ჩანართი და დანართები ტექსტები ვეფხისტყაოსნისა, 1948 წ.
409. გამოვლნეს ზღვანი, მოვიდეს ხმელეთსა ტარიელისა; ნახეს სენთაგან დაცემით ტარიელ მსგავსი ბერისა; ორთა სენთაგან ჩიოდა მტირალი მოანბვე რისა, თქვა; “გახდა თემი ჰინდოთა სისხლთაგან მონატბერისა.”
410. ტარიელის ნახვისათვის მობრუნდეს და მოუჩუქნეს; ნახეს მჭლედ და ფერ-მიხდილად, ჰკადრეს, გული აუჩუქნეს; “ლომო, მხეო, რამ გაგხადა? – პირთა ზედა შუქნი უქნეს, აწმ ნუ გაგვა, მტერთა შენთა რისხვა ზეცით მოუბუქნეს.”
411. ტარიელ ძმათა უჩივის: “სენი დამერთო მტერულად; დღესა ერთსა ნადირობით მოვიდოდი მხიარულად, სმად დავჯე და ვიხარებდი, ვარდი არ ვქენ დანასრულად, მართ ანასდათ მომივიდა, სევდამ მოკლა გული სრულად.
412. ესმა ხვარაზმთა მფლობელსა, იგი დამერთო მე ზედა; ჰინდონი ჩემნი შეებნეს, მთვარე დაბნელდა და მზე,და; ქვეყანა ჩემი ასწყვიტა, სისხლი იკითხა ჩემზედა, მე ასრე ვიყავ, მკლავთაგან ვერ მოვიხმარენ შტერზედა.
413. სოფელო, ვისთა სისხლითა სვამ, დამწველ, გლახ, ცეცხლი ვისა და? ვის ვარდი, ია ყაყაჩოდ არა ჰგავს ნარგისისადა; მნახველნი ფიცვენ ფიცითა: წაუხმან შუქნი მზისადა, უყურეთ, მსგავსად ყვავისა ბულბული ნეხვთა ვზი,სადა?
414. ვით დავწერო, ვით ეწყინა ეს ამბავი მათ მეფეთა, ტარიელის შველისათვის არ-დამდგომთა, მოსწრაფეთა. ცრემლი სდის და აგრე ფიცვენ: “ვადენით სისხლთა მომჩქეფეთა, ხვარაზმს მივალთ, მოვიხმარებთ მკლავ-მაგარნი სიალფითა.”
415. აწ ასმათი მიეგებვის ნამსახური და დობილი; “მტერთა ჩვენთა ნახვა თქვენი შემშრეს თვალთა ცრემლ-ლტობილი! მათ სალამი გამოუღეს, მოიკითხეს გულ-წდობილი, შესტირნა და აუჩუქნა, აატირნა ერთობილი.
416. კვლა მოიკითხეს ასმატი, ნამსახური და ხლებული; ღმერთსამც მადლი აქვს, არ ვნახეთ ტარიელ თვალთათ ლებული; მოვასხით, ზედ დავაყენოთ მკურნალნი ხელოვნებული, “ადრე ვჰკურნებთო”, იტყვიან ამას ვართ იმედებული.”
417. ხელი ჰყვეს, გვერდსა მიუსხდეს აქიმნი შემოკრებულნი; წავლენ ფრიდონ და ავთანდილ გულითა გამეხებული; ფიცხლა ჰინდოთა აცნობეს, მოვლენ, არიან ქებულნი; მოვიდეს სპანი ჰინდოთა არ ხანსა დაყოვნებულნი.
418. აღლუმი ვნახეთ, არ აკლდა იგ ლაშქარნი უთვალავნი; მთა და ბარი გაიტენა, მოიმატა სპანი სხვანი; ბუკსა იკრეს და ავთანდილ. ფრიდონს სძღვნიან, მოდგეს თავნი, მიდგეს, შორით უსალამეს, თქვეს, თუ: “ვნახეთ ცათ ვარსკვლავი!”
419. სამთა მეფეთა დროშები მუნ სამგან ამართულნია; ხვარაზმს მიდიან სასწრაფოდ, არ წყნარად გამართულნია; სხვათა მრავალთა თავადთა ნიშანი წარმართულნია, მე ვერ დავთვალენ ამარ, ვა ჩემგან ძნელ შემართულნია.
ავთანდილისაგან და ფრიდონისაგან წასვლა და ხვარაზმელთა ომი
420. ცისკრად შეიქნა ხმა ბუკთა, საყვირთა, ქოს-ტაბლაკება; ჰინდონი დგანან შუასა, შვენის დროშის ალამებია; მარჯვნით დგას ლომი ავთანდილ, ყოლ არა უნდა მას ქება, მარცხენით ფრიდონ მოჰყვების, უხარის მათ გვერდსა ხლება.
421. გაემართნენ, სამესისხლოდ ხვარაზმს მივლენ გმირნი ესე; ზღვათა მათთა არ მივიდეს, ღაზოდ იყვნეს სისხლთა მთესე, მივიდეს და აწ ამათ ქნეს პირველ მათგან დანაწესე. ცეცხლებრ სწვენ და აოხრებენ, მიუბრუნვეს რისხვა ზესე.
422. წავიდა კაცი საცნობლად ვით შავარდენი ხეზითა აცნობა ხვარაზმთ მეფესა მორჭმულსა ღმრთითა ზეზითა; “არიან ორნი მნათობნი, ჰგვანან,-მოსრულან მზე მზითა, ქვეყანა სრულად დაუწვავს, რისხვა მათით მიზეზით ა.”
423. ხვარზშას ესმა ამბავი-მოსვლა ჰინდოთა რაზმისა, კვლა მეშველად ფრიდონ, ავთანდილ, ბრძნად მისთვის არ ნაკაზმისა; იგი აჩქარდა, ხმობა თქვა სპისა მის ხვარაზაზმისა, სწრაფით მივიდეს, ვერ ვთქვით ზრახვა შინ ხანსა დაზმისა.
424. რა ლაშქარნი მოუვიდეს, იკრეს ფიცხლა ნაღარათა; ხანს არ ჰყოვნის, აიყარა, არას ელის აღარათა; წინ ლაშქარნი გაიძღვანნა, ფიცხლად მათკენ გაემართა, მიეჯარნეს, რაზმი დადგეს, დროშა მრავლად აემართა.
425. კვლავე ხვარაზმთა ემთხვივა მუნ კაცი მაამბობარი; “მოვიდაო სპა მრავალი და აივსო მთა და ბარი, სრულნი შენნი დიდებულნი დაიხოცნეს, არვინ არი, მრავლად ზიდეს საქონელი, ჯორ-აქლემი უამრავი.”
426. წინ მოეგება ხვარაზმშაჰ რაზმითა მრავალ-კეცითა; იზახდა ხაფად: “მებრძოლნო თქვენ ჩემნო გაიქეცითა! თუ მკითხავთ, გიჯობს, სით მოხვალთ, მუნითვე შეიქეცითა, თვარ გათქმევინო, თუ: “ჩვენთვის რისხვით ცა დაიქეცითა.”
427. ამას იზახდა ხვარაზმშაჰ: “ორთავე რაზმი გასწორდა; შეიქნა შემოტევება, მუნ მშვილდოდსნობა გაჭორდა; “ჰკარ, მოკალ, შეიპყარისა” ხმა თვით მრავალთგან გაორდა; ბოლოდ გაიქცა ხვარაზმშაჰ, ღმრთისა წყალობა გაშორდა.
