... (H-2074), XVI-XVII სს.
1776. დედოფალმან჻ შეიმოსა჻ შავი჻ ძაძა჻ აიხადა჻ დიდებულთა჻ შესამოსი჻ მხიარული჻ დაუმზადა჻ ყუელაკაი჻ დამოსა჻ და჻ საბოძვარი჻ უდიადა჻ ბრძანა჻ ჭირი჻ დავივიწყოთ჻ რადგან჻ ლხინი჻ დაგვებადა჻
1777. ტახტსა჻ ზედა჻ ერთად჻ მსხდომი჻ ტარიელ჻ და჻ ცოლი჻ მისი჻ ერთმანერთსა჻ შეჰფერობდეს჻ ქალი჻ ყმისა჻ შესატყუისი჻ გონება჻ და჻ ანუ჻ ენა჻ გამოსთქუმიდა჻ მათმცა჻ ვისი჻ რამცა჻ ჰგუანდა჻ ჴორციელი჻ სოფელს჻ შვილი჻ ადამისი჻
1778. ტარიელს჻ და჻ ცოლსა჻ მისსა჻ მიხუდა჻ მათი჻ საწადელი჻ ჻ შუიდი჻ ტახტი჻ საჴელმწიფო჻ საშუებელი჻ გაუცდელი჻ მათ჻ პატიჟთა჻ დაავიწყებს჻ ლხინი჻ ესე჻ აწინდელი჻ ყოლა჻ ლხინთა჻ ვერ჻ იამებს჻ კაცი჻ ჭირთა჻ გარდუჴდელი჻
1779. თუით჻ ორნივე჻ ერთგან჻ მსხდომნი჻ ნახნეთ჻ მზეცა჻ ვერა჻ სჯობდეს჻ ბუკსა჻ ჰკრეს჻ და჻ მეფედ჻ დასუეს჻ ქოსნი჻ ჴმათა჻ დაატკბობდეს჻ მისცე჻ კლიტე჻ საჭურჭლეთა჻ თავთა჻ მათთა჻ მიანდობდეს჻ ესეაო჻ მეფე჻ ჩუენი჻ იზახდიან჻ ამას჻ ჴმობდეს჻
1780. ავთანდილ჻ და჻ ფრიდონისთუის჻ ორნი჻ ტახტნი჻ დაამზადნეს჻ ზედა჻ დასხდეს჻ ჴელმწიფურად჻ დიდებანი჻ უდიადნეს჻ ღ~თნ჻ სხუანი჻ ჴორციელნი჻ მათებრნიღა჻ რად჻ დაბადნეს჻ ამბობდიან჻ ჭირთა჻ მათთა჻ ყუელაკასა჻ გაუცხადნეს჻
1781. სუმა჻ პურობა჻ გახარება჻ ქნეს჻ ჯალაბი჻ გაადიდეს჻ ვითარიცა჻ ქორწილობა჻ ჴამს჻ ეგეთსა჻ გარდიჴდიდეს჻ მათ჻ ორთავე჻ თავისთავის჻ ძღუენსა჻ სწორად჻ მიართმიდეს჻ გლახაკთათუის჻ საბოძვარსა჻ საჭურჭლესა჻ ერთგან჻ ყრიდეს჻
1782. დედოფალმან჻ ეგრე჻ ბრძანა჻ ობოლ჻ ქურივნი჻ მოასხენით჻ ყუელაკაი჻ დაამდიდრეთ჻ საბოძურითა჻ აავსენით჻ თუით჻ უბოძა჻ უსაზომო჻ რომ჻ არ჻ ითქუმის჻ ყოლა჻ ენით჻ ულოცეთო჻ დღეგრძელობა჻ ესე჻ ღმერთსა჻ შევედრენით჻
1783. ტარიელ჻ თქუა჻ დედოფალო჻ გკადრებ჻ ერთსა჻ მოსაჴსენსა჻ შეიწყალე჻ რამაზ჻ მეფე჻ მიავალე჻ ღმერთსა჻ შენსა჻ ვნახე჻ მეტად჻ შემებრალნეს჻ შეუშინდა჻ ჴრმალსა჻ ჩუენსა჻ ღ~თი჻ ალხენს჻ მონანულსა჻ მოცთომილსა჻ ცრემლნადენსა჻
1784. დედოფალმან჻ ლმობიერად჻ შევუნდობო჻ ესე჻ ბრძანა჻ მოიყუანეს჻ რამაზ჻ მეფე჻ ჴელმწიფეთა჻ ათაყვანა჻ ყოვლით჻ კერძო჻ მომღერალთაჴმები჻ გაეთანისთანა჻ ჭირთა჻ მათგან჻ გარდაჴდილთა჻ ესე჻ ლხინი჻ შეაგუანა჻
1785. ოქრო჻ თუალი჻ მარგალიტი჻ შუენიერი჻ სანახავად჻ ყოვლგნით჻ იდვის჻ ვითა჻ გორი჻ მოდის჻ ველთა჻ მოსარწყავად჻ ვისცა჻ სწადდის჻ ალაფობდის჻ წაიღიან჻ უკითხავად჻ მანდატური჻ არვის჻ სცვიდის჻ ბოლოს჻ ვინ჻ ჯდის჻ ანუ჻ თავად჻
1786. ავთანდილ჻ და჻ ფრიდონისთა჻ სპათა჻ ეტყუის჻ მეფე჻ დიდი჻ სტუმარნი჻ ხართ჻ შოებისა჻ სირცხუილი჻ და჻ ნუ჻ გაქუ჻ რიდი჻ თუითოს჻ კაცსა჻ თუითო჻ ჯორი჻ მარგალიტი჻ ანაკიდი჻ ესე჻ მისცა჻ საბოძუარი჻ სხუას჻ ყუელასა჻ ვერ჻ დავსთულიდი჻
1787. ავთანდილ჻ და჻ ფრიდონისთვის჻ საბოძვარსა჻ ვინ჻ დასთუალავს჻ ვერ჻ გამოსთქუამს჻ სიმრავლესა჻ ენა჻ ამად჻ თავსა჻ კრძალავს჻ რაცა჻ იდვა჻ უკეთესსა჻ დედოფალი჻ არ჻ დამალავს჻ მათ჻ უჴმობდა჻ მჴსნელად჻ მათად჻ ტკბილად჻ უჭურეტს჻ არა჻ მალავს჻
1788. სრულნი჻ ჰინდონი჻ ავთანდილს჻ და჻ ფრიდონს჻ ღ~თად჻ ხადოდიან჻ თქუენგან჻ გუჭირს჻ კარგი჻ ყველაი჻ მართ჻ ამას჻ მოიტყოდიან჻ ვითა჻ პატრონთა჻ სჭურეტდიან჻ რაც჻ სწადდის჻ მას჻ იქმოდიან჻ სადარბაზებლად჻ ნიადაგ჻ მათ჻ წინა჻ მოვიდოდიან჻
1789. ტარიელ჻ რამაზ჻ მეფესა჻ უბოძა჻ საბოძვარია჻ უბრძანა჻ ხარკსა჻ მოგუცემდი჻ მართ჻ ვითა჻ შენი჻ გვარია჻ მან჻ თაყუანისცა჻ პირისა჻ ქუე჻ მდაბლად჻ დამდებარია჻ წავიდა჻ მისი჻ მლოცველი჻ არ჻ ომთა჻ მომკვეხარია჻
1790. ჰინდოთ჻ მეფე჻ უბრძანებდა჻ ასმათს჻ მისსა჻ შეკდომილსა჻ რაცა჻ შენ჻ ჰქენ჻ არ჻ უქმნია჻ არ჻ გამზრდელსა჻ არცა჻ ზრდილსა჻ აწ჻ ჰინდოეთს჻ სამეფოსა჻ მეშვიდესა჻ ერთსა჻ წილსა჻ ზედა჻ დაგსუამ჻ შენი჻ იყოს჻ გუმსახურებდი჻ ტკბილი჻ ტკბილსა჻
1791. ვინცა჻ გწადდეს჻ ქმრად჻ შეირთე჻ სამეფოსა჻ ეპატრონე჻ მუნიდაღმა჻ გუმსახურებდი჻ თავი჻ შენი჻ დაგუამონე჻ ასმათ჻ ფერჴნი჻ გარდუკოცნა჻ შენგან჻ არის჻ ჩემი჻ ღონე჻ მონობისა჻ უკეთესი჻ რამც჻ ვიშოვნე჻ რამც჻ ვიქონე჻
1792. ერთგან჻ სამთავე჻ ძმობილთა჻ დაყვნეს჻ ცოტანი჻ დღენია჻ თამაშობდიან჻ უსახო჻ მოუდიოდეს჻ ძღუენია჻ რა჻ მარგალიტი჻ ღარიბი჻ რა჻ უკეთესი჻ ცხენია჻ მაგრა჻ ავთანდილს჻ სურვილმან჻ დაღრეჯა჻ დააჩენია჻
1793. ტარიელ჻ ცნა჻ ამა჻ ყმასა჻ ცოლისათუის჻ მოესურვა჻ უბრძანებდა჻ გული჻ შენი჻ ვიცი჻ ამად჻ მომემდურვა჻ აწ჻ ვაგლახ჻ მენ჻ ჭირი჻ შენი჻ გონებამან჻ შუიდი჻ თუ჻ რვა჻ მოგშორდები჻ საწუთრომან჻ ლხინი჻ ასრე჻ დამიშურვა჻
1794. კულა჻ ფრიდონცა჻ დაეთხოვა჻ წავიდეო჻ სახლსა჻ ჩემსა჻ ზედა჻ ზედა჻ დავსტკეპნიდე჻ დარბაზსა჻ და჻ ამა჻ თემსა჻ სამსახურსა჻ მიბრძანებდი჻ უხუცესი჻ ვითა჻ მრწემსა჻ თქუენთუის჻ ასრე჻ მომსურდების჻ წყაროსათვის჻ ვით჻ ირემსა჻
1795. მასცა჻ უბოძა჻ ფარმანი჻ წა჻ სახლი჻ მოიარეო჻ მე჻ ნუ჻ გამწირავ჻ მიახლე჻ ადრე჻ მობრუნდი჻ გარეო჻ ავთანდილს჻ უთხრა჻ უშენოდ჻ რამცაღა჻ გავიხარეო჻ რადგან჻ ისწრაფი჻ რაღა჻ ვქმნა჻ მიგელის჻ ლომსა჻ მთუარეო჻
