... (H-743), XIX ს.

393. რა დავარ გაძღა ცემითა[…………………………..] წამოდგეს ორნი მონანი პირი[…………………..] მათ კიდობანი მოქონდათ ეუბნ[…………………] მაშიგან ჩასვეს იგი მზე გავს [………………………………….]

394. ზღვათაკენ გავლნეს სარკმელნი[...........................] დავარ თქვა მქნელი ამისი ვინ არ[…………………] ვირემ მომკლევდეს მოვკვდები[……………………..] დანა დაიცა მოცაკვდა დაეცა[………………………….]

395. რად არ მიკვირვებ ცოცხალსა [………………..] აწ იგი მიყავ რა მართებს ამისა[…………………] ზენაარ დამხსენ სიცოცხლე [………………………….] საბრალოდ ცრემლსა ადე [……………………..]

396. მე უთხარ დაო რად მოგკლა [………………………………] რამცა ვქმენ ნაცვლად თვით რომე[………………] აწ თავსა მისად საძებრად[………………………..] [……………………..] გული მართ ვითა სალია

397. […………………..] მამივიდა ცხრო და თრთოლა [……………………….] არას გარგებს ცუდი წოლა […………………….] გავარდნა და ველთა რბოლა [……………………………………..]თანა წამოყოლა

398. [……………………..] შეველ ნავსა შიგან გავალაგდი […………………………………] უნახავად არ დავაგდი [………………………………..] შმაგი უფრო გავეშმაგდი […………………………….] ღმერთსა თურე ასრე ვძაგდი

399. [……………………….] თვე თორმეტი გამეოცა [.……………………….] სიძმრივ კაცი არ მეოცა [……………………..] ანი ამომიწყდა დამეხოცა [……....] ვკადრებ რაცა სწადდეს აგრე ვყო ცა

400. [……………………….] მით გამოველ ზღვისა პირსა [……………………………] არ უსმენდი არც ვაზირსა [……………………………….] დარჩომოდა რაცა ჭირსა [..…………………………..] ირავს ასრე მისგან განაწირსა

401. […………………………………..] ორნი მონანი […………………….………] ჩემნი შამამგონანი […………………………] ვერცა დრამისა წონანი [………………..] და მდინდიან ცრემლთა ფონანი

ამბავი ნურადინ ფრიდონისა ოდეს ტარიელ შემოეყარა ზღვისა პირსა

402. […………………………] ზღვისა პირსა აჩნდეს ბაღნი [……………………] ცალკერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი [………………………….] მიდაღვიდა გულსა დაღნი [………………………..] დამხვდეს რამე ხენი ლაღნი

403. [……………………………..] მათ მონათა ჭამეს პური [ ..…………………………….] მიღამებდა გულსა მური [………………………….] ვერ ჭორი და ვერ დასტური [……………………………………………………………]

404. [………………………………………………………………..] [………………………………………………………………..] არას გარგებს სწავლულობა თუ არა იქ ბრძენთა თქმულსა არ იხმარებ რას ხელსა ხდი საუნჯესა დაფარულსა

405. არას გარგებს შეჭირვება რომ სჭმუნვიდე რა გერგების არ თუ იცი უგანგებოდ არათ კაცი არ მოკვდების მზისა შუქთა მომლოდინე ვარდი სამ დღე არ დაჭკნების ბედი ცდაა გამარჯვება ღვთისა უნდეს მოცაგხვდების

406. მოახსენა ეგე სწავლა ჩემთვის ყოვლად სოფლად ღირდეს გონიერსა მწვრთელი უყვარს უგუნურსა გულსა გმირდეს მაგრა რა ვქნა რაგვარ გავძლო მეტის მეტი რა მიმჭირდეს შენცა გჭირან ჭირნი ჩემნი არ მამართლო არ მიკვირდეს

407. ცვილსა ცეცხლის სიმხურვალე უგავს ამად აენთების მაგრა წყალსა არსით ახლავს თუ ჩავარდეს დაცაშრტების რაცა ვისცა საქმე თვით სჭირს სხვათათვისცა ეკარგების თავიდაღმა რად არ იცი გული ჩემი რაგვარ დნების

მბობა ტარიელისაგან ავთანდილისა ლომ ვეფხვის დახოცვისა

408. რა წამეკიდა ყველაი წვრილად გიამბო ენითა მერმეღა გაბრჭევ მართალი მაგა გულითა ბრძენითა შენ მოგელოდი მიმჭირდა მოლოდინითა შენითა ქვაბს ვეღარ გავსძელ მინდორად მოვლა მამინდა ცხენითა

409. იმა ქედსა გარდავადეგ იგი შამბნი მამეარნეს ერთი ლომი ერთი ვეფხი შეკრბეს ერთად შეიყარნეს გვანდეს რათმე მოყვარულთა მათი ნახვა გამეხარნეს მათ რა უყვეს ერთმანერთსა გამიკვირდეს შემეზარნეს

410. ქედსა გარდავდეგ ლომ ვეფხი მოვიდეს ერთგან რებულნი სახედ ვამსგავსე მიჯნურთა ცეცხლნი დამევსნეს დებულნი შეიყარნეს და შეიბნეს იბრძოდეს გამწარებულნი ლომი ზდევს ვეფხი მიურბის იყვნეს არ ჩემგან ქებულნი