... (H-2074), XVI-XVII სს.
255. თუცა჻ მჴეცქმნილი჻ ავთანდილ჻ გულამოსკვნით჻ და჻ კუნესითა჻ ეგრეცა჻ ჭამა჻ მოუნდის჻ ადამის჻ ტომთა჻ წესითა჻ ისრითა჻ მოჰკლის჻ ნადირი჻ როსტომის჻ მკლავუგრძესითა჻ შამბისა჻ პირსა჻ გარდაჴდა჻ ცეცხლი჻ დააგზო჻ კუესითა჻
256. ცხენსა჻ მისცა჻ საძოვარი჻ ვირე჻ მწუადი჻ შეიწოდეს჻ ექვსნი჻ რამე჻ ცხენოსანნი჻ ნახა჻ მისკენ჻ მოვიდოდეს჻ თქუა჻ თუ჻ ჰგუანან჻ მეკობრეთა჻ თვარა჻ კარგი჻ რამც჻ იცოდეს჻ აქა჻ კაცი჻ ჴორციელი჻ კვლა჻ ყოფილა჻ არაოდეს჻
257. ჩვენ჻ ასრე჻ მყოფნი჻ არ჻ ვარგვართ჻ რა჻ გუნახვენ჻ ვემაჯანებით჻ შეირტყა჻ წელთა჻ აბჯარი჻ შეჯდა჻ ტანითა჻ ჯანებით჻ მზად჻ აქუს჻ მშვილდი჻ და჻ ისარი჻ ჴრმალი჻ მოიმარჯა჻ ნებით჻ მისმან჻ მებრძოლმან჻ ყველამან჻ გაყრამცა჻ იაჯა჻ ნებით჻
258. ჴელთა჻ ჰქონდა჻ ისარმშვილდი჻ მათკენ჻ მივა჻ მხიარული჻ ორთა჻ კაცთა჻ წუეროსანთა჻ ყმა჻ მოჰყვანდა჻ უწვერული჻ თავსა჻ იყო჻ დაკოდილი჻ შეებნიდა჻ სისხლსა჻ გული჻ ტიროდეს჻ და჻ იჭირვოდეს჻ ცოტა჻ ედგა჻ მას჻ გლახ჻ სული჻
259. უყივლა჻ თუ჻ ძმანო჻ ვინ჻ ხართ჻ მეკობრეთა჻ დაგამსგავსენ჻ მათ჻ მიუგეს჻ დაგუიწყნარდი჻ გვიშველე჻ რა჻ ცეცხლნი჻ ავსენ჻ ვერა჻ გუარგო჻ მოგუიმატენ჻ ჭირნი჻ ჭირთა჻ მოგუისავსენ჻ სატირელნი჻ მოგუიტირენ჻ ღაწუნი჻ შენცა჻ დაიმხასენ჻
260. ავთანდილ჻ მიდგა჻ ეუბნა჻ მათ჻ კაცთა჻ გულმდუღარეთა჻ მათ჻ უთხრეს჻ მათი჻ ამბავი჻ ტირილით჻ მოუბარეთა჻ ჩუენ჻ ვართო჻ ძმანი჻ სამნივე჻ მით჻ ვიდენთ჻ ცრემლთა჻ მწარეთა჻ დია჻ გუაქვს჻ ციხექალაქი჻ ხათაეთს჻ არემარეთა჻
261. კარგი჻ გუესმა჻ სანადირო჻ ნადირობას჻ წამოვედით჻ გუყუეს჻ ლაშქარნი჻ უთუალავნი჻ წყლისა჻ პირსა჻ გარდაჴედით჻ სანადირო჻ მოგუეწონა჻ თუესა჻ ერთსა჻ არ჻ წავედით჻ ვჰჴოცეთ჻ მჴეცსა჻ უზომოსა჻ მინდორით჻ და჻ მთით჻ და჻ ქედით჻
262. ჩუენ჻ სამთა჻ ძმათა჻ ჩუენთანა჻ მესროლნი჻ დავაწბილენით჻ მით჻ ერთმანერთსა჻ სამნივე჻ ჩუენ჻ კიდე჻ დავეცილენით჻ მე჻ უკეთ჻ მოვჰკლავ჻ მე჻ გჯობო»჻ სიტყვანი჻ ვავაქილენით჻ ვერ჻ გავაჩინეთ჻ მართალი჻ ვისარჩლეთ჻ ვითაკილენით჻
263. დღეს჻ ავჰყარენით჻ ლაშქარნი჻ სავსენი჻ ირმის჻ ტყავითა჻ ვჰთქუით჻ გავაჩინოთ჻ მართალი჻ ვინ჻ ვსჯობთ჻ თავისა჻ მკლავითა჻ თავსა჻ ვიახლნეთ჻ მარტონი჻ დავდგეთ჻ მართ჻ ოდენ჻ თავითა჻ თუით჻ დანახულსა჻ მოვჰკლვიდეთ჻ ნუ჻ ვისრვით჻ დამნახავითა჻
264. ჩუენ჻ ვიახლენით჻ სამთავე჻ სამნივე჻ მეაბჯრენია჻ ლაშქართა჻ წასულა჻ უბრძანეთ჻ მით჻ არას჻ მოაზრენია჻ მოვინადირეთ჻ მინდორი჻ ისი჻ ტყენი჻ და჻ ღრენია჻ დავჰხოცეთ჻ მხეცი჻ მფრინველი჻ რაცა჻ ზე჻ გარდაგუფრენია჻
265. ანასდად჻ მოყმე჻ გამოჩნდა჻ კუშტი჻ პირგამქუშავია჻ ზედა჻ ჯდა჻ შავსა჻ ტაიჭსა჻ მერანი჻ რამე჻ შავია჻ თავსა჻ და჻ ტანსა჻ ემოსა჻ გარეთმა჻ ვეფხის჻ ტყავია჻ ჯერთ჻ მისი჻ მსგავსი჻ ჰშუენება჻ კაცთაგან჻ უნახავია჻
266. რა჻ მათ჻ კაცთა჻ ესე჻ სიტყუა჻ თქუეს჻ ავთანდილ჻ ვაგლახ჻ ვაება჻ მოეგონა჻ მისი჻ მზე჻ და჻ მეფესთანა჻ მისი჻ შვება჻ ჱე჻ მოგშორდი჻ ჩემო჻ მზეო჻ მომხუდეს჻ შენი჻ თუ჻ შოვება჻ იყოს჻ ჩემთა჻ ჭირთა჻ ნაცულად჻ ნეტარ჻ მე჻ და჻ იშოვება჻
267. უჭურიტეთ჻ მისთა჻ ელვათა჻ შუქნი჻ ძლივ჻ გავიცადენით჻ ვჰთქუით჻ თუ჻ მზეაო჻ ქუეყნად჻ ნუ჻ ვეუბნებით჻ ცად჻ ენით»჻ მისი჻ მოგუინდა჻ შეპყრობა჻ ვჰკადრეთ჻ და჻ შევეცადენით჻ ასრე჻ სულთქმით჻ და჻ ვაებით჻ მით჻ ვართ჻ ცრემლისა჻ ცადენით჻
268. მე჻ უხუცესმან჻ უმცროსთა჻ კაცი჻ დავსთხოვე჻ ქენებით჻ ჩემმა჻ შედეგმან჻ ტაიჭი჻ მისი჻ თუით჻ აქო჻ ჴსენებით჻ ამან჻ მართ჻ ოდენ჻ მორევა჻ გუითხრა჻ უალლეთ჻ ჩვენებით჻ მივმართეთ჻ იგი჻ აგრევე჻ წყნარად჻ მივა჻ და჻ შუენებით჻
269. ჩუენ჻ მისითა჻ მიზეზითა჻ აწ჻ ვართ჻ ლომო჻ შეჭირვებით჻ ჻ ცაცა჻ მისად჻ არა჻ ჰკვირან჻ მივიდოდა჻ თავის჻ ნებით჻ ჻ შესაპყრობლად჻ ჴელი჻ ვჰკადრე჻ მაგრა჻ მეტად჻ შეზარებით჻ ასრე჻ მწარედ჻ მათრაჴითა჻ ჩამოგუფრიწა჻ არ჻ ჴრმალ჻ ხლებით჻
270. ბროლმან჻ ლალსა჻ გარეულმან჻ ვარდნი჻ თხელნი჻ ანატიფნა჻ იგი჻ ტკბილნი჻ გონებანი჻ ჩუენთუის჻ მეტად჻ გაამყიფნა჻ არ჻ აგვიხუნა჻ არცა჻ დაგუსხნა჻ ყოლა჻ არად჻ ამოგუკრიფნა჻ მისნი჻ მკუახედ჻ მოუბარნი჻ მათრაჴითა჻ შეგუამწიფნა჻
271. უმცროსსა჻ ძმასა჻ მივეცით჻ უფროსთა჻ დავეზიდენით჻ ჴელი჻ მოჰკიდა჻ დადეგო»჻ ესეცა჻ ჰკადრა჻ კიდ჻ ენით჻ მან჻ ჴრმალსა჻ ჴელი჻ არ჻ მიჰყო჻ ჩუენ჻ ამად჻ დავერიდენით჻ თავსა჻ გარდაჰკრა჻ მათრაჴი჻ ვნახეთ჻ სისხლისა჻ კი჻ დენით჻
272. ჩუენი჻ ძმა჻ გლახ჻ დაკოდილი჻ მასვე჻ წამსა჻ ჩამოვარდა჻ მისმან჻ შიშმან჻ დაგუაწყნარნა჻ იგი჻ ყოლა჻ არ჻ აჩქარდა჻ მასმცა჻ მიღმა჻ რაღა჻ ვჰკადრეთ჻ ვისგან჻ ყოფა჻ გაგუიმწარდა჻ ვჰთქუით჻ თუ჻ უჴრმლოდ჻ მოგუერია჻ ცრმალთა჻ გაგყრის჻ ფარდაფარ჻ და჻
273. მით჻ ერთითა჻ მათრაჴითა჻ თავი჻ ასრე჻ გარდაჰფრიწა჻ ვითა჻ მკუდარი჻ უსულო჻ ქმნა჻ ვითა჻ მიწა჻ დაამიწა჻ მისი჻ რასმე჻ მკადრებელი჻ მოამდაბლა჻ აამიწა჻ თუალთა჻ წინა჻ წაგუივიდა჻ ლაღი჻ კუშტი჻ ამაყი჻ წა჻
274. აღარ჻ დაბრუნდა჻ წავიდა჻ წყნარად჻ და჻ აუჩქარებლად჻ აგერა჻ მივა჻ ნახეო჻ იგი჻ მზეებრ჻ და჻ მთუარებლად჻ შორს჻ უჩუენებდეს჻ ავთანდილს჻ მტირალნი჻ გაუხარებლად჻ ოდენ჻ ჩნდა჻ შავი჻ ტაიჭი჻ მისი჻ მის჻ მზისა჻ მარებლად჻
