797. მეფემან჻ ნახა჻ ვაზირი჻ დაღრეჯით჻ დაყმუნვებული჻ უბრძანა჻ რა჻ გჭირს჻ რა჻ იცი჻ რად჻ მოხვე჻ შეჭირვებული჻ მან჻ ჰკადრა჻ არა჻ ვიციო჻ მართ჻ ვარ჻ თავისა჻ ვებული჻ მართალ჻ ხართ჻ მომკლათ჻ რა჻ გესმათ჻ ამბავი჻ გაკვირვებული჻
798. ჩემი჻ ჭმუნვა჻ ჭირსა჻ ჩემსა჻ არცა჻ მეტს჻ და჻ არცა჻ დიდობს჻ მეშინიან჻ თუცა჻ შიშსა჻ მოციქული჻ ვერ჻ დარიდობს჻ აწ჻ ავთანდილ჻ გეთხოვების჻ მოაჯეობს჻ არ჻ წამკიდობს჻ უმისყმისოდ჻ სოფელსა჻ და჻ საწუთროსა჻ მისთვის჻ ფლიდობს჻
799. რაცა჻ იცოდა჻ ყველაი჻ ჰკადრა჻ მოშიშრად჻ ენითა჻ კვლა჻ მოახსენა჻ რამცა჻ სცნა჻ სიტყვითა჻ ესოდენითა჻ თუ჻ რაგვარ჻ მყოფი჻ მინახავს჻ თუ჻ რაგვარ჻ ცრემლთა჻ დენითა჻ მართალ჻ ხართ჻ თუმცა჻ რისხვანი჻ ჩემთვის჻ იანასდენითა჻
800. რა჻ მეფემან჻ მოისმინა჻ გაგულისდა჻ გაავცნობდა჻ ფერი჻ ჰკრთა჻ და჻ გასაშიშრდა჻ შემხედველთა჻ შეაშთობდა჻ შეუზახნა჻ რასთვის჻ შმაგობ჻ მაგას჻ სხვამცა჻ ვინ჻ მითხრობდა჻ ავსა჻ კაცსა჻ ურჩევნია჻ ავსამცა჻ რას჻ ადრე჻ სცნობდა჻
801. ვითამც჻ რამე჻ სახარული჻ საქმე჻ მითხარ჻ ვითა჻ ღადრად჻ მაგის჻ მეტი჻ რა჻ ვინ჻ მიყოს჻ თუ჻ არ჻ მომკლას჻ მუხთლად჻ ღადრად჻ შმაგო჻ ენა჻ ვით჻ იხმარე჻ აწ჻ მაგისად჻ ჩემად჻ კადრად჻ აგრე჻ შმაგი჻ არ჻ ვაზირად჻ არად჻ ვარგხარ჻ არცა჻ სხვად჻ რად჻
802. ჴამსცა჻ კაცმან჻ პატრონისა჻ საწყინარსა჻ არ჻ დახედნეს჻ ოდენ჻ სიტყვა჻ უმეცრული჻ უალაგოდ჻ დაიყბედნეს჻ მე჻ მაგისად჻ მოსმენამდის჻ რად჻ არ჻ ყურნი჻ შემეჭედნეს჻ შენ჻ თუ჻ მოგკლა჻ სისხლნი჻ შენნი჻ ჩემმან჻ ქედმან჻ მიიქედნეს჻
803. კვლა჻ უბრძანა჻ თუმცა჻ მისგან჻ აწ჻ არ჻ იყავ჻ მოგზავნილი჻ თავმან჻ ჩემმან჻ თავსა჻ მოგკვეთ჻ არად჻ უნდა჻ ამას჻ ცილი჻ წა჻ უკუდეგ჻ ავი჻ შმაგი჻ უმეცარი჻ შლეგი჻ წბილი჻ შაბაშ჻ სიტყვა჻ შაბაშ჻ კაცი჻ შაბაშ჻ საქმე჻ მისგან჻ ქმნილი჻
804. დადრკა჻ სკამნი჻ შემოსტყორცნა჻ ჰკრნა჻ კედელსა჻ შეალეწნა჻ დააცდუნვა჻ მაგრა჻ მისთვის჻ აალმასნა჻ არ჻ აძეწნა჻ ვით჻ მიანბე჻ წასლვა჻ მისი჻ ვინ჻ ალვისა჻ მორჩი჻ ხე჻ წნა჻ ვაზირისა჻ ცრემლმან჻ ცხელმან჻ ღაწვნი჻ თეთრნი჻ აახეწნა჻
805. ვაზირმან჻ გლახ჻ გამოჰრიდნა჻ მართ჻ ვეღარას჻ ვერ჻ იწრწინვებს჻ გამოძრწა჻ და჻ გამომელდა჻ გულსა჻ წყლულსა჻ მოიმტკივნებს჻ შეის჻ ხასობს჻ გაის჻ ქუშობს჻ ენა჻ ასრე჻ მოაყივნებს჻ მტერი჻ მტერსა჻ ვერას჻ ავნებს჻ რომე჻ კაცი჻ თავსა჻ ივნებს჻
806. თქვა჻ ცოდვათა჻ ჩემთა჻ მსგავსი჻ ღმერთმან჻ მეტი჻ რა჻ მიჩვენოს჻ რად჻ მოვღორდი჻ რად჻ დავბნელდი჻ ნეტარ჻ ვინღა჻ გამითენოს჻ ვინცა჻ სხვა჻ რა჻ კადნიერად჻ პატრონსა჻ რა჻ მოახსენოს჻ ჩემნი჻ დღენი჻ მასმცა჻ ადგან჻ რაძი჻ ვითა჻ გაისვენოს჻
807. ვაზირი჻ გაწბილებული჻ მივა჻ ბედითა჻ შავითა჻ ავთანდილს჻ უთხრა჻ დაღრეჯით჻ პირითა჻ გამქუშავითა჻ მადლი჻ რა჻ გკადრო჻ აწ჻ თქვენგან჻ გავხასდი჻ მე჻ მაშა჻ ვითა჻ ვა჻ კარგი჻ თავი჻ უებრო჻ დავკარგე჻ დავაშავითა჻
808. ქრთამსა჻ სთხოვს჻ და჻ ამხანაგობს჻ თუცა჻ ცრემლსა჻ ვერ჻ იწურვებს჻ მიკვირს჻ რად჻ სცალს჻ წყლიანობად჻ რად჻ არ჻ გულსა჻ შეიურვებს჻ ვინ჻ არ჻ მისცეს჻ ქადებულსა჻ მოურავსა჻ მოიმდურვებს჻ თქმულა჻ ქრთამი჻ საურავსა჻ ჯოჯოხეთსცა჻ დაიურვებს჻
809. ვით჻ გამჴადა჻ რა჻ მიბრძანა჻ არ჻ ეგების჻ ჩემგან჻ თხრობა჻ რა჻ სიავე჻ რა჻ სირეგვნე჻ რა჻ შლუობა჻ რა჻ შმაგობა჻ მე჻ თვით჻ კაცად჻ აღარ჻ ვარგ჻ ვარ჻ აღარა჻ მიც჻ თავსა჻ ცნობა჻ ესე჻ მიკვირს჻ რად჻ არ჻ მამკლა჻ მისცა჻ თურე჻ ღმერთმან჻ თმობა჻
810. მეცა჻ ვიცოდი჻ რაცა჻ ვქენ჻ ცთომით჻ არ჻ წამკიდებია჻ ვიაზრე჻ გამიწყრებოდა჻ ჭმუნვა჻ მით჻ გამდიდებია჻ განგებით჻ ქნილსა჻ რისხვასა჻ ვერავინ჻ დარიდებია჻ შენთვის჻ სიკვდილი჻ ლხინად჻ მიჩს჻ ჭირი჻ არ჻ გამცუდებია჻
811. ყმამან჻ უთხრა჻ შენთვის჻ წყრომა჻ მემცა჻ განა჻ დამიმძიმდა჻ მაგრა჻ ქრთამი჻ რადღა჻ გმართებს჻ გაიცინნა჻ გაცაღიმდა჻ შენ჻ ადამი჻ გაგიმეშდა჻ ართუ჻ მეში჻ გიადიმდა჻ რა჻ აქიმი჻ დასნეულდეს჻ ვისთვის჻ ვინმცა჻ გააქიმდა჻
812. მოახსენა჻ კულა჻ ვაზირმან჻ მე჻ რა჻ გინდა჻ წამეკიდოს჻ მოიწყრომებს჻ შეცამინდობს჻ უთუ჻ გული჻ გაიწმინდოს჻ შენ჻ რასა჻ იქ჻ ესე჻ მოთხარ჻ ემი჻ ჭმუნვა჻ გაიდიდოს჻ ხამსცა჻ კაცმან჻ სასიკვდინოდ჻ თავსა჻ არა჻ არ჻ დარიდოს჻
813. ყმამან჻ უთხრა჻ აღარ჻ წასლვა჻ არ჻ ეგების჻ ჩემგან჻ აროს჻ იადონი჻ მაშინ჻ მოკვდეს჻ ოდეს჻ ვარდმან჻ იდამჭკნაროს჻ ხამს჻ უძებნოს჻ ცვარი჻ წყლისა჻ მისთვის჻ თავი჻ ყოვლგან჻ აროს჻ ვერ჻ უპოვოს჻ რა჻ ქნას჻ ანუ჻ გული჻ რათა჻ დაიწყნაროს჻
814. უიმისოდ჻ მყოფი჻ ვერ჻ გავსძლებ჻ ჯდომასა჻ ვერცა჻ წოლასა჻ მართ჻ ნადირთაებრ჻ გაჭრასა჻ ვირჩევ჻ მათთანა჻ რბოლასა჻ ასრე჻ გასრულსა჻ რად჻ მნუკევს჻ მისთა჻ მებრძოლთა჻ ბრძოლასა჻ სჯობს჻ უყოლობა჻ კაცისა჻ მომდურავისა჻ ყოლასა჻
815. მოვახსენებ჻ ერთხელ჻ კვლაცა჻ აწ჻ რაზომცა჻ მეფე჻ წყრების჻ ნუთუ჻ გაბრჭოს჻ გული჻ ჩემი჻ ვით჻ იწვის჻ და჻ ვით჻ ენთების჻ არ჻ გამიშვებს჻ გავიპარვი჻ რა჻ იმედი჻ გარდმიწყდების჻ მე჻ თუ჻ მოვჰკვდე჻ ჩემი჻ კერძი჻ სოფელიმცა჻ გარდიფხვრების჻
816. მოიუბნეს჻ ვაზირმან჻ ქნა჻ ჭამასმანი჻ მათნი჻ ფერნი჻ უმასპინძლა჻ ძღვენი჻ უძღვნა჻ შვენიერსა჻ შვენიერნი჻ მისნი჻ მყოლნი჻ ავეავსნა჻ მოყმენი჻ თუნდა჻ ბერნი჻ გაიყარნეს჻ ყმა჻ წავიდა჻ სახლად჻ ჩადგეს჻ მზისა჻ წვერნი჻