511. მას჻ ღამით჻ ვსხედით჻ ნადიმად჻ მუნ჻ ამოდ჻ გავიხარენით჻ დილასა჻ ქალაქს჻ შევედით჻ მოედნით჻ ავიყარენით჻ მეფემან჻ ბრძანა჻ «ლაშქარნი჻ უხმენით჻ შემოჯარენით჻ დღეს჻ ხატაელი჻ მიჩვენეთ჻ ტყვენიცა჻ შემომგვარენით჻
512. რამაზ჻ მეფე჻ შეპყრობილი჻ მას჻ წინაშე჻ მოვიყვანე჻ ტკბილად჻ ნახა჻ ხელმწიფემან჻ ვითა჻ შვილი჻ სააკვანე჻ ორგული჻ და჻ მოღალატე჻ ნამსახურსა჻ დავაგვანე჻ ესე჻ არის჻ მამაცისა჻ მეტისმეტი჻ სიგულვანე჻
513. მას჻ მეფესა჻ ხატაელსა჻ უმასპინძლა჻ უალერსა჻ ჟამიერად჻ უბრძანებდის჻ საუბარსა჻ მათსა჻ ფერსა჻ ცისკრად჻ მიხმეს჻ მიბრძანებდეს჻ მე჻ სიტყვასა჻ ლმობიერსა჻ შეუნდობო჻ ხატაელსა჻ მას჻ აქამდის჻ შენამტერსა჻
514. მე჻ ვჰკადრე჻ «ღმერთი჻ ვინათგან჻ შეუნდობს჻ შეცოდებულსა჻ უყავით჻ თქვენცა჻ წყალობა჻ მას჻ ღონეგაცუდებულსა჻ რამაზს჻ უბრძანებს჻ «იცოდი჻ გაგზავნით჻ შეწყალებულსა჻ მაგრა჻ ნუ჻ გნახავთ჻ კვლაცაღა჻ ჩვენს჻ წინა჻ გაწბილებულსა჻
515. ხარაჯა჻ დასდვეს჻ შეჰკვეთეს჻ დრაჰკანი჻ ასჯერ჻ ასია჻ კვლავ჻ ხატაური჻ მრავალი჻ სხვა჻ სტავრა჻ სხვა჻ ატლასია჻ მერმე჻ ყველანი჻ დამოსა჻ იგი჻ და჻ მისი჻ ხასია჻ შეწყალებული჻ გაგზავნა჻ უყო჻ რისხვისა჻ ფასია჻
516. ხატაელმან჻ დაუმადლა჻ დადრკა჻ მდაბლად჻ ეთაყვანა჻ მოახსენა჻ «ორგულობა჻ თქვენი჻ ღმერთმან჻ შემანანა჻ თუღა჻ ოდეს჻ შეღაგცოდო჻ მაშინ჻ მომკალ჻ მემცა჻ განა჻ წავიდა჻ და჻ ყველაკაი჻ მისი჻ თანა჻ წაიტანა჻
517. მოვიდა჻ კაცი჻ მეფისა჻ ცისკრობს჻ არ჻ დანაღამია჻ ებრძანა჻ «შენგან჻ გაყრივარ჻ მას჻ აქათ჻ თვეო჻ სამია჻ მინდორს჻ მოკლული჻ ისრითა჻ ნადირი჻ არ჻ მიჭამია჻ არ჻ დამაშვრალხარ჻ წავიდეთ჻ თუცა჻ დაშრომის჻ ჟამია჻
518. შევეკაზმე჻ დარბაზს჻ მიველ჻ დამხვდა჻ ჯარი჻ ავაზისა჻ შავარდნითა჻ სავსე჻ იყო჻ სრულად჻ არე჻ დარბაზისა჻ მეფე჻ ქვე჻ ჯდა჻ შეკაზმული჻ შვენებითა჻ მსგავსი჻ მზისა჻ გაეხარნეს჻ მისვლა჻ ჩემი჻ ტურფისა჻ და჻ ლამაზისა჻
519. იდუმალ჻ ცოლსა჻ ეუბნა჻ მართ჻ ჩემგან჻ უცოდნელია჻ «ომით჻ მოსრული჻ ტარიელ჻ საჭვრეტად჻ სასურველია჻ მან჻ გაანათლოს჻ მჭვრეტელთა჻ გული჻ რაზომცა჻ ბნელია჻ რაცა჻ დაგვედრო჻ საქმნელად჻ ქმენ჻ არა჻ საზოზღნელია჻
520. «აწ჻ მითქვამს჻ საქმე჻ უშენო჻ შენცა჻ ცან჻ ესე჻ მცნებული჻ რათგან჻ ქალია჻ სამეფოდ჻ ჩვენგანვე჻ სახელდებული჻ ვინცაღა჻ ნახავს჻ აწ჻ ნახოს჻ აჰა჻ დღე჻ ედემს჻ ხლებული჻ გვერდსა჻ დაისვი჻ ორნივე჻ სრას჻ დამხვდით჻ მოვალ჻ შვებული჻
521. მოვინადირეთ჻ მინდორი჻ ძირი჻ მთისა჻ და჻ გორისა჻ იყო჻ სიმრავლე჻ ძაღლისა჻ შავარდნისა჻ და჻ ქორისა჻ ადრე჻ დავბრუნდით჻ ვიარეთ჻ არ჻ ეჯი჻ გზისა჻ შორისა჻ აღარ჻ იბურთეს჻ დაშლა჻ ქნეს჻ თამაშობისა჻ ორისა჻
522. ჩემთა჻ მჭვრეტელთა჻ მოეცვა჻ ქალაქი჻ შუკა჻ და჻ ბანი჻ ომგარდახდილსა჻ მშვენოდეს჻ მეანიანნი჻ კაბანი჻ ფერმიხდილგვარად჻ ვშვენოდი჻ ვარდი჻ ცრემლითა჻ ნაბანი჻ ვინცა჻ მიჭვრეტდის჻ ბნდებოდის჻ მათრლად჻ არს჻ არ჻ კატაბანი჻
523. რიდენი჻ რომე჻ მეშოვნეს჻ ქალაქსა჻ ხატაელთასა჻ იგი჻ მეხვივნეს჻ მშვენოდეს჻ ვახელებ჻ გულსა჻ ხელთასა჻ მეფე჻ გარდახდა჻ დარბაზსა჻ შევედით჻ ჩემთა჻ მზრდელთასა჻ შევხედენ჻ დავჰკრთი჻ ელვასა჻ ღაწვთა჻ მზეებრ჻ ნათელთასა჻
524. მას჻ მზესა჻ ტანსა჻ ემოსნეს჻ ნარინჯისფერნი჻ ჯუბანი჻ ზურგით჻ უთქს჻ ჯარი჻ ხადუმთა჻ დასდასად჻ უბანუბანი჻ სრულად჻ ნათლითა჻ აევსო჻ სახლი჻ შუკა჻ და჻ უბანი჻ მუნ჻ ვარდსა჻ შუა჻ შვენოდეს჻ ძოწმარგალიტნი჻ ტყუბანი჻
525. ნაომარსა჻ დაკოდილსა჻ ხელი჻ ყელსა჻ ჩამომება჻ დედოფალი჻ საჯდომთაგან჻ ადგა჻ წინა჻ მომეგება჻ ვითა჻ შვილი჻ გარდამკოცნა჻ ღაწვი჻ ვარდი჻ დამილება჻ მითხრა჻ «ნუ჻ ეჭვ჻ ამას჻ იქით჻ თუღა჻ მტერი჻ შეღაგება჻
526. ახლოს჻ დამისვეს჻ ადგილსა჻ მუნ჻ სადა჻ მიამებოდა჻ პირისპირ჻ მიჯდა჻ იგი჻ მზე჻ გული჻ ვისთვისცა჻ კვდებოდა჻ მალვით჻ უჭვრეტდი჻ მიჭვრეტდის჻ სხვად჻ არად჻ მეგონებოდა჻ თვალნი჻ მოვსწყვიდნი჻ სიცოცხლე჻ ამითა჻ მეარმებოდა჻
527. შეიქმნა჻ სმა჻ და჻ პურობა჻ მსგავსი჻ მათისა჻ ძალისა჻ სხვა჻ გახარება჻ ასეთი჻ არს჻ უნახავი჻ თვალისა჻ ჯამი჻ და჻ ჭიქა჻ ყველაი჻ ფეროზისა჻ და჻ ლალისა჻ არვისი჻ ბრძანა჻ მეფემან჻ არცა჻ გაშვება჻ მთრვალისა჻
528. მე჻ მუნა჻ მყოფი჻ მივეცი჻ შვებასა჻ მეტისმეტასა჻ არ჻ შემომხედნის჻ შევხედნი჻ ცეცხლმან჻ დამიწყის჻ შრეტასა჻ კაცთა჻ კრძალვასა჻ ვაწვევდი჻ გულსა჻ შმაგსა჻ და჻ რეტასა჻ რა჻ უამია჻ პირისპირ჻ საყვარელისა჻ ჭვრეტასა჻
529. დააგდეს჻ მღერა჻ მუტრიბთა჻ «სულეთო჻ თავი჻ ხარიან჻ მიბრძანეს჻ «შვილო჻ ტარიელ჻ ვით჻ გითხრათ჻ ვით჻ გვიხარიან჻ ნეტარძი჻ გვაქვსო჻ მებრძოლნი჻ მით჻ ჩვენნი჻ ვაგლახ჻ არიან჻ მართალან჻ შენნი჻ მჭვრეტელნი჻ არ჻ ცუდად჻ იმკვეხარიან჻
530. «აწ჻ თუცა჻ გმართებს჻ შემოსვა჻ ვის჻ მორჭმით჻ მოგივლენიან჻ არ჻ შეგმოსთ჻ მაგა჻ კაბათა჻ არ჻ აგხდით჻ ტურფად჻ გშვენიან჻ აწ჻ გქონდეს჻ ასი჻ საჭურჭლე჻ ვის჻ შუქნი჻ მოგიფენიან჻ თვით჻ შეიკერე჻ რაცა჻ გწადს჻ ჩვენგან჻ ნუღარა჻ გრცხვენიან჻