236. აწ჻ ამას჻ ჩემთვის჻ ღმრთისაგან჻ სხვა჻ საქმე჻ რა჻ ვამჯობინო჻ ქალი჻ შევიპყრა჻ მის჻ ყმისა჻ ამბავი჻ ვაამბობინო჻ ჩემიცა჻ ვუთხრა჻ ყველაი჻ მართალი჻ გავაბჭობინო჻ მას჻ ყმასა჻ ხრმალი჻ არა჻ ვჰკრა჻ არც჻ მისი჻ დავისობინო჻
237. ჩამოვიდა჻ ცხენი჻ ახსნა჻ მისგან჻ ხესა჻ შემობმული჻ ზედა჻ შეჯდა჻ გაემართა჻ ქვაბი჻ დახვდა჻ კარგახმული჻ მუნით჻ ქალი჻ გამოიჭრა჻ გულმდუღარე჻ ცრემლდასხმული჻ ეგონა჻ თუ჻ დაბრუნდაო჻ პირი჻ ვარდი჻ ბროლბაკმული჻
238. ვერ჻ იცნა჻ სახე჻ არ჻ ჰგვანდა჻ მისი჻ მის჻ ყმისა჻ სახესა჻ ფიცხლა჻ გაიქცა჻ მიმართა჻ ზახილით჻ კლდესა჻ და჻ ხესა჻ ყმა჻ გარდაიჭრა჻ დააბა჻ ვითა჻ კაკაბი჻ მახესა჻ ხმას჻ სცემდეს჻ კლდენი჻ ქალისა჻ ზახილსა჻ მუნ჻ ერთსახესა჻
239. მას჻ ყმასა჻ თავი჻ არ჻ მისცა჻ ჭვრეტადცა჻ ებილწებოდა჻ ვითა჻ კაკაბი჻ არწივსა჻ ქვეშე჻ მი჻ და჻ მო჻ წრწებოდა჻ ტარიელს჻ ვისმე჻ უზახდა჻ მწედ჻ თუცა჻ არ჻ ემწებოდა჻ ავთანდილ჻ მუხლთა჻ უყრიდა჻ თითითა჻ ეხვეწებოდა჻
240. ეტყოდა჻ სულე჻ რამც჻ გიყავ჻ კაცი჻ ვარ჻ ადამიანი჻ უფეროქმნილნი჻ მინახვან჻ ვარდნი჻ და჻ ისი჻ იანი჻ მისი჻ რამ჻ მითხარ჻ ვინ჻ არის჻ ტანსარო჻ პირბაკმიანი჻ სხვად჻ არას჻ გიზამ჻ ნუ჻ გეშის჻ ნუ჻ ჰყივი჻ აგრე჻ ხმიანი჻
241. ქალი჻ ეტყოდა჻ ტირილით჻ სარჩელი჻ უგავს჻ ბრჭობასა჻ თუ჻ არ჻ შმაგი჻ ხარ჻ დამეხსენ჻ შმაგი჻ ხარ჻ მოდი჻ ცნობასა჻ აწ჻ მეტად჻ ძნელსა჻ საქმესა჻ მნუკევ჻ ადვილად჻ თხრობასა჻ ცუდად჻ ნუ჻ სცთები჻ ნუ჻ ელი჻ მაგა჻ ამბვისა჻ მბობასა჻
242. კულა჻ ეტყვის჻ ყმაო჻ რა჻ გინდა჻ ანუ჻ მენუკვი჻ მე჻ რასა჻ მაგა჻ საქმისა჻ ვერა჻ იქს჻ ვერცა჻ კალამი჻ წერასა჻ შენ჻ ერთხელ჻ მეტყვი჻ მითხარო჻ მე჻ ასჯერ჻ გეტყვი჻ ვერასა჻ ვითა჻ სიცილი჻ ტირილსა჻ მიჯობს჻ ვაგლახი჻ მღერასა჻
243. ყმა჻ ეტყუის჻ ხედავ჻ სისხლისა჻ თვალთა჻ მდის჻ ცრემლთა჻ წყალები჻ დრო჻ გამიგრძელდა჻ მიმჭირდა჻ მაჩნია჻ მით჻ აწყა჻ ლები჻ ვიცი჻ არ჻ მომკლავ჻ ღარიბი჻ ღარიბსა჻ შეგეწყალები჻ მაგა჻ ამბვითა჻ დამივსე჻ ცეცხლისა჻ მე჻ აწყ჻ ალები჻
244. ქალო჻ არ჻ იცი჻ სით჻ მოვალ჻ რა჻ ჭირნი჻ მომითმენიან჻ ოდითგან჻ ვეძებ჻ ამბავთა჻ ესე჻ არვისგან჻ მსმენიან჻ შენ჻ მიპოვნიხარ჻ სიტყვანი჻ ჩემნი჻ რაზომცა჻ გწყენიან჻ ვერ჻ დაგეხსნები჻ მიანბე჻ ჩემგან჻ ნუღარა჻ გრცხვენიან჻
245. ქალმან჻ უთხრა჻ რას჻ შეგესწარ჻ მე჻ ვინ჻ ვარ჻ და჻ ანუ჻ შენო჻ მზე჻ არ჻ მახლავს჻ შეგეტყვების჻ თვრთვილო჻ ასრე჻ მით჻ მაწყენო჻ გრძელი჻ სიტყვა჻ საწყინოა჻ ასრე჻ მოკლედ჻ მოგახსენო჻ ვერასათვის჻ ვერ჻ გიანბობ჻ რაცა჻ გინდა჻ იგი჻ ქენო჻
246. კულაცა჻ ჰკითხა჻ ზენარობით჻ მიუყარნა჻ მუხლნი჻ წინა჻ მაგრა჻ ვერა჻ ვერ჻ დაჰყარა჻ მუდარობა჻ მოეწყინა჻ პირსა჻ ზედა჻ გაგულისდა჻ თვალთა჻ სისხლი჻ მოედინა჻ ადგა჻ თმითა჻ წამოზიდნა჻ ყელსა჻ დანა჻ დააბრჯინა჻
247. ეგრე჻ უთხრა჻ მე჻ ეზომი჻ ჯავრი჻ ვითა჻ შეგარჩინო჻ რაგვარა჻ თუ჻ ამატირო჻ ცრემლი჻ ცუდად჻ დამადინო჻ გიჯობს჻ მითხრა჻ ამის჻ მეტი჻ მართ჻ აღარა჻ არ჻ გაწყინო჻ თვარა჻ ღმერთმან჻ მტერი჻ ჩემი჻ მოკლას჻ ვითა჻ მოგაკვდინო჻
248. ქალმან჻ უთხრა჻ ეგე჻ ღონე჻ მოიგონე჻ მატად჻ ავი჻ თუ჻ არ჻ მომკლავ჻ არ჻ მოვკვდები჻ მრთელი჻ ვარ჻ და჻ მოუკლავი჻ რად჻ რა჻ გითხრა჻ სადამდისცა჻ ვიყო჻ ჭირთა჻ უნახავი჻ კვლა჻ თუ჻ მომკლავ჻ სასაუბროდ჻ აღარ჻ მედგას჻ ზედა჻ თავი჻
249. კულა჻ ეტყვის჻ ყმაო჻ რად჻ მპოვე჻ ვინ჻ მეუბნები჻ მე჻ ვინო჻ ეგე჻ ამბავი჻ ცოცხალსა჻ ენითა჻ ვერ჻ მათქმევინო჻ მე჻ თავი჻ ჩემი჻ ნებითა჻ ჩემითა჻ მოგაკლევინო჻ ვითა჻ უსტარი჻ ბედითი჻ ადვილად჻ დაგახევინო჻
250. ჩემი჻ სიკვდილი჻ შენ჻ ჩემად჻ პატიჟად჻ ნურად჻ გგონია჻ მით჻ რომე჻ დამხსნი჻ ტირილსა჻ შემშრების჻ ცრემლთა჻ ფონია჻ ჩალად჻ მჩანს჻ ყოვლი჻ სოფელი჻ მისთვისვე჻ შემიწონია჻ ვერ჻ გიცნობ჻ ვინ჻ ხარ჻ ვის჻ გითხრა჻ სიტყვანი჻ მისანდონია჻
251. ყმამან჻ თქვა჻ თუ჻ არ჻ ეგების჻ აწ჻ ამისი჻ ასრე჻ თქმევა჻ სხვასა჻ რასმე჻ მოვიგონებ჻ სჯობს჻ საქმისა჻ გამორჩევა჻ გაუშვა჻ და჻ ცალკე჻ დაჯდა჻ ტირს჻ დაუწყო჻ ცრემლთა჻ ფრქვევა჻ ქალსა჻ უთხრა჻ გაგარისხე჻ აწ჻ არ჻ ვიცი჻ ვით჻ დავრჩე჻ ვა჻
252. ყმა჻ მტირალი჻ შეებრალა჻ ამად჻ ცრემლნი჻ ცხელნი჻ ღვარნა჻ მაგრა჻ უჯდა჻ უცხოს჻ უცხო჻ არ჻ ბაგენი჻ აუბარნა჻ ყმამან჻ ცნა჻ თუ჻ გონებანი჻ ჩქარნი჻ ჩემთვის჻ დააწყნარნა჻ ცრემლდენილი჻ შეეხვეწა჻ ადგა჻ მუხლნი჻ მიუყარნა჻
253. უთხრა჻ ვიცი჻ აღარ჻ ვარგხარ჻ შენ჻ აწ჻ ჩემად჻ დასადობლად჻ გაგარისხე჻ დაგრჩომივარ჻ ღარიბად჻ და჻ ამად჻ ობლად჻ აწ჻ ეგრეცა჻ თავი჻ ჩემი჻ დამიც჻ შენთვის჻ დასანდობლად჻ ამად჻ რომე჻ შეცოდება჻ შვიდგზის჻ თქმულა჻ შესანდობლად჻
254. თავი჻ ჩემი჻ სამსახურად჻ თუცა჻ ავად჻ მოგაწონე჻ მიჯნურისა჻ შებრალება჻ ხამს჻ ესეცა჻ გაიგონე჻ სხვაგნით჻ ყოვლგნით჻ უღონო჻ ვარ჻ არვინ჻ არის჻ ჩემი჻ ღონე჻ სულთა჻ მოგცემ჻ გულისათვის჻ სხვა჻ მეტიმცა჻ რა჻ გამონე჻
255. რა჻ ქალსა჻ მიხვდა჻ ყმისაგან჻ მიჯნურობისა჻ ხსენება჻ გულამოხვინჩვით჻ დაიწყო჻ ასკეცად჻ ცრემლთა჻ დინება჻ კვლა჻ გაამაღლა჻ ზახილით჻ ტირილი჻ არ჻ გაცინება჻ ავთანდილს჻ ღმერთმან჻ წადილი჻ მისცა჻ გულისა჻ ლხინება჻