213. აჰა჻ მმოწმობენ჻ ვარსკვლავნი჻ შვიდნივე჻ მემოწმებიან჻ მზე჻ ოტარიდი჻ მუშთარი჻ და჻ ზუალ჻ ჩემთვის჻ ბნდებიან჻ მთვარე჻ ასპიროზ჻ მარიხი჻ მოვლენ჻ და჻ მოწმად჻ მყუებიან჻ მას჻ გააგონენ჻ რანიცა჻ ცეცხლნი჻ უშენოდ჻ მდებიან჻
214. აწ჻ გულსა჻ ეტყვის჻ ვითამცა჻ გდის჻ ცრემლი჻ არ჻ გაგჴმობია჻ რას჻ გარგებს჻ მოკულა჻ თავისა჻ ეშმა჻ ძმად჻ თურე჻ გძმობია჻ მეც჻ ვიცი჻ ჩემსა჻ ჴელქმნილსა჻ თმად჻ ყორნის჻ ბოლო჻ სთმობია჻ მაგრა჻ თუ჻ ჭირსა჻ არ჻ დასთმობ჻ ლხინი჻ რა჻ დასათმობია჻
215. თუ჻ დავრჩეო჻ ესე჻ მიჯობს჻ სიცოცხლისა჻ იტყუის჻ თუსა჻ ნუთუ჻ მომხვდეს჻ ნახვა჻ მზისა჻ ნუ჻ ვიძახი჻ მიწყივ჻ უსა჻ მიიმღერის჻ ჴმასა჻ ტკბილსა჻ არ჻ დასწყუეტდის჻ ცრემლთა჻ რუსა჻ მისსა჻ ჴმასა჻ თანა჻ ჴმაცა჻ ბულბულისა჻ ჰგვანდის჻ ბუსა჻
216. რა჻ ესმოდის჻ მღერა჻ ყმისა჻ სმენად჻ მჴეცნი჻ მოვიდიან჻ მისვე჻ ჴმისა჻ სიტკბოსაგან჻ წყალთა჻ ქუანიც჻ გამოსხდიან჻ ისმენდიან჻ გაჰკვირდიან჻ რა჻ ატირდის჻ ატირდიან჻ იმღერს჻ ლექსთა჻ საბრალოთა჻ ღვარისაებრ჻ ცრემლნი჻ სდიან჻
217. ყმა჻ მტირალი჻ სამოც჻ ათ჻ დღე჻ ზღვისა჻ პირსა჻ მივა჻ გზასა჻ შორით჻ ნახა჻ მენავენი჻ მოდიოდეს჻ შიგან჻ ზღვასა჻ მოიცადა჻ ჰკითხა჻ ვინ჻ ხართ჻ თქუენ჻ ამისსა჻ გნუკევ჻ თქმასა჻ [ ………………………………………………………………………]
218. აწ჻ ფრიდონ჻ იტყუის჻ სიტყუითა჻ მის჻ ჩემისა჻ ნაუბარითა჻ ორნივე჻ სწორათ჻ მოსთქმიდეს჻ მოთქმითა჻ საქებარითა჻ გულ჻ ამოსკუნილი჻ გულითა჻ ტირან჻ ვერ჻ დამთმობარითა჻ მუნ჻ ვარდსა჻ წყლითა჻ ცრემლითა჻ რწყუენ჻ ტევრთა჻ საგუბარითა჻
219. ლაშქართა჻ შიგან჻ შეიქნა჻ ჴმა჻ ტირილისა჻ დიდისა჻ ზოგთაგან჻ ხოკა჻ პირისა჻ ზოგთაგან჻ მსრევა჻ მიდისა჻ ფრიდონ჻ ტირს჻ მოთქუამს჻ ჴმა჻ მაღლა჻ გაყრილი჻ წლისა჻ შვიდისა჻ უხანობა჻ და჻ სიცრუე჻ ვაი჻ საწუთროსა჻ ფლიდისა჻
220. ფრიდონ჻ მოსთქუამს჻ რა჻ შეგასხათ჻ ვერ჻ საქებო჻ ვერ჻ სათქმელო჻ ჴმელთა჻ მზეო჻ სამყაროსა჻ მზისა჻ ეტლთა჻ გარდამჴმელო჻ მოახლეთა჻ სალხინოვო჻ სიცოცხლეო჻ სულთა჻ მდგმელო჻ ცისა჻ ეტლთა჻ სინათლეო჻ დამწველო჻ და჻ დამანთქმელო჻
221. რა჻ მოგეშორე჻ მას჻ აქათ჻ სიცოცხლე჻ მამძულვებია჻ თუცა჻ შენ჻ ჩემად჻ არა჻ გცალს჻ მე჻ შენთვის჻ მომსურვებია჻ შენ჻ უჩემობა჻ ლხინად჻ გჩანს჻ მე჻ დია჻ მიმჭირვებია჻ ოჴერ჻ სიცოცხლე჻ უშენოდ჻ სოფელი჻ გამარმებია჻
222. ფრიდონ჻ თქუა჻ ესე჻ სიტყუანი჻ მოთქმითა჻ შვენიარითა჻ [...]ული჻ დაიღეს჻ დადუმდეს჻ მივლენ჻ არ჻ თურმე჻ მღერითა჻ ავთანდილ჻ მჭურეტთა჻ აშვენებს჻ ტურფითა჻ რამე჻ ფერითა჻ მელნისა჻ ტბათა჻ მიჯარვით჻ ჰბურავს჻ გიშრისა჻ ჭერითა჻
223. ქალაქს჻ შევიდეს჻ მუნ჻ დახუდა჻ სრა჻ მოკაზმული჻ სრულითა჻ საჴელმწიფოთა჻ ყოველთა჻ გასაგებითა჻ სრულითა჻ მონანი჻ ტურფად჻ მოსილნი჻ წესითა჻ იყუნეს჻ სრულითა჻ შეჰფრფინვიდიან჻ ავთანდილს჻ გულითა჻ სულწასრულითა჻
224. შევიდეს჻ და჻ დიდი჻ შექმნეს჻ ჯალაბობა჻ არ჻ ხალვათი჻ იქით჻ აქათ჻ დიდებულნი჻ წარიგებით჻ ათჯერ჻ ათი჻ თვით჻ ორნივე჻ ერთათ჻ დასხდეს჻ ვითა჻ ვინ჻ თქუას჻ ქება჻ მათი჻ ბროლ჻ ბალახშსა჻ აშვენებდა჻ ზოგან჻ მინა჻ ზოგან჻ სათი჻
225. დასხდეს჻ შეიქნა჻ პურობა჻ გაამრავლებდეს჻ მახალსა჻ უმასპინძლებდეს჻ ავთანდილს჻ ვითა჻ მზახალი჻ მზახალსა჻ მოიღებდიან჻ ჭურჭელსა჻ ტურფასა჻ ახალ჻ ახალსა჻ მაგრამ჻ მის჻ ყმისა჻ მჭურეტელთა჻ გული჻ მიეცა჻ გლახ჻ ალსა჻
226. მას჻ დღე჻ სვეს჻ ჭამეს჻ გარდახდა჻ ნადიმი჻ მსმელთა჻ ჯარისა჻ გათენდა჻ ბანეს჻ ავთანდილ჻ რიცხვი჻ ძეს჻ მუნ჻ ატლასისა჻ შესამოსელი჻ შემოსეს჻ დრაკნისა჻ ბევრ჻ ათასისა჻ შეარტყეს჻ წელთა჻ სარტყელი჻ დაუდებელი჻ ფასისა჻
227. ყმამან჻ დაყუნა჻ დღენი჻ რამე჻ თუმც჻ ყოვნასა჻ ვერა჻ სთმობდა჻ ფრიდონთანა჻ ნადირობას჻ გავიდის჻ და჻ თამაშობდა჻ სწორად჻ ჰჴოცდა჻ შორს჻ და჻ ახლოს჻ თურას჻ ჴელსა჻ მიუპყროდა჻ მისი჻ სროლა჻ მშვილდოსანსა჻ ყუელაკასა჻ აწბილობდა჻
228. ჩაიცვა჻ ტანსა჻ აბჯარი჻ ქცევითა჻ ვეფხებრ჻ მკრჩხალითა჻ მას჻ ჴელთა჻ კეტი჻ რკინის჻ ჰქონდა჻ ჴელითა჻ ცალითა჻ ნავითას჻ ნავსა჻ გულითა჻ წადგა჻ შიშ჻ შეუვალითა჻ ვითა჻ მჭურეტელნი჻ ჭურეტითა჻ მტერნი჻ დაჴოცა჻ ჴმალითა჻
229. კიოდეს჻ იგი჻ ლაშქარნი჻ ჴმა჻ მათი჻ არ჻ გაწყდებოდა჻ აძგერეს჻ ძელი჻ რომელსა჻ ზედა჻ საჴნისი჻ ჰგებოდა჻ ყმა჻ ნავის჻ თავსა჻ უშიშრად჻ ქვე჻ დგა჻ არ჻ თურე჻ ჰკრთებოდა჻ კეტი჻ ჰკრა჻ ძელი჻ მოსტეხა჻ სხვით჻ არათ჻ არ჻ მოსტყდებოდა჻
230. მათ჻ ლაშქართა჻ გულ჻ უშიშრად჻ ასრე჻ ჰჴოცდა჻ ვითა჻ თხასა჻ ზოგი჻ ნავსა჻ შეანარცხის჻ ზოგსა჻ ჰყრიდა჻ შიგან჻ ზღვასა჻ ერთმანერთსა჻ შემორტყოცის჻ რვა჻ ცხრასა჻ და჻ ცხრა჻ ჰკრის჻ რვასა჻ დამამული჻ მკუდართა჻ შუა჻ იმალვიან჻ მალვენ჻ ჴმალსა჻
231. გაუმარჯუდა჻ ომი჻ მათი჻ ვითა჻ სწადდა჻ მისსა჻ გულსა჻ ზოგთა჻ ჰკადრეს჻ ზენაარი჻ ნუ჻ დაგუჴოცო჻ შენსა჻ რჯულსა჻ არ჻ დაჴოცა჻ დაიმონა჻ დარჩომოდა჻ რაცა჻ წყლულსა჻ მართლად჻ იტყუის჻ მოციქული჻ შიში჻ შეიქმს჻ სიყუარულსა჻