275. აჰა჻ მიხუდა჻ ავთანდილსა჻ ღაწვთა჻ ცრემლით჻ არ჻ დათოვნა჻ რადგან჻ ცუდად჻ არ჻ წაუჴდა჻ მას჻ ეზომი჻ გარეთ჻ ყოვნა჻ კაცსა჻ მიხუდეს჻ საწადელი჻ რას჻ ეძებდეს჻ უნდა჻ პოვნა჻ მაშინ჻ მისგან჻ აღარა჻ ჴამს჻ გარდასრულთა჻ ჭირთა჻ ხსოვნა჻
276. უთხრა჻ თუძმანო჻ ვარ჻ ვინმე჻ ღარიბი჻ უადგილოსა჻ მე჻ იმა჻ ყმისა჻ საძებრად჻ მოვშორდი჻ საგაზრდილოსა჻ აწ჻ თქუენგან჻ მივხუდი჻ საქმესა჻ ყოლა჻ არსაადვილოსა჻ ღ~თიმცა჻ ნურას჻ ნუღარ჻ იქს჻ თქუენსა჻ დასაღრეჯილოსა჻
277. ვითა჻ მე჻ მივხუდი჻ წადილსა჻ ჩემის჻ გულისა჻ ნებასა჻ აგრემცა჻ ღ~თი჻ ნურას჻ იქს჻ ძმისა჻ თქუენისა჻ ვნებასა჻ უჩუენა჻ მისი჻ სადგომი჻ მიდითო჻ ნებანებასა჻ ჩრდილსა჻ გარდასვით჻ მაშურალნი჻ მიეცით჻ მოსვენებასა჻
278. ესე჻ უთხრა჻ და჻ წავიდა჻ ცხენი჻ გაქუსლა჻ დეზითა჻ ვითა჻ გავაზი჻ გაფრინდა჻ არ჻ გაშვებული჻ ხეზითა჻ ან჻ მთუარე჻ მზისა჻ შემყრელი჻ მზე჻ სინათლითა჻ ზეზითა჻ დაივსო჻ ცეცხლი჻ შემწველი჻ მისითა჻ მან჻ მიზეზითა჻
279. მიეწურა჻ იგონებდა჻ ახლოს჻ შეყრა჻ ვითა჻ აგოს჻ საუბარმან჻ უმეცარმან჻ შმაგი჻ უფრო჻ გააშმაგოს჻ ჴამს჻ თუ჻ კაცმან჻ გონიერმან჻ ძნელი჻ საქმე჻ გამოაგოს჻ არ჻ სიწყნარე჻ გონებისა჻ მოიძულოს჻ მოიძაგოს჻
280. რადგან჻ ისი჻ არის჻ რადმე჻ უცნობოდ჻ და჻ ისრე჻ რეტად჻ რომე჻ კაცსა჻ არ჻ მიუშვებს჻ საუბრად჻ და჻ მისად჻ ჭურეტად჻ მივეწევი჻ შევიყრებით჻ ერთმანერთის჻ ცემაჟლეტად჻ ანუ჻ მოვჰკლავ჻ ანუ჻ მომკლავ჻ დაიმალვის჻ მეტისმეტად჻
281. აწ჻ იმა჻ ყმისა჻ საკრავად჻ ჴრმალსაცა჻ ვით჻ მიჰყევ჻ ნები჻ არ჻ მოვჰკლავ჻ არცა჻ მოვჰკვდები჻ არ჻ ვავნებ჻ არცა჻ ვევნები჻ შორით჻ თუალითა჻ მივსწურავ჻ უკანა჻ დავედევნები჻ იარეს჻ გავლეს჻ მრავალი჻ მინდორი჻ შამბნარჴევნები჻
282. გარდაჴდა჻ და჻ თაყვანის჻ სცა჻ ახსენა჻ ღ~თისა჻ სახენი჻ შენ჻ გმონებს჻ ყოვლი჻ ქუეყანა჻ ყოველნი჻ მონა჻ სახენი჻ შენგან჻ მიხუდების჻ წადილსა჻ უღონო჻ მოვაგლახენი჻ ავთანდილ჻ გეძებ჻ სიცოცხლე჻ შენთუის჻ ლახვართა჻ ვახენი჻
283. ავთანდილ჻ იტყუის჻ ეზომნი჻ ჭირნიმცა჻ რად჻ ვაცუდენი჻ რაცაღა჻ არის჻ არ჻ არის჻ თუმცა჻ არ჻ ედგნეს჻ ბუდენი჻ სადაცა჻ მივა჻ მივიდეს჻ რამცა჻ მოვლიდეს჻ ზღუდენი჻ მუნაღა჻ ვძებნნე჻ ღონენი჻ ჩემნი჻ არ჻ დასამრუდენი჻
284. წინაუკანა჻ იარეს჻ ორნი჻ დღენი჻ და჻ ღამენი჻ დღისით჻ და჻ ღამით჻ მაშურალნი჻ არ჻ საჭამადთა჻ მჭამენი჻ არსადა჻ ხანი჻ არ჻ დაყვეს჻ ერთნი჻ თუალისა჻ წამენი჻ მათ჻ თუალთა჻ ცრემლნი჻ სდიოდეს჻ მინდორთა჻ მოსალამენი჻
285. დღისით჻ ვლეს჻ და჻ საღამოჟამ჻ გამოუჩნდეს჻ დიდნი჻ კლდენი჻ კლდეთა჻ შიგან჻ ქვაბნი჻ იყვნეს჻ პირსა჻ წყალი჻ ჩანადენი჻ წყლისა჻ პირსა჻ არ჻ ითქმოდა჻ შამბი჻ იყო჻ თუ჻ რასდენი჻ ხე჻ დიდრუან჻ თუალ჻ უცდომი჻ მაღლა჻ კლდემდის჻ ანაყრდენი჻
286. დადგა჻ უჭვრეტს჻ ალვის჻ შტოსა჻ ანძრევს჻ გარე჻ ჰქონდა჻ ყელსა჻ ავთანდილს჻ ჰკვირს჻ ეგრე჻ ვითა჻ გაანათებს჻ მზეებრ჻ ველსა჻ პირად჻ მზესა჻ გულად჻ ლომსა჻ ტანად჻ შეჰგავს჻ სარო჻ მზრდელსა჻ მოიგონებს჻ გულამოსკვნით჻ მასვე჻ მისსა჻ საგონელსა჻
287. მან჻ ყმამან჻ ქვაბსა჻ მიმართა჻ განვლნა჻ წყალნი჻ და჻ კლდენია჻ ავთანდილ჻ ცხენსა჻ გარდაჴდა჻ მონახნა჻ დიდნი჻ ხენია჻ მას჻ ზედა჻ ჭურეტად჻ გავიდა჻ ძირსა჻ დააბა჻ ცხენია჻ მუნით჻ უჭურეტდა჻ იგი჻ ყმა჻ მივა჻ ცრემლმინადენია჻
288. რა჻ ტყენი჻ გავლნა჻ მან჻ ყმამან჻ მოსილმან჻ ვეფხის჻ ტყავითა჻ ქუაბისა჻ კარსა჻ გამოდგა჻ ქალი჻ ჯუბითა჻ შავითა჻ ატირდა჻ მაღლად჻ ცრემლითა჻ ზღუათაცა჻ შესართავითა჻ იგი჻ ყმა჻ ცხენსა჻ გარდაჴდა჻ ყელსა჻ მოეჭდო჻ მკლავითა჻
289. ყმამან჻ უთხრა჻ დავო჻ ასმათ჻ ჴიდნი჻ ზღუასა჻ ჩაგვიცვივდეს჻ ვეღარ჻ მივხუდით჻ ჟამიერად჻ ჩვენ჻ ვისიცა჻ ცეცხლნი჻ გვწუიდეს჻ ესე჻ თქუა჻ და჻ მკერდსა჻ ჴელნი჻ იკრნა჻ ცრემლნი჻ გარდმოსცვივდეს჻ ქალი჻ შებნდა჻ მოეხუია჻ ერთმანერთსა჻ სისხლით჻ სწუიმდეს჻
290. იგი჻ ტევრი჻ გაეხშირა჻ დანაგლეჯსა჻ მათსა჻ თმასა჻ ერთმანერთსა჻ ეხუეოდეს჻ ყმა჻ ქალსა჻ და჻ ქალი჻ ყმასა჻ იზახდიან჻ მოთქმიდიან჻ ჴმას჻ სცემდიან჻ კლდენი჻ ჴმასა჻ ავთანდილ჻ სჭურეტს჻ გაკვირვებით჻ მათსა჻ ეგრე჻ ქცევაზმასა჻
291. სული჻ დაიღო჻ მან჻ ქალმან჻ დასთმო჻ გულისა჻ წყლულობა჻ ქუაბს჻ შეიყვანა჻ ტაიჭი჻ მოჰჴადა჻ აკაზმულობა჻ მას჻ ყმასა჻ შეხნა჻ შეიღო჻ აბჯრისა჻ წელმორტყმულობა჻ შინა჻ შევიდეს჻ მას჻ დღესა჻ გარდაჰჴდა჻ გამოსრულობა჻
292. ავთანდილს჻ უკვირს჻ ამბავი჻ ისი჻ თუ჻ ვცნაო჻ მე჻ რითა჻ გათენდა჻ ქალი჻ გამოდგა჻ მოსილი჻ მითვე჻ ფერითა჻ შავსა჻ აუდვა჻ ლაგამი჻ სწმენდდა჻ რიდისა჻ წვერითა჻ შეჰკაზმა჻ მოაქვს჻ აბჯარი჻ წყნარად჻ არ჻ რამე჻ ჩხერითა჻
293. მის჻ მოყმისა჻ წესი჻ იყო჻ მეტსა჻ თურე჻ არას჻ ვეჯდა჻ ქალი჻ ტირს჻ და჻ მკერდსა჻ იცემს჻ თმისა჻ ტევრსა჻ გაიგლეჯდა჻ ერთმანერთსა჻ მოეხუივნეს჻ აკოცა჻ და჻ ცხენსა჻ შეჯდა჻ ასმათ჻ ისრე჻ დაღრეჯილი჻ კულა჻ უფრორე჻ დაიღრეჯდა჻
294. ავთანდილ჻ ახლოს჻ კულა჻ ნახა჻ სახე჻ მისივე჻ კაცისა჻ ულვაშაშლილი჻ წუერგამო჻ ნუ჻ თუ჻ მზეაო჻ თქუა჻ ცისა჻ ეყნოსა჻ სული჻ ალვისა჻ ქართაგან჻ მონატაცისა჻ ასრე჻ უჩნს჻ მოკლვა჻ ლომისა჻ მართ჻ ვითა჻ ლომსა჻ ვაცისა჻