177. იგი჻ ველი჻ გაირბინა჻ ლაშქართაგან჻ გაეკიდა჻ ვინცა჻ ნახა჻ სულიერმან჻ ანუ჻ ვინმცა჻ გაეკიდა჻ ვის჻ მახვილი჻ ვერას჻ ავნებს჻ იმას჻ ვინმცა჻ წაეკიდა჻ მისგან჻ ტვირთი჻ კაეშნისა჻ ტვირთად჻ ვარგად჻ გაეკიდა჻
178. რა჻ ლაშქარი჻ ინადირეს჻ და჻ პატრონი჻ მოითვალეს჻ იგი჻ პირმზე჻ ვეღარ჻ პოვეს჻ პირი჻ მათი჻ იფერმკრთალეს჻ მათსა჻ დიდსა჻ სიხარულსა჻ სამძიმარი჻ ანაცვალეს჻ ყოვლგან჻ რბოდეს჻ საძებარად჻ ვინცა჻ იყო჻ უცხენმალეს჻
179. შერმადინ჻ ერთგან჻ შეყარნა჻ ხასნი჻ და჻ დიდებულები჻ უჩვენა჻ იგი჻ უსტარი჻ ამბავი჻ მისი჻ თქმულები჻ რა჻ მოისმინეს჻ ყველაი჻ დარჩა჻ გულდანაწყლულები჻ თავსა჻ იცემდეს჻ არ჻ იყო჻ გული჻ უცრემლო჻ ულები჻
180. შერმადინ჻ უთხრა჻ მართლ჻ ხართ჻ თუ჻ ცრემლსა჻ თვალთათ჻ დაჰმილდეთ჻ მაგრა჻ გვიჯობს჻ რომე჻ მისსა჻ ბრძანებასა჻ დავმორჩილდეთ჻ არა჻ გავრყნათ჻ სამსახური჻ მას჻ წინაშე჻ არ჻ დავსწბილდეთ჻ ცხადად჻ გვიჩნდეს჻ სიხარული჻ სიმძიმილსა჻ გარდავსცილდეთ჻
181. ყოვლთა჻ ჰკადრეს჻ თუცა჻ ყოფა჻ ჩვენ჻ უმისოდ჻ გვეარმისცა჻ უშენოსა჻ საჯდომი჻ და჻ ტახტი჻ მისი჻ ვისმცა჻ მისცა჻ განაღამცა჻ გმორჩილობდეთ჻ თუ჻ გვიბრძანო჻ რაცა჻ ვისცა჻ იგი჻ მონა჻ აპატრონეს჻ ყველაკამან჻ თაყვანის჻ სცა჻
182. ამ჻ საქმესა჻ მემოწმების჻ დიონოსი჻ ბრძენი჻ ეზროს჻ საბრალოა჻ ოდის჻ ვარდი჻ დაეთრთვილოს჻ დაცაეზროს჻ ვის჻ ბადახში჻ არა჻ ჰგვანდეს჻ და჻ ლერწამი჻ ტანად჻ ეზროს჻ იგი჻ სადმე჻ გაღარიბდეს჻ სამყოფთაგან჻ იაბეზროს჻
183. ავთანდილ჻ იგი჻ მინდორი჻ ოთხახმით჻ გარდაიარა჻ დააგდო჻ მზღვარი჻ არაბთა჻ სხვათ჻ მზღვართა჻ არე჻ იარა჻ მაგრა჻ მის჻ მზისა჻ გაყრამან჻ სიცოცხლე჻ გაუზიარა჻ თქვა჻ თუ჻ მე჻ მასმცა჻ ვეახლე჻ აწ჻ ცხელსა჻ ცრემლსა჻ ვღვრი჻ არა჻
184. ახალმან჻ ფიფქმან჻ დათოა჻ ვარდი჻ დათრთვილა჻ დანასა჻ მოუნდის჻ გულსა჻ დაცემა჻ ზოგჯერ჻ მიჰმართის჻ დანასა჻ თქვის჻ ჭირი჻ ჩემი჻ სოფელმან჻ ოთხმოცდაათი჻ ანასა჻ მოვშორდი჻ ლხინსა჻ ყველასა჻ ჩანგსა჻ ბარბითსა჻ და჻ ნასა჻
185. მოეგონის჻ მისი჻ მკვლელი჻ შეეყარის჻ ხორცთა჻ თრთოლა჻ დახვდის჻ მხეცი჻ ფიცხლად჻ მოკლის჻ არ჻ შეზარდის჻ მათგან჻ ყოლა჻ შენგან჻ კიდე჻ მზეო჻ ჩემი჻ შეუძლია჻ ვისმცა჻ ბრძოლა჻ მოგძულდი჻ და჻ გამომაგდე჻ ოხრად჻ დამრჩეს჻ სპათა჻ ყოლა჻
186. საყუარელი჻ მოეგონის჻ გაუახლდის჻ ცეცხლი჻ ალთა჻ ჰე჻ სოფელო჻ შეგებრალე჻ ნუ჻ სჯი჻ ბედსა჻ შესაწყალთა჻ შემოქმედო჻ მიმაბრუნვე჻ რომელი჻ სცნობ჻ იდუმალთა჻ ესე჻ თქვა჻ და჻ სისხლის჻ ცრემლი჻ გამოსეტყვა჻ მელნის჻ თვალთა჻
187. ვარდი჻ მის჻ მზისა჻ გაყრილი჻ უფრო჻ და჻ უფრო჻ ჭნებოდა჻ გულსა჻ უთხრის჻ თუ჻ დასთმეო჻ ამად჻ არ჻ დია჻ ბნდებოდა჻ უცხო჻ უცხოთა჻ ადგილთა჻ საძებრად჻ იარებოდა჻ მგზავრთა჻ ჰკითხევდის჻ ამბავთა჻ მათ჻ თანა჻ ემოყვრებოდა჻
188. იგი჻ პირად჻ მზისა჻ მსგავსი჻ ერთობ჻ მოვლის჻ სრულად჻ ხმელთა჻ ქვეყანათა჻ უნახავთა჻ ოხერთა჻ და჻ კაცრიელთა჻ არ჻ დააგდებს჻ უნახავად჻ წყალთ჻ კლდეთა჻ ტყეთა჻ ველთა჻ მაღრიბს჻ ჰკითხავს჻ მაშრიყელთა჻ ჰრომს჻ ჩინეთტა჻ მაჩინელთა჻
189. მუნ჻ ეძებს჻ ცრემლი჻ მტირალსა჻ სდის჻ ზღვათა჻ შესართავისად჻ უჩნდის჻ ქვეყანა჻ ტახტად჻ და჻ მკლავი჻ სადებლად჻ თავისად჻ თქვის჻ საყვარელო჻ მოგშორდი჻ გული჻ შენ჻ დაგრჩა჻ ა჻ ვისად჻ შენთვის჻ სიკვდილი჻ მეყოფის჻ ლხინად჻ ჩემისა჻ თავისად჻
190. ყოვლი჻ პირი჻ ქვეყანისა჻ მოვლო჻ სრულად჻ მოიარა჻ ასრე჻ რომე჻ ცასა჻ ქვეშე჻ არ჻ დაურჩა჻ არ჻ იარა჻ მაგრა჻ იგი჻ მის჻ ამბისა჻ მსმენელსაცა჻ ვერ჻ მიმხვდარა჻ ამაშიგან჻ წელიწადი჻ სამი჻ სამ჻ თვედ჻ მიიყა჻
191. მიხუდა჻ რასმე჻ ქვეყანასა჻ უგემურსა჻ მეტად჻ მქისსა჻ თვე჻ ერთ჻ კაცსა჻ ვერა჻ ნახავს჻ ვერას჻ შვილსა჻ ადამისსა჻ იგი჻ ჭირი჻ არ჻ უნახავს჻ არ჻ რამინს჻ და჻ არცა჻ ვისსა჻ დღე჻ და჻ ღამე჻ იგონებდა჻ საყვარელსა჻ მასვე჻ მისსა჻
192. მას჻ მიხუდა჻ წევრი჻ სადგურად჻ მაღლისა჻ მთისა჻ დიდისა჻ გამოჩნდა჻ მუნით჻ მინდორი჻ სავალი჻ დღისა჻ შვიდისა჻ მის჻ მთისა჻ ძირსა჻ წყალი჻ დის჻ არად჻ სანდომი჻ ხიდისა჻ ორგნითვე჻ ტყესა჻ შეეკრა჻ ნაპირი჻ წყლისა჻ კიდისა჻
193. ზედ჻ წაადგა჻ შეექცევის჻ დროთა჻ დღეთა჻ ანგარიშობს჻ თვენი჻ ესხნეს჻ ორანიღა჻ ამად჻ სულთქვამს჻ ამად჻ იშობს჻ ვა჻ თუ჻ საქმე჻ გამიმჟღავნდეს჻ კვლავ჻ ამისთვის჻ გულმოშიშობს჻ ავსა჻ კარგად჻ ვერვინ჻ შესცვლის჻ თავსა჻ ახლად჻ ვერვინ჻ იშობს჻
194. საგონებელი჻ შეექმნა჻ დადგა჻ საქმისა჻ მრჩეველად჻ თქვა჻ თუ჻ დავბრუნდე჻ ეზომი჻ ხანი჻ რად჻ დავჰყავ჻ მე჻ ველად჻ ჩემსა჻ რა჻ ვჰკადრო჻ მნათობსა჻ ვიყავ჻ რად჻ დღეთა჻ მლეველად჻ მისი჻ ვერა჻ ვსცნა჻ ჭორადცა჻ ვარ჻ ვისთა჻ გზათა჻ მკვლეველად჻
195. თუ჻ არ჻ დავბრუნდე჻ საძებრად჻ დავჰყვნე჻ სხვანიცა჻ ხანანი჻ რომელსა჻ ვეძებ჻ ვერა჻ ვსცნნე჻ ამბავნი჻ მე჻ მისთანანი჻ დრო჻ გარდაუწყდეს჻ შერმადინს჻ მიხვდა჻ ღაწვისა჻ ბანანი჻ მივიდეს჻ ჰკადროს჻ მეფესა჻ საქმენი჻ დასაგვანანი჻