1601. ვინ჻ ღირს჻ ა჻ თქუენგან჻ ეგზომსა჻ ტირილსა჻ შეჭირვებასა჻ თქუენთვის჻ სიკუდილი჻ დია჻ სჯობს჻ მიწათა჻ ზედა჻ რებასა჻ კულა჻ ფრიდონ჻ ჰკადრა჻ მეფესა჻ ნურათ჻ იქთ჻ გამწარებასა჻ ღ~თიმცა჻ მუქფად჻ მოგიზღავს჻ ათასსა჻ გახარებასა჻
1602. ავთანდილცა჻ მიუმტკივნა჻ იტყუის჻ დიდსა჻ სიმძიმილსა჻ მათ჻ შეასხეს჻ ქება჻ უთხრეს჻ თავნი჻ მივსცნეთ჻ აწ჻ ღიმილსა჻ რადგან჻ მიხუდა჻ დაკარგული჻ ლომი჻ მზესა჻ წაჴდომილსა჻ აღარა჻ ვსტირთ჻ სატირალსა჻ აღარ჻ დავსდებთ჻ თუალთა჻ მილსა჻
1603. მივიდეს჻ სადა჻ ქალაქი჻ დიდი჻ მულღაზანზარია჻ სცემდეს჻ ბუკსა჻ და჻ ტაბლაკსა჻ გაჴდა჻ ზათქი჻ და჻ ზარია჻ დაბდაბისა჻ და჻ ქოსისა჻ ჴმა჻ ტურფად჻ შენათხზარია჻ მოატყდეს჻ მოქალაქენი჻ დააგდეს჻ მუნ჻ ბაზარია჻
1604. შუკათათ჻ მოდგნეს჻ ვაჭარნი჻ ყოვლგნით჻ მჭურეტელთა჻ ჯარია჻ შორს჻ უარებდეს჻ სრაანგნი჻ ჴელთა჻ აქუ჻ მათ჻ აბჯარია჻ მოიჯრებოდეს჻ ჯალაბნი჻ სარანგთა჻ დამსაჯარია჻ მათად჻ საჭურეტლად჻ მიშვება჻ მუნ჻ მათგან჻ ნააჯარია჻
1605. გადახდეს჻ დაფრიდონისსა჻ სრა჻ ნახეს჻ მოსაწონები჻ გამოეგება჻ მრავალი჻ ოქროს჻ სარტყლითა჻ მონები჻ ფერჴთა჻ საფენლად჻ ოქსინო჻ მართ჻ მათგან჻ არს჻ ნაქონები჻ თავსა჻ აყრიდეს჻ ოქროსა჻ ხუეტს჻ ჯარი჻ მუნ჻ ნარონები჻
1606. მათ჻ ქალყმათათუის჻ საჯდომი჻ დაედგა჻ თეთრძოწეული჻ წითელყუითლითა჻ თუალითა჻ ზედა჻ კეკლუცად჻ ფრქვეული჻ ავთანდილისთუის჻ ყუითელი჻ და჻ შავი჻ ერთგან჻ რეული჻ მოვიდეს჻ დასხდეს჻ მჭურეტელი჻ ვცან჻ მათი჻ სულდალეული჻
1607. მგოსანნი჻ მოდგეს჻ ისმოდა჻ ჴმა჻ სიმღერისა჻ ტკბილისა჻ ქორწილი჻ ქნეს჻ და჻ გამრავლდა჻ ძღუნობა჻ ლარისა჻ ლბილისა჻ ფრიდონის჻ პურად჻ კარგისა჻ არ჻ მასპინძლისა჻ წბილისა჻ ნესტანდარეჯანს჻ უშუენის჻ ღიმილი჻ ჩენა჻ კბილისა჻
1608. მოიღეს჻ ძღუენი჻ უსახო჻ ფრიდონის჻ არალქატისა჻ ცხრა჻ მარგალიტი჻ სიდიდით჻ მართ჻ ვითა჻ კუერცხი჻ ბატისა჻ კულა჻ ერთი჻ თუალი჻ სამსგავსო჻ მზისა჻ შუქმონამატისა჻ მას჻ წინა჻ ღამით჻ ძალედვის჻ მხატვარსა჻ ხატვა჻ ხატისა჻
1609. კულა჻ უძღუნა჻ თუითო჻ ფარღულიგარდასაყრელი჻ ყელისა჻ მრგვლად჻ დათლილისა჻ თუალისა჻ იაგუნდისა჻ მრთელისა჻ კულა჻ მოაქვ჻ ერთი჻ ტაბაკი჻ მძლედ჻ საჭირავი჻ ჴელისა჻ ავთანდილისთუის჻ ლომისა჻ ძღუენი჻ ფრიდონის჻ ქველისა჻
1610. იგი჻ ტაბაკი჻ სავსეა჻ მარგალიტითა჻ სხუილითა჻ ავთანდილს჻ უძღუნა჻ ყუელაი჻ არა჻ სიტყუითა჻ წბილითა჻ აივსო჻ სახლი჻ სტვირითა჻ და჻ ოქსინოთა჻ ლბილითა჻ ტარიელ჻ მადლი჻ უბრძანა჻ ლაღმან჻ სიტყუითა჻ ტკბილითა჻
1611. ფრიდონისგან჻ უსაზომო჻ ქორწილია჻ დღესა჻ რვასა჻ ყოვლთა჻ დღეთა჻ მიართმიდეს჻ უფასოსა჻ ძღუენსა჻ მზასა჻ დღე჻ და჻ ღამე჻ არ჻ გასწყუედდის჻ ჩაღანა჻ და჻ ჩანგი჻ ხმასა჻ აჰა჻ მიხუდეს჻ შესაფერნი჻ ყმა჻ ქალსა჻ და჻ ქალი჻ ყმასა჻
1612. ტარიელ჻ ფრიდონს჻ უბრძანა჻ დღეერთ჻ სიტყუები჻ გულისა჻ არს჻ გული჻ თქუენი჻ საჩემო჻ უფროსი჻ ძმისა჻ სრულისა჻ არ჻ გემუქფების჻ სიცოცხლე჻ არცა჻ მოცემა჻ სულისა჻ მე჻ თქუენგან჻ ვჰპოვე჻ მოკუდავმან჻ ჩემი჻ წამალი჻ წყლულისა჻
1613. ავთანდილისგან჻ შენც჻ იცი჻ ჩემთუის჻ თავისა჻ დადება჻ აწ჻ მე჻ მაქუ჻ ნაცვლად჻ მისისა჻ მოჴმარებისა჻ წადება჻ შენ჻ მიდი჻ ჰკითხე჻ რა჻ უნდა჻ მან჻ ქნას჻ ამისი჻ ცხადება჻ ვითა჻ დამივსო჻ საჴმილი჻ ეგრე჻ მისიცა჻ კმა჻ დება჻
1614. უთხრა჻ ძმაო჻ რა჻ გარდიჴდის჻ შენგან჻ ჩემსა჻ ჭირნახულსა჻ ღ~თი჻ მოგცემს჻ წყალობასა჻ მისგან჻ ზეცით჻ შესახულსა჻ თუ჻ ვერა჻ ვიქ჻ საწადელსა჻ შენსა჻ შენთუის჻ გაზრახულსა჻ არა჻ ვნახავ჻ სახლსა჻ ჩემსა჻ არ჻ დარბაზსა჻ არცა჻ ხულსა჻
1615. აწ჻ მითხარ჻ ჩემგან჻ რა჻ გინდა჻ ანუ჻ რით჻ მოგეჴმარები჻ ვარჩევ჻ წავიდეთ჻ არაბეთს჻ იყავ჻ ჩემიცა჻ მარები჻ ტკბილი჻ სიტყუითა჻ გავმართოთ჻ და჻ ჴრმლითა჻ საომარები჻ თუ჻ შენ჻ შენს჻ ცოლსა჻ არ჻ შეგრთავ჻ მე჻ ჩემსა჻ არ჻ ვექმარები჻
1616. რა჻ ფრიდონ჻ უთხრა჻ ავთანდილს჻ ტარიას჻ მოციქულობა჻ მას჻ გაეცინნეს჻ გაღიმდა჻ ჰშვენოდა჻ მხიარულობა჻ თქუა჻ თუ჻ მეშველი჻ რად჻ მინდა჻ მჭირს჻ არავისგან჻ წყლულობა჻ ჩემი჻ მზე჻ არცა჻ ქაჯთა჻ ჰყავს჻ არცა჻ სჭირს჻ ლხინ჻ ნაკლულობა჻
1617. ჩემი჻ მზე჻ ტახტსა჻ ზედა჻ ზის჻ მორჭმული჻ ღ~თისა჻ ნებითა჻ საკრძალავი჻ და჻ უკადრი჻ ლაღი჻ არვისგან჻ ვნებითა჻ არცა჻ რა჻ უმძიმს჻ ქაჯთაგან჻ არცა჻ გრძნეულთა჻ გრძნებითა჻ მას჻ ზედა჻ შუელა჻ რად჻ მინდა჻ რად჻ მეჭუ჻ რასაცა჻ თნებითა჻
1618. რა჻ მოვა჻ ჩემთუის჻ განგება჻ ზეცით჻ მოსრულნი჻ ზენანი჻ ღ~თი჻ იწადებს჻ მომივლენ჻ გულის჻ საჴმილთა჻ ლხენანი჻ მაშინღა჻ მომხუდენ჻ მოკუდავსა჻ მზისა჻ ელვათა჻ ფენანი჻ უმისჟამისოდ჻ ცუდია჻ ჩემგან჻ მიდამო჻ რბენანი჻
1619. მიდი჻ და჻ ჰკადრე჻ ტარიელს჻ პასუხი჻ ჩემგან჻ თხრობილი჻ მადლი჻ რად჻ უნდა჻ მეფეო჻ ხარ჻ რაზომ჻ გინდა჻ ლმობილი჻ ვარ჻ მუცლითგანვე჻ დედისა჻ თქუენად჻ სამონოდ჻ შობილი჻ ღ~თნ჻ მუნამდის჻ მიწა჻ მყოს჻ ვირ჻ მეფე჻ იყო჻ ცნობილი჻