... (S-4988), XVII-XVIII სს.
1872. ფიცხლა჻ მიმართა჻ ხვარაზმიშ჻ ვით჻ შავარდენი჻ ფრთიანი: სითცა჻ პირი჻ ქნის჻ დაჴოცის჻ ტანი჻ მუნ჻ დაძრის჻ ხიანი: იძახდა჻ ვაი჻ ინდოთა჻ ნუვინ჻ გაუშვებთ჻ მღთიანი: დახუდეს჻ მამაცად჻ იბძოდეს჻ დამსხმელთა჻ ეცა჻ ზიანი:
1873. მათ჻ ლომთა჻ სპანი჻ სამგნითვე჻ შეიძრნეს჻ გარეთ჻ მდგომელნი: ზედა჻ დამსხმელთა჻ მოუჴდეს჻ ამაყნი჻ მცქაფად჻ მწყრომელნი: ფიცხლად჻ შეებნეს჻ არ჻ გვანდეს჻ იგ჻ ფრანგნი჻ ვინმე჻ რომელნი: მათნი჻ იაღნი჻ ტიროდეს჻ ვით჻ იცინიან჻ რომელნი:
1874. იგ჻ სამივე჻ ჴელმწიფენი჻ დაკაზმულნი჻ დადგეს჻ კართა: ცხენთა჻ შესხდეს჻ უკეთესთა჻ წინა჻ დროშა჻ აემართა: ღ~თსა჻ მუნა჻ მადლი჻ ჰკადრეს჻ შემობრუნდეს჻ მიემართა: მკლავნი჻ ჩუენნი჻ ვიჴმარნეთო჻ ღ~თით჻ რაც჻ გვინდა჻ დაგვემართა:
1875. აწ჻ უყურეთ჻ თქუენ჻ მსმენელნო჻ რა჻ ფიცხელი჻ არის჻ ომი: სწრიდის჻ თავთა჻ თავადებსა჻ ტარიელ჻ არს჻ მათვის჻ მწყრომმი: დაჴოცნა჻ და჻ ამოსწყუიტნა჻ ვერვინ჻ იყო჻ წინა჻ მდგომი: გარე჻ რაზმი჻ მრავალკეცი჻ დაიჴოცა჻ თუ჻ რა჻ ზომი:
1876. ერთკენ჻ ავთანდილს჻ და჻ ფრიდონს჻ მრგვლივ჻ სპანი჻ ზედ჻ მოეჯარნეს: იგი჻ ორნივე჻ გაუჴდეს჻ რა჻ გკადრო჻ ვით჻ გაეხარნეს: დაჴოცეს჻ უკანა჻ მისდევდეს჻ ქალაქის჻ კართა჻ შესჯარნეს: უნდოდა჻ თუმცა჻ შიგანთა჻ ყოლ჻ კარნი჻ არ჻ დაეყარნეს:
1877. ტარიელ჻ ნახა჻ ხვარაზმშაჰ჻ გამაყდა჻ გული჻ ბერისა: შეიქნა჻ ველი჻ ორგნითვე჻ სისხლითა჻ მონატბერისა: გორად჻ ძეს჻ შუბთა჻ ნალეწი჻ და჻ ჴმალთა჻ მრავალფერისა: კულავ჻ მოუბრუნდა჻ ხვარაზმშას჻ რისხვა჻ ცით჻ მონაბერისა:
1878. შეიქმნა჻ ომი჻ ფიცხელი჻ რაზმის჻ კიდემდე჻ კიდია: ჯარსა჻ მიუხდა჻ ტარილ჻ მისად჻ ვინც჻ შენამართია: ვისცა჻ გარდაჰკრის჻ გააპის჻ აღმა჻ თუ჻ დასაღმართია: ხვარაზმშა჻ მოდგა჻ საომრად჻ სცნათ჻ მისი჻ დანამართია:
1879. შუბნი჻ შემოსცნა჻ ხვარაზმშაჰ჻ ტარიელ჻ მკერდსა჻ შელეწნა: ვერ჻ გაუტეხნა჻ აბჯარი჻ ვერცა჻ თუ჻ სადმე჻ დახეწნა: ვაქებ჻ ვინ჻ გმირი჻ ასეთი჻ ან჻ სარო჻ ალვა჻ ახეწნა: ტარიელ჻ ჴმალი჻ ხვარაზმშას჻ ცხენსა჻ ჰკრა჻ ყოლ჻ არ჻ აძეწნა:
1880. ტარიელ჻ ცხენი჻ ხვარაზმშას჻ მოუკლა჻ მუნვე჻ დაეცა: უფიცხე჻ იბრძვის჻ ქვეითი჻ უნდოდა჻ ჴმალი჻ წაეცა: ყმა჻ აღარავინ჻ იახლა჻ რომ჻ ადრე჻ ცხენსა჻ აეცა: ამისთვის჻ მარტო჻ იბრძოდა჻ არათ჻ ღონითა჻ გაექცა:
1881. დაშურა჻ მოსჭირდა჻ მარტოსა჻ მრავალი჻ ჴმალი჻ ექნია: გაუტყდა჻ ჴმალი჻ და჻ ლახტი჻ მართ჻ ვითა჻ მშვილდი჻ შექნია: ამისთვის჻ სპათა჻ სიმრავლე჻ მრგულად჻ ალყად჻ გარე჻ შექნია: ჴელთა჻ შეიპყრეს჻ დაბნელდეს჻ მისთვის჻ მნათობთა჻ შუქნია:
1882. ტარიელ჻ ნახა჻ ხვარაზმშაჰ჻ საკლავად჻ გამართებული: გაეხარნეს჻ და჻ შეექნა჻ პირი჻ მზებრ჻ წარმართებული: თქვა჻ კმარის჻ ჩემთუის჻ ღ~თისაგან჻ წყალობა჻ დამართებული: აწ჻ აღარავის჻ მოვაკლევ჻ მეფეა჻ წარმართებული:
1883. მოვიდა჻ გააშვებინა჻ დიდი჻ ხვარაზმთა჻ მფლობელი: ცხენი჻ მოჰგვარეს჻ და჻ წყნარად჻ შესვა჻ მართ჻ ვითა჻ მჴმობელი: მოვიდეს჻ მისნი჻ ძმად჻ ფიცნი჻ მოლოცვა჻ წარმომთხრობელი: უქეს჻ ხვარაზმშას჻ დარჩომა჻ ყოლ჻ არა჻ იყუნეს჻ მგმობელი:
1884. მობრუნდეს჻ გამარჯვებულნი჻ ჩამოჴდეს჻ ჩრდილთა჻ ხეთასა: ტურფათა჻ რასმე჻ ბაღთასა჻ ყოლ჻ არ჻ კატართა჻ ტყეთასა: მათ჻ ნაომართა჻ შვენოდა჻ მჯობთა჻ ყოველთა჻ მხნეთასა: თქუეს჻ თუ჻ ვაჯობოთ჻ ესე჻ დღე჻ მეტად჻ ყოველთა჻ დღეთასა:
1885. გამოისვენეს჻ მაშურალთა჻ აბჯრითა჻ ტანსა჻ ახდითა: პურობა჻ სმა჻ სიმღერითა჻ სოფლისა჻ ჴელთა჻ დაჴდითა: მათი჻ მებრძოლი჻ მას჻ დღესა჻ მკუდრად჻ ჩნდა჻ არმისა჻ წაჴდითა: ხვარაზმშა჻ იჯდა჻ ფერჴითა჻ მსგავსად჻ ფერისა჻ დაჴდითა:
1886. დილასა჻ ფრიდონ჻ ავთანდილ჻ და჻ სხვათა჻ სპათა჻ თავნია: ტარიელისას჻ მოვიდეს჻ დახუდეს჻ ლაშქარნი჻ შავნია: აწ჻ მათგან჻ სამოციქულოდ჻ კაცი჻ ჩანს჻ შენაგზავნია: შესთვალეს჻ ღ~თნ჻ პატივგცა჻ ტყვეთა჻ გყავს჻ შენი჻ მავნია:
1887. ვინათგან჻ ღ~თნ჻ პატივი჻ ეგზომი჻ დაგდუა჻ დიდებით: გმართებს჻ რომ჻ იყო჻ საღმრთოსა჻ საქმესა჻ ზედა჻ რიდებით: აწ჻ შენ჻ რაცა჻ ჰქენ჻ ეგ჻ საქმე჻ პირველსა჻ ზედა჻ მიდებით: პირი჻ აიღეთ჻ გაუშვით჻ ხვარაზმშა჻ ამოდ჻ მშვიდებით:
1888. ტარიელ჻ გასცა჻ პასუხი჻ მეტად჻ წყნარი჻ და჻ მჭევრები: ღ~თისაგან჻ მე჻ მჭირს჻ წყალობა჻ და჻ თქუენგან჻ დიდი჻ ბევრები: აწ჻ სამჯერ჻ თქუენგან჻ დადგმულა჻ ჩემთვის჻ შუბისა჻ ტევრები: დარჩეს჻ გაუშვით჻ ხვარაზმშაჰ჻ აგრევ჻ თავადი჻ ბევრები:
1889. შევიდეს჻ ნახეს჻ ტარიელ჻ და჻ მადლსა჻ გარდაიჴდიდეს: მერმე჻ ადგეს჻ და჻ ხვარაზმშა჻ სად჻ იყო჻ მუნა჻ მივიდეს: უსალამეს჻ მათ჻ ორთავე჻ თავის჻ თავის჻ მოიმშვიდესა: გვერცა჻ დაუსხდეს჻ ნაკრავთა჻ უქებდეს჻ და჻ გაიცდიდესა:
1890. მერმე჻ ჰკადრეს჻ ჰე჻ ხვარაზმშა჻ ჴელმწიფეო჻ ბედნიერო: მორჭმულო჻ და჻ თვით჻ მპყრობელი჻ ზნეუკლებო჻ გონიერო: გვიკვირს჻ რაცა჻ თქუენ჻ გიქნია჻ პირველ჻ კაცო჻ მეცნიერო: რად჻ აშვილეთ჻ შვილი჻ თქუენი჻ ყოვლით჻ ზნითა჻ შვენიერი:
1891. თუ჻ გასმიოდა჻ ტარიელ჻ ნახვითა჻ ანუ჻ სმენითა: მემკვიდრე჻ სადმე჻ არისო჻ რად჻ არა჻ მოიხსენითა: აწ჻ გარდაუშვით჻ პირველი჻ სისხლი჻ პირითა჻ ჩუენითა: აქათ჻ წადით჻ და჻ მეფობით჻ ბრძნითა჻ გონება჻ ენითა:
