... (H-2074), XVI-XVII სს.
217. ვისმცა჻ უთხარ჻ ხვაშიადი჻ შენგან჻ კიდე჻ არვინ჻ ვარგა჻ უშენოსა჻ პატრონობა჻ ვის჻ მივანდო჻ ვინ჻ ქნას჻ კარგა჻ სანაპირო჻ გაამაგრე჻ მტერმან჻ ახლოს჻ ვერ჻ იბარგა჻ კულა჻ ნუთუმცა჻ შემოვიქცე჻ ღ~თნ჻ სრულად჻ არ჻ დამკარგა჻
218. ფათერაკი჻ სწორად჻ მოჰკლავს჻ ერთი჻ იყოს჻ თუნდა჻ ასი჻ მარტოობა჻ ვერას჻ მიზამს჻ მცავს჻ თუ჻ ცისა჻ ძალთა჻ დასი჻ აქათ჻ სამ჻ წელ჻ არ჻ მოვიდე჻ მაშინ჻ გმართებს჻ გლოვა჻ ფლასი჻ წიგნსა჻ მოგცემ჻ გმორჩილობდეს჻ ვინცა჻ იყოს჻ ჩემი჻ ხასი჻
წიგნი ავთანდილისა თავის ყმათა თანა჻
219. დაწერა჻ თუ჻ ჩემნო჻ ყმანო჻ გამზრდელნო჻ და჻ ზოგნო჻ ზრდილნო჻ ერთგულნო჻ და჻ მისანდონო჻ ამას჻ ზედა჻ გამოცდილნო჻ თქუენ჻ ჩემისა჻ საწადლისა჻ მიდგომილნო჻ ვითა჻ ჩრდილნო჻ წიგნი჻ ჩემი჻ მოისმინეთ჻ ყოვლნო჻ ერთგან჻ შემოხდილნო჻
220. მიწაცა჻ თქვენი჻ ავთანდილ჻ ისმინეთ჻ გიწერ჻ მე჻ რასა჻ თუით჻ ვიქ჻ ჴელითა჻ ჩემითა჻ ამა჻ წიგნისა჻ წერასა჻ ცოტასა჻ ხანსა჻ ვარჩივე჻ გაჭრა჻ სუმასა჻ და჻ მღერასა჻ პურად჻ და჻ საჭმლად჻ მივენდე჻ ჩემსა჻ მშვილდსა჻ და჻ ცერასა჻
221. საქმე჻ რამე჻ მიც჻ თავისა჻ ზე჻ სადმე჻ გარდსახუეწელი჻ დავჰყო჻ მარტო჻ და჻ ღარიბად჻ ესე჻ წლეული჻ მე჻ წელი჻ გემუდარები჻ ამისთვის჻ ვარ჻ თქუენი჻ შემომხვეწელი჻ მე჻ დამახვედროთ჻ სამეფო჻ მტერთაგან჻ დაულეწელი჻
222. მე჻ შერმადინ჻ დამიგდია჻ ჩემად჻ კერძად჻ პატრონობდეს჻ სიკუდილსა჻ და჻ სიცოცხლესა჻ სადამდისცა჻ ჩემსა჻ სცნობდეს჻ ყოვლთა჻ მზეებრ჻ მოგეფინოს჻ ვარდს჻ სადმე჻ არ჻ აჭნობდეს჻ შემცოდესა჻ ყუელაკასა჻ ვითა჻ ცვილსა჻ დაადნობდეს჻
223. თქვენცა჻ იცით჻ გამიზრდია჻ ვითა჻ ძმა჻ და჻ ვითა჻ შვილი჻ ამას჻ ასრე჻ ჰმორჩილობდით჻ არის჻ ვითამც჻ ავთანდილი჻ ბუკსა჻ იკრას჻ აქნევინეთ჻ ყოვლი჻ საქმე჻ ჩემგან჻ ქნილი჻ მე჻ თუ჻ დრომდის჻ არ჻ მოვიდე჻ გლოვა჻ გმართებს჻ არ჻ სიცილი჻
224. ესე჻ წიგნი჻ გაასრულა჻ წყლიანმან჻ და჻ სიტყვანაზმა჻ წელთა჻ ოქრო჻ შემოირტყა჻ საღარიბოდ჻ მოეკაზმა჻ ბრძანა჻ მინდორს჻ შევჯდებიო჻ ლაშქარიცა჻ დაერაზმა჻ მასვე჻ წამსა჻ წამოვიდა჻ შინა჻ ხანი჻ არა჻ დაზმა჻
225. ბრძანა჻ წადით჻ ყუელაკაი჻ აქა჻ მომჴრედ჻ არვინ჻ მინა჻ მონებიცა჻ მოიშორვა჻ თავი჻ გაითავისწინა჻ მარტო჻ გარე჻ შემობრუნდა჻ შამბი჻ შიგან჻ გაირბინა჻ მიწყივ჻ მისად჻ საგონებლად჻ მისი჻ მკვლელი჻ თინათინა჻
226. იგი჻ ველი჻ გაირბინა჻ ლაშქართაგან჻ გაეკიდა჻ ვინმცა჻ ნახა჻ სულიერმან჻ ანუ჻ ვინმცა჻ გაეკიდა჻ ვის჻ მახვილი჻ ვერას჻ ავნებს჻ იმას჻ ვინმცა჻ წაეკიდა჻ მისგან჻ ტვირთი჻ კაეშნისა჻ ტუირთად჻ ვარგად჻ გაეკიდა჻
227. რა჻ ლაშქართა჻ ინადირეს჻ და჻ პატრონი჻ მოითუალეს჻ იგი჻ პირმზე჻ ვეღარ჻ ჰპოვეს჻ პირი჻ მათი჻ იფერმკრთალეს჻ მათსა჻ დიდსა჻ სიხარულსა჻ სამძიმარი჻ ანაცვალეს჻ ყოვლგან჻ რბოდეს჻ საძებარად჻ ვინცა჻ იყო჻ უცხენმალეს჻
228. ღ~თი჻ ლომო჻ შენად჻ ნაცვლად჻ სხუასა჻ ვისმცა჻ დანერგვიდეს჻ დარბოდეს჻ და჻ სხუაგნით჻ სხუათა჻ მოამბეთა჻ მოასხმიდეს჻ ვეღარა჻ ცნეს჻ მისი჻ საქმე჻ გაიარა჻ აქათ჻ კიდეს჻ მისნი჻ სპანი჻ გულმოკლულნი჻ ცრემლსა჻ ცხელსა჻ გარდმოჰყრიდეს჻
229. შერმადინ჻ ერთგან჻ შეყარნა჻ ხასი჻ და჻ დიდებულები჻ უჩუენა჻ იგი჻ უსტარი჻ ამბავი჻ მისი჻ თქმულები჻ რა჻ მოისმინეს჻ ყუელაი჻ დარჩა჻ გულდანაწყლულები჻ თავსა჻ იცემდეს჻ არ჻ იყო჻ გული჻ უცრემლო჻ ულები჻
230. შერმადინ჻ უთხრა჻ მართლ჻ ხართ჻ თუ჻ ცრემლსა჻ თუალთათ჻ დამილდეთ჻ მაგრა჻ გუიჯობს჻ რომე჻ მისსა჻ ბრძანებასა჻ დავმორჩილდეთ჻ ჻ არა჻ გავრყნათ჻ სამსახური჻ მას჻ წინაშე჻ არ჻ დავწბილდეთ჻ ცხადად჻ გუიჩნდეს჻ სიხარული჻ სიმძიმილსა჻ გარდავსცილდეთ჻
231. ყოვლთა჻ ჰკადრეს჻ თუცა჻ ყოფა჻ ჩუენ჻ უმისოდ჻ გუეარმისცა჻ უშენოსა჻ საჯდომი჻ და჻ ტახტი჻ მისი჻ ვისმცა჻ მისცა჻ გაღანამცა჻ გმორჩილობდეთ჻ თუ჻ გუიბრძანო჻ რაცა჻ ვისცა჻ იგი჻ მონა჻ აპატრონეს჻ ყველაკამან჻ თაყუანისსცა჻
ავთანდილისაგან ტარიელის ძებნად წასვლა აჰა წყეულო სოფელო ჻
232. ამ჻ საქმესა჻ მემოწმების჻ დეიონოსი჻ ბრძენი჻ ეზროს჻ საბრალუა჻ ოდის჻ ვარდი჻ დაეთურთვილოს჻ დაცაეზროს჻ ვის჻ ბადახში჻ არა჻ ჰგუანდეს჻ და჻ ლერწამი჻ ტანად჻ ეზროს჻ იგი჻ სადმე჻ გაღარიბდეს჻ სამყოფთაგან჻ იაბეზროს჻
233. მივიდოდა჻ მიუბნობდა჻ პირსა჻ მზესა჻ ანათებდა჻ თინათინის჻ გონება჻ ჰკლავს჻ სხუთა჻ შუქსა჻ დაავსებდა჻ მიტირის჻ და჻ ღ~თსა჻ ჰმადლობს჻ შემხედველთა჻ ადუღებდა჻ იტყუის჻ ნახეთ჻ ეს჻ სოფელი჻ ბედსა჻ მისსა჻ უჩვენებდა჻
234. ავთანდილ჻ იგი჻ მინდორი჻ ოთხახუმით჻ გარდაიარა჻ დააგდო჻ მზღუარი჻ არაბთა჻ სხუათ჻ მზღუართა჻ არე჻ იარა჻ მაგრა჻ მის჻ მზისა჻ გაყრამან჻ სიცოცხლე჻ გაუზიარა჻ თქუა჻ თუ჻ მე჻ მასმცა჻ ვეახლე჻ აწ჻ ცხელსა჻ ცრემლსა჻ ვღური჻ არა჻
