... (S-4988), XVII-XVIII სს.
1931. არ჻ გაგითავდეს჻ არავის჻ ესე჻ სოფელი჻ წამიერ: ისწრაფის჻ მუნვე჻ მიქცევად჻ მოკუდავი჻ ის჻ მიწა჻ მიერ: მას჻ ნეტარ჻ ვინცა჻ სიმართლით჻ წავიდა჻ უბი჻ წამიერ: ცუდია჻ აქა჻ მეფობა჻ სრულობით჻ ვერ჻ იწამიერ:
1932. ვეღარ჻ ხელმქნობა჻ ჩემებრივ჻ აშიყნო჻ მეაწარენით: თანა჻ მამყევით჻ მიჯნურნო჻ საფლავად჻ არე჻ წარენით: ცრემლი჻ დასთხიეთ჻ თქუენ჻ ჩემთუის჻ გლახ჻ თავი჻ გაიმწარენით: საფლავი჻ სრად჻ და჻ საწოლი჻ სუდარა჻ მიზეწარენით:
1933. თქუენცა჻ ისმინეთ჻ მეფენო჻ მთავარნო჻ და჻ დიდებულნო: არა჻ ძალით჻ თქუენით჻ რას჻ მქნელნო჻ ღ~თისგან჻ გადიდებულნო: თვისნო჻ არ჻ თვისნო჻ მშვინაშვნო჻ ძმანო჻ და჻ მადიდებულნო: აწ჻ განეყავით჻ გლახაკთა჻ ლარნო჻ აქამდი჻ დებულნო:
1934. იყვენით჻ მართლმსაჯულობით჻ თვით჻ ღ~თსა჻ მიმსახველობით: ღ~თის჻ შიშით჻ სჯულთა჻ მტკიცნობით჻ მცნებათა჻ დამარხველობით: ქვრივთა჻ ობოლთა჻ მსჯელობით჻ გლახაკთა჻ გამკითხველობით: არ჻ ბნედით჻ არ჻ აშიკობით჻ არ჻ გაჭრით჻ არ჻ ახ჻ ველობით:
1935. მიუნდობელო჻ სოფელო჻ რას჻ ბრუნავ჻ რას჻ მუხანათობ: ოდესმე჻ სწუხ჻ და჻ აბნელებ჻ ოდესმე჻ არ჻ ვწუხ჻ ვარ჻ ანათობ: არვის჻ მიგინდობ჻ წამ჻ ერთცა჻ ჟამთა჻ არვებ჻ თუ჻ ხანათობ: დაგვწვავ჻ კუამლურებ჻ ბნელითა჻ არ჻ ვითა჻ ხე჻ მუხა჻ ნათობ:
1936. უხვაიშნოო჻ წყეულო჻ მოდი჻ სიკუდილო჻ მომკალო: მომზადენ჻ ცელნი჻ მოლესეთ჻ ჩემო჻ უჟამოდ჻ მომკალო: თქუენთვის჻ შევიქენ჻ საჭმელად჻ ჭიანო჻ მჭადმით჻ მომკალო: ჩემი჻ გავწელე჻ დავაგდე჻ ამ჻ სოფლის჻ მე჻ დამთმომ჻ კალო:
1937. მოდით჻ მამიზღეთ჻ მიჯნურნო჻ ცრემლნი჻ რომ჻ ისესხენითა: მიჯნურნო჻ ეგზომ჻ ტურფანი჻ ჩემებრ჻ სხვას჻ ვის჻ ესხენითა: გარდაეშალე჻ ბროლს჻ ზედა჻ ყორნისებრ჻ თმის჻ ესხენითა: აღელდი჻ მელნისა჻ ტბაო჻ გიშრის჻ ტყის჻ ძირს჻ ესხენითა:
1938. ვეღარ჻ ვმლიქვნელობ჻ ჩემებრივ჻ აშიყნო჻ მე჻ აწ჻ არ჻ ენით: თანა჻ მამყევით჻ მიჯნურნო჻ საფლავის჻ არე჻ წარენით: ცრემლნი჻ დასთხიეთ჻ თქუენ჻ ჩემთუის჻ გლახ჻ თავნი჻ გაიმწარენით: საფლავი჻ სრად჻ და჻ საწოლად჻ სუდარი჻ მიზეწარენით:
1939. აწ჻ მშვიდობითა჻ არს჻ რომელმან჻ სჯულ჻ მიდვა჻ დამადინაო: მშვიდობით჻ ტურფავ჻ მეჩიტნო჻ მაქაო჻ და჻ მადინაო: სოფელმან჻ მსგავსად჻ წყაროსა჻ სისხლის჻ რუ჻ დამადინაო: გულით჻ მით჻ წითობს჻ მომენდე჻ შენ჻ არად჻ ამადინაო:
1940. თქუენცა჻ მშვიდობით჻ პატრონნო჻ მსაჯულნო჻ ჩემებრ჻ მეფენო: თავადნო჻ სპანო჻ მტერთათვის჻ ლომებრ჻ მბრდღვინავნო჻ სეფენო: საჴელმწიფენო჻ ჭურჭელნო჻ ოქსინოვ჻ ქვეშე჻ მეფენო: ყოვლნი჻ მტიროდით჻ საბრალოდ჻ ჩემთუის჻ ცრემლისა჻ მჩქეფენო:
1941. თქუენცა჻ მშვიდობით჻ მშობელნო჻ აწ჻ ჩემთვის჻ ჭმუნვით჻ გასულნო: თვისნო჻ ტომნო჻ და჻ ძმანო჻ და჻ შვილნო჻ ძენო჻ და჻ ასულნო: იარაღნო჻ და჻ მონანო჻ აწ჻ ჩემგან჻ სხვაგნით჻ წასულნო: აწ჻ მიიბარეთ჻ გლახ჻ სული჻ ზეცისა჻ ძალთა჻ დასულო:
1942. ესე჻ ისმინეთ჻ ყოველთა჻ სოფლისგან჻ ჩემი჻ რჯანია: ცუდქმნენ჻ მკლავნი჻ მაგარნი჻ ვაი჻ მტერთა჻ მემაჯანია: მკლავნი჻ რომელსა჻ ვერ჻ ბრძოლა჻ იგი჻ ვერც჻ ქაჯვაჯანია: გამოესალმა჻ გაუშვა჻ ქვე჻ მდგომმან჻ ჴორცთა჻ ჯანია:
1943. ანდერძი჻ სრულად჻ გათავდა჻ გულს჻ არ჻ ჰქონდა჻ დანარჩომია: თვით჻ არ჻ შესწონს჻ რაც჻ ავი჻ სთქუა჻ მართ჻ სხვათა჻ დანაგმობია: ნესტანჯარს჻ ესმა჻ ანდერძი჻ სულყო჻ მისგან჻ დანალბობია: ვარდის჻ მელნითა჻ ღელვიდა჻ მორწყო჻ ველი჻ დანალმობია:
1944. ჰგვანდეს჻ დაბნელდა჻ ნათელი჻ სოფელო჻ მისთვის჻ მტეროდა: ნესტან჻ დარეჯან჻ მოსთმევდა჻ სისხლისა჻ ცრემლით჻ ტიროდა: ვნახე჻ და჻ დავჰკრთი჻ სოფელსა჻ და჻ თავნი჻ სხვაგნით჻ ვარენი: ვსთქვი჻ თუ჻ მივენდო჻ ღ~თსა჻ და჻ ბრალინმცა჻ აღუარენი:
1945. მტირალთა჻ პირ჻ დახოკილთა჻ მჴართა჻ იტვირთეს჻ აიღეს: იგ჻ უსახონი჻ მიჯნურნი჻ თაბუთისაკენ჻ წაიღეს: ორნივე჻ ტურფა჻ რამათნი჻ გლახ჻ მასთანავე჻ წაიღეს: ცისა჻ მნათობნი჻ ტიროდეს჻ სული჻ აროდეს჻ დაიღეს:
1946. მდუღარად჻ ტიროდეს჻ შვილნიცა჻ მათნი჻ ძენი჻ და჻ ქალნია: მოსთქმიდეს჻ მზენო჻ სოფელმან჻ ვითარ჻ მოგჴადნა჻ ყალანი: ოჴრად჻ უთქუენოდ჻ ყოველნი჻ ცეხე჻ ქალაქი჻ ყალანი: დაგუწვი჻ და჻ ცეცხლი჻ გვედების჻ უწყალოდ჻ ჩვენ჻ აქ჻ ქალანი:
1947. ძე჻ მამას჻ მწარედ჻ მოსთქმიდა჻ ცრემლი჻ სდიოდა჻ სალამე: ვაი჻ გაგეყარე჻ გმირო჻ და჻ დათხოვით჻ მოგესალამე: თავს჻ დაილეწა჻ კაპარჭი჻ გული჻ კლდე჻ მაქვსო჻ სალა჻ მე: ვაი჻ ჯავრი჻ შენი჻ სოფელნო჻ მაჭამე჻ რასამ჻ სალა჻ მე:
1948. მაღორებლისა჻ მუხთლისა჻ სოფლისა჻ წესი჻ ბარესა: ყოვლთა჻ მოაწევს჻ ბოლოდ჻ ჟამ჻ ტკივილსა჻ სალმობარესა: იგი჻ სოფლისა჻ ჯავარი჻ საფლავთა჻ მიაბარესა: ზედა჻ მიწანი჻ მიყარეს჻ მინიჩბეს჻ მიაბარესა:
სიკვდილი ტარიელისა და ცოლისა მისისა:
1949. რადგან჻ სწორად჻ გარდაჴდების჻ ავი჻ ანუ჻ კარგი჻ ვინ჻ ა: მაშ჻ წამი჻ ერთ჻ რა჻ ვის჻ გავა჻ გარეთ჻ იყოს჻ თუნდა჻ შინა: აქათ჻ ბარგსა჻ რათვის჻ ზიდავს჻ აწვე჻ წასულა჻ სხვაგან჻ გვინა: საკაცე჻ და჻ თუნდა჻ ტახტი჻ სწორიაო჻ ბრძენთა჻ წინა:
