1537. ჩემი჻ მზე჻ ტახტსა჻ ზედა჻ ზის჻ მორჭმული჻ ღმრთისა჻ ნებითა჻ საკრძალავი჻ და჻ უკადრი჻ ლაღი჻ არვისგან჻ ვნებითა჻ არცა჻ რა჻ უმძიმს჻ ქაჯთაგან჻ არცა჻ გრძნეულთა჻ გრძნებითა჻ მას჻ ზედა჻ შველა჻ რად჻ მინდა჻ რად჻ მეჭვ჻ რასაცა჻ თნებითა჻
1538. რა჻ მოვა჻ ჩემთვის჻ განგება჻ ზეცით჻ მოსრულნი჻ ზენანი჻ ღმერთი჻ იწადებს჻ მომივლენ჻ გულის჻ სახმილთა჻ ლხენანი჻ მაშინღა჻ მომხვდენ჻ მოკვდავსა჻ მზისა჻ ელვათა჻ ფენანი჻ უმისჟამისოდ჻ ცუდია჻ ჩემგან჻ მი჻ და჻ მო჻ რბენანი჻
1539. მიდი჻ და჻ ჰკადრე჻ ტარიელს჻ პასუხი჻ ჩემგან჻ თხრობილი჻ მადლი჻ რად჻ უნდა჻ მეფეო჻ ხარ჻ რაზომ჻ გინდა჻ ლმობილი჻ ვარ჻ მუცლითგანვე჻ დედისა჻ თქვენად჻ სამონოდ჻ შობილი჻ ღმერთმან჻ მუნამდის჻ მიწა჻ მყოს჻ ვირ჻ მეფე჻ იყო჻ ცნობილი჻
1540. გებრძანა჻ შეყრა჻ მწადიან჻ საყვარელისა჻ შენისა჻ ეგე჻ არს჻ მგზავსი჻ გულისა჻ ლმობიერისა჻ თქვენისა჻ მუნა჻ მე჻ ხრმალი჻ არ჻ მიკვეთს჻ არცა჻ სივრცელე჻ ენისა჻ მიჯობს჻ მოლოდნა჻ საქმისა჻ მის჻ განგებისა჻ ზენისა჻
1541. ესეა჻ ჩემი჻ საწადი჻ და჻ ჩემი჻ მოსანდომარე჻ ჰინდოეთს჻ გნახო჻ მორჭმული჻ საჯდომთა჻ ზედა჻ მჯდომარე჻ გვერდსავე჻ გიჯდეს჻ მნათობი჻ პირი჻ ელვათა჻ მკრთომარე჻ მებრძოლნი჻ თქვენნი჻ მოგესრნეს჻ არვინ჻ ჩნდეს჻ მუნ჻ მეომარე჻
1542. რა჻ გამისრულდენ჻ ესენი჻ ჩემნი჻ გულისა჻ ნებანი჻ მაშინღა჻ მივალ჻ არაბეთს჻ მომხვდენ჻ მის჻ მზისა჻ ხლებანი჻ ოდესცა჻ სწადდეს჻ დამივსნეს჻ ამა჻ ცეცხლისა჻ დებანი჻ სხვად჻ თქვენგან჻ არა჻ არ჻ მინდა჻ მძულან჻ რასაცა჻ თნებანი»჻
1543. რა჻ ფრიდონ჻ ჰკადრა჻ ტარიელს჻ ესე჻ სიტყვანი჻ ყმისანი჻ მან჻ ბრძანა჻ მაგას჻ არა჻ ვიქ჻ ამას჻ არ჻ უნდა჻ მისანი჻ ვითა჻ მან჻ პოვნა჻ მიზეზი჻ ჩემისა჻ სულთა჻ დგმისანი჻ ეგრევე჻ მანცა჻ სამისოდ჻ ნახნეს჻ ძალგულნი჻ ძმისანი჻
1544. მიდი჻ უთხარ჻ ჩემმაგიერ჻ სიტყვა჻ ჩემგან჻ არ჻ ნათნები჻ მე჻ შენისა჻ გამზრდელისა჻ უნახავად჻ არ჻ დავდგები჻ ვეჭვ჻ მრავალი჻ დამეხოცოს჻ მონა჻ მისგან჻ საყვარლები჻ ვითხოვ჻ ხოლე჻ შენდობასა჻ ეგეთივე჻ მოვბრუნდები»჻
1545. ესე჻ უთხარ჻ ამის჻ მეტსა჻ ჰმოციქულობ჻ ნურას჻ ნუო჻ ხვალე჻ წასლვა჻ არ჻ დავშალო჻ არცა჻ საქმე჻ გავათუო჻ მე჻ არ჻ მიზამს჻ არაბთ჻ მეფე჻ რომე჻ სიტყვა჻ გავაცრუო჻ ამოდ჻ ვსთხოო჻ ქალი჻ მისი჻ შევეხვეწო჻ შევაგუო»჻
1546. უამბა჻ ფრიდონ჻ ავთანდილს჻ ტარიას჻ მოციქულობა჻ არ჻ დადგებისო჻ ცუდია჻ შენგან჻ ცდისაღა჻ თქმულობა჻ მას჻ დაუმძიმდა჻ მოედვა჻ კვლა჻ გულსა჻ კვამლალმულობა჻ ასრე჻ ხამს჻ რიდი჻ მეფეთა჻ ყმათაგან჻ მოკრძალულობა჻
1547. ავთანდილ჻ მივა჻ მუხლმოყრით჻ ტარიას჻ შესახვეწელად჻ ფერხთა჻ ეხვევის჻ აკოცებსაღარ჻ შეხედავს჻ ზე჻ წელად჻ ეტყვის჻ კმა჻ რაცა჻ შევსცოდე჻ როსტანს჻ წლეულად჻ მე჻ წელად჻ კვლა჻ ნუ჻ მიქ჻ ერთგულობისა჻ გამტეხლად჻ დაცამლეწელად჻
1548. რასაცა჻ ჰლამი჻ არ჻ მოგცემს჻ მას჻ ღმრთისა჻ სამართალია჻ გამზრდელსა჻ ჩემსა჻ ვით჻ ვჰკადრო჻ მე჻ საქმე჻ სამუხთალია჻ მე჻ მისთვის჻ ხელი჻ ვით჻ გავსძრა჻ ვინ჻ ჩემთვის჻ ფერნამკრთალია჻ ვით჻ მოიხმაროს჻ მონამან჻ პატრონსა჻ ზედა჻ ხრმალია჻
1549. ეგე჻ საქმე჻ მე჻ და჻ ჩემსა჻ საყვარელსა჻ შეგვამდურვებს჻ ვა჻ თუ჻ გაწყრეს჻ გაგულისდეს჻ კუშტი჻ გულსა჻ შეაურვებს჻ ამბავსაცა჻ დამიძვირებს჻ ჭვრეტისათვის჻ მომასურვებს჻ შენდობასა჻ ხორციელი჻ კაცი჻ ვერა჻ დამიურვებს჻
1550. ტარიელ჻ უთხრა჻ სიცილით჻ მან჻ მზემან჻ შუქნაფენამან჻ ხელი჻ მოჰკიდა჻ ავთანდილს჻ აჰმართა჻ ააყენა჻ მან჻ მიყოო჻ კარგი჻ ყველაი჻ მომართებამან჻ შენამან჻ მაგრა჻ სჯობს჻ შენცა჻ გალხინოს჻ ჩემმან჻ შენითა჻ ლხენამან჻
1551. დია჻ მძულს჻ მეტი჻ მოყვრისა჻ შიში჻ კრძალვა჻ და჻ რიდობა჻ მძულს჻ გაუწყვედლად჻ კუშტობა჻ და჻ სულმძიმობა჻ დიდობა჻ თუ჻ მოყვარეა჻ გულისა჻ ქნას჻ ჩემკენ჻ მონაზიდობა჻ თვარა჻ მე჻ ჩემდა჻ იგ჻ მისდა჻ დია჻ სჯობს჻ კიდის჻ კიდობა჻
1552. მე჻ ვიცი჻ გული჻ საშენოდ჻ შენისა჻ საყვარელისა჻ არ჻ ეწყინების჻ სტუმრობა჻ შენისა჻ მე჻ შემყრელისა჻ რადმცა჻ რა჻ ვჰკადრე჻ მეფესა჻ თხრობა჻ რასაცა჻ ჭრელისა჻ ოდენ჻ ნახვისა჻ მათისა჻ ნატრა჻ მაქვს჻ სანატრელისა჻
1553. ამას჻ ოდენ჻ მოვახსენებ჻ მუდარით჻ და჻ შეპოვნებით჻ რომე჻ მოგცეს჻ ქალი჻ მისი჻ მან჻ მისითა჻ მოგონებით჻ რადგან჻ ბოლო჻ შეყრავეა჻ სიშორესა჻ ვით჻ ეთნებით჻ დააშვენეთ჻ ერთმანერთი჻ თავისთავის჻ ნუ჻ დასჭნებით჻
1554. რა჻ ავთანდილ჻ ტარიასგან჻ ცნა჻ წასლვასა჻ არ჻ დაშლიდა჻ არა჻ ჰკადრა჻ შეცილება჻ საუბარსა჻ ზედა჻ ჰრთვიდა჻ ფრიდონ჻ კაცსა჻ დარჩეულსა჻ სათანაოდ჻ გარდასთვლიდა჻ თანა჻ წაჰყვა჻ განაღამცა჻ მათ჻ თანავე჻ გზასა჻ ვლიდა჻
1555. ამ჻ საქმესა჻ დაფარულსა჻ ბრძენი჻ დივნოს჻ გააცხადებს჻ ღმერთი჻ კარგსა჻ მოავლინებს჻ და჻ ბოროტსა჻ არ჻ დაბადებს჻ ავსა჻ წამერთ჻ შეამოკლებს჻ კარგსა჻ ხანგრძლად჻ გააკვლადებს჻ თავსა჻ მისსა჻ უკეთესსა჻ უზადო჻ ჰყოფს჻ არ჻ აზადებს჻