1718. გაეხარნეს჻ მათ჻ ვაჭართა჻ ინდოეთით჻ მომავლობა჻ მაგრა჻ თავი჻ უმეცარ჻ ყვეს჻ არა჻ მისცეს჻ ყოლა჻ გრძნობა჻ უცხოურად჻ ეუბნების჻ მათ჻ ვერა჻ ცნეს჻ მათი჻ ცნობა჻ არ჻ ესმოდა჻ ჰინდოური჻ არაბულად჻ ყუეს჻ უბნობა჻
1719. უბრძანეს჻ გუითხარ჻ ვაჭარნო჻ ამბავი჻ ჰინდოეთისა჻ მათ჻ ჰკადრეს჻ ზეცით჻ მოსრულა჻ ჰინდოეთს჻ რისხუა჻ ზეცისა჻ დიდსა჻ და჻ წურილსა჻ ყუელასა჻ ცრემლი჻ სდის჻ მსგავსი჻ წუეთისა჻ მუნ჻ შიგან჻ მყოფსა჻ ბრძენსაცა჻ ცნობა჻ აქვს჻ ვითა჻ შეთისა჻
1720. თუით჻ მათვე჻ მათსა჻ ამბავსა჻ უამბობს჻ არის჻ წყლიანი჻ ფარსადან჻ მეფე჻ ჰინდოთა჻ იყო჻ ჴელმწიფე჻ სუიანი჻ მას჻ ესვა჻ ქალი჻ მნათობი჻ მზისაცა჻ უფრო჻ მზიანი჻ კბილმარგალიტი჻ ტანალვა჻ ღაწუბადახშ჻ ყორანთმიანი჻
1721. მას჻ ქალსა჻ და჻ ამირბარსა჻ ერთმანერთი჻ შეუყვარდა჻ ამირბარმან჻ სიძე჻ მოკლა჻ ჴმა჻ მეფესა჻ დაუვარდა჻ იგი჻ ქალი჻ პატარაი჻ მამის჻ დასა჻ გაეზარდა჻ ბუქთა჻ მისგან჻ მონაქროლთა჻ ჰინდოეთი჻ გარდაჰქარდა჻
1722. მამიდაი჻ ქაჯი჻ იყო჻ გრძნეულობა჻ იცის჻ კარგა჻ მით჻ შემართა჻ საშინელი჻ მზე჻ ჴმელეთსა჻ დაუკარგა჻ თუითცა჻ მოკუდა჻ უბედური჻ მართ჻ საცოცხლოდ჻ არად჻ ვარგა჻ იგი჻ ქალი჻ დაიკარგა჻ ალვა჻ მორჩი჻ სხუაგან჻ დარგა჻
1723. ცნა჻ ამირბარმან჻ წავიდა჻ ლომი჻ მის჻ მზისა჻ მძებნელად჻ იგიცა჻ წაჴდა჻ ჰინდოეთს჻ გაჴდა჻ მთუარე჻ და჻ მზე჻ ბნელად჻ ორნივე჻ წაჴდეს჻ პოვნაღა჻ მათი჻ არს჻ აწ჻ საგებნელად჻ მეფემან჻ ბრძანა჻ ჰე჻ ღ~თო჻ რად჻ ცეცხლსა჻ მომიდებ჻ ნელად჻
1724. მეფე჻ გაშმაგდა჻ მათისა჻ უღონოქმნილი჻ ძებნისა჻ ვად჻ შეიცვალა჻ ჰინდოეთს჻ ჴმა჻ წინწილისა჻ ებნისა჻ ცოტასა჻ ხანსა჻ გავეძლო჻ დება჻ საჴმილთა჻ გზნებისა჻ აწ჻ თუითცა჻ მოკუდა჻ შეექნა჻ ბოლო჻ სრისა჻ და჻ ტკებნისა჻
1725. რა჻ ვაჭარმან჻ ესე჻ სიტყუა჻ თქუა჻ საქმენი჻ გააკულადნა჻ ქალმან჻ დიდნი჻ დაიკივლნა჻ ფიცხლა჻ თავსა჻ მოიჴადნა჻ ტარიელცა჻ დაიზახნა჻ დაფარულნი჻ გააცხადნა჻ ნარგისთაგან჻ ნაწუიმარი჻ ღუარი჻ ადგა჻ თოვლი჻ გადნა჻
1726. მომკალ჻ ქალსა჻ თავ჻ მოჴდილსა჻ თუ჻ მზე჻ ვითა჻ ეურჩოსა჻ სული჻ ვარდსა჻ დავამსგავსე჻ თავშიშველი჻ ყაყაჩოსა჻ თუ჻ ბრძენიცა჻ მაქებარი჻ მისი჻ იჴმობს჻ ვირებ჻ ჩოსა჻ ჰგავს჻ თუ჻ ტყუბი჻ მარგალიტი჻ ზის჻ ბროლისა჻ ჴარჴანჩოსა჻
1727. ქალი჻ საბრალოდ჻ მამასა჻ სტირს჻ ბულბულისა჻ მსგავსია჻ თმა჻ გაიგლიჯა჻ გაყარა჻ ღაწუი჻ ცრემლითა჻ ავსია჻ ვარდი჻ შექნილა჻ ზაფრანად჻ ლალი჻ მართ჻ ვითა჻ მხავსია჻ მზესა჻ ღრუბელი჻ ეფარვის჻ ამად჻ ნათელი჻ დავსია჻
1728. იხოჭს჻ და჻ იგლეჯს჻ ზახილით჻ ტირს჻ სიტყუა჻ ჴაფი჻ უარე჻ სისხლი჻ და჻ ცრემლი჻ თუალთაგან჻ ჩამოსდის჻ გარე჻ უარე჻ მოვჰჴეო჻ შენთუის჻ მამაო჻ შვილი჻ ყოველთა჻ უარე჻ ვერა჻ გმსახურე჻ ასულმან჻ ვერცა჻ რა჻ შეგაგუარე჻
1729. ჩემთუის჻ ბნელქმნილო჻ მამაო჻ ნათელო჻ თუალთა჻ ჩემთაო჻ ჩემთა჻ რა჻ გაცნევს჻ ამბავსა჻ გულისა჻ მონაცემთაო჻ მზეო჻ რად჻ ღა჻ გაქუს჻ სინათლე჻ რადღა჻ ანათობ჻ თემთაო჻ რად჻ არ჻ დაიქეც჻ ქვეყანავ჻ რადღა჻ ჰმართიხარ჻ ზე჻ მთაო჻
1730. ტარიელ჻ მოსთქუამს჻ გამზრდელო჻ ჰაი჻ ჰაი჻ რა჻ საქმე჻ მსმენია჻ მიკუირს჻ თუ჻ მზეღა჻ რად჻ ჰნათობს჻ რად჻ არა჻ დაუჩენია჻ მზე჻ მოჰკუე჻ ყოვლთა჻ სულდგმულთა჻ სოფელი჻ აღარ჻ შენია჻ ღმერთსა჻ მოჰმადლე჻ შემინდევ჻ რაცა჻ შენ჻ ჩემგან჻ გწყენია჻
1731. მაშინ჻ გაჰჴდეს჻ ყუელაკანი჻ მტირალად჻ და჻ ცრემლთა჻ მღურელად჻ დიდი჻ ხანი჻ მოიტირეს჻ თავისთავის჻ გაუყრელად჻ ავთანდილ჻ და჻ ფრიდონ჻ ტირან჻ გულსადაგად჻ არ჻ თუ჻ ჭრელად჻ მაგრა჻ ექმნნეს჻ სულსა჻ მღებელ჻ კათოლიკოს჻ მაწყუერელად჻
1732. ზე჻ ადგეს჻ და჻ მოახსენეს჻ ჰე჻ მნათობნო჻ ცისა჻ მზენო჻ დასთმეთ჻ გული჻ დაიწყნარეთ჻ ქენით჻ რაცა჻ მოგახსენო჻ იგი჻ ღ~თნ჻ გაამაღლა჻ ვითა჻ ორბი჻ მისნო჻ ფრთენო჻ აქ჻ ყოფნა჻ არა჻ გუმართებს჻ არცაღა჻ გუცალს჻ გლოვად჻ ჩუენო჻
1733. მადლი჻ უბრძანეს჻ აწუივნეს჻ ქუე჻ დასხეს჻ ზე჻ ადგომილნი჻ მუნვე჻ დგეს჻ იგი჻ ვაჭარნი჻ პირსა჻ ფერჰაერ჻ კრთომილნი჻ გაკუირვებულნი჻ საბრალოდ჻ მართ჻ ვერას჻ ვერ჻ მიხდომილნი჻ ებრძანა჻ ძმაო჻ რა჻ გიკუირს჻ ჩუენ჻ იგი჻ ვართ჻ წაჴდომილნი჻
1734. კულა჻ უბრძანებდეს჻ გუიამბეთ჻ ამბავი჻ დანარჩომია჻ მათ჻ მოახსენეს჻ პატრონო჻ ჰინდოეთს჻ დიდი჻ ომია჻ მოსულა჻ ხათა჻ ლაშქარი჻ ქალაქსა჻ შემოსდგომია჻ რამაზ჻ არს჻ ვინმე჻ ჴელმწიფე჻ მათად჻ პატრონად჻ მჯდომია჻
1735. ჯერთ჻ დედოფალი჻ ცოცხალა჻ მკუდართაგან჻ უფრო჻ მკუდარია჻ იბრძუის჻ ლაშქარი჻ ჰინდოთა჻ თუც჻ იმედ჻ გარდამწყდარია჻ გარეთ჻ ციხენი჻ წაუხვმან჻ ყუელაი჻ გარდამჴდარია჻ მზეო჻ თქუენ჻ შუქნი჻ მიჰფინეთ჻ ჰაი჻ რა჻ ავი჻ დარია჻
1736. მუნა჻ მყოფსა჻ ყუელაკასა჻ შეეკერა჻ ჩუენცა჻ შავი჻ რამაზს჻ წინა჻ გამოვედით჻ მისრულად჻ ვთქვით჻ ჩვენი჻ თავი჻ მეფე჻ ჩუენი჻ დიდი჻ არის჻ მათ჻ ეწადა჻ მისი჻ ზავი჻ გამოგუიშვა჻ წაედითო჻ არა჻ გუიყო჻ ყოლა჻ ავი჻