჻ მავალნი჻ დარაჯათა჻ მათთა჻ ზედა჻ გარდეკიდეს჻ ტარიასთა჻ გააქცივნეს჻ მიეწივნეს჻ ჩამოჰყრიდეს჻ მოაგებნეს჻ მჴარდაკრულნი჻ მათ჻ წინაშე჻ მოასხმიდეს჻ აიზიდნეს჻ ვისნი჻ ხართო჻ ჰკითხეს჻ ხანსა჻ დარეზმიდეს჻
1742. მათ჻ მოახსენეს჻ მეფეო჻ ჩუენ჻ ცუდად჻ დაღორებულნი჻ რამაზის჻ ჴელმწიფისანი჻ აქა჻ დარაჯად჻ რებულნი჻ უბრძანა჻ წადით჻ რეგუენნო჻ თქუენ჻ ჩუენგან჻ გაფიცხებულნი჻ აცნობეთ჻ თქუენსა჻ პატრონსა჻ მოვლენ჻ გულითა჻ ქებულნი჻
1743. უთხარით჻ ბრძანებს჻ ტარიელ჻ მეფე჻ ლაღი჻ და჻ ჯანია჻ იგი჻ ჴელმწიფე჻ მაღალი჻ მებრძოლთა჻ მემაჯანია჻ ჩემსა჻ ამბავსა჻ გაცნევენ჻ შენნივე჻ დარაჯანია჻ შიში჻ ვერ჻ გიხსნის჻ სიკუდილსა჻ ცუდნიღა჻ დაღრეჯანია჻
1744. დია჻ დიდთა჻ დამაჯნება჻ უშმაგომან჻ ვით჻ გააგო჻ ჰინდოეთსა჻ ვით჻ მოადეგ჻ შმაგთაგანცა჻ უფრო჻ შმაგო჻ აჰა჻ მოველ჻ იგი჻ ცეცხლი჻ რომე჻ სრულად჻ ამოგდაგო჻ ჴრმალი჻ ჩემი჻ მოლესული჻ შენს჻ ზედა჻ დავაბლაგო჻
1745. აწ჻ დაემზადე჻ მოპარვა჻ მე჻ თქუენი჻ არა჻ მწადიან჻ შემები჻ რაზმი჻ გარდმაწყევ჻ წინასვე჻ გამიცხადიან჻ პირ჻ ბოზო჻ ჩემი჻ მორევნა჻ რა჻ დია჻ დაგიქადიან჻ მე჻ ჩაბალახათ჻ გაჴმარნე჻ რაცა჻ გიმუზარადიან»჻
1746. დარაჯანი჻ წავიდეს჻ და჻ ერთმანერთსა჻ მიუსწრობდეს჻ რამაზს჻ უთხრეს჻ ყუელაკაი჻ დამალვასა჻ ვერა჻ ჰსთმობდეს჻ მოვიდაო჻ ჰინდოთ჻ მეფე჻ ლაშქარნიცა჻ კარგნი჻ ჰყმობდეს჻ ვინცა჻ ვითა჻ გარდეხუეწოს჻ იგი჻ ერთი჻ ორთა჻ სჯობდეს჻
1747. ჰინდოთა჻ დროშა჻ ტარიელს჻ აქუს჻ და჻ ალამი჻ უბია჻ დროშა჻ არაბთა჻ მეფისა჻ მასსა჻ თანავე჻ ჰყუდია჻ არაბთა჻ იცის჻ ყუელამან჻ მათი჻ აბჯარი჻ შუბია჻ ფრიდონ჻ მზე჻ მოყმე჻ რომელმან჻ შექნა჻ სისხლისა჻ გუბია჻
1748. ცოტაი჻ წავლეს჻ გმოჩნდა჻ ხუთასი჻ ცხენოსანანი჻ შეტეობასა჻ ჰლამობდეს჻ ყმანი჻ არაბთა჻ თანანი჻ ტარიელ჻ გაწყრა჻ ნუ჻ იქთო჻ მისცა჻ სიტყვისა჻ ნანანი჻ მოვიდეს჻ აჩნდა჻ უაბჯროდ჻ არცა჻ თუ჻ ჰქონდა჻ დანანი჻
1749. ცხენთა჻ ფერჴთა჻ მოეხვია჻ მუხლმოყრილი჻ შეეხვეწა჻ მოაჴსენა჻ შემიბრალე჻ მისსა჻ ძალსა჻ ვინცა჻ გხუეწა჻ ნუ჻ დამარჩენ჻ ნუ჻ მაცოცხლებ჻ და჻ წამიღონ჻ მკუდარი჻ მე჻ წა჻ გული჻ თქუენი჻ სასაკუთრო჻ ბედმან჻ ასრე჻ დამილეწა჻
1750. დაიკარგენით჻ წაჰჴუედით჻ თქუენ჻ წელნი჻ მეათენია჻ გაჴდეს჻ მფრინველნი჻ უმეფოდ჻ არწივსა჻ მოსტყდეს჻ ფრთანია჻ ამად჻ შევმართენ჻ საქმენი჻ ჩემნი჻ საკამათენია჻ ადრე჻ გამიტყდა჻ სოფელი჻ მართ჻ ვითა჻ კაბათენია჻
1751. შინა჻ წავიდეს჻ გარდაჴდეს჻ ეს჻ თურე჻ არ჻ ლაყაბია჻ ჻ რამაზ჻ ჰყავს჻ ორთა჻ დედათა჻ ყელსა჻ მანდილი჻ აბია჻ შეშინებული჻ საბრალოდ჻ დუღდა჻ მართ჻ ვითა჻ ქუაბია჻ შეგცოდე჻ მომკალ჻ მე჻ ხუალემ჻ რამცა჻ ვინ჻ მიასაბია჻
1752. ვიაჯი჻ მომკალ჻ მე჻ ხუალემ჻ ყუელაი჻ ჩემი჻ ბრალია჻ მერმე჻ ხუთასი჻ ვაზირი჻ მყავს჻ აქათ჻ წაუვალია჻ თავები჻ დასჭერ჻ ადინე჻ სისხლი჻ მართ჻ ვითა჻ ღუარია჻ სპა჻ უბრალოა჻ ნუ჻ დაჰჴოც჻ ამად჻ ვტირ჻ გულმხურვალია჻
1753. ყოვლთა჻ მისცეს჻ ზენაარი჻ მიუყარნეს჻ მუჴლნი჻ წინა჻ ნუ჻ დაგვჴოცო჻ მისსა჻ ძალსა჻ ვინცა჻ აგრე჻ დაგარჩინა჻ ტარიელ჻ დგას჻ დაყმუნვებით჻ რამაზ჻ წინა჻ მოეფინა჻ ღ~თი჻ ალხენს჻ შეხუეწილსა჻ არ჻ შეუნდობს჻ კაცი჻ ვინა჻
1754. კაცი჻ ცრემლითა჻ შეინდობს჻ თუ჻ ცოდვა჻ მისთანაც჻ არსა჻ ვით჻ ნინეველი჻ ისხემდეს჻ თავსა჻ მტუერსა჻ და჻ ნაცარსა჻ ამით჻ დაესჴნეს჻ რისხუასა჻ ზეცით჻ მოსრულსა჻ ნაცარსა჻ წაღმავე჻ წაგრეხს჻ სოფელი჻ კულა჻ მისგან჻ უკუ჻ ნაცარსა჻
1755. ბრძენმან჻ ვინმე჻ მოსწავლემან჻ საკითხავი჻ ესე჻ ვპოვნე჻ ესეაო჻ მამაცისა჻ მეტის჻ მეტი჻ სიგულოვნე჻ ოდეს჻ მტერსა჻ მოერიო჻ ნუღარ჻ მოჰკლავ჻ დაიყოვნე჻ გინდეს჻ სრული჻ მამაცობა჻ ესე჻ სიტყუა჻ დაიჴსოვნე჻
