836. დაჯდა჻ წერად჻ ანდერძისად჻ საბრალოსა჻ საუბრისად჻ ჰე჻ მეფეო჻ გავიპარე჻ ძებნად჻ ჩემგან჻ საძებრისად჻ ვერ჻ დავდგები჻ შეუყრელად჻ ჩემთა჻ ცეცეხლთა჻ მომდებრისად჻ შემინდევ჻ და჻ წამატანე჻ მოწყალება჻ ღმრთაებრისად჻
837. ვიცი჻ ბოლოდ჻ არ჻ დამიგმობ჻ ამა჻ ჩემსა჻ გაზრახულსა჻ კაცი჻ ბრძენი჻ ვერ჻ გასწირავს჻ მოყვარესა჻ მოყვარულსა჻ მე჻ სიტყვასა჻ ერთსა჻ გკადრებ჻ პლატონისგან჻ სწავლათქმულსა჻ სიცრუე჻ და჻ ორპირობა჻ ავნებს჻ ხორცსა჻ მერმე჻ სულსა»჻
838. რადგან჻ თავია჻ სიცრუე჻ ყოვლისა჻ უბადობისა჻ მე჻ რად჻ გავწირო჻ მოყვარე჻ ძმა჻ უმტკიცესი჻ ძმობისა჻ არა჻ ვიქ჻ ცოდნა჻ რას჻ მარგებს჻ ფილოსოფოსთა჻ ბრძნობისა჻ მით჻ ვისწავლებით჻ მოგვეცეს჻ შერთვა჻ ზესთ჻ მწყობრთა჻ წყობისა჻
839. წაგიკითხავს჻ სიყვარულსა჻ მოციქულნი჻ რაგვარ჻ სწერენ჻ ვით჻ იტყვიან჻ ვით჻ აქებენ჻ ცან჻ ცნობანი჻ მიაფერენ჻ სიყვარული჻ აღგვამაღლებს»჻ ვით჻ ეჟვანი჻ ამას჻ ჟღერენ჻ შენ჻ არ჻ სჯერხარ჻ უსწავლელნი჻ კაცნი჻ რადმცა჻ შეაჯერენ჻
840. ვინ჻ დამბადა჻ შეძლებაცა჻ მანვე჻ მომცა჻ მძლევად჻ მტერთად჻ ვინ჻ არს჻ ძალი჻ უხილავი჻ შემწედ჻ ყოვლთა჻ მიწიერთად჻ ვინ჻ საზღვარსა჻ დაუსაზღვრებს჻ ზის჻ უკვდავი჻ ღმერთი჻ ღმერთად჻ იგი჻ გაჰხდის჻ წამისყოფით჻ ერთსა჻ ასად჻ ასსა჻ ერთად჻
841. რაცა჻ ღმერთსა჻ არა჻ სწადდეს჻ არა჻ საქმე჻ არ჻ იქნების჻ მზისა჻ შუქთა჻ ვერ჻ მჭვრეტელი჻ ია჻ ხმების჻ ვარდი჻ ჭკნების჻ თვალთა჻ ტურფა჻ საჭვრეტელი჻ უცხო჻ რადმე჻ ეშვდინების჻ მე჻ ვით჻ გავსძლო჻ უმისობა჻ ან჻ სიცოცხლე჻ ვით჻ გეთნების჻
842. რაზომცა჻ სწყრები჻ შემინდევ჻ შეცვლა჻ თქვენისა჻ მცნებისა჻ ძალი჻ არ჻ მქონდა჻ ტყვექმნილსა჻ მე჻ მაგისისა჻ თნებისა჻ აწ჻ წასლვა჻ იყო჻ წამალი჻ ჩემთა჻ სახმილთა჻ გზნებისა჻ სადა჻ გინდ჻ ვიყო჻ რა჻ მგამა჻ ყოფამცა჻ მქონდა჻ ნებისა჻
843. არას჻ გარგებს჻ სიმძიმილი჻ უსარგებლო჻ ცრემლთა჻ დენა჻ არ჻ გარდავა჻ გარდუვალად჻ მომავალი჻ საქმე჻ ზენა჻ წესი჻ არის჻ მამაცთაგან჻ მოჭირვება჻ ჭირთა჻ თმენა჻ არვის჻ ძალუცს჻ ხორციელსა჻ განგებისა჻ გარდავლენა჻
844. რაცა჻ ღმერთსა჻ გაუგია჻ თავსა჻ ჩემსა჻ გარდასავლად჻ გარდამხდეს჻ და჻ შემოვიქცე჻ აღარ჻ დამრჩეს჻ გული჻ ავლად჻ თქვენვე჻ გნახნე჻ მხიარულნი჻ დიდებით჻ და჻ დავლამრავლად჻ მას჻ რა჻ ვარგო჻ ესე჻ ჩემთვის჻ დიდებად჻ და჻ კმარის჻ დავლად჻
845. მეფეო჻ ესე჻ თათბირი჻ მომკალ჻ ვინ჻ დამიწუნოსა჻ მეფეო჻ ნუთუ჻ წასვლამან჻ თქვენ჻ ჩემმან჻ დაგაჭმუნოსა჻ ვერ჻ ვეცრუები჻ ვერ჻ უზამ჻ საქმესა჻ საძაბუნოსა჻ პირისპირ჻ მარცხვენს჻ ორნივე჻ მივალთ჻ მას჻ საუკუნოსა჻
846. არ჻ დავიწყება჻ მოყვრისა჻ აროდეს჻ გვიზამს჻ ზიანსა჻ ვჰგმობ჻ კაცსა჻ აუგიანსა჻ ცრუსა჻ და჻ ღალატიანსა჻ ვერ჻ ვეცრუები჻ ვერ჻ ვუზამ჻ მას჻ ხელმწიფესა჻ მზიანსა჻ რა჻ უარია჻ მამაცსა჻ სულდიდსა჻ წასლვაგვიანსა჻
847. რა჻ უარეა჻ მამაცსა჻ ომშიგან჻ პირისმხმეჭელსა჻ შედრეკილშეშინებულსა჻ და჻ სიკვდილისა჻ მეჭველსა჻ კაცი჻ ჯაბანი჻ რათა჻ სჯობს჻ დიაცსა჻ ქსლისა჻ მბეჭველსა჻ სჯობს჻ სახელისა჻ მოხვეჭა჻ ყოველსა჻ მოსახვეჭელსა჻
848. ვერ჻ დაიჭირავს჻ სიკვდილსა჻ გზა჻ ვიწრო჻ ვერცა჻ კლდოვანი჻ მისგან჻ გასწორდეს჻ ყოველნი჻ სუსტი჻ და჻ ძალგულოვანი჻ ბოლოდ჻ შეყარნეს჻ მიწამან჻ ერთგან჻ მოყმე჻ და჻ მხცოანი჻ სჯობს჻ სიცოცხლესა჻ ნაზრახსა჻ სიკვდილი჻ სახელოვანი჻
849. მერმე჻ ვიშიშვი჻ მეფეო჻ თქვენად჻ კადრებად჻ ამისად჻ სცთების჻ და჻ სცთების჻ სიკვდილსა჻ ვინ჻ არ჻ მოელის჻ წამისად჻ მოვა჻ შემყრელი჻ ყოველთა჻ ერთგან჻ დღისა჻ და჻ ღამისად჻ თუ჻ ვერა჻ გნახე჻ ცოცხალმან჻ ყოფამცა჻ მქონდა჻ ჟამისად჻
850. თუ჻ საწუთრომან჻ დამამხოს჻ ყოველთა჻ დამამხობელმან჻ ღარიბი჻ მოვკვდე჻ ღარიბად჻ ვერ჻ დამიტიროს჻ მშობელმან჻ ვეღარ჻ შემსუდრონ჻ დაზრდილთა჻ და჻ ვერცა჻ მისანდობელმან჻ მუნ჻ შემიწყალოს჻ თქვენმავე჻ გულმან჻ მოწყალემლმობელმან჻
851. მაქუს჻ საქონელი჻ ურიცხვი჻ ვერვისგან჻ ანაწონები჻ მიეც჻ გლახაკთა჻ საჭურჭლე჻ ათავისუფლე჻ მონები჻ შენ჻ დაამდიდრე჻ ყოველი჻ ობოლი჻ არას჻ მქონები჻ მიღვწიან჻ მომიგონებენ჻ დამლოცვენ჻ მოვეგონები჻
852. ღმერთსა჻ მვედრებდა჻ მრავალი჻ გლახაკი჻ გულმხურვალები჻ დამხსნას჻ ხორცთა჻ და჻ სოფელსა჻ ნუმცა჻ რად჻ შევიცვალები჻ კვლა჻ ცეცხლი჻ ჯოჯოხეთისა჻ ნუმცა჻ მწვავს჻ იგი჻ ალები჻ მომცეს჻ მკვიდრივე჻ მამული჻ მუნ჻ ჩემი჻ სასურვალები჻
853. დამჴსნას჻ ბნელი჻ და჻ ნათელი჻ შემმოსოს჻ ზესთა჻ ზენისა჻ მუნ჻ დამაუნჯოს჻ წამალი჻ სადა჻ ძეს჻ სულთა჻ ლხენისა჻ ჩემი჻ არ჻ ჰქონდეს჻ შეძლება჻ სოფლისა჻ მღილთა჻ კბენისა჻ ფრთენი჻ მომესხნენ჻ და჻ ძალი჻ მომეცეს჻ აღმაფრენისა჻
854. რაცა჻ თქუენთვინ჻ არ჻ ვარგიყოს჻ საჭურჭლესა჻ დასადებლად჻ მიეც჻ ზოგი჻ ხანაგათა჻ ზოგი჻ ხიდთა჻ ასაგებლად჻ ნურა჻ ნუ჻ გშურს჻ საქონელი჻ ჩემი჻ ჩემთვის჻ წასაგებლად჻ შენგან჻ კიდევ჻ არვინ჻ მივის჻ ცეცხლთა჻ ჩემთა჻ დამავსებლად჻