... (პარიზული ხელნაწერი 10)
1576. ტარიელ჻ უთხრა჻ კარგსა჻ იქ჻ შენ჻ პატრონისა჻ კრძალვასა჻ აწ჻ დადეგ჻ იქი჻ ნუ჻ მიხვალ჻ იქმცა჻ უჩემოდ჻ ხალვასა჻ მე჻ მივალ჻ უთხრობ჻ მეფესა჻ შენგან჻ თავისა჻ მალვასა჻ ვეჭვ჻ ღმრთითა჻ ადრე჻ შეგყარო჻ მზესა჻ მას჻ ტანად჻ ალვასა჻
1577. მუნ჻ დადგა჻ ლომი჻ ავთანდილ჻ დაიდგა჻ მცირე჻ კარავი჻ ნესტანდარეჯან჻ მუნვე჻ დგას჻ იგია჻ მჭვრეტთა჻ მზარავი჻ მისთა჻ წამწამთა჻ ნიავი჻ ქრის჻ ვითა჻ ქარი჻ არავი჻ წავიდა჻ მეფე჻ ინდოთა჻ მისრული჻ მიუპარავი჻
1578. ფრიდონ჻ წაჰყვა჻ განაღამცა჻ გავლეს჻ ველი჻ დიდსა჻ ხანსა჻ ცნა჻ მეფემან჻ ტარიელი჻ მარტო჻ მოვა჻ მოხრის჻ ტანსა჻ გარდახდა჻ და჻ თაყვანის჻ სცა჻ მას჻ უკადრსა჻ ლომებრ჻ ჯანსა჻ სდებს჻ პატივსა჻ ჰინდოთ჻ მეფეს჻ მართ჻ მამისა჻ შესაგვანსა჻
1579. ტარიელცა჻ თაყვანის჻ სცა჻ მივა჻ კოცნად჻ სასალამოდ჻ მეფე჻ ყელსა჻ აკოცებდა჻ მართ჻ ბაგისა჻ დასაჰამოდ჻ გაკვირვებით჻ ეუბნების჻ არის჻ მისგან჻ სათამამოდ჻ შენ჻ მზე჻ ხარო჻ შენი჻ გაყრა჻ არის჻ დღისა჻ შესაღამოდ჻
1580. გაეკუირვა჻ მეფე჻ მისსა჻ თვალადობასიტურფესა჻ პირსა჻ უჭვრეტს჻ გაკვირვებით჻ უქებს჻ მკლავთა჻ სიალფესა჻ კვლა჻ ფრიდონცა჻ უსალამა჻ თაყვანი჻ სცა჻ მან჻ მეფესა჻ მას჻ მეფესა჻ ავთანდილის჻ ნახვისათვის჻ მოსწრაფესა჻
1581. მეფე჻ ტარიას჻ ქებასა჻ დაჰკრთების჻ დაეღონების჻ ტარიელ჻ ეტყვის჻ მეფეო჻ აწ჻ გული჻ შენ჻ გემონების჻ მიკვირს჻ თუ჻ ეგრე჻ სიკეთე჻ თქვენ჻ ჩემი჻ რად჻ გეგონების჻ რათგან჻ ავთანდილ჻ შენია჻ სხვა჻ რად჻ ვინ჻ მოგეწონების჻
1582. ნუ჻ გიკვირს჻ მისი჻ ვერ჻ ნახვა჻ და჻ დაყოვნება჻ ხანისა჻ მოდი჻ და჻ დავსხდეთ჻ მეფეო჻ ამოა჻ კორდი჻ მწვანისა჻ გკადრო჻ მიზეზი჻ მისისა჻ თქვენს჻ წინა჻ ვერ჻ მოტანისა჻ ვიაჯ჻ რასამე჻ აწ჻ მმართებს჻ მოთხოვა჻ მე჻ ფარმანისა჻
1583. დასხდეს჻ მეფენი჻ მოადგა჻ გარე჻ სიმრავლე჻ რაზმისა჻ ტარიელს჻ პირსა჻ ციმციმი჻ ათქს჻ უნათლესი჻ ბაზმისა჻ ჭვრეტა჻ ახელებს჻ მჭვრეტელთა჻ ყოფა჻ ქცევისა჻ და჻ ზმისა჻ დაუწყო჻ თხრობა჻ მეფესა჻ სიტყვისა჻ ბრძნად჻ ნაკაზმისა჻
1584. მეფეო჻ თავი჻ მემცრობის჻ მე჻ მისად჻ მოსახსენებლად჻ მაგრა჻ მოსული჻ თქვენს჻ წინა჻ ვარ჻ შემომხვეწლად჻ მქენებლად჻ თვით჻ იგი჻ იაჯს჻ რომელიც჻ ჩანს჻ მზეებრ჻ შუქთა჻ მფენებლად჻ ვინ჻ არის჻ ჩემად჻ სინათლედ჻ და჻ ჩემად჻ გამათენებლად჻
1585. აწ჻ ამას჻ გკადრებთ჻ ორნივე჻ ხვეწნით჻ და჻ შემუდარებით჻ ავთანდილ჻ დამდვა჻ წამალი჻ მისგან჻ თავისა჻ დარებით჻ დაჰვიწყდეს჻ რომე჻ პატიჟნი჻ სჭირდეს჻ ჩვენთავე჻ დარებით჻ არ჻ გაწყენ჻ გრძელი჻ ამბავი჻ არს჻ ჩვენგან჻ მიუმხვდარებით჻
1586. თქვენთა჻ უყუარს჻ ერთმანერთი჻ ქალი჻ მას჻ და჻ იგი჻ ქალსა჻ მით჻ ვიგონებ჻ საბრალოსა჻ მტირალსა჻ და჻ ფერნამკრთალსა჻ მუხლმოყრილი჻ გეაჯები჻ ნუღარ჻ აწვევ჻ იმათ჻ ალსა჻ რომე჻ მისცე჻ ქალი჻ თქვენი჻ მკლავმაგარსა჻ გულფიქალსა჻
1587. ამის჻ მეტსა჻ არას჻ გკადრებ჻ არ჻ მოკლესა჻ არცა჻ გრძელსა჻ ამოიღო჻ ხელმანდილი჻ მოინასკვა჻ ზედან჻ ყელსა჻ ადგა჻ მუხლნი჻ მიუყარნა჻ იაჯების჻ ვითა჻ მზრდელსა჻ გაუკვირდა჻ ყოვლსა჻ კაცსა჻ მის჻ ამბისა჻ მომსმენელსა჻
1588. რა჻ ტარიელ჻ მუხლმოყრილი჻ ნახა჻ მეფე჻ შეუზარდა჻ შორს჻ უკუდგა჻ თაყვანის჻ სცა჻ ქვე჻ მიწამდის჻ დაუვარდა჻ მოახსენა჻ ხელმწიფეო჻ ლხინი჻ ყოვლი჻ გამიქარდა჻ თქვენმან჻ აგრე჻ სიმდაბლემან჻ ნახვა჻ თქვენი჻ ჩამადარდა჻
1589. ვით჻ ეგების჻ რაცა჻ გწადდეს჻ რომე჻ კაცი჻ არ჻ მოგთმინდეს჻ ანუ჻ მშურდეს჻ ქალი჻ ჩემი჻ საკლავად჻ და჻ ტყვედცა჻ გინდეს჻ გებრძანამცა჻ სახლით჻ თქვენით჻ ცრემლი჻ არცა჻ მაშინ჻ მდინდეს჻ სხვა჻ მისებრი჻ ვერა჻ პოვოს჻ ცათამდისცა჻ გაცაფრინდეს჻
1590. მე჻ სიძესა჻ ავთანდილის჻ უკეთესსა჻ ვჰპოვებ჻ ვერა჻ თვით჻ მეფობა჻ ქალსა჻ ჩემსა჻ მივეც჻ აქვს჻ და჻ მას჻ ეფერა჻ ვარდი჻ ახლად჻ იფურჭვნების჻ მე჻ ყვავილი჻ დამებერა჻ რამცა჻ ვჰკადრე჻ შეცილება჻ რასაც჻ ოდენ჻ იგი჻ ჯერა჻
1591. თუ჻ შეგერთო჻ ერთი჻ მონა჻ თქვენთვის჻ არცა჻ მაშინ჻ მშურდა჻ ვინმცა჻ გკადრა჻ შეცილება჻ უშმაგომცა჻ ვით჻ მოგმდურდა჻ თუ჻ ავთანდილ჻ არ჻ მიყვარდა჻ ასრე჻ მისთვის჻ რად჻ მომსურდა჻ დია჻ ღმერთოწინაშე჻ ვარ჻ ესე჻ ჩემგან჻ დადასტურდა჻
1592. რა჻ ტარიელ჻ მეფისაგან჻ ესე჻ სიტყვა჻ მოისმინა჻ დადრკა჻ მდაბლად჻ ეთაყვანა჻ პირსა჻ ზედან჻ დაეფინა჻ კვლა჻ მეფემან჻ თაყვანის჻ სცა჻ წამორევლო჻ წადგა჻ წინა჻ ერთმანერთი჻ მოიმადლეს჻ მათ჻ ერთსაცა჻ არ჻ ეწყინა჻
1593. ტარიელ჻ ფრიდონ჻ გაგზავნა჻ მის჻ ყმისა჻ მოსაყვანელად჻ შეთვალამოდი჻ გიბრძანებს჻ იგი჻ შენ჻ ვისად჻ სჩანს჻ ელად჻ ჭირნი჻ გარდახდეს჻ მოგაკლდა჻ ცრემლი჻ ღაწვისა჻ მბანელად჻ ნუღარ჻ ეშიშვი჻ სახმილსა჻ შენი჻ დამწველია჻ ნელად჻
1594. ფრიდონ჻ შეჯდა჻ ავთანდილის჻ მახარობლად჻ გაექანა჻ ესდენ჻ დიდი჻ სიხარული჻ გაეხარნენ჻ მასცა჻ განა჻ წავიდა჻ და჻ წამოუძღვა჻ მოიყვანა჻ მოჰყვა჻ თანა჻ მაგრა჻ ირცხვის჻ მეფისაგან჻ შუქი჻ ბნელად჻ მოევანა჻
1595. მეფე჻ ადგამოეგება჻ ყმა჻ გარდახდა჻ რა჻ მივიდა჻ ხელთა჻ ჰქონდა჻ ხელმანდილი჻ პირსა჻ მითა჻ იფარვიდა჻ მზე჻ ღრუბელსა჻ მოჰფარვოდა჻ ქუშდებოდა჻ ვარდსა჻ ზრვიდა჻ მაგრა჻ მისსა჻ შვენებასა჻ რამცა჻ ვითა჻ დაფარვიდა჻
