315. ქალი჻ დაუჯდა჻ კუშტგვარად჻ ქუშობს჻ ჯერთ჻ არ჻ დამტკბარია჻ ავთანდილ჻ ქუე჻ ზის჻ ტირილად჻ აღარას჻ მოუბარია჻ ვარდისა჻ ბაღსა჻ მოჰგუბდა჻ ცრემლისა჻ საგუბარია჻ კულა჻ იქით჻ ქალი჻ ატირდა჻ მისთვის჻ გულნალმობარია჻
316. ყმა჻ მტირალი჻ შეებრალა჻ ამად჻ ცრემლნი჻ ცხელნი჻ ღუარნა჻ მაგრა჻ უჯდა჻ უცხოს჻ უცხო჻ არ჻ ბაგენი჻ აუბარნა჻ ყმამან჻ ცნა჻ თუ჻ გონებანი჻ ჩქარნი჻ ჩემთუის჻ დააწყნარნა჻ ცრემლდენილი჻ შეეხუეწა჻ ადგა჻ მუხლნი჻ მიუყარნა჻
317. უთხრა჻ ვიცი჻ აღარ჻ ვარგხარ჻ შენ჻ აწ჻ ჩემად჻ დასანდობლად჻ გაგარისხე჻ დაგრჩომივარ჻ ღარიბად჻ და჻ ამად჻ ობლად჻ აწ჻ ეგრეცა჻ თავი჻ ჩემი჻ დამიც჻ შენთუის჻ დასანდობლად჻ ამად჻ რომე჻ შეცოდება჻ შვიდგზის჻ თქმულა჻ შესანდობლად჻
318. თავი჻ ჩემი჻ სამსახურად჻ თუცა჻ ავად჻ მოგაწონე჻ მიჯნურისა჻ შებრალება჻ ჴამს჻ ესეცა჻ გაიგონე჻ სხუაგნით჻ ყოვლგნით჻ უღონო჻ ვარ჻ არვინ჻ არის჻ ჩემი჻ ღონე჻ სულთა჻ მოგცემ჻ გულისათუის჻ სხუა჻ მეტიმცა჻ რა჻ გამონე჻
319. რა჻ ქალსა჻ მიხუდა჻ ყმისაგან჻ მიჯნურობისა჻ ჴსენება჻ გულამოჴუინჩუით჻ დაიწყო჻ ასკეცად჻ ცრემლთა჻ დინება჻ კულა჻ გაამაღლა჻ ზახილით჻ ტირილი჻ არ჻ გაცინება჻ ავთანდილს჻ ღ~თნ჻ წადილი჻ მისცა჻ გულისა჻ ლხინება჻
320. იტყუის჻ თუ჻ ამა჻ სიტყვითა჻ მას჻ ფერი჻ შეეცვალების჻ ვისთუის჻ მე჻ ხელი჻ უცილოდ჻ მას჻ ცრემლი჻ ემალმალების჻ კულა჻ უთხრა჻ დაო჻ მიჯნური჻ მტერთაცა჻ შეებრალების჻ ესეცა჻ იცი჻ სიკვდილსა჻ თუით჻ ეძებს჻ არ჻ ეკრძალების჻
321. ვარ჻ მიჯნური჻ ხელი჻ ვინმე჻ გაუწყვედლად჻ სულთა჻ დგმისად჻ ჩემმან჻ მზემან჻ გამომგზავნა჻ საძებარად჻ იმა჻ ყმისად჻ ღრუბელიცა჻ ვერ჻ მიხუდების჻ მე჻ მისრულვარ჻ სადა჻ მისად჻ გული჻ თქუენი჻ მიპოვნია჻ მისი჻ შენდა჻ შენი჻ მისად჻
322. მისი჻ სახე჻ გულსა჻ ჩემსა჻ ხატად჻ ასრე჻ გამოვხატე჻ მისთუის჻ ხელმან჻ გამოჭრილმან჻ ლხინი჻ ჩემი჻ ვაალქატე჻ ორისაგან჻ ერთი჻ მიყავ჻ ტყვე჻ მქმენ჻ ანუ჻ მააზატე჻ ან჻ მაცოცხლე჻ ანუ჻ მომკალ჻ ჭირი჻ ჭირსა჻ მომიმატე჻
323. ქალმან჻ უთხრა჻ ყმასა჻ სიტყუა჻ პირველისა჻ უამესი჻ ეგე჻ სიტყვა჻ მოიგონე჻ დია჻ რამე჻ უკეთესი჻ წეღან჻ საქმე჻ მტერობისა჻ გულსა჻ ჩემსა჻ შთამოსთესი჻ აწ჻ მოყვარე჻ გიპოვნივარ჻ დისაგანცა჻ უფრო჻ დესი჻
324. რაცაღა჻ ხარ჻ ვერ჻ მაცთუნვებ჻ გარდაიქცევი჻ ჴმელთა჻ ქუელად჻ დაკარგულნი჻ ვინმე჻ სადით჻ ვიარები჻ მარტო჻ ველად჻ მე჻ ვისთუისმე჻ ნაცვლად჻ ღ~თნ჻ მიმცა჻ ცეცხლთა჻ დასაწყეველად჻ მალედ჻ მომკალ჻ დამჴსენ჻ წუასა჻ მიმეც჻ მჴეცთა჻ შესაჭმელად჻
325. ჩემსა჻ თავსა჻ მიჯნურობა჻ მართალია჻ არ჻ ნაჭორად჻ ჩემი჻ ვერა჻ ვერ჻ მოგკიდე჻ მეუბნები჻ მრუდსა჻ სწორად჻ ვინცა჻ აქა჻ გამომგზავნა჻ არვინ჻ მიჩნს჻ მისად჻ სწორად჻ მისგან჻ კიდე჻ სხუა჻ მნათობი჻ შევაწონე჻ ერთ჻ დრამ჻ ორად჻
326. გამოჭრილვარ჻ ვიარები჻ დამწუავს჻ ცეცხლთა჻ საჴმილია჻ ჻ ამა჻ ყმისა჻ მიზეზითა჻ სრულ჻ ჴმელეთი჻ მომივლია჻ ჭირთა჻ ნაცულად჻ შენ჻ გიპოვე჻ თუ჻ არ჻ მეტყვი჻ ცრემლს჻ მილია჻ თქუენად჻ ძებნად჻ მოვიძულვე჻ სახლი჻ კარი჻ ზღუდე჻ ვლია჻
327. თუ჻ შენ჻ გწადდეს჻ ჩემი჻ შეყრა჻ იგი჻ გეტყვის჻ არას჻ არა჻ მაგრა჻ ჩემი჻ ყოფა჻ ღ~თნ჻ ვიცი჻ ბოლოდ჻ დამამწარა჻ შენგან჻ კიდე჻ არვინ჻ მივის჻ თავი჻ ჩემი჻ მოგაბარა჻ იტყუის჻ მივხუდი჻ ჩემსა჻ ლხინსა჻ მე჻ არ჻ ღირს჻ ვარ჻ მიწა჻ არა჻
328. მაშა჻ რადგან჻ მიჯნურობა჻ შენად჻ ღონედ჻ მოიგონე჻ არ჻ ეგების჻ ამას჻ იქით჻ თუმცა჻ თავი჻ არ჻ გამონე჻ არ჻ შენ჻ მოგეც჻ თავი჻ ჩემი჻ დაგაბნიე჻ დაგაღონე჻ შენთუის჻ მოვკვდე჻ ამისებრი჻ მემცა჻ საქმე჻ რა჻ ვიღონე჻
329. მე჻ მისითა჻ მიზეზითა჻ არ჻ მინახავს჻ დღე჻ ნათელი჻ მუნით჻ ვზივარ჻ დევთა჻ ქუაბსა჻ ვდუღ჻ და჻ მამდის჻ ცხელი჻ ცრემლი჻ მიწას჻ ვლაჴავ჻ თუ჻ ზე჻ ვჰფრინავ჻ არა჻ ვიცი჻ მე჻ მართალი჻ ღ~თნ჻ მომკლას჻ ან჻ მილხინოს჻ დიდ჻ არს჻ მისი჻ სამართალი჻
330. აწ჻ რაცა჻ გითხრა჻ თუ჻ ამა჻ საქმესა჻ დამმორჩილდები჻ რასაცა჻ ეძებ჻ მიხუდები჻ უცილოდ჻ არ჻ ასცილდები჻ თუ჻ არ჻ მომისმენ჻ ვერ჻ ჰპოვებ჻ რაზომმცა჻ ცრემლსა჻ ჰმილდები჻ მოგხვდების჻ მდურვა჻ სოფლისა჻ მოჰკვდები჻ გაცასწბილდები჻
331. ყმამან჻ უთხრა჻ ეგე჻ საქმე჻ ამას჻ ჰგავსო჻ არა჻ სხუასა჻ ორნი჻ კაცნი჻ მოდიოდეს჻ სადაური჻ სადმე჻ გზასა჻ უკანამან჻ წინა჻ ნახა჻ ჩავარდნილი჻ შიგან჻ ჭასა჻ ზედ჻ მიადგა჻ ჩაჰყიოდა჻ ტირს჻ იზახის჻ ვაგლახვასა჻
332. ეგრე჻ უთხრა჻ ამხანაგო჻ იყავ჻ მანდა჻ მომიცადე჻ წავალ჻ თოკთა჻ მოსახუმელად჻ მწადსო჻ თუმცა჻ ამოგზიდე჻ მას჻ ქვეშეთსა჻ გაეცინნეს჻ გაუკვირდა჻ მეტად჻ კიდე჻ შემოჰყივლა჻ არ჻ გელოდე჻ სად჻ გაგექცე჻ სად჻ წავიდე჻
333. აწ჻ დაო჻ შენსა჻ ჴელისაა჻ ჩემი჻ საბელი჻ ყელისა჻ სხუად჻ უღონოა჻ უშენოდ჻ ჩემგან჻ აბყრობა჻ ჴელისა჻ რასაცა჻ მიზამ჻ შენ჻ იცი჻ შენ჻ ხარ჻ წამალი჻ ლხენისა჻ თუარა჻ ვისმც჻ ექნა჻ გუარლითა჻ შეკვრა჻ თავისა჻ მრთელისა჻