... (S-1727), 1837 წ.
1385. ავთანდილ უთხრა ჱე ფრიდონ: მოყვასნი ვერ გიჩივიან჻ ლომთა მკლავთაგან იმედი: გაქვ არა წყლულნი გტკივიან჻ სთათბირობ ძნელთა თათბირთა: მტერთა ივაგლახივიან჻ მაგრა თუ გესმის გუშაგნი: რა ახლო ახლო ყივიან჻
1386. რა გახვიოდე გუშაგთა: ესმას აბჯრისა ჩხერება჻ გიგრძნობენ თოკსა მოჰკვეთენ: ამისი ხამს დაჯერება჻ წაგიხდეს ცუდად ყველაი: დაგრჩეს ცუდიღა ფერება჻ ეგე თათბირი არ ვარგა: სხვაებრ ვქნათ თავის ტერება჻
1387. სჯობს დადეგით დამალულნი: თქვენ ადგილსა იდუმალსა჻ ისი კაცნი არ იჭირვენ: მგზავრსა ქალაქს შემავალსა჻ სავაჭროდა შევეკაზმი: ვიქ საქმესა მე მუხთალსა჻ ერთსა ჯორსა გარდავკიდებ: მუზარადსა ჯაჭვსა ხრმალსა჻
1388. სამთავე შესულა არ ვარგა: თუ გვიგრძნან არს სათუები჻ მე მარტო შევალ ვაჭრულად: და კარგად შევეტყუები჻ მალვით ჩავიცვამ აბჯარსა: გავჩნდები გავეცრუები჻ ღ ~თნ ქნას უხვად ვადინო: შიგნით სისხლისა რუები჻
1389. შიგნითა მცველთა მოვიცლი: მე უნახავად ჭირისა჻ თქვენ გარეთ კართა ეცენით: ყოველნი მგზავსად გმირისა჻ კლიტეთა დავლეწ გავახვამ: ნახოთ გაება კარისა჻ თუ რა სხვა გვიჯბს თქვენ ბრძანეთ: ვარ მრჩევლად ამა პირისა჻
თათბირი ტარიელისა სამთაგანვე ციხის შეხდომა და აღება჻
1390. ტარიელ უთხრა მე თქვენი: ვსცან გმირთა მეტი გმირობა჻ თქვენსა ძალგულსა თქვენივე: ჰგავს თათბირობა პირობა჻ ვიცი გწადს ომი ფიცხელი: არ ცუდი ჴრმალთა ღირობა჻ კაციმცა მაშინ თქვენ გახლავს: რა ომმან ქნას გაჭირობა჻
1391. მაგრა იყვენით ჩემთვისცა: საქმისა რასმე რჩევითა჻ ხმა ესმას ჩემსა ჴელ მქმნელსა: ზედა გარდმოდგეს მზე ვითა჻ თქვენ გქონდეს ომი ფიცხელი: უომრად მნახოს მე ვითა჻ ესე მე დამსურის ნუ უბნობთ: სიტყვითა თქვენ სათნევითა჻
1392. მაგა თათბირსა ესე სჯობს: ვჰქნათ ჩემი მონახსენები჻ გავიყოთ კაცი ას ასი: რა ღამე ჩნდეს ნათენები჻ სამთავე სამგნით მივმართოთ: ფიცხლად დავსლიტოთ ცხენები჻ მოგვეგებვიან ვემცრობით: ჩვენ ჴრმალსა მივსცემთ მძლედ ნები჻
1393. ფიცხლად შევებნეთ შევსჯარნეთ: ვერ მოგვასწრებენ კარებსა჻ სამთაგან ერთი შეუვალთ: სხვა გარეთ ვსცემდეთ გარებსა჻ მან ერთმან შიგნით შიგანი: მივსცნეთ სისხლისა ღვარებსა჻ ჴელი კვლა ვხადოთ აბჯარსა: მას ჩვენგან მძლედ ნახმარებსა჻
1394. ფრიდონ უთხრა შემიგია: გამიგია ვიცი მე რა჻ მაგა ცხენსა ჩემეულსა: მოასწრობენ კართა ვერა჻ ოდეს გიძღვენ არ ვიცოდი: ქაჯეთს გვინდა ქაჯთა მზერა჻ თვარა ყოლა არ გიძღვნიდი: ჩემი გითხრა სიძუნწე რა჻
1395. ფრიდონ ლაღი ამხაანგობს: საუბართა ესოდენთა჻ ამაზედან გაიცინნეს: მათ წყლიანთა სიტყუა ბრძენთა჻ ერთმანეთსა ალაღობნეს: ლაღობათა მათთა ფერთა჻ გარდახდეს და დაეკაზმნეს: უკეთესთა შესხდეს ცხენთა჻
1396. კვლავ ერთმანერთსა მიუგეს: სიტყვები არ პირ მკვახები჻ დაასკვნეს იგი თათბირი: ტარიას განაზრახები჻ გაიყვეს კაცი ას ასი: ყველაი გმირთა სახები჻ ცხენებსა შესხდეს აიღეს: მათ მათი ჩაბალახები჻
1397. იგი ჭაბუკნი შუქითა ვნახენ: მზისაცა მეტითა჻ მათ სამთა შვიდნი მნათობნი: ჰფარვენ ნათლისა სვეტითა჻ ტარიელ შავსა ზედა ზის: ტანითა მით წერწეტითა჻ დალივნეს მტერნი ომითა: ვითა მჭვრეტელნი ჭვრეტითა჻
1398. ჩემი აწ ესე ნათქვამი: მათი სახე და დარია჻ რა ზედა სწვიმდეს ღრუბელი: და მთათა აღტყდეს ღვარია჻ მოვა და ხევთა მოგრაგნის: ისმის ზათქი და ზარია჻ მაგრა რა ზღვათა შეერთვის: მაშინ ეგრეცა წყნარია჻
1399. თუცა ფრიდონ და ავთანდილ: სიკეთე მიუწდომნია჻ მაგრა ტარიას შემბმელნი: არვისგან მოსანდომნია჻ მზე მნათობთაცა დაჰფარავს: არცაღა ნათლად ჴომნია჻ აწ იყურებდით მსმენელნო: გესმნენ ფიცხელი ომნია჻
1400. სამთავე სამად გაიყვეს: თვითომან თვითო კარები჻ თანა ჰყუა კაცი სამასი: ყველაი გმირთა დარები჻ მას ღამით უქნეს სადარნო: უცრუო ანაჩქარები჻ გათენდა გაჩნდეს მიმართეს: თავის თავ ჰქონდა ფარები჻
1401. პირველ ამოდ მიდიოდეს: მგზავრთა რათმე მაგიერად჻ მათ შიგანთა ვერა უგრძნეს: ვერცა დახვდეს გულ ხმიერად჻ გულსა შიში არა ჰქონდა: ამოდ დგეს და ნებიერად჻ მიდგეს გარე მუზარადი: დაიხურნეს ჟამიერად჻
1402. ანაზდად ცხენი გაქუსლეს: მათრახმან შექმნა წრიალი჻ რა ნახნეს კარნი გაახვნეს: ქალაქით გაჰჴდა ზრიალი჻ სამთავე სამგნით მიმართეს: თავსა მით უყვეს რიალი჻ იკრეს ნობსა და დაბდაბსა: შეიქნა ბუკთა ტკრციალი჻
1403. მაშინ ქაჯეთს მოიწია: უსაზომო რისხვა ღ~თისა჻ კრონოს წყრომით შემხედველმან: მოიშორვა სიტკბო მზისა჻ მათვე რისხვით გარდუბრუნდა: ბორბალი და სიმგრგვლე ცისა჻ ველნი მკვდართა ვერ იტევდა: გადიადდა ჯარი მკვდრისა჻
