629. მე჻ უთხარ჻ «დაო჻ რად჻ მოგკლა჻ ანუ჻ რა჻ შენი჻ ბრალია჻ რამცა჻ ვქმენ჻ ნაცვლად჻ თვით჻ რომე჻ მისი჻ ჩემზედა჻ ვალია჻ აწ჻ თავსა჻ მისად჻ საძებრად჻ მივსცემ჻ სად჻ კლდე჻ და჻ წყალია»჻ სრულად჻ გავქვავდი჻ შემექმნა჻ გული჻ მართ჻ ვითა჻ სალია჻
630. მეტმან჻ ზარმან჻ გამაშმაგა჻ მომივიდა჻ ცხრო჻ და჻ თრთოლა჻ გულსა჻ ვუთხარ჻ «ნუ჻ მოჰკვდები჻ არას჻ გარგებს჻ ცუდი჻ წოლა჻ გიჯობს჻ გაჭრა჻ ძებნად჻ მისად჻ გავარდნა჻ და჻ ველთა჻ რბოლა»჻ აჰა჻ ჟამი჻ ვისცა჻ გინდა჻ ჩემი჻ თანა჻ წამოყოლა჻
631. შევე჻ ფიცხლად჻ შევეკაზმე჻ ცხენსა჻ შევჯე჻ შეკაზმული჻ ასსამოცი჻ კარგი჻ მოყმე჻ ჩემსა჻ თანა჻ ხანდაზმული჻ წამომყვა჻ და჻ წამოვედით჻ კართა჻ გარე჻ დარაზმული჻ ზღვის჻ პირს჻ მივე჻ ნავი჻ დამხვდა჻ მენავემან჻ მნახა჻ ზმული჻
632. ნავსა჻ შევჯე჻ ზღვასა჻ შევე჻ ზღვასა჻ შიგან჻ გავალაგდი჻ არსით჻ ნავი჻ მომავალი჻ უნახავად჻ არ჻ დავაგდი჻ მოველოდი჻ არა჻ მესმა჻ შმაგი჻ უფრო჻ გავეშმაგდი჻ რომე჻ სრულად჻ მომიძულვა჻ ღმერთსა჻ თურე჻ ასრე჻ ვსძაგდი჻
633. რომე჻ დავჰყავ჻ წელიწადი჻ თვე჻ თორმეტი჻ გამეოცა჻ მაგრა჻ მისი჻ მნახავიცა჻ სიზმრივ჻ კაცი჻ არ჻ მეოცა჻ თანამყოლი჻ ყველაკაი჻ ამომიწყდა჻ დამეხოცა჻ ვთქვი჻ თუ჻ «ღმერთსა჻ ვერას჻ ვჰკადრებ჻ რაცა჻ სწადდეს჻ აგრე჻ ვყო჻ ცა»჻
634. ზღვაზღვა჻ ცურვა჻ მომეწყინა჻ მით჻ გამოვე჻ ზღვისა჻ პირსა჻ გული჻ სრულად჻ გამიმხეცდა჻ არ჻ ვუსმენდი჻ არც჻ ვაზირსა჻ ყველაკაი჻ დამეფანტნენ჻ დარჩომოდა჻ რაცა჻ ჭირსა჻ კაცსა჻ ღმერთი჻ არ჻ გასწირავს჻ ასრე჻ მისგან჻ განაწირსა჻
635. ერთაი჻ ესე჻ ასმათი჻ და჻ დამრჩეს჻ ორნი჻ მონანი჻ ჩემნი჻ გულისა჻ მდებელნი჻ და჻ ჩემნი჻ შემამგონანი჻ მისი჻ ვერა჻ ვცნენ჻ ამბავნი჻ ვერცა჻ დრამისა჻ წონანი჻ ტირილი჻ მიჩნდის჻ ლხინად჻ და჻ მდინდიან჻ ცრემლთა჻ ფონანი჻
636. ღამით჻ მევლო჻ მოვიდოდი჻ ზღვისა჻ პირსა჻ აჩნდეს჻ ბაღნი჻ ჰგვანდეს჻ ქალაქს჻ ვეახლენით჻ ცალკერძ჻ იყვნეს჻ კლდეთა჻ ნაღნი჻ არ჻ მიამის჻ კაცთა჻ ნახვა჻ მიდაღვიდა჻ გულსა჻ დაღნი჻ მუნ჻ გარდავხე჻ მოსვენებად჻ დამხვდეს჻ რამე჻ ხენი჻ ლაღნი჻
637. ხეთა჻ ძირსა჻ მივიძინე჻ მათ჻ მონათა჻ ჭამეს჻ პური჻ მერმე჻ ავდეგ჻ სევდიანი჻ მიღამებდა჻ გულსა჻ მური჻ ვერა჻ მეცნა჻ ეგზომ჻ გრძელად჻ ვერ჻ ჭორი჻ და჻ ვერ჻ დასტური჻ ველთა჻ ცრემლი჻ ასოვლებდა჻ თვალთა჻ ჩემთა჻ მონაწური჻
638. ზახილი჻ მესმა჻ შევხედენ჻ მოყმე჻ ამაყად჻ ყიოდა჻ შემოირბევდა჻ ზღვის჻ პირპირ჻ მას჻ თურმე჻ წყლული჻ სტკიოდა჻ ხრმლისა჻ ნატეხი჻ დასვრილი჻ აქვს჻ სისხლი჻ ჩამოსდიოდა჻ მტერთა჻ ექადდა჻ წყრებოდა჻ იგინებოდა჻ ჩიოდა჻
639. ზედა჻ ჯდა჻ შავსა჻ ტაიჭსა჻ ესე჻ აწ჻ მე჻ მითქს჻ რომელი჻ მართ჻ ვითა჻ ქარი჻ მოქროდა჻ გაფიცხებული჻ მწყრომელი჻ მონა჻ მივსწივე჻ მისისა჻ შეყრისა჻ ვიყავ჻ მნდომელი჻ შევსთვალე჻ დადეგ჻ მიჩვენე჻ ლომსა჻ ვინ჻ გაწყენს჻ რომელი჻
640. მას჻ მონასა჻ არა჻ უთხრა჻ არცა჻ სიტყვა჻ მოუსმინა჻ ფიცხლად჻ შევჯე჻ ჩავეგებე჻ მე჻ ჩაუსწარ჻ ჩავე჻ წინა჻ უთხარ჻ დადეგ჻ გამიგონე჻ შენი჻ საქმე჻ მეცა჻ მინა჻ შემომხედნა჻ მოვეწონე჻ სიარული჻ დაითმინა჻
641. გამიცადა჻ ღმერთსა჻ ჰკადრა჻ შენ჻ ასეთნი჻ ხენი჻ ვით჻ ხენ჻ მერმე჻ მითხრა჻ მოგახსენებ჻ აწ჻ სიტყვანი჻ რომე჻ მკითხენ჻ იგი჻ მტერნი჻ გამილომდეს჻ აქამდისცა჻ რომე჻ ვითხენ჻ უკაზმავსა჻ მიღალატეს჻ საჭურველნი჻ ასრე჻ ვითხენ჻
642. მე჻ უთხარ჻ დადეგ჻ დაწყნარდი჻ გარდავხდეთ჻ ძირსა჻ ხეთასა჻ არ჻ შეუდრკების჻ ჭაბუკი჻ კარგი჻ მახვილთა჻ კვეთასა჻ თანა჻ წამომყვა჻ წავედით჻ უტკბოსი჻ მამაძეთასა჻ მე჻ გავეკვირვე჻ ჭვრეტასა჻ მის჻ ყმისა჻ სინაზეთასა჻
643. ერთი჻ მონა჻ დასტაქარი჻ მყვა჻ და჻ წყლულნი჻ შეუხვივნა჻ ისრის჻ პირნი჻ ამოუხვნა჻ დაკოდილნი჻ არ჻ ატკივნა჻ მერე჻ ვჰკითხე჻ ვინ჻ ხარ჻ ანუ჻ მკლავმან჻ შენმან჻ ვისგან჻ ივნა჻ საამბობლად჻ დამირიგდა჻ თავი჻ მისი჻ გაამჩივნა჻
644. პირველ჻ მითხრა჻ არა჻ ვიცი჻ რა჻ ხარ჻ ანუ჻ რას჻ გამსგავსო჻ ანუ჻ ეგრე჻ რამ჻ დაგლია჻ ანუ჻ პირველ჻ რამ჻ გაგავსო჻ რამან჻ შეგქმნა჻ მოყვითანოდ჻ ვარდგიშერი჻ რომე჻ ჰრგავსო჻ ღმერთმან჻ მისგან჻ ანთებული჻ სანთელიმცა჻ რად჻ დაგავსო჻
645. მულღაზანზარის჻ ქალაქი჻ ახლოს჻ მე჻ მაქვსო჻ რომელი჻ ნურადინფრიდონ჻ სახელი჻ მეფე჻ ვარ჻ მუნა჻ მჯდომელი჻ ესე჻ სამზღარი჻ ჩემია჻ სადა჻ ხარ჻ გარდამხდომელი჻ ცოტა჻ მაქვს჻ მაგრა჻ ყოველგნით჻ სიკეთემიუთხრობელი჻
646. მამის჻ ძმა჻ და჻ მამაჩემი჻ პაპმან჻ ჩემმან჻ გაყვნა჻ ოდეს჻ ზღვასა჻ შიგან჻ კუნძულია჻ ჩემად჻ წილად჻ მას჻ იტყოდეს჻ თვით჻ ბიძასა჻ ჩემსა჻ მიხვდა჻ ვისთა჻ შვილთა჻ აწ჻ დამკოდეს჻ მათკე჻ დარჩა჻ სანადიროარ჻ მივსცემდი჻ მამერჩოდეს჻
647. დღეს჻ გამოველ჻ ნადირობას჻ ზღვისა჻ პირსა჻ ვინადირე჻ მუნა჻ გასვლა჻ მომდომოდა჻ მით჻ მრეკალი჻ არ჻ ვახსირე჻ სპათა჻ უთხარ჻ მომიცადეთ჻ მოვიდოდე჻ მეცა჻ ვირე჻ ხუთთა჻ ოდენ჻ ბაზიერთა჻ მეტი჻ არა჻ დავიჭირე჻