... (H-2074), XVI-XVII სს.
413. თხუთმეტისა჻ წლისა჻ ვიყავ჻ მეფე჻ მზრდიდა჻ ვითა჻ შვილსა჻ დღისით჻ ვიყუი჻ მას჻ წინაშე჻ გამიშვებდის჻ არცა჻ ძილსა჻ ძალად჻ ლომსა჻ თუალად჻ მზესა჻ ტანად჻ ვგუანდი჻ ედემს჻ ზრდილსა჻ სროლასა჻ და჻ ასპარეზსა჻ აქებდიან჻ ჩემგან჻ ქნილსა჻
414. რა჻ მინდორს჻ შვჯდი჻ ზარითა჻ ჴმა჻ იყო჻ ბუკთა჻ ცემისა჻ თანა჻ მყვის჻ სპისა჻ სიმრავლე჻ მსგავსი჻ ფუტკრისა჻ რემისა჻ ჭურეტად჻ ქალყმები჻ დაჯრილა჻ დგას჻ თემისა჻ და჻ თემისა჻ ვინ჻ მნახის჻ ეყვის჻ ერთ჻ წლამდის჻ კვეხა჻ ნახუისა჻ ჩემისა჻
415. მოსრნის჻ მხეცნი჻ და჻ ნადირნი჻ ისარმან჻ ჩემგან჻ სრეულმან჻ მერმე჻ ვიბურთი჻ მოედანს჻ მინდორით჻ შემოქცეულმან჻ შევიდი჻ შევქმნი჻ ნადიმი჻ ნიადაგ჻ ლხინსა჻ ჩვეულმან჻ აწ჻ საწუთროსა჻ გამყარა჻ პირმან჻ ბროლ჻ ბალახშეულმან჻
416. მამა჻ მომიკვდა჻ მოვიდა჻ დღე჻ სიკუდილისა჻ მისისა჻ ქნა჻ გაუცუდდა჻ ფარსადანს჻ ნიშატისა჻ და჻ ნიშისა჻ მათ჻ გაეხარნეს჻ ვის჻ ზარი჻ დალევდის჻ მისგან჻ შიშისა჻ ერთგულთა჻ შექნეს჻ ვაება჻ მტერთა჻ ხსენება჻ იშისა჻
417. მე჻ წელიწდამდის჻ ბნელსა჻ ვჯე჻ საწუთროგაცუდებული჻ დღისით჻ და჻ ღამით჻ ვვაებდი჻ ვერვისგან჻ სულდაღებული჻ გაყუანად჻ ხასნი჻ მოვიდეს჻ მითხრეს჻ მეფისა჻ მცნებული჻ ებრძანა჻ შვილო჻ ტარიელ჻ ნუ჻ ხარ჻ შავითა჻ ღებული჻
418. ჩუენ჻ უფრო჻ გუტკივის჻ იგი჻ ვინ჻ დაგუაკლდა჻ სწორად჻ თავისა჻ ასი჻ ებოძა჻ საჭურჭლე჻ ებრძანა჻ აჰჴდა჻ შავისა჻ ბოძება჻ მისეულისა჻ სრულისა჻ საკარგავისა჻ შენ჻ გქონდეს჻ ამირბარობა჻ ქნა჻ მისვე჻ საურავისა჻
419. ავენთი჻ დამწვეს჻ მამისა჻ საჴმილთა჻ დაუშრტელთა჻ უკანით჻ გამომიყვანეს჻ ხასთა჻ მას჻ წინამდგომელთა჻ გამოსლვისათუის჻ ზეიმი჻ შექმნეს჻ ჰინდოეთს჻ მფლობელთა჻ შორს჻ მომეგებნეს჻ მაკოცეს჻ პატივით჻ ვითა჻ მშობელთა჻
420. თუალთა჻ ჩემთა჻ ცხელი჻ ცრემლი჻ აწინდლისა჻ უფრო჻ დიან჻ წყლისა჻ ჭამა჻ გარდვიჴადე჻ სიმძიმილის჻ მითხრობდიან჻ ასრე჻ გავჴე჻ ჩემი჻ ჯარი჻ არ჻ დარჩების჻ იტყოდიან჻ ზოგნი჻ ტირან჻ მამისათუის჻ ზოგნი჻ ჩემთუის჻ ტიროდიან჻
421. მათ჻ საჯდომთა჻ ახლოს჻ დამსვეს჻ პატივმცემდეს჻ ძისა჻ დარად჻ მის჻ ჴელისა჻ საურავი჻ მათ჻ ორთავე჻ მითხრეს჻ წყნარად჻ ურჩ჻ ვექმენ჻ და჻ მისეულთა჻ წესთა჻ ქცევა჻ მიჩნდა჻ ზარად჻ არ჻ მომეშვნეს჻ დავმორჩილდი჻ თაყვანისმცეს჻ ამირბარად჻
422. პატრონობა჻ ჰინდოთა჻ და჻ მრავალთაცა჻ მქონდა჻ სხუათა჻ ვნაპიროდი჻ თუ჻ ვინ჻ იყვის჻ მავნებელი჻ ჩემთა჻ სპათა჻ ხალვად჻ ვჯდი჻ და჻ ვიხარებდი჻ ზამი჻ შევქნი჻ მღერასმათა჻ სპათა჻ ვმოსდი჻ ვნადირობდი჻ ქება჻ თქვიან჻ ჩემთა჻ ქნათა჻
423. ტარიელს჻ თუალნი჻ სისხლისა჻ ცრემლთაგან჻ დაღამებიან჻ თქუა჻ ნახუისაცა჻ უღირსსა჻ ვისგან჻ საჴუმილნი჻ მდებიან჻ უმისოდ჻ ძმანი჻ რად჻ მძმობენ჻ ანუ჻ რად჻ დანი჻ მდებიან჻ აწყა჻ ვახსენებ჻ დღესა჻ მას჻ ოდიდგან჻ ცეცხლი჻ მდებიან჻
424. აჰა჻ ძმაო჻ რადგან჻ მკითხე჻ ცხელი჻ ცეცხლი჻ მიახლია჻ ჩემთა჻ ჭირთა჻ მაქრავებლად჻ მისი჻ მზრდელი჻ მიახლია჻ მუდმით჻ მწუევდის჻ ცეცხლი჻ ცხელი჻ მეტად჻ ვეღარ჻ ვეახლია჻ შენად჻ შეყრად჻ არ჻ მომკვდარვარ჻ ჭირნი჻ ასრე჻ ვიახლია჻
425. ღ~თსა჻ კაცთა჻ სიყუარული჻ ჩუენზედ჻ ოდის჻ გამოჩნდების჻ ჩუენ჻ სიკვდილი჻ ლხინად჻ მოგუცეს჻ შემოქმედსა჻ რა჻ აკლდების჻ ჻ ზოგთა჻ შეჰკრავს჻ წამის჻ ყოფად჻ ზოგნი჻ ცადმდე჻ ამაღლდების჻ მით჻ ერთითა჻ შეგუიბრალოს჻ წყალობითა჻ ჩუენ჻ მოგუჴუდების჻
426. აღარა჻ ვიცი჻ დამვიწყდეს჻ თუცა჻ დიადი჻ წელია჻ გიამბო჻ ჩემი჻ ამბავი჻ განა჻ რაზომცა჻ ძნელია჻ ცრუ჻ და჻ მუხთალი჻ სოფელი჻ მიწყივ჻ ავისა჻ მქნელია჻ მისთა჻ ნაკუეთთა჻ წინწალი჻ დამეცეს჻ ხანგრძლად჻ მწველია჻
ამბავი ტარიელის გამიჯნურებისა პირველ რომე გამიჯნურდა გაიგონე჻
427. კულავ჻ დაიწყო჻ თქმა჻ ამბისა჻ მან჻ რა჻ ხანი჻ მოიტირა჻ დღესა჻ ერთსა჻ მე჻ და჻ მეფე჻ მოვიდოდით჻ გუენადირა჻ მიბრძანა჻ თუ჻ ქალი჻ ვნახოთ჻ ჴელი჻ ჴელთა჻ დამიჭირა჻ მის჻ ჟამისა჻ მჴსენებელი჻ მე჻ სულდგმული჻ არ჻ გიკვირა჻
428. ველს჻ გავიდეთ჻ სანადიროთ჻ უცხო჻ რამე჻ ქარი჻ ქროდა჻ მეფე჻ ბრძანებსვინადიროთ჻ ჯარი჻ გარე჻ ეხუეოდა჻ ჩუენ჻ ვიარეთ჻ ქვეითებსა჻ ჭალა჻ გარე჻ მოესწროდა჻ რა჻ ესე჻ თქუა჻ ყმა჻ ატირდა჻ ცრემლი჻ ცხელი჻ ჩამოსწთოდა჻
429. მეფემან჻ ახუმა჻ დურაჯთა჻ მითხრა჻ მიტანად჻ ქალისა჻ გამოუხვენ჻ და჻ წავედით჻ ჩემად჻ სადებლად჻ ალისა჻ მაშინ჻ დავიწყე჻ გარდაჴდა჻ მე჻ საწუთროსა჻ ვალისა჻ ალმასისა჻ ჴამს჻ ლახუარი჻ ლახურად჻ გულისა჻ სალისა჻
430. ბაღჩა჻ ვნახე჻ უტურფესი჻ ყოვლისავე჻ სალხინოსა჻ მფრინველთაგან჻ ჴმა჻ ისმოდა჻ უამესი჻ სირინოსა჻ მრავლად჻ იყო჻ სარაჯები჻ ვარდისწყლისა჻ აბანოსა჻ კარსა჻ ზედა჻ მოჰფარვიდა჻ ფარდაგები჻ ოქსინოსა჻
431. ზღუდედ჻ მოვლიდა჻ ზურმუხტი჻ ხე჻ ალვა჻ დარიგებითა჻ მეფე჻ გარდაჴდა჻ მუნ჻ სადა჻ კოშკად჻ ბაზარი჻ გებით჻ ა჻ შიგნით჻ შევედით჻ სრა჻ დაგვხუდა჻ მოცვული჻ ფარდაგებითა჻ მაშინ჻ ნასობთა჻ ლახუართა჻ სულნო჻ ვით჻ დაუდგებითა჻
