452. მე჻ გამიკვირდა჻ სით჻ ვუყვარ჻ ანუ჻ ვით჻ მკადრებს჻ თხრობასა჻ მიუყოლობა჻ არ჻ ვარგა჻ დამწამებს჻ უზრახობასა჻ ჩემგან჻ იმედსა჻ გარდასწყვეტს჻ მერმე჻ დამიწყებს჻ გმობასა჻ დავწერე჻ რაცა჻ პასუხად჻ ჰმართებდა჻ აშუკობასა჻
453. დღენი჻ გამოჰჴდეს჻ მე჻ გული჻ უფრორე჻ დამწვეს჻ კვლავ჻ ალთა჻ ვეღარ჻ ვუჭვრეტდი჻ ლაშქართა჻ მინდორს჻ თამაშად჻ მავალთა჻ დარბაზს჻ ვერ჻ მიველ჻ მკურნალთა჻ დამიწყეს჻ მოსლვა჻ მრავალთა჻ მაშინ჻ დავიწყე჻ გარდაჴდა჻ სოფლისა჻ ლხინთა჻ და჻ ვალთა჻
454. მათ჻ ვერა჻ მარგეს჻ მე჻ გულსა჻ ბინდი჻ დამეცა჻ ბნელისა჻ სხუამან჻ ვერავინ჻ შემატყვა჻ დება჻ ცნობისა჻ ხელისა჻ სისხლი჻ დამწამა჻ მეფემან჻ ბრძანა჻ გაჴსნევა჻ ჴელისა჻ გავიჴსენ჻ ფარვად჻ თავისა჻ არვისგან჻ საეჭველისა჻
455. ჴელ჻ გაჴსნილი჻ სევდიანი჻ საწოლს჻ ვიყავ჻ თავისწინა჻ ჩემი჻ მონა჻ შემოვიდა჻ შევხედე჻ თუ჻ თქვას჻ რა჻ მინა჻ მონააო჻ ასმათისი჻ შემოყუანა჻ უთხარ჻ შინა჻ გულსა჻ შინა჻ დაუზრახე჻ რა჻ მპოვაო჻ ანუ჻ ვინა჻
456. ასმათის჻ წიგნი჻ მომართვა჻ მე჻ წავიკითხე჻ ნებასა჻ წიგნსა჻ შევატეევ჻ ლამობდა჻ შეყრისა჻ მოსწრაფებასა჻ პასუხად჻ გავეც჻ ჟამია჻ მართალ჻ ხარ჻ გაკუირვებასა჻ მოვალ჻ თუ჻ მიჴმობ჻ მე჻ ნუ჻ მეჭუ჻ მოსლვისა჻ დაზარებასა჻
457. გულსა჻ ვარქვი჻ თუ჻ ლახუარნი჻ ეგრე჻ ვით჻ დაგაღონებენ჻ ამირბარი჻ ვარ჻ ჴელმწიფე჻ სრულად჻ ჰინდონი჻ მმონებებ჻ აზრად჻ შეიქმან჻ საქმესა჻ ათასჯერ჻ შეაწონებენ჻ თუ჻ შეიგებენ჻ მე჻ მათთა჻ არეთა჻ არ჻ მარონებენ჻
458. კაცი჻ მოვიდა჻ მეფისა჻ სწადსო჻ ამბვისა჻ სმინება჻ მოყვანა჻ ვუთხარ჻ ებრძანა჻ ქნაცა჻ სისხლისა჻ დინება჻ მე჻ ვჰკადრე჻ ჴელი჻ გავიჴსენ჻ დამიწყო჻ მოჯობინება჻ თქუენს჻ წინა჻ მოვალ჻ ამისთუის჻ კვლა჻ უფრო჻ მმართებს჻ ლხინება჻
459. დარბაზს჻ მიველ჻ მეფე჻ ბრძანებს჻ ამის჻ მეტსა჻ ნუ჻ იქ჻ აბა჻ ცხენსა჻ შემსვა჻ უკაპარჭო჻ წელთა჻ არა჻ არ჻ შემაბა჻ შეჯდა჻ ქორნი჻ მოუტივნა჻ დურაჯები჻ დაინაბა჻ მშვილდოსანნი჻ გასაგანნა჻ იტყოდიან჻ შაბაშ჻ შაბა჻
460. შინა჻ დავსხედით჻ ნადიმად჻ მას჻ დღესა჻ მინდორს჻ რებულნი჻ მომღერალნი჻ და჻ მუტრიბნი჻ არ჻ იყვნეს჻ სულდაღებულნი჻ მეფემან჻ გასცნა჻ მრავალი჻ თუალნი჻ ღარიბად჻ ქებულნი჻ აუვსებელნი჻ არ჻ დარჩეს჻ მას჻ დღესა჻ მათნი჻ ხლებულნი჻
461. ვეცდებოდი჻ არა჻ მცალდა჻ სევდისაგან჻ თავის჻ კრძალვად჻ ვიგონებდი჻ ცეცხლი჻ უფრო჻ მედებოდა჻ გულსა჻ ალად჻ ჩემნი჻ სწორნი჻ წავიტანენ჻ ჩემსა჻ დავჯე჻ მთქვიან჻ ალვად჻ შევქენ჻ სმა჻ და჻ ნადიმობა჻ პატიჟთა჻ და჻ ჭირთა჻ მალვად჻
462. მოლარემან჻ შინაურმან჻ ყურსა჻ მითხრა჻ ნაუბარი჻ ქალი჻ ვინმე჻ გიკითხავსო჻ ინახუისცა჻ ამირბარი჻ ზეწარითა჻ მოუხურავს჻ პირი჻ ბრძენთა჻ საქებარი჻ უთხარ჻ საწოლს჻ შეიყვანე჻ ჩემგან჻ არის჻ ნაჴმობარი჻
463. ავდეგ჻ მსხდომნი჻ ნადიმობით჻ დაემზადნეს჻ ასაყრელად჻ შარდი჻ უთხარ჻ ნუ჻ ასდგებით჻ მოვალ჻ ხანთა჻ დაუზმელად჻ გამოველ჻ და჻ საწოლს჻ შეველ჻ მონა჻ დადგა჻ კარსა჻ მცველად჻ გული჻ მივეც჻ თმობაქნათა჻ აუგისა჻ საკრძალველად჻
464. კარსა჻ შევდეგ჻ ქალი჻ წინა჻ მომეგება჻ თაყუანისმცა჻ მითხრა჻ მოსლვა჻ თქვენს჻ წინაშე჻ კურთხეულ჻ არს჻ რამან჻ ღირსმცა჻ გამიკუირდა჻ მიჯნურისა჻ თაყვანება჻ ექნა჻ ვისმცა჻ ვთქუი჻ არ჻ იცის჻ აშიკობა჻ თუმც჻ იცოდა჻ წყნარად჻ ზისმცა჻
465. მივე჻ დავჯე჻ ტახტსა჻ ზედა჻ ქალი჻ მოდგა჻ ნოხთა჻ პირსა჻ ჩემსა჻ ახლოს჻ დასაჯდომად჻ თავი჻ მისი჻ არ჻ აღირსა჻ ვარქვი჻ მანდა჻ რად჻ ჰზი჻ შენ჻ თუ჻ სიყვარული჻ ჩემი჻ გჭირსა჻ მან჻ პასუხი჻ არა჻ მითხრა჻ ჩემთუის჻ ჰგუანდა჻ სიტყუაძუირსა჻
466. მითხრა჻ დღე჻ ეგე჻ სირცხუილად჻ მედების჻ გულსა჻ ალობა჻ გგონია჻ ჩემგან჻ წინაშე჻ მაგისთვის჻ მომავალობა჻ მაგრა჻ აწ჻ მიდებს჻ იმედსა჻ შენგან჻ ცდისაღა჻ მალობა჻ ამას჻ თუ჻ ვღირს჻ ვარ჻ ვერ჻ ვიტყვი჻ მაკლია჻ ღ~თისა჻ წყალობა჻
467. ადგა჻ მითხრა჻ თქუენსა჻ კრძალვასა჻ ჩემგან჻ ცნობა჻ უბნევია჻ ნუ჻ მეჭუ჻ რაცა჻ პატრონისა჻ ბრძანებასა჻ უთქმევია჻ ეზომ჻ დიდსა჻ შემართებად჻ გულსა჻ მისად჻ უთნევია჻ ამა჻ წიგნმან჻ გაგაგონოს჻ ჩემთუის჻ ვისცა჻ უთქმევია჻
468. მიბრძანა჻ მითხრა჻ ამბავი჻ იცოდა჻ ჩემის჻ ნებისა჻ ყურსა჻ მიამბო჻ ხაბარი჻ ჩემისა჻ გახარებისა჻ შეგყარნა჻ ბოლოდ჻ ვისიცა჻ შეხედვა჻ გენატრებისა჻ წიგნი჻ მომართუა჻ გავჰკაზმე჻ ჴმა჻ უთხარ჻ მიბრუნვებისა჻
469. გამიკვირდა჻ შემეზარნეს჻ ესე჻ რამან჻ ათქმევინა჻ ვინ჻ მპოვაო჻ სადაურმან჻ სადით჻ მიცნობს჻ იგ჻ მე჻ ვინა჻ მის჻ მგონესა჻ ყოფა჻ ჩემი჻ ერთობ჻ სრულად჻ დამკარგვინა჻ ნუ჻ ყოს჻ ღ~თნ჻ მისად჻ ნაცვლად჻ მზეცა჻ მომხვდეს჻ მინდა჻ მინა჻
470. წიგნი჻ ვნავხე჻ მისი჻ იყო჻ ვისი჻ მდაგავს჻ ცეცხლი჻ გულსა჻ მოეწერა჻ მზისა჻ შუქსა჻ ნუ჻ დაიჩნევ჻ ლომო჻ წყლულსა჻ მე჻ შენი჻ ვარ჻ ნუ჻ მოჰკვდები჻ მაგრა჻ ბნედა჻ ცუდად჻ მძულსა჻ აწ჻ ასმათი჻ მოგახსენებს჻ ყველაკასა჻ ჩემგან჻ თქმულსა჻