... (H-741), XIX ს.
1097. ფატმანს უთხრა კაცი მომეც: მასწავლელად წინამძღვარად: გზასა მართლად წამიყვანოს: თვარა მეშვლად მინდა არად: იმა კაცსა ვერა ვხედავ: მეომრად და ჩემად დარად: რაცა უყო მოგახსენებ: მამიცადე იყავ წყნარად:
1098. მას მისცა მონა დიაცმან: წინამძღვრად წაცამყვანებლად: კვლავე შეჰყივლა ვინათგან: ცეცხლია ცხელია ნელად: თუ მოვითაჰკლა იგი ყმა: ჩემად გულისა მფხანელად: ბეჭედი ჩემი აცვია: მას გვედრებ მოსატანელად:
1099. ავთანდილ გავლო ქალაქი: მით უებროთა ტანითა: ზღვის პირსა სახლი ნაგები: დგა ქვითა წითელ მწვანითა: ქვეშეთკენ სრითა ტურფითა: კვლავ ზედათ ბანის ბანითა: დიდროვანითა ტურფითა: მრავლითა თანის თანითა:
1100. მუნ მიჰყავს პირმზე ავთანდილ: მას მისსა წინამძღომელსა: ხმა მდაბლად ჰკადრებს ისია: სრა მისი ეძებ რომელსა: უჩვენებს ეტყვის ხედაო: ბანსაზედა ქვე მდგომელსა: იქი წევს ძილად იცოდი: ანუ ქვე ჰპოებ მჯდომელსა:
1101. კარსა წინა დარაჯანი: ორნი უწვეს მას გლახ ყმასა: ყმა გავიდა გაეპარა: დააგდებდეს ვირე ხმასა: თვითო ჴელი ყელსა მიჰყო: მუნვე მისცა სულთა ხდასა: თავი თავსა შეუტაკა: გაურია ტვინი თმასა:
აქა ავთანდილისაგან ჩაჩნაგირისა და ორის მისის დარაჯათ დახოცვა:
1102. იგი ყმა საწოლს მარტო წვა: გულითა ჯავრიანითა: ხელ სისხლიანი ავთანდილ: შედგა ტანითა ჯანითა: ვერღა აესწრა იდუმალ: მოკლა ვერცაღა ვსცანითა: ჴელი მოჰკიდა მიწასა: დაასკვნა დაკლა დანითა:
1103. მჭვრეტელთა მზე და მებრძოლთა: მჴეცი და ვითა ზარია: ბეჭდითურთ თითი მოჰკვეთა: ქვესკნელთ მიწათა გარია: ზღვათაკენ სარკმლთა გასტყორცა: ზღვისა ქვიშათა გარია: მისთვის არცა სად სამარე: არცა სათხარად ბარია:
1104. ხმა მათისა დახოცისა: არ გაისმა არსით არა: წამოვიდა ვარდი ტკბილი: რასამცა ვით გაემწარა: ესე მიკვირს სისხლი მისი: ასრე ვითა მოიპარა: რომე წეღან წამოევლო: გზა იგივე წაიარა:
1105. რა ფატმანისსა შევიდა: ლომი მზე მოყმე წყლიანი: უბრძანა მოვკალ მან ყმამან: დღე ვეღარ ნახოს მზიანი: თვით მონა შენი მოწმად მყავს: ფიცი აფიცე ღ~თიანი: აჰა თითი და ბეჭედი: და დანა მაქვს მე სისხლიანი:
1106. აწ მითხარ თუ რას იტყოდი: რას გაშმაგდი ისრე რეტად: რას გექადდა ისი კაცი: მესწრაფების მეტის მეტად: ფათმან ფერხთა მოეხვია: არა ღირს ვარ პირსა ჭვრეტად: გამიმრთელდა გული წყლული: ახლა დავჯე ცეცხლთა შრეტად:
1107. მე და უსენი შვილითურთ: აწ ახლად დავიბადენით: ლომო ქებანი შენნიმცა: ჩვენ ვითა ვადიადენით: ვინათგან სისხლთა იმისთა: დაღვრანი დავიქადენით: თავთაგან გითხრობ ყველასა: თქვენ სმენად დაემზადენით:
ნესტან დარეჯანისაგან ამბის მბობა ფატმანისაგან ავთანდილის წინაშე:
1108. ამა ქალაქსა წესია: დღესა მას ნავროზობასა: არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი: არცა ვინ წავა გზობასა: ყველანი სწორად დავიწყებთ: კაზმასა ლამაზობასა: დიდსა შეიქმენ მეფენი: პურობა დარბაზობასა:
1109. ჩვენ დიდ ვაჭართა ზედა გვაც: დარბაზს მიღება ძღვენისა: მათ საბოძვრისა ბოძება: მართებს მსგავსისა ჩვენისა: ათ დღემდის ისმის ყოველგან: ჴმა წინწილისა ებნისა: მაედანს მღერა ბურთობა: დგრიალი ცხენთა დგენისა:
1110. ქმარი ჩემი დიდ ვაჭართა: წაუძღვების უსენ წინა: მათთა ცოლთა მე წავასხამ: მაწვეველი არათ მინა: დედოფალსა ძღვენსა უძღვნით: მდიდარი თუ გლახა ვინა: დარბაზს ამოდ გავიხარებთ: მხიარული მოვალთ შინა:
1111. დღე მოვიდა ნავროზობა: დედოფალსა ძღვენი ვსძღვენით: ჩვენ მივართვით მათ გვიბოძეს: ავავსეთ ავივსენით: ჟამიერად მხიარულნი: წამოვედით ნებით ჩვენით: კვლავ დავსხედით გახარებად: მუნებურნი არ ვიყვენით:
1112. ბაღსა შიგან თამაშობად: საღამოსა გაველ ჟამსა: გავიტანე ხათუნები: მათი ჭმევა ჩემგან ჴამსა: მამყვებოდეს მომღერალნი: იტყოდიან ტკბილსა ჴმასა: ვიმღერდი და ვყმაწვილობდი: ვიცვალებდი რიდე თმასა:
1113. აქ ბაღსა შიგან ტურფანი: სახლნი ნატიფად გებულნი: მაღალნი ყოვლგნით მხედველნი: ზღვა ზედან წაკიდებულნი: მუნ შევიტანენ ხათუნნი: იგი ჩემთანა ხლებულნი: კვლავ დავიდევით ნადიმი: დავსხედით ამოდ შვებულნი:
1114. ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან: უმასპინძლე ამოდ დურად: სმასა ზედა უმიზეზოდ: გავხე რამე უგემურად: რა შემატყვეს გაიყარა: სხდომილ იყო რაცა პურად: მარტო დავრჩი სევდა რამე: შემომექცა გულსა მურად:
